Η πριγκίπισσα Fahrelnissa Zeid, γεννήθηκε στις 7 Ιανουαρίου του 1901 στον Πρίγκηπο της Τουρκίας. Ήταν γόνος μιας επιφανούς οικογένειας της πατρίδας της. Ο πατέρας της, Şakir Pasha, διορίδτηκε πρέσβης στην Ελλάδα και εκεί γνώρισε τη μητέρα της. Ο θείος της Zeid, ο Cevat Çobanli, ήταν στρατηγός του Οθωμανικού στρατού και βεζίρης την περίοδο 1891 ως 1895.
Σε ηλικία 12 ετών, έχασε τον πατέρα της και ένοχος για τη δολοφονία του, κρίθηκε ο αδερφός της, ο Cevat.
Η κλίση της Fahrelnissa στη ζωγραφική, ήταν εμφανής από πολύ μικρή ηλικία και το πιο πρώιμο έργο της, που διασώζεται μέχρι και σήμερα, είναι ένα πορτραίτο της γιαγιάς της, που ζωγράφισε σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών.
Ακολουθώντας το ταλέντο της στη ζωγραφική, ταξίδεψε στο Παρίσι, το 1928, όπου και σπούδασε στη σχολή “Academie Ranson”, υπό την καθοδήγηση του Γάλλου ζωγράφου, Roger Bissiere. Ένα χρόνο αργότερα, επιστρέφει στην πατρίδα της και εγγράφεται στη Σχολή Καλών Τεχνών της Κωνσταντινούπολης.
Τα έργα της ήταν αφηρημένα με καλειδοσκοπικά μοτίβα, ενώ είχε ασχοληθεί και με τη γλυπτική και τη λιθογραφία. Με βυζαντινές και ισλαμικές επιρροές, τα έργα της είχαν τεράστια αναγνώριση στην Τουρκία, αλλά και στην Ευρώπη. Επίσης, ήταν μια από τις πρώτες γυναίκες που φοίτησαν στη Σχολή Καλών Τεχνών της Κωνσταντινούπολης και τα έργα της εκτέθηκαν σε γκαλερί της Γαλλίας και του Βερολίνου. Η Zeid θεωρούταν μια από της πρωτοποριακές ζωγράφους της εποχής.
Η πρώτη της επαφή με τα ρεύματα της Ευρώπης, έγινε όταν ταξίδεψε με τον πρώτο της άντρα, İzzet Melih Devrim, στη Βενετία, για τον μήνα του μέλιτός τους. Μαζί του απέκτησε τρία παιδιά, τον Faruk, τον Nejad και τη Sirin. Ο μεγαλύτερος γιός της, ο Faruk, πέθανε το 1924 από οστρακιά, σε ηλικία 3 ετών.
Ο γάμος της όμως με τον Devrim, τελείωσε το 1934 και σε σύντομο χρονικό διάστημα η Zeid παντρεύτηκε τον Πρίγκηπα Zeid bin Hussein και μετακόμισε μαζί του στο Βερολίνο, όπου εκείνος εργαζόταν ως πρέσβης του Ιράκ στη Γερμανία. Μετά την προσάρτηση της Αυστρίας, το 1938, το ζευγάρι κλήθηκε πίσω στη Βαγδάτη.
Η επιστροφή τους αυτή είχε αρνητικά αποτελέσματα στη ψυχική υγεία της Zeid, καθώς εμφάνισε συμπτώματα κατάθλιψης. Έπειτα από ιατρική συμβουλή, αποφάσισε να επιστρέψει στο Παρίσι και να χαθεί μέσα στην τέχνη της, σε μια προσπάθειά της να νικήσει και να ξεπεράσει τη ψυχική της ασθένεια. Επιστρέφοντας το 1941 στην Τουρκία, γίνεται μέλος του “d Group”, μιας ομάδας πρωτοποριακών καλλιτεχνών της Τουρκίας.
Η τριβή με το “d Group” της έδωσε το έναυσμα να εκθέτει τα έργα της μόνης της και έτσι το 1944, το σπίτι της μετατράπηκε σε γκαλερί, το οποίο έδωσε στέγη στην πρώτη της προσωπική έκθεση.
Ξεκινώντας από την παραστατική ζωγραφική, εξέλιξε την τέχνη της σε αφηρημένη, λαμβάνοντας επιρροές από το μεταπολεμικό Παρίσι. Μερικά από τα σημαντικότερα έργα της είναι:
