Υπόθεση Δουρή
Ήταν Δεκέμβριος του 1993. Μια Ελλάδα ντυμένη στα γιορτινά βρισκόταν μία ανάσα μακριά από την νέα χρονιά. Μια χρονιά που την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή επεφύλαξε στιγμές απόλυτης φρίκης στην χώρα. Μια χρονιά που έμεινε στα εγκληματολογικά χρονικά ως ένα από τα μεγαλύτερα ελληνικά εγκλήματα, αυτό του Μανώλη Δουρή, του ανθρώπου που το όνομά του έγινε συνώνυμο με την λέξη παιδεραστής και παιδοκτόνος.
Χρονικό
31 Δεκεμβρίου του 1993 το βλέμμα όλης της χώρας στρέφεται στην Ερμιόνη Αργολίδος εκεί όπου στο αστυνομικό τμήμα είχε καταφθάσει ανήσυχος ο Μανώλης Δουρής, ελαιοχρωματιστής και πατέρας επτά παιδιών για να δηλώσει την εξαφάνιση του μικρότερου γιου του Νίκου Δουρή. Ο Νίκος ήταν έξι ετών, τα απογεύματα συνήθιζε να παίζει στους δρόμους της περιοχής με άλλα παιδιά της γειτονιάς. Έτσι είχε συμβεί και εκείνο το απόγευμα, οι ώρες όμως περνούσαν και ο μικρός Νίκος δεν φάνηκε στο σπίτι του. Αμέσως μετά την δήλωση της εξαφάνισης η αστυνομία, η οικογένεια του παιδιού αλλά και οι κάτοικοι της Ερμιόνης άρχισαν να ψάχνουν για το αγόρι. Τις πρώτες πρωινές ώρες, 1 Ιανουαρίου του 1994 το εξάχρονο παιδί βρέθηκε από τον πατέρα του νεκρό και φανερά κακοποιημένο σε μία αλάνα πίσω από ένα εγκαταλελειμμένο κτήριο. Ο θάνατος του παιδιού προήλθε από ασφυξία, καθώς ο δράστης κατά την διάρκεια της σεξουαλικής κακοποίησης του έφραξε την μύτη και το στόμα.
Όλη η Ελλάδα σοκάρεται από την αγριότητα του εγκλήματος. Ποιος θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο σε ένα μικρό παιδί; Μετά το πρώτο σοκ έρχεται ο φόβος. Δεν ήταν λίγοι οι κάτοικοι της Ερμιόνης που δεν άφηναν παιδιά τους να βγουν πλέον μόνα τους από το σπίτι πιστεύοντας πως ο δολοφόνος του μικρού Νίκου είναι κάποιος κατά συρροήν παιδοκτόνος και παιδεραστής. Ύστερα ο θυμός για αυτό το τέρας που βασάνισε και σκότωσε ένα αθώο πλάσμα. Ένα είναι το σίγουρο πως κανείς δεν φανταζόταν μέχρι την στιγμή της αποκάλυψης ότι αυτό το έγκλημα κρύβει και άλλη τραγική πλευρά.
Λίγες μέρες μετά τον εντοπισμό του παιδιού έγινε η κηδεία με όλη την Ελλάδα να παρακολουθεί τους τραγικούς γονείς και ειδικότερα τον πατέρα Μανώλη Δουρή να σπαράζει μπροστά στις κάμερες και να υπόσχετε εκδίκηση για τον θάνατο του παιδιού του.
Το γεγονός πως το παιδί βρέθηκε από τον ίδιο σε ένα τόσο περίεργο σημείο είχε κάνει τους αστυνομικούς να υποψιαστούν τον Μανώλη Δουρή από την πρώτη στιγμή και έτσι λίγες μέρες μετά την ταφή του παιδιού του κλήθηκε να απολογηθεί. Ο Δουρής δεν θα αργήσει να ομολογήσει το έγκλημά του. Κακοποίησε, βίασε και σκότωσε το παιδί του.
