Ο Noel Conway, ένας 67χρονος συνταξιούχος λέκτορας, ο οποίος είναι «εγκλωβισμένος» στο ίδιο του το σώμα υποφέροντας από τις επιπτώσεις της νόσου του κινητικού νευρώνα, από την οποία πάσχει, θέλησε να αλλάξει τον νόμο για την υποβοηθούμενη ευθανασία. Ο Conway που είναι αδύνατον να ζήσει πέρα από τους επόμενους 12 μήνες, αγωνίστηκε να του δοθεί το δικαίωμα να επιλέξει τον τρόπο που θα πεθάνει, αλλά δεν τα κατάφερε. Ισχυρίστηκε ότι ο νόμος για την υποβοηθούμενη ευθανασία πρέπει να αλλάξει, ώστε να του επιτραπεί ένας “ειρηνικός και αξιοπρεπής” θάνατος.
Ο Conway, ο οποίος δεν ήταν στο ανώτατο δικαστήριο του Λονδίνου την Πέμπτη 5 Οκτωβρίου, δήλωσε ότι ο νόμος περί Υποβοηθούμενης Αυτοκτονίας του 1961 είναι ασυμβίβαστος με το άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα ανθρώπινα δικαιώματα που αφορά τον σεβασμό της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής.
Ωστόσο, οι Δικαστές, ο Λόρδος Sales, η Whipple και ο Garnham απέρριψαν το αίτημά του.
Μετά την εκδίκαση της απόφασης, ο Conway εξέφρασε την απογοήτευσή του και δήλωσε ότι σκόπευε να ασκήσει έφεση. «Πρέπει να ακουστούν οι εμπειρίες εκείνων που είναι άρρωστοι» Δήλωσε ότι η απόφαση του δικαστηρίου του απαγορεύει το πώς και το πότε θα πεθάνει… και ότι η μόνη του επιλογή είναι να αφαιρέσει τον αναπνευστήρα, από τον οποίο τώρα εξαρτάται η αναπνοή του έως και 22 ώρες την ημέρα… για μένα, αυτό δεν είναι επιλογή – αυτή είναι η σκληρότητα.” Ανέφερε, επίσης, ότι ταλαιπωρείται αφόρητα από την ασθένεια και πιθανότατα θα έχει έναν τραυματικό θάνατο. Η προοπτική να ταξιδέψει στην Ελβετία όπου επιτρέπεται η ευθανασία είναι ανέφικτη και πρόσθεσε ότι δεν θα έβαζε την οικογένειά του ή τους γιατρούς σε κίνδυνο δίωξης ζητώντας τη βοήθεια τους για να πεθάνει στο σπίτι του.
Με την γυναίκα του Carol
Ανέφερε, επιπλέον «Γνώριζα ότι είχα την επιλογή ενός ασφαλούς, ειρηνικού υποβοηθούμενου θανάτου την στιγμή που θα το αποφάσιζα που θα μου έδινε τη δυνατότητα να αντιμετωπίσω τους τελευταίους μήνες της ζωής μου χωρίς φόβο και ανησυχία, που βιώνω σήμερα τόσο εγώ όσο κι οι αγαπημένοι μου. Θα ήθελα να έχω την επιλογή να ζήσω την υπόλοιπη ζωή μου με δικούς μου όρους, γνωρίζοντας ότι έχω τον έλεγχο κι όχι το έλεος μιας σκληρής ασθένειας».
Ο Conway ξεκίνησε τον νόμιμο αγώνα για το δικαίωμα επιλογής του τέλους της ζωής του, εφόσον αφού διαγνώστηκε με την νόσο του κινητικού νευρώνα τον Νοέμβριο του 2014. Αποφάνθηκε ότι ήθελε να αποχαιρετήσει την οικογένεια και τους φίλους του “την κατάλληλη στιγμή» και να μην είναι οπτικά σαν ζόμπι και να υποφέρει τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά”.
Η απόφαση του δικαστηρίου, υποστήριξε, ότι θα μπορούσε να ληφθεί όταν θα του είχαν απομείνει λιγότερο από έξι μήνες ζωής και εφόσον είχε ακόμα την ψυχική ικανότητα και το επιθυμούσε να ελάμβανε ιατρική βοήθεια. Το δικαστήριο απαγόρευσε στους γιατρούς να του παράσχουν τέτοια βοήθεια, διαφορετικά η τιμωρία ανέρχεται σε 14 χρόνια φυλάκισης.
Η περίπτωσή του υποστηρίχθηκε από τους Ανθρωπιστές του Ηνωμένου Βασιλείου, ενώ βρήκε κατηγορηματικά αντίθετους τον Υπουργό Δικαιοσύνης, και την Οργάνωση Care Not Killing and Not Dead Yet UK.
O Noel Conway ήταν δεινός σκιέρ πριν αρρωστήσει
Η βρετανική ιατρική ένωση εξέφρασε προηγουμένως την αντίθεσή της στην υποβοηθούμενη ευθανασία από ιατρό.
Η Sarah Wootton, διευθύνουσα σύμβουλος της οργάνωσης Dignity in Dying (καμπάνια για το δικαίωμα αξιοπρέπειας στο θάνατο) η οποία υποστήριξε τον Conway, δήλωσε ότι η απόφαση επιβεβαίωσε ότι τα δικαστήρια είχαν την εξουσία να «κηρύξουν τον ισχύοντα νόμο ασύμβατο με τα ανθρώπινα δικαιώματα». Η Wootton ανέφερε πώς μπορεί να είναι πιο ηθικό ή ασφαλές για τον Noel να αποσυνδέσει τον αναπνευστήρα… σύμφωνα με τον ισχύοντα νόμο, χωρίς επίσημες διασφαλίσεις, παρά να ζητήσει φάρμακο που θα θέσει τέλος στη ζωή του… Αυτό είναι παράδοξο. Επιπλέον επεσήμανε ότι ο ισχύων νόμος δεν λειτουργεί, γιατί κάθε οκτώ ημέρες ένας άγγλος ταξιδεύει για να πεθάνει στην Ελβετία, ενώ οι περισσότεροι πεθαίνουν στα σπίτια τους έχοντας σκληρό τέλος. “Τελικά οι άρρωστοι άνθρωποι αξίζουν να ακούγονται. Είναι, άλλωστε, οι πραγματικοί ‘ειδικοί’ για να αποφανθούν για το πώς επιθυμούν να πεθάνουν”.
Οι δικαστές στην υπόθεση του Neil Conway έκριναν ότι το άρθρο 2 του Νόμου περί υποβοηθούμενης αυτοκτονίας του 1961, το οποίο απαγορεύει την ευθανασία, ήταν συμβατό με το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή που προβλέπεται στο άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Επιμέλεια: Βίκυ Μπαφατάκη, ΜSc Βιοηθικής
Πηγή: http://www.bbc.com/news/uk-england-shropshire-39443041
