Το να είσαι συγγραφέας δεν είναι εύκολο, το να γράφεις όμως με αγάπη εύκολα μπορεί να αποτυπωθεί στις λέξεις. Η Ειρήνη Τσαλή στο πρώτο της μυθιστόρημα, το επιβεβαιώνει ακράδαντα. Σύζυγος και μητέρα δύο γλυκύτατων παιδιών, κατάφερε -παρά τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο- να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα και να ολοκληρώσει το “πνευματικό παιδί της”, όπως το αποκαλεί η ίδια. Η συγγραφέας με εύστοχο τρόπο έχει δημιουργήσει ένα βιβλίο ανάλαφρο, με άκρως ανατρεπτική πλοκή. Το «Golden Girl» πραγματεύεται καταστάσεις της Ζωής (όπως ονομάζεται και η ηρωίδα του βιβλίου), με περίσσιο χιούμορ και παραστατικές εικόνες που φαντάζουν αληθινές
Σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης, η Ειρήνη Τσαλή μας μιλά για το βιβλίο, τον λόγο που την ώθησε στη συγγραφή, τις δυσκολίες που αντιμετώπισε κατά τη διάρκεια, τον τίτλο του βιβλίου, την αγαπημένη της συγγραφέα ενώ συγχρόνως μας αποκάλυψε το δεύτερο συγγραφικό της εγχείρημα.
Απο πού εμπνευστήκατε την ιστορία του βιβλίου σσς;
Στο παρελθόν ζούσα και εργαζόμουν στο Λονδίνο σε αρκετά απαιτητικές θέσεις. Το 2009 παραιτήθηκα και ήρθα Ελλάδα για να δοκιμάσω την τύχη μου, ήταν η αρχή της κρίσης και δεν ήξερα πως θα πάει. Μετά από ένα αρκετά ανέμελο καλοκαίρι που συντέλεσε στο να βρω τον εαυτό μου και τις ισορροπίες μου, έπιασα δουλειά, συμπτωματικά γνώρισα τον άντρα μου και κάπως έτσι αποφάσισα να μείνω πλέον μόνιμα εδώ. Κάποια στιγμή μου γεννήθηκε η ιδέα της δημιουργίας μιας ηρωίδας που επιστρέφει στην χώρα της πολύ κουρασμένη… Όλα τα υπόλοιπα που περιγράφονται βέβαια δεν είναι τίποτα άλλο, παρά μυθοπλασία!
Την ηρωίδα γιατί την “βαφτίσατε” Ζωή;
Αγαπώ πολύ αυτό το όνομα! Είναι μικρό, εύηχο, με συμβολισμό και υπάρχει σε όλες τις γλώσσες του κόσμου. Αν έκανα δεύτερη κόρη είχα αποφασίσει να την βγάλω Ζωή. Τελικά έκανα έναν λιγουρευτό μπέμπη και έτσι βάφτισα Ζωή το πνευματικό μου παιδί, δηλαδή την πρώτη μου ηρωίδα!
Ταυτιστήκατε μαζί της;
Όπως είπα το βιβλίο αυτό δεν είναι σε καμία περίπτωση αυτοβιογραφικό. Ωστόσο έχει μέσα του πάρα πολλή συσσωρευμένη εμπειρία από τα χρόνια μου στην Αγγλία, εικόνες, καταστάσεις, συναισθήματα. Κατά συνέπεια, ναι, σε πολλά σημεία ταυτίστηκα με την Ζωή, για παράδειγμα στα σημείο ψυχικής εξουθένωσης στην αρχή του βιβλίου ή αργότερα, στο σημείο που γνωρίζει έναν άντρα που την κάνει να είναι ο αληθινός της εαυτός. Δεν θέλω να πω περισσότερα για να μην προδώσω την πλοκή.
Όταν ξεκινήσατε να γράφετε είχατε σκεφτεί το τέλος της ιστορίας ή αυτό ήρθε στην πορεία της συγγραφής;
Η ιστορία ξεδιπλωνόταν καθώς έγραφα. Πολλές φορές είχα κάτι άλλο στο μυαλό μου και τελικά έπαιρνε διαφορετική τροπή. Σε έναν μεγάλο βαθμό όμως ήξερα πως θέλω να έχει happy end. Ήθελα αυτό το βιβλίο να αφήσει στα χείλια του αναγνώστη μια ευχάριστη επίγευση όχι να τον ρίξει στα αντικαταθλιπτικά, αρκετά προβλήματα έχει ήδη ο κόσμος.