“Η αρρώστια μου, η κρίση που με πιάνει με οδήγησε σε αυτές μου τις απάνθρωπες πράξεις” ήταν οι δηλώσεις του στις τηλεοπτικές κάμερες ενώ και στην απολογία του υποστήριξε πως θόλωσε και έκανε ό,τι έκανε επειδή το παιδί είχε αργήσει να γυρίσει σπίτι και αυτό τον εξόργισε. Οδήγησε το παιδί στην αποθήκη του σπιτιού και το κακοποίησε μέχρι θανάτου, ύστερα προσπάθησε να κάψει το πτώμα για να το εξαφανίσει όμως δεν τα κατάφερε, έτσι πέταξε το νεκρό σώμα του παιδιού του στο εγκαταλελειμμένο κτήριο εκεί όπου και βρέθηκε.
Ύστερα από κοινή απόφαση εισαγγελέα και ανακριτή ο Δουρής προφυλακίζεται. Αρχίζει να αλλάζει αυτά που είχε ομολογήσει υποστηρίζοντας πλέον ότι δεν είναι σίγουρος ότι το έκανε αυτός και πως δεν θυμάται τι συνέβη.
<<Δεν θυμάμαι αν το έκανα, αν το έκανα το έχω μετανιώσει, να με στήσετε στα τέσσερα μέτρα και να με εκτελέσετε>> έλεγε και ξαναέλεγε στις τηλεοπτικές κάμερες. Ενώ την ίδια στιγμή έπεφτε σε αντιφάσεις και έλεγε πως ότι έκανε το έκανε ενώ βρισκόταν υπό την επήρεια ναρκωτικών.
Το προφίλ του δολοφόνου
Ο Μανώλης Δουρής ήταν ένας άνθρωπος με έντονα ψυχολογικά προβλήματα. Το 1974 πολέμησε στην Κύπρο αντιστεκόμενος στην εισβολή των Τούρκων. Η εμπειρία ήταν πολύ σκληρή καθώς είδε πολλές άγριες σφαγές. Τα σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα του Μανώλη Δουρή υπήρχαν πριν από τη συμμετοχή τους στις εχθροπραξίες, όμως επιδεινώθηκαν. Έπαθε αμόκ και νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο, όπου οι γιατροί αποφάνθηκαν ότι έπασχε από το «σύνδρομο της Κύπρου».
Η απόφαση του δικαστηρίου και το τέλος του Δουρή
Ο Δουρής κρίνεται ένοχος και καταδικάζεται σε ισόβια κάθειρξη για την δολοφονία του παιδιού σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, είκοσι χρόνια κάθειρξη για τον βιασμό και σε έναν χρόνο για ασέλγεια. Την επόμενη ημέρα κατά την διάρκεια της μεταφοράς του στις φυλακές Κέρκυρας ο Δουρής βιάστηκε και κακοποιήθηκε βάναυσα από τους υπόλοιπους κατάδικους συνεπιβάτες του.<<Φοβάμαι για την ζωή μου>> έλεγε μέσα από την κλούβα της αστυνομίας την ώρα που οι υπολοιποι κατάδικοι τον χτυπούσαν μπροστά στις κάμερες. Ο βασανισμός του Δουρή δεν σταμάτησε εκεί. Η οργή των συγκρατουμένων του δεν κόπασε στιγμή. Ο Δουρής εμπέδωσε για τα καλά τους άγραφους νόμους της φυλακής, ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι άλλαξε τέσσερα σωφρονιστικά καταστήματα λόγω του εχθρικού κλίματος που υπήρχε. Δύο χρόνια μετά τον εγκλεισμό του ο Δουρής βάζει τέλος στην ζωή του. Οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι της φυλακής της Τρίπολης θα τον βρουν κρεμασμένο στο κελί του με καλώδιο τηλεόρασης. Σε κωματώδη κατάσταση θα μεταφερθεί στο νοσοκομείο όπου λίγες ώρες αργότερα θα αφήσει την τελευταία του πνοή. Γιατί όμως αυτοκτόνησε; Δεν άντεξε τις τύψεις; τις άδικες κατηγορίες; ή τον βασανισμό των συγκρατουμένων του; Ένα ερώτημα που μόνο ο ίδιος είχε την απάντηση.
