Ένας άνθρωπος που πάσχει από ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας έχει μια διογκωμένη αίσθηση της σημασίας του εαυτού του. Παρόλο που μοιάζει να έχει πολύ μεγάλη αυτοπεποίθηση, στην πραγματικότητα φοβάται υπερβολικά ορισμένες καταστάσεις και συμπεριφορές.
Μπορεί να μονοπωλεί τις συζητήσεις, να καυχιέται για τα κατορθώματά και τα ταλέντα του, να υποτιμά τους ανθρώπους που θεωρεί κατώτερους και να έχει μια υπερβολική αίσθηση αυτοπεποίθησης. Αυτές είναι μόνο μερικές από τις συμπεριφορές που παρουσιάζει ένας άνθρωπος που πάσχει από ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας.
Σύμφωνα με το αμερικάνικο ακαδημαϊκό ιατρικό κέντρο Mayo Clinic, η ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας είναι μια ψυχική κατάσταση κατά την οποία οι άνθρωποι έχουν μια διογκωμένη αίσθηση της δικής τους σημασίας, μια βαθιά ανάγκη για υπερβολική προσοχή και θαυμασμό, προβληματικές σχέσεις και έλλειψη ενσυναίσθησης για τους άλλους. Αλλά πίσω από αυτή τη μάσκα ακραίας αυτοπεποίθησης κρύβεται μια εύθραυστη αυτοεκτίμηση που είναι ευάλωτη στην παραμικρή κριτική (και μην ξεχνάμε ότι άλλο αυτοπεποίθηση και άλλο αυτοεκτίμηση).
Ποιοι είναι οι φόβοι ενός ναρκισσιστή
Με τη βοήθεια ενός άρθρου της κλινικής ψυχολόγου Karen Nimmo, εντοπίζουμε έξι πράγματα που τρομάζουν τους ναρκισσιστές ακόμα κι αν δεν το δείχνουν.
1. Η κριτική
Οι ναρκισσιστές δεν αντέχουν να τους κριτικάρουν ή να τους μαλώνουν. Νιώθουν ότι δικαιούνται να δέχονται επαίνους, χρήματα, δώρα, να είναι αντικείμενο λατρείας και γενικότερα είναι πεπεισμένοι ότι αξίζουν τα καλύτερα. Οποιαδήποτε κριτική τους ασκηθεί, ακόμα και με ήπιο ή λογικό τρόπο, νιώθουν ότι έρχεται σε αντίθεση με αυτό που δικαιούνται. Τότε θυμώνουν ή βρίσκουν έναν λόγο για να ανταποδώσουν τις κατηγορίες. Στην πραγματικότητα, όμως, και αυτή η αντίδραση δεν είναι παρά μια μια κάλυψη του φόβου τους.
2. Το να τους εγκαταλείψει κάποιος πριν τον εγκαταλείψουν αυτοί
Η απόρριψη από κάποιο άλλο άτομο ενισχύει τη βαθιά απόρριψη που τρέφουν οι ίδιοι για τον εαυτό τους. Αυτό σημαίνει ότι εάν κάποιος πρέπει να φύγει από μια σχέση που έχουν συνάψει, αυτός ο κάποιος πρέπει να είναι αυτοί. Αν έχουν υπόνοιες ότι ένα άτομο θα τους εγκαταλείψει, κάνουν τα πάντα για να το κρατήσουν. Μόλις το καταφέρουν, θα φύγουν οι ίδιοι. Θέλουν απλώς να πιστεύουν ότι ήταν δική τους επιλογή και όχι κάποιου άλλου.
3. Το συναίσθημα κάποιου άλλου
Οι ναρκισσιστές μπορεί να είναι υπερβολικά συναισθηματικοί. Αυτό σημαίνει, για παράδειγμα, ξεσπάσματα σε δάκρυα ή θυμό. Ωστόσο, δυσκολεύονται να ρυθμίσουν και να ελέγξουν αυτά τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά τους. Είναι τόσο απορροφημένοι στις δικές τους αντιδράσεις που όταν έρθουν αντιμέτωποι με τον πόνο κάποιου άλλου δεν ξέρουν πώς να αντιδράσουν ή τι να κάνουν. Μπορεί να νιώσουν χαμμένοι αλλά και φοβισμένοι από ένα τέτοιο γεγονός.
4. Η αδιαφορία
Για τους ναρκισσιστές, το να νιώσουν ότι κάποιος αδιαφορεί για αυτούς είναι σαν να νιώθουν ότι δεν υπάρχουν. Για παράδειγμα, ένας ναρκισσιστής θέλει να ξέρει ότι μπορεί να επηρεάσει συναισθηματικά κάποιον/α πρώην σύντροφό του ακόμα και αρκετά χρόνια μετά. Αυτό μπορεί να λειτουργήσει για τον ίδιο ως μια «επιβράβευση», μια επιβεβαίωση ότι εξακολουθεί να είναι σημαντικός. Εάν το άλλο άτομο αδιαφορήσει για αυτόν, μια τέτοια συμπεριφορά μπορεί να του προκαλέσει φόβο και πανικό.
5. Το να τους θεωρούν μέτριους
Στο μυαλό τους πρέπει να είναι ξεχωριστοί, εξαιρετικοί, οι καλύτεροι! Οτιδήποτε τους υποβαθμίζει και τους φέρνει στα «επίπεδα κανονικότητας» μπορεί να τους προκαλέσει θυμό. Οι ναρκισσιστές έχουν την ανάγκη να τους θαυμάζουν και θέλουν διαρκή επιβεβαίωση. Σε όποιο χώρο κι αν βρεθούν, θέλουν πάντα να ξεχωρίζουν: να είναι οι καλύτεροι, οι πιο δημοφιλείς, οι πιο χαρισματικοί, οι πιο γοητευτικοί της παρέας. Δεν αντέχουν να είναι «ο μέσος όρος» και αυτό τους τρομάζει φριχτά.
6. Το κενό μέσα τους
Οι ναρκισσιστές τρομάζουν στο ενδεχόμενο να αντιληφθούν οι υπόλοιποι άνθρωποι το «κενό» που υπάρχει μέσα τους. Είναι ειδικοί στο να αυτοπαρουσιάζονται όπως θέλουν. Δείχνουν το πρόσωπο που θέλουν οι ίδιοι να βλέπει ο υπόλοιπος κόσμος. Κι αυτό γιατί δεν θέλουν να καταλάβουν οι άλλοι ποιοι πραγματικά είναι, αλλά ούτε και οι ίδιοι θέλουν να κοιτάζουν βαθιά στον εαυτό του φοβούμενοι το «κενό» που υπάρχει εκεί.
Πηγή: https://www.ow.gr/ από Μ. Γκόγκου
