Μια παρέλαση (νεαρών αστέρων) που μετατράπηκε σε νεκρώσιμη ακολουθία… Εκείνο το βράδυ της 19ης Ιουνίου 1986, όταν οι «μελωδίες» της ευτυχίας» για τους εκκολαπτόμενους σταρ του ΝΒΑ έγιναν πένθιμα εμβατήρια, στιγματίζοντας μια για πάντα την περιβόητη διαδικασία του ντραφτ στο κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετ του πλανήτη.
Σε επιτυχίες παραγόντων, που δημιούργησαν ηγέτες σαν τον Μάικλ Τζόρνταν ή τον «Μάτζικ» Τζόνσον. Σε γκάφες κάποιων άλλων, που έχασαν ευκαιρίες να «χτίσουν» αυτοκρατορίες, αλλά κυρίως στο καταραμένο ντραφτ του 1986, που αντί να αλλάξει την αγωνιστική ιστορία, έβαψε κατάμαυρο το πεπρωμένο ονειροπόλων και φιλόδοξων πιτσιρικάδων… Ο θάνατος του Λεν Μπάιας, δύο μέρες μετά την επιλογή του από τους Σέλτικς, ο χαμός του Ντράζεν Πέτροβιτς στην άσφαλτο, επτά χρόνια αργότερα, τα ναρκωτικά και οι τραυματισμοί των περισσότερων πρωτοκλασάτων παικτών, δημιούργησαν ένα εφιάλτη, που τους στέρησε την δυνατότητα να γίνουν (με εξαίρεση τον Ντράζεν) έστω διάττοντες αστέρες, σε έναν ολοσκότεινο, όπως αποδείχθηκε για εκείνους, ουρανό.
Η ετήσια διαδικασία επιλογής παικτών από το πανεπιστημιακό πρωτάθλημα των Η.Π.Α., το NCAA, από τα γυμνάσια (για τους βιαστικούς) και πλέον όλο και πιο συχνά από την Ευρώπη, αποτελεί την απόλυτη επιβεβαίωση του γερού οικοδομήματος του ΝΒΑ, με «βάσεις» τον σχολικό αθλητισμό. Το αξιοκρατικό του σύστημα δίνει προτεραιότητα (με κλήρωση) στις ομάδες που δεν κατόρθωσαν να προκριθούν στα πλέι-οφς, διατηρώντας τις ισορροπίες και αν είχε στόμα θα μπορούσε να μας διηγείται ατελείωτες ιστορίες, σαν μια συμπαθητική γιαγιά στα ανυπόμονα για «παραμύθια» εγγόνια της…
Μόνο που αυτή η αφήγηση δημιουργεί ρίγος και στεναχώρια, καθώς στο κάθε άλλο παρά ευτυχισμένο τέλος της πήρε μαζί τον Πέτροβιτς και ένα 21χρονο παλικάρι, τον Λεν Μπάιας, κάνοντας το ντραφτ σημείο (μη) αναφοράς. Κι αν κατά τον (Νο22 της βραδιάς) Σκοτ Σκάιλς, άλλοτε παίκτη-προπονητή του ΠΑΟΚ και νυν κόουτς των Μπουλς, «το μπάσκετ είναι σαν την θρησκεία, πολλοί την (παρ)ακολουθούν, αλλά λίγοι την καταλαβαίνουν», η 17η Ιουνίου 1986 έμοιαζε με «αίρεση» που περιελάμβανε «ανθρωποθυσίες».
ΠΑΡΤΙ-«ΚΗΔΕΙΑ»
Το ίδιο βράδυ, ο Λεν Μπάις του πανεπιστημίου Μέριλαντ πραγματοποιούσε το παιδικό του όνειρο. Οι Σέλτικς και ο θρυλικός προπονητής και παράγοντάς τους, Ρεντ Άουερμπαχ, έβρισκαν στο Νο2 τον παίκτη που θα διαδεχόταν την «παλιοσειρά» των Λάρι Μπερντ-Ρόμπερτ Πάρις. Ο νεαρός φόργουορντ, όμως, είχε αποφασίσει να κάνει πράξη αυτό που έλεγε ο Όσκαρ Ουάιλντ. «Στην ζωή, υπάρχουν δύο τραγωδίες… Η μια να μην αποκτήσεις αυτό που θέλεις και άλλη να το αποκτήσεις».
