Δραπετσώνα 1930. Ο αστυνόμος Ηλίας Μαντάς αναλαμβάνει τη διαλεύκανση της υπόθεση δολοφονίας μιας νεαρής πόρνης. Στο πλευρό του θα σταθεί ο φημισμένος γιατρός Πέτρος Φραζής. Αιτία; Ένας περίτεχνος γρίφος που μοιάζει να ενώνει τους δρόμους τους, καθοδηγώντας τους μέσα από το αινιγματικό του περιεχόμενο.
Σύντομα οι δυο άντρες θα βρεθούν στην Καβάλα. Κυκλωμένοι από τα μεθυστικά αρώματα του καπνού, που μαρτυρούν τη δύναμη και την ευρωστία των καπνεμπόρων απ’τη μια και την ανέχεια, τον κάματο, τη φθίση των καπνεργατών απ’την άλλη, και θα προσπαθήσουν να ξετυλίξουν το κουβάρι του μυστηρίου, αυτόπτες μάρτυρες στο χορό θανάτου που στήνεται στη Μέκα του καπνού.
Εκεί που η Δύση ανταμώνει με την Ανατολή… Ανάμεσα στις μυρωδιές του μπασμά και του μπασή μπαγλή… Την ώρα που τα καλά κρυμμένα μυστικά απ’το παρελθόν ρίχνουν βαριά τη σκιά τους στο παρόν… Οι αποκαλύψεις διαδέχονται η μία την άλλη, οι ανατρεπτικές εξελίξεις καθηλώνουν και η αγωνία κορυφώνεται, καθώς η ψυχή αναζητά τη δικαίωση και τη λύτρωση, οδηγώντας τα βήματα της Στα Μονοπάτια του Καπνού.
Η Βασιλική Λεβεντάκη ομολογεί για το βιβλίο της «Στα μονοπάτια του καπνού»
Στα Μονοπάτια του Καπνού…» Ποια ήταν η αφορμή να επιλέξετε συγκεκριμένο τόπο, την Καβάλα, αλλά και το έτος 1930;
Μια διαδρομή λουσμένη απ’το καθάριο φως των πολιτισμικών αντιθέσεων… Ένα ταξίδι γεμάτο πρωτόγνωρες εμπειρίες που αιχμαλωτίζουν τις αισθήσεις… Μια επιστροφή που καταφέρνει να παραδειγματίσει συμπεριφορές μέσα απ’το ήθος και την αξιοπρέπεια… Ναι… Ήταν κράμα συναισθημάτων και αντιδράσεων η επαφή μου με την ιστορία της Καβάλας πίσω στα 1930. Εντυπωσιάστηκα απ’την περίοδο της ανάπτυξης της καπνοπαραγωγής, θαύμασα την οργάνωση και τις μεθόδους επεξεργασίας του καπνού αλλά και τις ατέρμονες προσπάθειες των καπνεμπόρων να εξαγάγουν το εθνικό μας προϊόν, που στέφθηκαν με απόλυτη επιτυχία, συνεισφέροντας αισθητά στην οικονομία της χώρας.
Γοητεύτηκα από τον τρόπο ζωής, το ζήλο για τις τέχνες και τα γράμματα, την ακόρεστη επιθυμία για πρόοδο, αλλά ταυτόχρονα βυθίστηκα στη θλίψη, μαθαίνοντας για την ανέχεια, τις εξαντλητικές συνθήκες εργασίας των καπνεργατών, τον κάματο, την ασθένεια, τη φθίση, τον ίδιο τον θάνατο. Δεν θα μπορούσα λοιπόν να μη μοιραστώ εικόνες, σκέψεις και συναισθήματα, καταγράφοντας τη δική μου ιστορία που οδηγούσε υποχρεωτικά τα βήματα μου Στα Μονοπάτια του Καπνού.
