Πολλοί πιστεύουν ότι η Ελληνική Μυθολογία είναι ένα αποκύημα της ζωηρής φαντασίας των ευφάνταστων αρχαίων Ελλήνων. Κατά συνέπεια, όλοι οι Ελληνικοί Μύθοι είναι φανταστικές ιστορίες. Κατά τη γνώμη μου, η άποψη αυτή είναι εσφαλμένη, τουλάχιστον σχετικά με το θέμα των γεωγραφικών και φυσικών-ωκεανογραφικών
χαρακτηριστικών του Ατλαντικού Ωκεανού, και γενικότερα των ωκεανών, όπως αυτά περιγράφονται κυρίως από τον Όμηρο, τον Ησίοδο, τα Ορφικά και τον Πλούταρχο.
Στην παρούσα εργασία (i) ορισμένες από τις παραπομπές που γίνονται από τους παραπάνω συγγραφείς είναι επιλεκτικά αναφερόμενες, και (ii) η φυσική και γεωλογική επιβεβαίωση είναι δεδομένη, με βάση τις σημερινές επιστημονικές απόψεις και γνώσεις.
Αυτό σημαίνει ότι οι Αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν τους Υπερβόρειους, τη Βαλτική Θάλασσα, το νησί της Ierne (Ιρλανδία) και τη Βρετανία κλπ, από τα Ορφικά.
Από τα γραπτά του Πλούταρχου, γνώριζαν (i) τη σχετική θέση της σημερινής Ισλανδίας (Ωγυγία) και την απόστασή της από τη Βρετανία, (ii) ότι προς τα δυτικά της Ισλανδίας, υπάρχουν τρία άλλα νησιά και μάλιστα πρέπει να είχαν φτάσει μέχρι εκεί, όπου ο ήλιος δύει για μόνο μία ώρα την ημέρα, (iii) ότι πέρα από τα τρία αυτά νησιά και προς τα δυτικά υπάρχει μια «μεγάλη ήπειρος», η οποία περιβάλλει τον Ωκεανό και πολλά άλλα.
Ο Όμηρος και ο Ησίοδος έγραψαν ότι (i) ο Ωκεανός είναι ένα «ποτάμι» που ρέει συνεχώς, (ii) ότι αυτό το ποτάμι περιβάλλει τη Γη και (iii) ότι η ροή του είναι τυρβώδης, όχι μόνο στην επιφάνεια, αλλά και στο βάθος επίσης.
Δυστυχώς, όλη αυτή η γνώση σταδιακά ξεχάστηκε από όλους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Οδύσσεια θεωρείται απλώς ένα ψυχαγωγικό ποίημα, και ο νόστος του Οδυσσέα, μια φανταστική ιστορία, χωρίς ίχνη ιστορικής πραγματικότητας.
Ηλίας Δ. Μαριολάκος, Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Τμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος, Τομέας Δυναμικής, Τεκτονικής & Εφαρμοσμένης Γεωλογίας