Πριν την παρθενική του επίσκεψη στο επιβλητικό «Boston Garden», δύο 24ωρα μετά την επιλογή του, ο Μπάιας αποχαιρέτησε με ένα πάρτι τους φίλους του στο κολέγιο. Μόνο που προτού ξεκινήσει τα καρφώματα-σήμα κατατεθέν του, προτίμησε τις πάσες αλκοόλ και λευκής σκόνης στα χέρια του! Οι μαρτυρίες έκαναν λόγο για πενταπλάσια – της κανονικής – δόση κοκαΐνης και το γεροδεμένο κορμί του άντεξε μόνο μερικούς σπασμούς. Μεταφέρθηκε σε ημικωματώδη κατάσταση σε νοσοκομείο της Ουάσινγκτον, όμως δεν απέφυγε την μεγαλύτερη και ύστατη ήττα της ζωής του, αφήνοντας την τελευταία του πνοή…
Ο προπονητής του, Τσαρλς «Λέφτι» Ντρισέλ κατηγορήθηκε για παρεμπόδιση της έρευνας, καθώς φέρεται να έδωσε εντολή καθαρισμού του χώρου και των στοιχείων. Η αθώωσή του, πάντως, δεν έβγαλε την «ταμπέλα» από πάνω του, ενώ τα αναπάντητα ερωτήματα δεν μπορούσαν να «καθαρίσουν» την ταφόπλακα του Μπάιας. Ο μητέρα του Λονίς, πίστευε ότι «ο θάνατος του έκανε περισσότερο καλό στο μπάσκετ. Πέτυχε περισσότερα από όσα αν ζούσε και σκορπούσε ταλέντο και χρήματα. Δυστυχώς, έτσι έδειξε τον δρόμο για την πάλη και την ζωή». Αρχικά αναρωτιόταν «γιατί ο Θεός μου έστειλε τούτη την δοκιμασία και τον παρακαλούσα να με στείλει κοντά του…», όμως βρήκε κουράγιο να ξεκινήσει με τον τότε πρύτανη του Μέριλαντ, Τζον Σλόουτερ, εκστρατεία κατά των ναρκωτικών.
ΟΙ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟΙ
Τα λόγια της κας Μπάιας, πάντως, αλλά κυρίως η κατάληξη του γιου της δεν έγιναν παραδείγματα προς αποφυγή, αφού το «θερμοκήπιο» του 1986, όπως παραδοσιακά αποκαλείται το ντραφτ, περιείχε αποκλειστικά «απαγορευμένους καρπούς»… Θαρρεί κανείς, πως, αντί η καλή «νεράιδα» της ιστορίας να μετατρέψει με ένα μαγικό ραβδί τους νεαρούς σε παίκτες-πρωταγωνιστές, μια «μάγισσα» πήρε την θέση της και τους καταράστηκε. Η «τάξη του 1986» βάλθηκε να επιβεβαιώσει τον Αμερικανό ιστορικό, Κρίστοφερ Λασκ, που πίστευε ότι «τίποτε δεν πετυχαίνει περισσότερο από την εμφάνιση της επιτυχίας», που δεν ήρθε τελικά ποτέ.
Οι Κρις Ουάσπερν (Νο3-Γκόλντεν Στέιτ), Ουίλιαμ Μπέντφορντ (Νο6-Φοίνιξ) και ο παλιόφιλός μας Ρόι Τάρπλεϊ (Νο7-Ντάλας) δεν είχαν την ατυχία του Μπάιας, όμως δεν φρόντισαν να αποφύγουν τις κακοτοπιές και τις συνήθειές του. Τρία μεγάλα ταλέντα που έπνιξαν τις ικανότητές τους στο ποτό, τα ναρκωτικά και χρειάστηκαν πολλάκις ψυχιατρική παρακολούθηση.