23 Χρόνια μετά
Η υπόθεση Δουρή φαίνεται πως ουσιαστικά δεν έκλεισε ποτέ. Από την εποχή που το θέμα απασχολούσε την κοινή γνώμη και τα ΜΜΕ, υπήρχαν ψίθυροι πως ο Δουρής δεν είχε διαπράξει το έγκλημα. Το αρχικό σενάριο ήθελε την σύζυγο του Δουρή και μητέρα του θύματος να είχε προσχεδιάσει με τον εραστή της το σχέδιο για την κατηγορία του Δουρή και πως αυτό το τρίτο πρόσωπο ήταν στην πραγματικότητα ο δράστης. Σενάριο που υποστήριζε και ο ίδιος ο Δουρής για μικρό χρονικό διάστημα. Ένα σενάριο που γρήγορα ξεχάστηκε και πήρε την θέση του αυτό που ήθελε έναν πλούσιο άνδρα της περιοχής υπεύθυνο για την δολοφονία του παιδιού του, καθώς και την σεξουαλική κακοποίηση ακόμη ενός παιδιού της οικογένειας Δουρή. Ο Δουρής σύμφωνα με κατοίκους της περιοχής γνώριζε για την κακοποίηση αυτή όμως δεν μίλησε γιατί φοβόταν. Σήμερα το ερώτημα ένοχος ή αθώος απασχολεί ακόμη.
ΓΕΩΡΓΙΑ ΔΟΥΡΗ:<<Ο ΑΝΔΡΑΣ ΜΟΥ ΉΤΑΝ ΑΘΩΟΣ>>
«Ο Μανώλης για μένα και για τα παιδιά μου είναι αθώος. Δύο αθώες ψυχές βρίσκονται στο χώμα και οι ένοχοι κυκλοφορούν ελεύθεροι. Ο άνδρας μου οδηγήθηκε στη φυλακή, όπου τον “αυτοκτόνησαν”, καθώς η υπόθεση έπρεπε να κλείσει. Ο Μανώλης ήταν το τέλειο θύμα που μπορούσε να παρουσιαστεί σαν δολοφόνος. Ήταν φτωχός, μεροκαματιάρης και αγράμματος» επισημαίνει η Γεωργία Δουρή και προσθέτει: «Εκείνη την ημέρα ο άνδρας μου βρισκόταν στο σπίτι. Ο Νικολάκης βγήκε να παίξει και χάθηκε. Έπειτα από ώρες τον βρήκαμε σε αυτή την κατάσταση. Η αστυνομία έψαξε, βρήκε τους ενόχους, αλλά επειδή ήταν άνθρωποι ευυπόληπτοι και δεν μπορούσαν να τους ακουμπήσουν, φοβούμενοι ένα μεγάλο σκάνδαλο, τα έριξαν στον άνδρα μου».Σύμφωνα με την ίδια, τον Μάρτιο του 2006 στο Εφετείο, ήταν σίγουρη ότι ο σύζυγός της θα αθωωνόταν. «Υπήρχαν ατράνταχτα στοιχεία για την αθωότητα του Μανώλη. Κατ’ αρχάς στον πρωκτό του μωρού είχαν βρεθεί δύο τρίχες που κατά την ανάλυση DNA δεν ανήκαν στον άνδρα μου, αλλά σε δύο διαφορετικούς άνδρες. Τον έστειλαν φυλακή για μια τρίχα που βρέθηκε στο μπουφάν του Νικολάκη και η οποία “έμοιαζε” με αυτές του πατέρα του».
