Ο Hadisiswoyo εργάζεται ακούραστα ατενίζοντας το μέλλον. Τα τελευταία 15 χρόνια ηγείται του Orangutan Information Centre στην Ινδονησία, μιας ομάδας που ίδρυσε στη Σουμάτρα, για να βοηθήσει να σωθούν τα είδη που απειλούνται προς εξαφάνιση εκεί, ιδιαίτερα στο πολύτιμο οικοσύστημα Leuser. Ένα από τα μεγαλύτερα τροπικά δάση στην Ασία, το Leuser είναι ένα καταφύγιο όχι μόνο για τους ουρακοτάγκους αλλά και για τους ρινόκερους, τους τίγρεις και τους ελέφαντες. Η ανάπτυξη του πετρελαίου έχει βλάψει το περιβάλλον τους και ο Hadisiswoyo οικοδομεί ένα στέλεχος δεσμευμένων τοπικών υποστηρικτών για την αποκατάσταση και την προστασία των υποβαθμισμένων δασών.
«Όταν τον ακούσετε να μιλάει για το έργο του, μπορεί να αισθανθείτε αισιόδοξοι, αλλά και να ανησυχήσετε για το μέλλον και για τα δάση της Σουμάτρας».
από την Christina Nunez.
«Ήμουν πραγματικά περίεργος γιατί ο ουρακοτάγκος με πλησίασε. Ένιωσα σαν να είχαμε μια συνομιλία και ήθελε να μου δώσει το μήνυμα: Παρακαλώ βοηθήστε με», ανέφερε ο Panut Hadisiswoyo.
Πως ξεκινήσατε να ενδιαφέρεστε για τους ουρακοτάγκους;
Αφού ολοκλήρωσα τις πανεπιστημιακές σπουδές και πήρα το πτυχίο μου, μου δόθηκε η ευκαιρία να συμμετάσχω σε μια ομάδα στο Leuser Ecosysetm στο Aceh και από τότε ερωτεύτηκα πραγματικά το δάσος. Κατά τύχη εκεί, συναντήθηκα μ’έναν θηλυκό ουρακοτάγκο που ήρθε κοντά μου. Είχαμε επαφή με τα μάτια για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα – νομίζω ότι η απόσταση μεταξύ εμού και των ουρακοτάγκων ήταν ίσως μικρότερη από 10 μέτρα (περίπου 33 πόδια). Ήμουν πραγματικά περίεργος, για ποιο λόγο με πλησίασε ο συγκεκριμένος ουρακοτάγκος. Ένιωσα σα να είχαμε μια συνομιλία και να ήθελε να δώσει ένα μήνυμα. «Παρακαλώ βοηθήστε με.» Άρχισα να γίνομαι πιο περίεργος για τη ζωή των ουρακοτάγκων και αποφάσισα να κάνω κάτι για να τους βοηθήσω.
Έχετε μεγαλώσει σε αυτήν την περιοχή;
Δεν έχω ζήσει μακριά από το οικοσύστημα Leuser. Ακόμη και όταν ήμουν στο γυμνάσιο, ερχόμουν συχνά στο δάσος Leuser. Το δάσος είναι ένας ισχυρός μαγνήτης γι’ εμένα – αισθάνομαι ότι υπάρχει ένα δάσος που καλεί τον βαθύτερο εαυτό μου. Δεν υπάρχει άλλο μέρος σαν αυτό. Ζω στη πόλη Medan και έπειτα το δάσος είναι περίπου δύο ώρες από τη πατρίδα μου. Όταν κοιτάω τα φώτα στη μεγαλούπολη, αισθάνομαι ότι η ζωή είναι πληκτική. Αλλά, όταν κοιτάω το δάσος, τα μεγάλα δέντρα, τα ζώα που ζουν μαζί αρμονικά, αισθάνομαι τόσο εντυπωσιασμένος και έκπληκτος με το θαύμα Του.
Τι είναι αυτό στο συγκεκριμένο είδος που είναι σημαντικό για εσάς, που εστιάζει το ενδιαφέρον σας;
Οι ουρακοτάγκοι είναι πολύ ευφυή ζώα, για μένα τα πιο έξυπνα στον κόσμο, καθώς χρησιμοποιούν εργαλεία. Κάνουν μια φωλιά από βλάστηση καθημερινά για να κοιμηθούν το βράδυ και να ξεκουραστούν νωρίς το απόγευμα. Μπορούν να προσαρμοστούν πολύ εύκολα – με εντυπωσιάζουν πολλά πράγματα. Συγκεκριμένα, ότι η μητέρα διδάσκει το μωρό να επιβιώνει στο δάσος, να έχει δεξιότητες , να σκαρφαλώνει στα δέντρα και να βρίσκει τροφή. Τα μωρά ουρακοτάγκοι ζουν με τη μητέρα για έξι έως οκτώ χρόνια μόνο για να μάθουν να επιβιώνουν στο δάσος. Είναι πραγματικά υπέροχο να δείτε και να παρατηρήσετε αυτή τη σχέση.