Ο Ουάσμπερν έπαιξε μόλις 72 αγώνες με τους Ουόριορς, τιμωρήθηκε τρεις φορές και χάθηκε, όπως και ο Μπέντφορντ, ενώ ο γνωστός μας από την θητεία του στην Ελλάδα, Τάρπλεϊ, πέταξε τις προσδοκίες στο καλάθι των αχρήστων. Κορυφαίος ριμπάουντερ του ΝΒΑ το 1988 (μ.ο. 22,6), το 1989 (μ.ο 20,3) και καλύτερος 6ος παίκτης την πρώτη σεζόν με τους Μάβερικς, ο Τάρπλεϊ τιμωρήθηκε το 1991 για κοκαΐνη και ήρθε στην Ελλάδα, συνεχίζοντας την «αλυσίδα» των 17 συνολικά παικτών, που από εκείνο το ντραφτ πέρασαν από την χώρα μας, μαζί με τον Παναγιώτη Φασούλα, επιλογή των Μπλέιζερς στο Νο37! Ο «Tarp the Shark» έχασε την 2η ευκαιρία του το 1995, όταν υπέγραψε 6ετες συμβόλαιο στους Μαβς έναντι 22εκατ.δολ., αλλά παρέμεινε επιρρεπής. Άλλωστε, συμπεριφορές σαν αυτή του 1994 με τον Ολυμπιακό δεν αποτελούσαν τις καλύτερες συστατικές. Ο «καρχαρίας», την παραμονή του τελικού του φάιναλ-φορ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών με την Μπανταλόνα, στις 20 Απριλίου στο Τελ Αβίβ, «συνελήφθη» για κατανάλωση μπύρας και δεν δίστασε να γρονθοκοπήσει τον συμπαίκτη του, Μπάμπη Παπαδάκη που τον «κατέδωσε» στον Γιάννη Ιωάννίδη!!!
Ο ΦΑΣΟΥΛΑΣ ΚΑΙ ΟΙ «ΕΛΛΗΝΕΣ» ΤΟΥ ΝΤΡΑΦΤ 1986
Νο\ΟΝΟΜΑ\ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ\ΟΜΑΔΑ ΕΠΙΟΛΟΓΗΣ ΝΒΑ\ΟΜΑΔΑ Α1
Νο37\Παναγιώτης Φασούλας\Νορθ Καρολάινα Στέιτ\Πόρτλαντ\ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός
Όσοι επελέγησαν και αγωνίστηκαν στην Ελλάδα:
Νο7\Ρόι Τάρπλεϊ\Μίσιγκαν\Ντάλας\Άρης-Ολυμπιακός-Ηρακλής-Έσπερος
Νο9\Μπραντ ΣέλερςΟχάιο Στέιτ\\Σικάγο\Άρης
Νο11\Τζον Σάλεϊ\Τζόρτζια Τεκ\Ντιτρόιτ\Παναθηναϊκός
Νο14\Ουόλτερ Μπέρι\Σεντ Τζονς\Πόρτλαντ\Άρης-Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ-Ηρακλής-Μακεδονικός
Νο20\Αλφόνσο «Μπακ» Τζόνσον\Αλαμπάμα\Χιούστον\Δάφνη-Ηρακλής-Απόλλων Π.
