Μερικές φορές η ζωή μιμείται την τέχνη και αυτό έρχεται να μας το αποδείξει η ιστορία του Γιώργου και της Μαρίκας, από την Ξανθή.
Μάιος του 1932 και το ζευγάρι προσπαθεί να κάνει τα πάντα, ώστε να τους αφήσουν οι οικογένειες τους να παντρευτούν. Ο δεσμός τους ήταν γνωστός στην τοπική κοινωνία για τέσσερα χρόνια, αλλά οι πιέσεις που δέχονταν από τις οικογένειες τους, δεν τους άφηναν να ευτυχήσουν.
Η Μαρίκα Φωτίου, είχε χάσει τον πατέρα της, όταν ήταν μόλις 13 ετών και η μητέρα της, την πίεζε να αφήσει τον Γιώργο, καθώς ήταν πολύ μικρή.
Η οικογένεια του Γιώργου Βασιλειάδη, δεν ενέκρινε τον γάμο, καθώς εκείνος δεν είχε κάποια σταθερή δουλειά για να υποστηρίξει την νέα οικογένεια που ήθελε να δημιουργήσει.
Φτάνοντας στο έσχατο σημείο, το ζευγάρι αποφασίζει πως ο μόνος τρόπος για να είναι μαζί, είναι ο θάνατος. Πήγαν μαζί στο μοναστήρι της Παναγίας Καλαμούς, όπου και προσευχήθηκαν και αποφάσισαν να φέρουν εις πέρας τον όρκο τους.
Η ώρα ήταν περασμένη και άρχισε να νυχτώνει, όταν οι δύο τους κατευθύνθηκαν προς έναν απομακρυσμένο λόφο.
Όταν έφτασαν στο σημείο του μοιραίου συμβάντος, ο Γιώργος άρχισε να μετανιώνει την απόφαση του όμως η Μαρίκα δεν είχε καμία πρόθεση να κάνει πίσω. Με μια κίνηση παίρνει το όπλο του Γιώργου που ήταν τοποθετημένο σε ένα βράχο, το στρέφει στον εαυτό της και πατώντας τη σκανδάλη δίνει τέλος στη ζωή της.
Ο αγαπημένος, αποφασίζει να γυρίσει πίσω στην Ξάνθη και να ζητήσει βοήθεια από τις αστυνομικές αρχές, τις οποίες και οδήγησε στον τόπο της αυτοκτονίας της 17χρονης Μαρίκας.
Ο Γιώργος Βασιλειάδης ήταν ύποπτος για δολοφονία αλλά τελικά αθωώθηκε. Όπως έγραψε χαρακτηριστικά ο Τύπος της εποχής «το έγκλημά του ήταν ότι δεν τήρησε την υπόσχεσή του και η Μαρίκα πλέον δεν ξαπλώνει δίπλα του στην άλλη ζωή, όπως ορκίστηκαν, αλλά κοντά σε αμίλητους σταυρούς του κοιμητηρίου»
Επιμέλεια: Γιώργος Μαράτσης
Πηγή: Μηχανή του Χρόνου