Όπως είπε η Γεωργία Δουρή «αν είχαμε λεφτά να συνεχίσουμε την υπόθεση μετά την “αυτοκτονία” του, σήμερα όλη η Ελλάδα θα ήξερε ότι ήταν αθώος. Αλλά, όπου φτωχός κι η μοίρα του. Είμαστε πάμφτωχοι και δεν μπορούμε να αποκαταστήσουμε την τιμή του, έστω και μετά θάνατον». Η ίδια, αλλά και τα παιδιά της δείχνουν να γνωρίζουν τους δράστες οι οποίοι δεν τιμωρήθηκαν ποτέ για όσα έχουν κάνει στην περιοχή. «Δύο συγκεκριμένα άτομα, που σχετίζονται και με την Εκκλησία, είναι οι φονιάδες. Όλοι το ξέρουν, αλλά κανείς δεν τολμά να μιλήσει. Πριν και μετά τη δολοφονία του Νικολάκη, ξέρετε πόσες επιθέσεις σε ανήλικους είχαν γίνει; Αλλά η αστυνομία δεν κουνιέται. Δεν συμφέρει» και προσθέτει: «Ένας άνθρωπος που έψαχνε την υπόθεση προκειμένου να δικαιωθεί ο Μανώλης και είχε βρει συγκλονιστικά στοιχεία, δολοφονήθηκε το 2005 μέσα στο σπίτι του στην Αθήνα. Η αστυνομία είπε ότι τον λήστεψαν Αλβανοί. Όποιος κουνηθεί εδώ, τελειώνει».
Φόρτωσαν τα πάντα στον πατέρα μου, άλλος τα έκανε αλλά εκείνος είχε χρήματα και τον κάλυπταν»
Ο γιος του Μανώλη Δουρή, Δημήτρης,σε πρόσφατη συνέντευξη του, εξέφρασε την άποψη, πως ο πατέρα του δεν ήταν υπεύθυνος για το έγκλημα. «Φόρτωσαν το βιασμό και τη δολοφονία στον πατέρα μου», είπε και φωτογράφισε έναν συγχωριανό του, ο οποίος βρίσκεται εν ζωή, όπως διευκρίνισε, ως δράστη: «άλλος άνθρωπος από το χωριό που είχε ασελγήσει σε πάρα πολλά παιδάκια. Αλλά εκείνος είχε χρήματα και τον κάλυπταν… Εκείνη την ημέρα ήμουν μαζί με τον πατέρα μου στη δουλειά από το πρωί. Γυρίσαμε και μας είπαν πως είχε χαθεί το παιδί».
Το σίγουρο είναι πως υπάρχει ένα καλά κρυμμένο μυστικό ανάμεσα στους κατοίκους της περιοχής της Ερμιόνης. Αυτό ειπώθηκε από πολλούς δημοσιογράφους όταν επισκέφθηκαν τον τόπο του εγκλήματος και βρήκαν αρκετές κλειστές πόρτες και στόματα. Φοβισμένοι άνθρωποι που θέλουν να κρύψουν κάτι. Άλλοτε προέτρεπαν τους δημοσιογράφους να πάψουν να ασχολούνται και άλλοτε τους έλεγαν να μην τους ανακατεύουν με αυτή την υπόθεση γιατί θα βρουν το μπελά τους.
ΠΑ-ΤΕΡΑΣ
Ένα είναι το βέβαιο,για την δικαιοσύνη ο Μανώλης Δουρής κρίθηκε ένοχος για τις πράξεις του και με στοιχεία καταδικάστηκε. Η υπόθεση προβλημάτισε και προβληματίζει. Πώς ο άνθρωπος φτάνει στο σημείο να σκοτώσει το ίδιο του το παιδί; Πώς ένας πατέρας μπορεί να δει σεξουαλικά τον γιο του;
Και ύστερα τι τιμωρία αξίζει σε αυτούς τους ανθρώπους; ποιος νόμος μπορεί να δικαιώσει μία αθώα ψυχή που βασανίστηκε όπως αυτή του μικρού Νίκου. Μία αθώα ψυχή που βίωσε όλο το μένος, τον θυμό την κακία ενός ανθρώπου, του ίδιου του του γονιού.