Νο22\Σκοτ Σκάιλς\Μίσιγκαν Στέιτ\Μιγλουόκι\ΠΑΟΚ
Νο23\Κεν Μπάρλοου\Νοτρ Νταμ\Λέικερς\ΠΑΟΚ
Νο34\Τζόνι Ρότζερς\Καλιφόρνια-Ιρβάιν\Σακραμέντο\Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός
Νο38\Λεμόν Λάμπλεϊ\ΝτεΠολ\Σιάτλ\ΠΑΟΚ
Νο59\Ουέντελ Αλέξις\Σίρακιουζ\Γκόλντεν Στέιτ\ΠΑΟΚ
Νο61\Τζον-Πολ Σάσκι\Μινεσότα\Γιούτα\Ηρακλής
Νο66\Άντονι Μπούι\Οκλαχόμα\Χιούστον\ΑΕΚ-Νήαρ Ηστ)
Νο67\Ρον Ρόουαν\Σεντ Τζονς\Φιλαδέλφεια\ΠΑΟΚ
Νο89\Κόνερ Χένρι\Σάντα Μπάρμπαρα\Χιούστον\Σπόρτιγκ-Περιστέρι
Νο95\Ριτς Ρέλφορντ\Μίσιγκαν\Ιντιάνα\ΑΕΚ-Δάφνη-Ηράκλειο-Παγκράτι
Νο133\Άντονι Φρέντερικ\Πέπερντάιν\Ντένβερ\Άρης
Νο134\Αλεξάντερ Βολκόφ\-\Ατλάντα\Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός
ΟΙ ΑΤΥΧΟΙ
Στον νομπελίστα συγγραφέα, Σάουλ Μπέλοου, που έφυγε από την ζωή τον Απρίλιο του 2005, δεν άρεσαν καθόλου οι βραβεύσεις, επιμένοντας ότι «τα βραβεία Νομπέλ σπανίως έκαναν καλό. Ο Σίνκλερ Λιούις και ο Τζον Στάινμπεκ δεν υπήρξαν νηφάλιοι μετά την βράβευσή τους, ενώ ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ σταμάτησε να γράφει».
Στην περίπτωση των δύο «άτυχων» του ντραφτ, Μπραντ Ντόχερτι και Ντράζεν Πέτροβιτς δεν ταίριαζε κάτι τέτοιο, καθώς η «επιβράβευσή» τους το βράδυ της 17ης Ιουνίου 1986 τους χάρισε περισσότερο κουράγιο, όμως…
Ο Ντόχερτι του Νορθ Καρολάινα (Νο1-Κλίβελαντ) δεν έγινε ποτέ μεσσίας, αν και αποδείχθηκε παράδειγμα αφοσίωσης. Παρά τις αξιοπρεπέστατες επιδόσεις του (μ.ο. 19π., σε 8 σεζόν και 548 αγώνες), είδε τα «πήλινα» πόδια του να μην αντέχουν και τα όνειρά του να «ναρκώνονται», όπως σε κάθε μια από τις επίπονες εγχειρίσεις στα ταλαιπωρημένα γόνατά του, αποχωρώντας πρόωρα από την ενεργό δράση …
Τα λαμπερά φώτα έγιναν σκιές με γρήγορο καλπασμό προς το αδιέξοδο και για τον «Γιο του Διαβόλου». Ο Ντράζεν Πέτροβιτς (Νο60) δεν το έβαλε κάτω, σκουπίζοντας μονίμως τον πάγκο των Μπλέιζερς γιατί το μάτι του γυάλιζε περισσότερο, φθάνοντας στο απόγειο του με το Νιου Τζέρσεϊ και τους 22,3π. μ.ο. το 1992-93!