Όχι μόνο αυτό, είναι τα μεγαλύτερα δενδρόβια θηλαστικά, ξοδεύουν τον περισσότερο χρόνο τους στα δέντρα. Τρώνε πολλά φρούτα που έχουν σπόρους. Αυτό σημαίνει ότι διασπούν τους σπόρους και βοηθούν στην αναγέννηση δέντρων στο δάσος. Και όταν μετακινούνται από το ένα στέγαστρο σ’ ένα άλλο θόλο, επιτρέπουν στον ήλιο να πάει κάτω στο έδαφος του δάσους, για να βοηθήσει τα άλλα μικρά δέντρα που χρειάζονται το φως του ήλιου.
Ο ουρακοτάγκος είναι ο καλύτερος δασικός αγρότης σ’αυτόν τον πλανήτη, επειδή βοηθάει στην αναγέννηση του δάσους. Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που τα καθιστούν ξεχωριστά.
Η ομάδα σας έχει αποκαταστήσει 500 εκτάρια (περίπου 1.236 στρέμματα) των υποβαθμισμένων δασών, και θα αποκαταστήσει 500 ακόμη. Τα ζώα επιστρέφουν, κι εσείς σημειώνετε πρόοδο, αλλά θέλει πολύ χρόνο. Τι είναι αυτό που σας κρατάει;
Πάντα υπάρχει μια λύση. Οι άνθρωποι μερικές φορές είναι απελπισμένοι, ακόμη και εγώ – είμαι απελπισμένος για όλη αυτή την καταστροφή που συμβαίνει στη Σουμάτρα. Κάντε κάτι, ακόμα και ένα μικρό πράγμα. Όταν υπάρχει ένα πρόβλημα και βλέπετε τα πράγματα σα να μη συμβαίνουν και νομίζετε ότι κάποιος άλλος θα το διορθώσει, τότε αυτή είναι η αρχή της καταστροφής.
Δημιούργησα μια εθελοντική ευκαιρία για τους ντόπιους, νέους ανθρώπους που έχουν πλέον γίνει αφοσιωμένο προσωπικό για να βοηθούν το δάσος και τους ουρακοτάγκους. Αυτοί οι άνθρωποι σκέφτονται τώρα κάνουν κάτι και αυτό είναι πρόοδος.
Τι κάνετε σε τοπικό επίπεδο ώστε να αποθαρρύνετε το κίνητρο να μετατραπεί αυτή η γη σε φυτεία;
Εργαζόμαστε εντατικά με την τοπική κοινότητα για να τους καταστήσουμε κατανοητό ότι το δάσος θα στηρίξει τον βιοπορισμό μας εάν κρατήσουμε το δάσος ως πραγματικό δάσος. Όχι μόνο οι ντόπιοι αλλά και η κυβέρνηση πρέπει να καταλάβει ότι το οικοσύστημα Leuser προσφέρει μια τεράστια οικονομική αξία, που δεν μπορούν να αντικαταστήσουν με άλλες μορφές, ακόμα και με φυτείες.
Πως φαίνονται τα επόμενα χρόνια για σας και τι θα θέλατε να δείτε;
Να κρατήσουμε τα δάση ως δάση. Είναι ζωτικής σημασίας να διατηρούμε τα δάση, όχι μόνο για τους ουρακοτάγκους και για τα άλλα ζώα, αλλά και για τους ανθρώπους. Θέλω να διεκδικήσω και να αποκαταστήσω περισσότερες δασικές επεκτάσεις που έχουν καλλιεργηθεί παράνομα φυτείες. Θέλω να εξασφαλίσω μια θέση για τους ουρακοτάγκους να ζουν χωρίς κανέναν κίνδυνο. Εάν καταστρέψουμε το δάσος, πιστεύω πως δε θα υπάρξει μέλλον.
Απόδοση, κείμενο: Εύα Γεωργάκη
Επιμέλεια: Κατερίνα Νίκου, φιλόλογος
Πρωτότυπο κείμενο: Christina Nunez.
Πηγή: www.nationalgeographic.com