Υπόθεση Άννυ
Είκοσι χρόνια μετά την υπόθεση Δουρή άλλη μια ανατριχιαστική ιστορία πρωτοφανή στα ελληνικά δεδομένα έρχεται να συνταράξει την κοινή γνώμη ο τεμαχισμός της μικρής Άννυ από τον ίδιο της τον πατέρα.
Χρονικό υπόθεσης: Τραγικό τέλος είχε η υπόθεση εξαφάνισης της τετράχρονης Άννυ η οποία αγνοούνταν στις 21 Απριλίου 2015 από την περιοχή της Ομόνοιας, στο κέντρο της Αθήνας. Η υπόθεση άρχισε να διερευνάται ύστερα από την δήλωση εξαφάνισης που έκανε η μητέρα του κοριτσιού. Προβληματισμό ωστόσο προκάλεσε στις Αρχές ότι η μητέρα της τετράχρονης είχε υποπέσει σε αντιφάσεις σε σχέση με το πού και πότε εξαφανίστηκε η κόρη της. Η μικρή βίωνε μια κόλαση βίας, ναρκωτικών και πορνείας.
Το τετράχρονο κοριτσάκι ζούσε σε ένα τοξικό περιβάλλον. Η μητέρα της (Βουλγαρικής καταγωγής) ήταν ιερόδουλη και τοξικομανής ενώ ο πατέρας της έκανε χρήση ηρωίνης μπροστά στο παιδί.
Ο 27χρονός πατέρας ακόμη και μετά την δήλωση εξαφάνισης της Άννυ συνέχιζε να υποκρίνεται. Αρνήθηκε ακόμη και ότι είναι ο πατέρας της (παρουσιάστηκε ως φίλος της μητέρας). Έφτασε ακόμη και στο σημείο να δίνει αμοιβή 5000 ευρώ σε όποιον βρει την μικρή. Η υπόθεση εξιχνιάστηκε από την ασφάλεια Αττικής με βάση συνδυασμό στοιχείων που προέκυψαν από την μαρτυρία του φίλου του, Νικολάι, και γενετικού υλικού που βρέθηκε στο σπίτι.
Οι φρικιαστικές λεπτομέρειες του τεμαχισμού ξεπερνούν τα όρια της βαρβαρότητας. Την τεμάχισε σε ψυχική ηρεμία. Ο πατέρας αρνήθηκε την δολοφονία της μικρής Άννυ και αποδέχθηκε μόνο τον τεμαχισμό.
<<Δέχομαι ότι την τεμάχισα όχι ότι την δολοφόνησα>>
Κατονόμασε τον συγκατηγορούμενο του, Νικολαί ως τον άνθρωπο που εμπνεύστηκε το σχέδιο του τεμαχισμού κάτι που ο ίδιος αρνείται κατηγορηματικά ισχυριζόμενος πως ήταν εκείνος που ξετύλιξε το κουβάρι των αποκαλύψεων και ότι ο πατέρας τον εμπλέκει για να τον εκδικηθεί.
Ο 27χρονος παιδοκτόνος υποστήριξε ότι ήταν υπό την επήρεια ναρκωτικών και ξύπνησε την Μ.Πέμπτη δίπλα στο άψυχο κορμί της τετράχρονης.
