Η Φαίδρα, εργαζόταν για αρκετά χρόνια ως νοσηλεύτρια. Το έκτακτο περιστατικό που ήρθε στην εντατική ήταν αρκετό για να ταράξει την ήσυχη ζωή της. Οι έρευνες της αστυνομίας αποκαλύπτουν πως ο άγνωστος άνδρας ήταν ο Αλέκος Ασημακόπουλος. Στην πραγματικότητα, όμως, ήταν ο Παύλος, ο παιδικός της έρωτας από το ορφανοτροφείο στη Κεφαλονιά. Αυτός που δολοφόνησε τον πρώην σύζυγό της. Έγινε άνθρωπος της νύχτας προκειμένου να ανακαλύψει τους δολοφόνους του Λουκά και τον αρχηγό τους, γνωστό ως ‘’Γκίκα’’.
Μετά τον ξαφνικό θάνατο του, όμως, εκείνη παίρνει την απόφαση, μαζί με τον Δημήτρη Καπράλο, αστυνόμο του τμήματος Ανθρωποκτονιών, να εξιχνιάσουν την υπόθεση, ρισκάροντας ακόμα και την ίδια τους την ζωή. Μία υπόθεση που την αφορά. Οι δύο τους ανακαλύπτουν ότι πρόσωπα από το ορφανοτροφείο-και όχι μόνο- ήταν μπλεγμένα στη ‘’συμμορία’’ του Γκίκα και ασχολούνταν με την αγοραπωλησία παιδιών. Φτάνοντας όμως, προς το τέλος του μυστηρίου, η Φαίδρα, έρχεται αντιμέτωπη με τον άνθρωπο που σκότωσε εν ψυχρώ όλους όσοι προσπάθησαν να την βοηθήσουν, οι οποίοι της αποκαλύπτουν στοιχεία του παρελθόντος. Και αυτό γιατί η ίδια αποφάσισε να κοιτάξει πίσω…
Η Ελευθερία Μεταξά απαντά στα ερωτήματα του Γιάννη Μαυρίδη
Ποιο πρόσωπο ή γεγονός σας ενέπνευσε για να γράψετε αυτό το μυθιστόρημα;
Με το μυθιστόρημα αυτό συνέβη κάτι περίεργο. Είχα ξεκινήσει να γράφω την ιστορία ενός άνδρα που συνέρχεται στην εντατική μονάδα ενός νοσοκομείου μετά από έναν βαρύ τραυματισμό, δίχως να γνωρίζει ποιος είναι. Πάντα αναρωτιόμουν πώς θα αισθάνεται κάποιος που έχει χάσει τη μνήμη του και δεν θυμάται τίποτε από το παρελθόν του. Ο κεντρικός ήρωας, λοιπόν, του βιβλίου ήταν ο άνδρας αυτός, ενώ δευτερεύων ρόλος ήταν η Φαίδρα, η οποία υποτίθεται ότι θα τον βοηθούσε στην αναζήτησή του. Στην πορεία, όμως, δίχως ουσιαστικά να το καταλάβω, η Φαίδρα πήρε τα ηνία και έγινε εκείνη η πρωταγωνίστρια. Έτσι, άφησα την ίδια την ιστορία να με οδηγήσει, με αποτέλεσμα ο άνδρας να πεθάνει και η Φαίδρα να πάρει τον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Υπάρχουν καταστάσεις μέσα στην ιστορία που να είναι αυτοβιογραφικές;
Όχι, η ιστορία είναι πέρα για πέρα φανταστική. Μπορεί οι ήρωες να έχουν στοιχεία του χαρακτήρα ανθρώπων που γνωρίζω, τα περιστατικά όμως είναι καθαρά προϊόν μυθοπλασίας.
Ποια στοιχεία έχετε κοινά με την Φαίδρα;
Εγώ και η Φαίδρα έχουμε κοινή καταγωγή από την Κεφαλλονιά, ένα νησί που κυριολεκτικά λατρεύω, όχι μόνο επειδή είναι η πατρίδα του πατέρα μου και έχω περάσει εκεί όλα τα καλοκαίρια των παιδικών μου χρόνων, αλλά και γιατί είναι πραγματικά πανέμορφο. Επίσης, μοιραζόμαστε το ίδιο πείσμα (οι δικοί μου, βέβαια, λένε ότι είμαι ξεροκέφαλη, αλλά εγώ προτιμώ να θεωρώ τον εαυτό μου απλώς πεισματάρα) και την αγάπη για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη.
