Μετά τη γενική εισαγωγή στην υποβρύχια αρχαιολογία στο προηγούμενο τεύχος της Αριάδνης, 1 στο τεύχος αυτό θα επιχειρηθεί η συνοπτική παρουσίαση της μέχρι σήμερα πορείας τoυ κλάδου στην
Ελλάδα, με σύντομες αναφορές και σε σημαντικές υποβρύχιες έρευνες/ανασκαφές στον ευρύτερο μεσογειακό χώρο. Ξεκινώντας από τα τυχαία ευρήματα του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα, η διερεύνηση της υποβρύχιας πολιτιστικής κληρονομιάς θα επιχειρηθεί αρχικά με τις πρώτες συσκευές κατάδυσης, τα γνωστά χαρακτηριστικά σκάφανδρα με τις μπρούτζινες περικεφαλαίες που χρησιμοποιούσαν οι Αιγαιοπελαγίτες σφουγγαράδες μέχρι και το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η τελειοποίηση της συσκευής αυτόνομης κατάδυσης το 1943 άνοιξε νέους ορίζοντες στην υποβρύχια αρχαιολογία αλλά και γενικά στην προσέγγιση του βυθού, πολλαπλασίασε όμως, συγχρόνως, τους ανθρωπογενείς κινδύνους που αντιμετωπίζουν τα ενάλια πολιτιστικά αγαθά. Από τη δεκαετία του 1950, η υποβρύχια αρχαιολογία στην ουσία γεννάται και βαθμιαία ενηλικιώνεται στην Ελλάδα και την υπόλοιπη Μεσόγειο, μέχρι τις εξαιρετικές σημερινές τεχνολογίες που έχουν απίστευτα επεκτείνει τα βάθη και το εύρος των περιοχών που μπορούν να διερευνηθούν συστηματικά και με ακρίβεια, σε ελάχιστο συγκριτικά χρόνο.
Διαβάστε όλη την μελέτη του Θεοτόκη Θεοδούλου που δημοσιεύτηκε από το περιοδικό ΑΡΙΑΔΝΗ