<< Πανικοβλήθηκα, έκλαιγα δεν ήξερα τι να πω στην μητέρα της, είδα τα χέρια της και το στόμα της μελανιασμένα φοβήθηκα ότι θα έχανα την γυναίκα μου, κάτι έπρεπε να κάνω, κάτι για να εξαφανίσω το πτώμα. Ο Νικολάι (φίλος του ζευγαριού που τον φιλοξενούσε στο σπίτι) μου είπε ότι έπρεπε να εξαφανίσω το πτώμα γιατί είμαι ναρκομανής και θα είχα όλη την ευθύνη. Αυτός δεν συμμετείχε στον τεμαχισμό αλλά με βοήθησε να εξαφανίσω κάθε ίχνος. Ο Νικολάι πέταξε κανά δύο κομμάτια της Άννυ. Αν υπάρχει κάποιο κομμάτι της Άννυ θα είναι θαμμένο στο Πεδίον του Άρεως.>>
Επί τρεις μέρες τεμάχιζε το ίδιο του το παιδί. Σε αυτήν την κτηνώδη παραδοχή προχώρησε στις (5/10/2016) στη απολογία του στο Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο, ο Στανισλάβ Μπακάτζιεβ πατέρας της τετράχρονης Άννυ, ο οποίος κατηγορείται ότι από κοινού με τον φίλο του Νικολάι Αχμεντάμ δολοφόνησαν και τεμάχισαν την Άννυ το Πάσχα του 2015. Πάγωσαν και οι αστυνομικοί στο άκουσμα της είδησης << την πολτοποίησα με σφυρί και την έβρασα>>
Το υπόγειο της Μιχαήλ Βόδα μετατράπηκε σε σφαγείο όπου βρήκε φρικτό θάνατο το μικρο κοριτσάκι. <<Ο Νικολάι έφερνε τάπερ με φαγητά στο σπίτι και είδα ότι είχαν χαλάσει. Για να μην βγει η μυρωδιά πείρα μια κατσαρόλα και την έβρασα σαν σούπα έβαλα ρύζι και πατάτες να μυρίζει σαν φαγητό. Τύλιγα τα κομμάτια σε αλουμινόχαρτο και τα πέταγα σε κάδους της Αττικής.>> Προκειμένου να μην μείνει και το παραμικρό ίχνος της Άννυ άλλαξε τα σιφώνια και καθάρισε όλο το σπίτι με χλωρίνη. Όμως οι κηλίδες αίματος που βρέθηκαν στους τοίχους και η μαρτυρία του φίλου του Νικολάι πρόδωσαν τον πατέρα.
Κυνικός χωρίς ίχνος πατρικής στοργής.
Μετά τον τεμαχισμό, χωρίς κανένα ίχνος ενοχής έπαιξε playstation με τον φίλο του τον Νικολάι και το βραδύ βγήκε για ποτό σε νυχτερινό κέντρο. Πούλησε ακόμη και την κούνια και τα παιχνίδια της μικρής.
Η πιο τραγική και φρικιαστική υπόθεση
Οι Αρχές κάνουν λόγο για το πιο φρικιαστικό έγκλημα που έχει διαπραχθεί ποτέ στην χώρα μας ενώ για τον δράστη λένε ότι πρόκειται για έναν ψυχρό και κυρίως αμετανόητο άνθρωπο. << Μοναδική στα παγκόσμια χρονικά>> χαρακτήρισε και η εισαγγελέας κ.Δημητριάδου την υπόθεση της μικρής Αννυ. <<Τραγικότερο το τέλος που η μοίρα επιφύλαξε στην Άννυ και από αυτό της Ιφιγένειας>>. Δεν υπήρχε άνθρωπος που να μην λύγισε στο άκουσμα του τρόπου που πέθανε αυτό το παιδί. Η κοινωνία οργίστηκε από το μένος και τον λυσσαλέο τρόπο που σκότωσε το ίδιο του το παιδί. Ακόμη και οι βαρυποινίτες στις φυλακές έστειλαν μήνυμα στον πατροκτόνο: << Πείτε του ότι τον περιμένουμε>> γιατί ακόμη και στις φυλακές υπάρχουν άγραφοι νόμοι για τους παιδεραστές και παιδοκτόνους.
