Στις 14 Απριλίου 2012 η Ιταλία θρηνούσε τον χαμό ενός 25χρονου ποδοσφαιριστή. Το όνομα του ήταν Πιερμάριο Μοροζίνι, αγωνιζόταν στη Λιβόρνο ως δανεικός από την Ουντινέζε και άφησε την τελευταία του πνοή στο γήπεδο της Πεσκάρα, σε ματς της Serie B, όπου και κατέρρευσε στο 31ο λεπτό. Οι θεωρίες για το αν θα μπορούσε να αποφευχθεί το μοιραίο αν το ασθενοφόρο δεν είχε μπλοκαριστεί για ένα λεπτό στην έξοδο του γηπέδου από ένα περιπολικό θα μείνουν για πάντα τέτοιες και δεν θα αποδειχθεί κάτι, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχει και κάποια σημασία στο φινάλε. Το αν θα αποδειχθεί κάτι δηλαδή. Ή ακόμη και το αν θα μπορούσε να σωθεί, αφού είναι φανερό από την ιστορία του ότι πρόκειται για κάτι σαν κατάρα…
Ο Πιερμάριο έχασε τη μητέρα του όταν ήταν 15 ετών, το 2001, για να ακολουθήσει δύο χρόνια μετά ο θάνατος του πατέρα του. Στο ίδιο διάστημα, είναι διεθνής με την εθνική U-15 και U-17 της Ιταλίας, έχοντας βγει από τις ακαδημίες της Αταλάντα. Τα χτυπήματα είναι απανωτά όμως, αφού λίγο καιρό μετά τον θάνατο και του πατέρα, ο Μοροζίνι χάνει και τον αδερφό του, ο οποίος ήταν άτομο με ειδικές ανάγκες και αυτοκτόνησε… Το μόνο άλλο μέλος της οικογένειας που παρέμεινε στη ζωή ήταν η αδερφή του, επίσης άτομο με ειδικές ανάγκες.
Η μοίρα ήταν αλλιώς γραμμένη
«Αυτά είναι τα πράγματα που σου αλλάζουν τη ζωή, αλλά ταυτόχρονα σε θυμώνουν τόσο πολύ και σε βοηθούν να πετύχεις αυτό που ήταν το όνειρο και των γονιών μου», είχε πει για τον θάνατο των Αλντα και Καμίλα, χωρίς να μπορεί φυσικά να φανταστεί ότι η μοίρα ήταν αλλιώς γραμμένη.
Η υπογραφή του στην Ουντινέζε, στα 19 του, ήταν ένα καλό βήμα και μπορεί τελικά να μην στέριωσε ποδοσφαιρικά εκεί, αφού ουσιαστικά ποτέ δεν αποτέλεσε μέλος της πρώτης ομάδας, αλλά γνώρισε τον Αντόνιο Ντι Νατάλε. Αυτόν που θα έπαιρνε τον ρόλο του καλού μέσα σε αυτή την κατάμαυρη ιστορία, αφού ανέλαβε τα πάντα σε ό,τι αφορά την αδερφή του Πιεμάριο μετά τον θάνατο του.
Στις 14 Απριλίου 2012 η Ιταλία και όλος ο κόσμος θρήνησε για τον θάνατο του Πιερμάριο Μοροζίνι και τις επόμενες μέρες αυτό που ευχήθηκαν όλοι ήταν να είναι ο τελευταίος. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός, από όταν η Ιταλία αλλά και όλος ο πλανήτης σοκαρίστηκε από την είδηση του θανάτου του αρχηγού της Φιορεντίνα, Ντάβιντε Αστόρι.
Το σόου συνεχίζεται, αλλά…
Οσο μακάβριο κι αν ακούγεται, δεν θα είναι ούτε αυτός ο τελευταίος, αφού ζούμε σε μια εποχή στην οποία αρχίζουμε σιγά-σιγά να συνηθίζουμε ακόμη και τους θανάτους ποδοσφαιριστών. Ιστορίες που σοκάρουν, προκαλούν πόνο στους δικούς του, αλλά στη συνέχεια ξεχνιούνται γρήγορα από τους περισσότερους και το show συνεχίζεται. Ανάμεσα σε αυτές τις ιστορίες, αυτή του Μοροζίνι. Ισως είναι η πιο δραματική. Η πιο καταραμένη…
Πηγή: http://www.forzajuve.gr