Επιδιώκατε την αστυνομική πλοκή εξαρχής ή σας οδήγησε η ιστορία;
Σε μια πόλη που κυριαρχούν οι αντιφάσεις… Σε μια εποχή που φλερτάρει έντονα με το μυστήριο, τα καλά κρυμμένα μυστικά, το ζοφερό παρελθόν, τις σκιές πάνω στους τοίχους των χαμόσπιτων, τα καταπατημένα δικαιώματα, τα άσβεστα όνειρα, το αστυνομικό στοιχείο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και αναπόσπαστο κομμάτι της. Στο ασπρόμαυρο σκηνικό των συναισθημάτων, στους ύποπτους χαρακτήρες, στις απροσδιόριστες φυσιογνωμίες, η ανάγκη για ένταση, απρόσμενες εξελίξεις, αγωνία… γιγαντώνεται. Πόσο μάλλον για μένα, που επιθυμία μου να υπηρετήσω το αστυνομικό είδος με τον σεβασμό και την αξιοπρέπεια που του αρμόζει, πυρακτώνει τη φαντασία σε κάθε εικόνα, κάθε σκηνή… Πριν ακόμα η ιδέα ολοκληρωθεί ήταν ένα βιβλίο αστυνομικής λογοτεχνίας.
Υπάρχουν κοινωνικά μηνύματα που θέλετε να περάσετε μέσα απ’ το βιβλίο σας;
Καταγράφοντας μια περίοδο με τόσο έντονα αλλά και αληθινά γεγονότα και καταστάσεις, που σημάδεψαν την μετέπειτα ιστορία του τόπου μας, ψυχογραφώντας χαρακτήρες και οδηγώντας τους ήρωες, μέσα απ’ την προσωπική τους κάθαρση στη δικαίωση και τη λύτρωση, είναι διάχυτα τα κοινωνικά μηνύματα από την αρχή μέχρι και το τέλος της ιστορίας, δίχως να παίρνουν τη μορφή στείρας διδαχής. Είναι ο ίδιος ο αναγνώστης που αναγνωρίζει μέσα απ’ τις σχέσεις, τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις, τις αξίες εκείνες, τις στάσεις ζωής και τις συμπεριφορές που μένουν αναλλοίωτες στο χρόνο, δίνοντας πάντα το παράδειγμα μέσα απ’τις πράξεις κι όχι από τα λόγια.
Οι ήρωες του βιβλίου σας δανείστηκαν χαρακτηριστικά από υπαρκτά πρόσωπα;
Μια ιστορία μυθοπλασίας με τόσο αληθινούς χαρακτήρες που ο κάθε αναγνώστης ξεχωριστά θα αναγνωρίσει τα στοιχεία εκείνα που τον ταυτίζουν με αντιδράσεις, συμπεριφορές, σκέψεις και συναισθήματα. Θα αισθανθεί το πάθος, τον έρωτα, την αδικία, τη διεκδίκηση. Θα ανακαλέσει μνήμες που τον πόνεσαν, κι άλλες που ήρθαν να τον ανακουφίσουν, χαρίζοντας του τη γαλήνη. Θα ταυτιστεί με τη διαφοροποίηση σωστού και λάθους και θα προσπαθήσει να καταλάβει για να μπορέσει να φθάσει στη συγχώρεση. Κι όταν γυρίσει και την τελευταία σελίδα, την ώρα που η μεγαλύτερη αποκάλυψη θα έχει πια φανερωθεί, θα συνειδητοποιήσει την άβυσσο της ψυχής και το μεγαλείο της καρδιάς, κι ήρεμα θα δικαιώσει έναν έναν τους ήρωες που του κράτησαν συντροφιά τις ώρες που βάδισε νοσταλγικά Στα Μονοπάτια του Καπνού.
Λίγα λόγια για την συγγραφέα
Η Βασιλική Λεβεντάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πειραιά, όπου ζει μέχρι σήμερα. Σπούδασε Ιστορία της Τέχνης και Ψυχολογία στην Αθήνα. Είναι παντρεμένη και μητέρα μιας κόρης. Γράφει αστυνομικά μυθιστορήματα αλλά και βιβλία για παιδιά, ενώ παράλληλα αρθρογραφεί. Είναι μέλος της Ελληνική Λέσχης Αστυνομικής Λογοτεχνίας (ΕΛΣΑΛ) και του Ομίλου ΕΞΑΛΕΙΠΤΡΟΝ, Όμιλος Γυναικών Πειραιά για τις Τέχνες, τα Γράμματα, τον Πολιτισμό, τις Επιστήμες.
Επιμέλεια: Βίκυ Μπαφατάκη, Αρχαιολόγος – Επικοινωνιολόγος