Τοποθέτηση εισαγγελέα για την υπόθεση Άννυ: Σε άλλες τέτοιες περιπτώσεις, διεθνώς υπάρχει έντονο συναίσθημα οργής, εκδίκησης, πάθους. Ο 27χρόνος πατέρας είχε οργή, πάθος, ή εκδίκηση για την Άννυ; Δεν προκύπτει κάτι τέτοιο από τα στοιχεία. Γιατί δεν απομάκρυνε απλά το πτώμα σε ένα χαλί η μια κουβέρτα και προχώρησε στο τεμαχισμό; Γιατί δεν ήταν μια πράξη έξαρσης συναισθήματος ήταν μια απόλυτα σχεδιασμένη και συνειδητή πράξη του δράστη. Γιατί στόχο είχε όχι την εξαφάνιση της Άννυ αλλά του τρόπου που πέθανε και να απομακρύνει από πάνω του κάθε στοιχείο ενοχής. Αλλά δεν υπάρχει τέλειο έγκλημα. Η εισαγγελέας σκιαγράφησε με τα πιο μελανά χρώματα το προφίλ του πατέρα.
Ψυχρός, παγερός χωρίς ίχνος ανθρωπιάς και συναισθήματος αδίστακτος που ενήργησε με απόλυτη διαύγεια και μεθοδικότητα. Με λυσσαλέα προσπάθεια, προσπάθησε να αποπλανήσει τις αρχές και την κοινή γνώμη.
Ποινές: Το δικαστήριο καταδίκασε ομόφωνα χωρίς ελαφρυντικά τον 27χρονο πατέρα και τον φίλο του Νικολαί σε ισόβια κάθειρξη με τα αδικήματα της ανθρωποκτονίας από πρόθεση, περιύβριση νεκρού και παράνομη οπλοχρησία. <<Πως είμαι ένοχος>> διερωτήθηκε ο πατέρας της μικρής Άννυ μόλις ανακοινώθηκε η απόφαση του δικαστηρίου. Η μητέρα του κοριτσιού αφέθηκε ελεύθερη και απαλλάχθηκε από το αδίκημα της ψευδορκίας ενώ ο ιδιοκτήτης του διαμερίσματος στην Μιχαήλ Βόδα καταδικάστηκε σε 12 μήνες φυλάκιση με το αδίκημα της ψευδορκίας.
Συγκλονιστικές συνεχίζουν να είναι οι αποκαλύψεις που βγαίνουν στο φως για το τέλος της μικρής Άννυ, ενώ αναπάντητο μένει το ερώτημα πως βρήκε το θάνατο η μικρή και γιατί ο πατέρας της την σκότωσε; Το γεγονός ότι δεν έχει απομείνει τίποτα από το σώμα της κάνει τη διαλεύκανση της υπόθεσης πιο δύσκολη. Σύμφωνα με την τελευταία ιατροδικαστική έκθεση ο θάνατος της μικρής πιθανόν προκλήθηκε από ηρωίνη ύστερα από υπολείμματα εμετού που βρέθηκαν στο σπίτι ενώ η φρίκη που ακολούθησε μετά ήταν απόρροια της ζήλιας επειδή η γυναίκα του αγαπούσε περισσότερο την μικρή.
Τελικά γεννιέσαι ή γίνεσαι αδίστακτος δολοφόνος; Πώς φτάνει ο άνθρωπος στο σημείο να σκοτώσει με αυτόν τον φρικιαστικό τρόπο το ίδιο του το παιδί. σάρκα από την δική σου σάρκα αίμα από το δικό σου αίμα; Μήπως επειδή αντί για αγάπη κυριαρχεί η ζήλια το μίσος και η οργή. Πόσο λεπτά είναι τελικά αυτά τα όρια μεταξύ τους και μέχρι που μπορεί να φτάσει το μυαλό του ανθρώπου όταν θολώσει.
Ρεπορτάζ : Μαίρη Γεωργοσοπούλου
Δημοσιογραφική επιμέλεια : Γιώργος Μαράτσης