Το πρωινό της Τρίτης, 7ης Ιουνίου 1993, όταν το περιοδικό «ΤΡΙΠΟΝΤΟ» κυκλοφορούσε με τίτλο «Θα τα σαρώσουμε όλα», σχετικά με την συμφωνία του με τον Παναθηναϊκό, τα μαντάτα για το άψυχο σώμα που βρέθηκε στις 5:20 τα ξημερώματα στον αυτοκινητόδρομο «Α-9» του Ίνγκολσταντ, έξω από το Μόναχο, «πάγωσαν» τους θαυμαστές του… Ο «Μότσαρτ» του μπάσκετ επαναλάμβανε την ιστορία, αφήνοντας ξανά ημιτελή την «συμφωνία» του, όπως ακριβώς το «Ρέκβιεμ» του Βόλφανγκ Αμαντέους το 1791. Το βασίλειο του 29χρονου τότε Ντράζεν, ήταν πάντοτε ένα κλειστό γυμναστήριο και στέμμα του μια πορτοκαλί μπάλα… Όμως, ο «θρόνος» του έμελλε να χτιστεί από τις κόκκινες λαμαρίνες του «Golf» που οδηγούσε η φίλη του και πρώην Μις Γερμανία, Κλάρα Σελέντζι εκείνο το καταραμένο πρωινό. Το ντραφτ επηρέασε και την δική του μοίρα, αναγκάζοντας τα μάτια του, για τα οποία ο Μάικλ Τζόρνταν έλεγε ότι «με κοίταζαν και καταλάβαινα ότι δεν με φοβούνται!», να κλείσουν για πάντα…
ΟΙ «ΕΠΙΖΩΝΤΕΣ» ΤΗΣ «ΚΑΤΑΡΑΣ»
Έγιναν άθελά τους μια ξεχωριστή «κάστα». Στην πραγματικότητα, δεν έκαναν τίποτε περισσότερο από το να παίξουν μπάσκετ και να θεωρούνται εκείνοι που «επέζησαν» από την «κατάρα» της τάξης του 1986… Ήταν λίγοι, όμως τα κατάφεραν αξιοπρεπώς, για να διηγούνται στα δικά τους εγγόνια τι πέρασαν και (κυρίως) τι απέφυγαν. Και αν για τον Ντένις Ρόντμαν (Νο 27) χρειάστηκε μια παραπάνω δόση τρέλας και εκκεντρικότητας (μέχρι… νύφη ντύθηκε κάποτε!), τα κατορθώματα του μέσα στο παρκέ, οι επτά τίτλοι κορυφαίου ριμπάουντερ και τα πέντε δαχτυλίδια πρωταθλητή με Πίστονς και Μπουλς δεν χωρούσαν αμφισβήτηση.
Απόδειξη πάθους ο Άρβιντας Σαμπόνις. Τα «τέρας της Βαλτικής» από το Κάουνας (Νο24), αν και δεν πήρε άδεια από την τότε Σοβιετική κυβέρνηση να παίξει στις Η.Π.Α., επέμεινε. Αντιπαρήλθε των κατεστραμμένων ποδιών του, των εγχειρίσεων και το 1995 πραγματοποίησε το όνειρό του στο Πόρτλαντ, αναγκάζοντας τον «γκουρού» των Μπλέιζερς, Δρ. Τζακ Ράμσεϊ να παραδεχθεί πως «αν είχε έρθει υγιής, δεν θα τον σταματούσε κανείς»! Την αναγνώριση, έστω και αργά, κέρδισαν επίσης οι Ρον Χάρπερ (Νο8-Κλίβελαντ), Τζόνι Ντόκινς (Νο10-Σαν Αντόνιο), Τζον Σάλεϊ (Νο11-Ντιτρόιτ), Ντελ Κάρι (Νο15-Πόρτλαντ), Σκοτ Σκάιλς (Νο22-Μιλγουόκι), Μαρκ Πράις (Νο25-Ντάλας), Τζόνι Νιούμαν (Νο29-Κλίβελαντ), Νέιτ ΜακΜίλαν (Νο30-Σιάτλ), Τζεφ Χόρνασεκ (Νο46-Φοίνιξ), που «διασώθηκαν», αν και κανείς από αυτούς δεν μπορεί πλέον να κάνει λίγο πιο λαμπερή την «ξεθωριασμένη» εικόνα των τραγικών «συμμαθητών» τους…
Γράφει ο Γιώργος Αδαμόπουλος
Πηγή : Εικόνες 26/6/2006