Έχετε πέσει ποτέ έξω με ανθρώπους που να θεωρούσατε ότι ήταν κοντά σας;
Νομίζω ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην του έχει συμβεί κάτι τέτοιο. Έχουν υπάρξει και για μένα κάποιες φορές στη ζωή μου που προδόθηκα από άτομα τα οποία θεωρούσα φίλους. Βέβαια, εκ των υστέρων, κατάλαβα ότι υπήρχαν σημάδια που έδειχναν ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν ήταν όπως εγώ νόμιζα, όμως συνειδητά ή ασυναίσθητα επέλεξα να τα αγνοήσω. Μάλλον έκλεινα τα μάτια μου στο προφανές, γιατί διαφορετικά θα έπρεπε να παραδεχτώ ότι έκανα λάθος επιλογή. Ξέρεις, είναι τελικά πιο εύκολο να θεωρείς εκ του αποτελέσματος ότι κάποιος σε εξαπάτησε, παρά να παραδέχεσαι ότι εκ των προτέρων εσύ έκανες λάθος.
Έχετε μετανιώσει κάποια στιγμή στη ζωή σας, που ”κοιτάξατε πίσω” για να ξεδιαλύνετε καταστάσεις του παρελθόντος;
Αυτό ίσως το έκανα όταν ήμουν πιο μικρή. Μεγαλώνοντας, όμως, κατάλαβα ότι είναι μάταιο να μετανιώνεις για κάτι το οποίο δεν μπορείς να αλλάξεις, γιατί αυτό μπορεί να λειτουργήσει ως τροχοπέδη για το παρόν και το μέλλον. Άλλωστε, όσα συνέβησαν αποτελούν τις εμπειρίες που διαμορφώνουν τον χαρακτήρα σου, την προσωπικότητά σου. Προσπαθώ πλέον να μαθαίνω από τα λάθη μου και να μην έχω εμμονές με όσα έγιναν ή δεν έγιναν στα χρόνια που πέρασαν. Προτιμώ, λοιπόν, να «κοιτάζω μπροστά», ρίχνοντας κλεφτές ματιές πίσω, για να μην επαναλάβω τα ίδια λάθη.
Βιογραφικό σημείωμα για την συγγραφέα
Η Ελευθερία Μεταξά γεννήθηκε στην Αθήνα το 1970. Είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών (τμήμα Φιλοσοφίας – Παιδαγωγικής- Ψυχολογίας), της δραματικής σχολής “Διομήδη Φωτιάδη” και του Εργαστηρίου Ελευθέρων Σπουδών ΑΝΤ1 (Τμήμα δημοσιογραφίας). Μέχρι το 1998 δούλεψε ως ηθοποιός συμμετέχοντας σε αρκετές θεατρικές παραστάσεις και τηλεοπτικά σίριαλ. Το καλοκαίρι του ίδιου έτους, εργαζόταν στο δελτίο ειδήσεων του Ant1 ως εκπαιδευόμενη δημοσιογράφος.
Μιλάει αγγλικά.
Το 2016 συμμετείχε στον 34ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό που ανακοίνωσε η Πανελλήνια Ένωση, αποσπώντας έπαινο για το διήγημά της “Το τελευταίο ταξίδι’’. Σήμερα ασχολείται με την επιμέλεια βιβλίων και παράλληλα εργάζεται ως φιλόλογος. Είναι παντρεμένη και έχει ένα γιο. Τα βιβλία της ‘’Ποιος σκότωσε την Ιφιγένεια’’, ‘’Σπασμένος Καθρέφτης’’, ‘’Μαύρα σαν τον Έβενο Μαλλιά’’ και ‘’Όταν μιλούν τα Φεγγάρια’’, κυκλοφορούν από τις εκδόσεις ΩΚΕΑΝΟΣ.
από τον Γιάννη Μαυρίδη
