Η Ζωή Κωσταρίδη έπασχε από διατατική μυοκαρδιοπάθεια και βαρεία καρδιακή ανεπάρκεια και το 2004 αναγκάστηκε να υποβληθεί σε μεταμόσχευση καρδιάς. Η καρδιά αυτή ανήκε σε έναν 17χρονο δότη, ο οποίος έχασε τη ζωή του σε αυτοκινητικό δυστύχημα. Έτσι, το 2011, γίνεται η πρώτη γυναίκα στην Ελλάδα που γίνεται μητέρα ενώ έχει κάνει μεταμόσχευση καρδιάς.
Αφιέρωσε τη ζωή της στην ευαισθητοποίηση για τη δωρεά οργάνων και στο πόσο σημαντική είναι μια τέτοια πράξη.
Ο καλός της φίλος, Πέτρος Κακολύρης, μέσω του προσωπικού λογαριασμού του στο Facebook, έγραψε για τον θάνατο της, αφιερώνοντάς της ένα συγκινητικό μήνυμα.
«Έφυγε το καλύτερο πρόσωπο των μεταμοσχεύσεων. Αν και το γνώριζα, δεν ήθελα ποτέ να έρθει η στιγμή που θα γράψω αυτές τις λέξεις. Η Ζωή Κωσταρίδη, ο υπέροχος αυτός άνθρωπος δεν είναι πια μαζί μας. Το μεγάλο δώρο που της δόθηκε από την κοινωνία και την επιστήμη και η ίδια το κατέκτησε επάξια, της το αφαίρεσε η ασθένεια της εποχής. Δεν υπάρχουν δίκαιοι θάνατοι, όμως αυτό της Ζωής είναι πέρα για πέρα άδικος».
Η Ζωή ήταν ένα υπόδειγμα, ήθους, καλλιέργειας, προσφοράς και δύναμης. Μετά τη μεταμόσχευση, έφερε στη ζωή το πολύτιμο αγόρι της τον Αργύρη (το όνομα του δότη) και ήταν η πρώτη Ελληνίδα που το τόλμησε. Αφιερώθηκε όσο λίγοι στη διάδοση της Δωρεάς Οργάνων. Ήταν ιδρυτικό μέλος του συλλόγου μεταμοσχευμένων και μέχρι τέλους ήταν μέλος του Δ.Σ της “Σκυτάλης”, του συλλόγου μας. Βρέθηκε σε όλες τις μάχες που δώσαμε, όλες τις εκδηλώσεις ακόμα και όταν η κατάσταση της υγείας της δεν της το επέτρεπε.
Ήταν το πρόσωπο που έκλεψε την παράσταση στην παρουσίαση του Εθνικού Μεταμοσχευτικού Κέντρου από το Ίδρυμα Ωνάση τον Οκτώβριο του 2018. Τελευταία δημόσια παρουσία της στο Προεδρικό Μέγαρο την 1η Νοεμβρίου, Πανελλήνια Ημέρα Δωρεάς Οργάνων, στην οποία, σε ειδική εκδήλωση επανήλθε ο θεσμός της Κάρτας Δωρητή Οργάνων και Ιστών. Για μένα υπήρξε μια σπουδαία φίλη, πάντα γενναιόδωρη με παρουσία της στις εκδηλώσεις για το βιβλίο μου, από την αρχή (ήταν στο πρώτο πάνελ). Θα κλείσω με αυτό γιατί το θεωρώ σημαντικό. Η Ζωή είχε όλα τα «προσόντα» να είναι ένα νούμερο της τηλεόρασης. Το αντιμετώπισε πάντα με τη δέουσα διακριτικότητα και σεβασμό στο μεγάλο δώρο που έχουμε δεχτεί (εμείς οι μεταμοσχευμένοι).
Της οφείλουμε πολλά για τα μαθήματα ζωής που μας παρέδωσε. Θα τη θυμόμαστε πάντα για τη δύναμη και την καλλιέργεια της ψυχής της. Ζωή μας δεν ξέρω αν έχει νόημα αλλά σ’ ευχαριστούμε για όλα και σ’ αγαπάμε πολύ. Για άντρα της Ηλία και τον μονάκριβο Αργύρη δεν υπάρχουν λόγια. Να είναι περήφανοι όμως που γνώρισαν και είχαν δίπλα τους αυτή την υπέροχη γυναίκα».
