Ο καλύτερος οδηγός που αγωνίστηκε ποτέ στη Φόρμουλα 1 ήταν και ο τελευταίος που πέθανε πάνω στην άσφαλτο, κατά τη διάρκεια παγκόσμιου πρωταθλήματος. Το όνομά του ήταν Άιρτον Σένα.
Τον Μάιο του 1988 έσπρωχνε ένα αυτοκίνητο Μακλάρεν στα όρια του. Ήταν μόνο οι κατατακτήριες δοκιμές πριν από τον επίσημο αγώνα, αλλά ο Σένα ήταν αποφασισμένος να ξεχωρίσει. Ο μεγάλος του αντίπαλος ήταν ο Αλέν Προστ, που διατηρούσε τον καλύτερο χρόνο στα δοκιμαστικά μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Ο Σένα οδηγούσε σαν δαιμονισμένος. Ξανά και ξανά έκανε το γύρω της πίστας, μέχρι που σταμάτησε να βλέπει την άσφαλτο και τα διαχωριστικά: «Δεν οδηγούσα συνειδητά, αλλά από ένστικτο. Ήμουν σε μιαν άλλη διάσταση. Είχα ξεπεράσει τα όρια και μπορούσα να πάω ακόμα πιο μακριά. Γνώριζα ότι ήμουν σε άλλη ατμόσφαιρα, πέρα από τη συνείδηση».
Κατάφερε να ολοκληρώσει τη διαδρομή πιο γρήγορα από τον Προστ, με διαφορά 1,4 δευτερόλεπτα. Στον αγώνα, βρισκόταν σταθερά στην πρώτη θέση. Κάποια στιγμή τον ενημέρωσαν ότι προηγούνταν με τόσο μεγάλη διαφορά, που μπορούσε να μειώσει ταχύτητα για δική του ασφάλεια. Ο Σένα τους αγνόησε και συνέχισε ακάθεκτος. Λίγο μετά, συγκρούστηκε με ένα διαχωριστικό και αναγκάστηκε να αποχωρήσει απ’ τον αγώνα. Άθελά του, ο Σένα έδωσε τη νίκη στο μεγάλο του αντίπαλο, Αλέν Προστ, ο οποίος σχολίασε: «Δεν ήθελε μόνο να με νικήσει, ήθελε να με ταπεινώσει. Και αυτό ήταν το μεγάλο του λάθος».
Με πληγωμένο εγωισμό, ο νεαρός οδηγός προσπάθησε να ανακτήσει την αυτοπεποίθησή του και στράφηκε στον Θεό. Είχε μεγαλώσει σε καθολική οικογένεια και βασιζόταν στην πίστη του, από την αρχή της καριέρας του. Λίγο πριν τερματίσει πρώτος στον τελικό, που θα τον έκανε παγκόσμιο πρωταθλητή, ο Σένα είδε τη μορφή του Θεού να εμφανίζεται μέσα στη βροχή: «Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι θα κέρδιζα το πρωτάθλημα, αλλά ένιωσα την παρουσία Του. Είχα ένα όραμα, είδα τον Θεό».
Οι αντίπαλοί του σχολίασαν ειρωνικά το όραμα και ειδικά ο Προστ, που είχε παρακολουθήσει τις ριψοκίνδυνες ενέργειες του νεαρού πίσω απ’ το τιμόνι: «Νομίζει ότι δεν μπορεί να πεθάνει, επειδή πιστεύει στον Θεό. Αυτό είναι τρομερά επικίνδυνο για τον ίδιο, αλλά και για τους άλλους οδηγούς». Τα λόγια του ήταν προφητικά.
Το 1991 ο Σένα αγωνιζόταν στην πατρίδα του, τη Βραζιλία και θεωρούσε ότι ήταν πατριωτικό του καθήκον να νικήσει. Ξεκίνησε τον αγώνα με σταθερό προβάδισμα, αλλά παρουσιάστηκαν προβλήματα στο κιβώτιο των ταχυτήτων. Δεν ήταν ο μοναδικός οδηγός που αντιμετώπιζε βλάβη στις ταχύτητες, αλλά ήταν ο μοναδικός που δεν αποσύρθηκε από τον αγώνα. Άντεξε μέχρι το τέλος, αλλά οι κραυγές που ακούστηκαν όταν τερμάτισε πρώτος, δεν ήταν κραυγές θριάμβου. Είχε διανύσει τη μισή διαδρομή μόνο με την έκτη ταχύτητα και όταν φρέναρε, το σώμα του δεχόταν τεράστια πίεση. Έτρεμε σύγκορμος απ’ την εξάντληση, τα χέρια του στο τιμόνι κόντευαν να ματώσουν και ο πόνος ήταν απερίγραπτος. Έχασε στιγμιαία της αισθήσεις του και χρειάστηκε να τον μεταφέρουν μέχρι το βάθρο. Με τεράστια προσπάθεια κατάφερε να σηκώσει το κύπελλο. Το 1991 ο Σένα στέφθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής για τρίτη και τελευταία φορά.