Γιατί «Golden Girl» και όχι κάπως αλλιώς;
Για να είμαι ειλικρινής στην αρχή υπέβαλα το χειρόγραφο με έναν διαφορετικό τίτλο, «Τα σταφύλια της…Ζωής!». Έκανε λογοπαίγνιο με το μυθιστόρημα του Τζων Στάϊνμπεκ «Τα σταφύλια της Οργής» . Λόγω της ιστορικής σπουδαιότητας αυτού του έργου όμως καθώς και του ίδιου του συγγραφέα, θεώρησα πως ήταν ανάρμοστο. Όταν έπεσε στο τραπέζι η ιδέα «Golden Girl» η απόφαση με την εκδότρια μου ήταν ομόφωνη. Εκ των υστέρων δεν θα μπορούσα να σκεφτώ τίποτα πιο ταιριαστό!
Ήταν εύκολο το εγχείρημα της συγγραφής;
Η πρώτη δυσκολία ήταν το κομμάτι της έρευνας. Κατά τη διάρκεια της συγγραφής έμαθα πάρα πολλά πράγματα για τις εξαγορές και συγχωνεύσεις καθώς και για την οινοποιεία. Έπρεπε να γνωρίσω καλά το αντικείμενο το οποίο πραγματεύομαι, σε καμία περίπτωση δεν ήθελα να γράφω ανακρίβειες και ανυπόστατα πράγματα. Η δεύτερη δυσκολία ήταν να βρω χρόνο μέσα στην μέρα παράλληλα με την δουλειά, την οικογένεια, τις υποχρεώσεις. Κατά τα άλλα η έμπνευση υπήρχε, τα λόγια έβγαιναν εύκολα, οι χαρακτήρες ζωντάνευαν στο μυαλό μου και περίμεναν υπομονετικά να αποτυπωθούν στο χαρτί!
Είναι το πρώτο σας μυθιστόρημα, σκέφτεστε να γράψετε κι άλλο βιβλίο;
Ναι είναι το πρώτο μου βιβλίο και η αλήθεια είναι πως θα ήθελα με όλη μου την καρδιά να γράψω κι άλλο. Για να είμαι ειλικρινής έχω μια ιδέα και η αρχή έχει γίνει ήδη. Το θέμα είναι να βρω χρόνο να το υλοποιήσω ή μάλλον, για την ακρίβεια, να φτιάξω χρόνο. Γιατί στο μεταξύ ήρθε στη ζωή μας ένας αξιολάτρευτος μπέμπης- μόλις ολίγων μηνών- και όπως γνωρίζουν όλοι όσοι έχουν παιδιά, ο πρώτος χρόνος είναι αρκετά… ανατρεπτικός!
Ποιά ήταν η αφορμή που σας ώθησε στη συγγραφή;
Υποθέτω πως ήταν μια εσωτερική ανάγκη που με ώθησε. Μέσα από αυτή την διαδικασία διοχέτευσα ενέργεια, συναισθήματα, σκέψεις, τακτοποίησα πολλά ανοικοκύρευτα δωματιάκια της ψυχής μου. Και οφείλω να πω, πως ήταν τόσο ιαματική και τόσο υπέροχη αυτή η διαδρομή, που όταν συνειδητοποίησα στο τέλος ότι έχω γράψει ένα ολόκληρο βιβλίο, η εσωτερική πληρότητα που ένιωσα δεν είχε όριο.
Πως αισθανθήκατε όταν είδατε το βιβλίο σας σε προθήκη βιβλιοπωλείου;
Λοιπόν, θα γίνω γραφική αλλά γιατί να κρυβόμαστε άλλωστε! Το βιβλίο ως γνωστόν κυκλοφόρησε πρόσφατα. Μια μέρα λοιπόν, τα παράτησα όλα, πήρα τα παιδιά μου και τους είπα, σήμερα θα πάμε μια βόλτα στο βιβλιοπωλείο να δούμε το βιβλίο της μαμάς. Η κόρη μου το κατάλαβε και χάρηκε, ο μπέμπης απλά με κοίταξε με γνήσια απορία ζωγραφισμένη στα μάγουλα του. Όταν το είδα στην προθήκη του βιβλιοπωλείου ένα ολοκληρωτικό αίσθημα επιτεύγματος με πλημμύρισε κι ομολογώ, ειλικρινά, πως ήταν πρωτόγνωρο!
Εσείς ως αναγνώστρια, τι είδους βιβλία προτιμάτε; Ποιά θεματολογία σας ελκύει περισσότερο και ποιά συγγραφέα θαυμάζετε;
Μου αρέσει να διαβάζω βιβλία που είναι γραμμένα με χιούμορ, ταχύτητα και έχουν μια ενδιαφέρουσα ανατρεπτική πλοκή. Ένα τέτοιο βιβλίο ευελπιστώ πως είναι και το δικό μου. Η αγαπημένη μου συγγραφέας του είδους είναι η Βρετανίδα Sophie Kinsella. Κάθε χρόνο περιμένω το καινούργιο βιβλίο της πως και πως, το διαβάζω στα αγγλικά και το ξεκοκαλίζω μέσα σε δυο-τρεις μέρες το πολύ.
από την Μαρία Λινάρδου