Τα «σημάδια» που αγνόησε
Το 1990, ο οδηγός Μάρτιν Ντόνελι κόντεψε να πεθάνει όταν εκτοξεύτηκε από το αυτοκίνητο του μετά από σύγκρουση. Ήταν η πρώτη φορά που ο ατρόμητος Σένα ένιωσε τον κίνδυνο του θανάτου. Οι αγώνες ήταν η ζωή του και δεν ήταν διατεθειμένος να τους εγκαταλείψει, αλλά συνειδητοποίησε τη σημασία της ασφάλειας πάνω στην άσφαλτο.
Στις 29 Απριλίου του 1994, το αυτοκίνητο του συμπατριώτη και «προστατευόμενου» του Σένα, Ρούμπενς Μπαρικέλο, αναποδογύρισε κατά τη διάρκεια της προπόνησης για το Grand Prix του Σαν Μαρίνο και ο οδηγός τραυματίστηκε ελαφρά. Την επόμενη μέρα σκοτώθηκε ο 24χρονος Αυστριακός, Ρόλαντ Ράτζενμπεργκ. Ο γιατρός που εξέτασε τον νεκρό, είπε στον Σένα: «Έχεις γίνει πρωταθλητής τρεις φορές. Είσαι ο πιο γρήγορος οδηγός στον κόσμο. Γιατί δεν τα παρατάς, να τα παρατήσω κι εγώ και να πάμε για ψάρεμα;» Ο πρωταθλητής απάντησε: «Δεν μπορώ να τα παρατήσω».
Η μοιραία σύγκρουση
Το πρωί της 1ης Μαΐου ο Σένα συζητούσε με τον αιώνιο ανταγωνιστή του, Αλέν Προστ για την ασφάλεια των αγώνων. Συμφώνησαν ότι στον επόμενο αγώνα θα απευθύνονταν την επιτροπή με επίσημο αίτημα. Λίγες ώρες μετά, κατά την εκκίνηση, δύο αυτοκίνητα συγκρούστηκαν ελαφρά και τα εξαρτήματα που εκτοξεύτηκαν τραυμάτισαν εννιά θεατές. Αφού καθάρισαν την πίστα, ο αγώνας συνεχίστηκε και ο Σένα πήρε το προβάδισμα. Ολοκλήρωσε ένα γύρο με τον Μίκαελ Σουμάχερ να τον ακολουθεί. Στο 13ο δευτερόλεπτο του δεύτερου γύρου, ο Σένα συγκρούστηκε με τα διαχωριστικά. Μέσα σε λίγα λεπτά, ο γιατρός Σιντ Γουάτκινς, εξέταζε τον λιπόθυμο οδηγό. Ένα σίδερο είχε τρυπήσει το κρανίο του και η καρδιά του μόλις που χτυπούσε. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου ανακοινώθηκε ο θάνατός του, σε ηλικία 34 ετών.
Εθνικός ήρωας της Βραζιλίας
Ο Σένα είχε δωρίσει σε φιλανθρωπίες περισσότερα από 400 εκατομμύρια δολάρια. Ήταν το είδωλο κάθε Βραζιλιάνου και τον αντιμετώπιζαν σαν εθνικό ήρωα. Μετά το θάνατό του, η κυβέρνηση κήρυξε τριήμερο πένθος και το πλήθος που παρευρέθηκε στην κηδεία του έφτασε τα 3 εκατομμύρια. Αργότερα ανακοινώθηκε στον Τύπο ότι μέσα στο κατεστραμμένο αυτοκίνητο βρήκαν μια αυστριακή σημαία. Ο Σένα σκόπευε να τη σηκώσει στον αέρα όταν θα τερμάτιζε, προς τιμήν του νεκρού συναθλητή του.
Της Αθηνάς Τζίμα
Πηγή: http://www.mixanitouxronou.gr
