Αυθεντικός, παρορμητικός, ευαίσθητος και ιδιαίτερος σκεπτόμενος ο ηθοποιός Τόνυ Δημητρίου μας ταξιδεύει στις απόψεις του και στη ζωή του… Συναντηθήκαμε στο καφέ-μπαρ του, στο Central Park στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, σε ένα χώρο με ωραία αισθητική, στυλ μπαρόκ που σε παραπέμπει σε Βιεννέζικο καφέ. «Εκτός από ηθοποιός, είμαι και επιχειρηματίας, μου είπε ο Τόνυ. Επιδιώκω πάντα τα μαγαζιά μου, όπως το καφέ να είναι προσεγμένα, διότι η αισθητική και η ομορφιά επηρεάζουν φοβερά τη ζωή μου».
Στους ανθρώπους εκτιμά πολύ τη φινέτσα. «Μου αρέσει οι άνθρωποι που είναι δίπλα μου να είναι προσεγμένοι, καλαίσθητοι. Επίσης προσέχω πολύ σε κάποιον την καθαριότητα, γιατί ως Παρθένος στο ζώδιο με χαρακτηρίζει η μανία καθαριότητας και τάξης ακόμα και στη λεπτομέρεια (γέλια)».
Γεννήθηκε στο Λονδίνο από Κύπριο πατέρα και Δανή μητέρα και έχει δυο αδερφούς. «Ο πατέρας μου έκανε καριέρα ως ηθοποιός στο Λονδίνο και αργότερα επιστρέψαμε οικογενειακώς στη Λευκωσία, όπου και μεγάλωσα. Είναι μεγάλος ηθοποιός και ιδιαίτερα δημοφιλής στην Κύπρο. Από μικρό παιδί, επειδή μου άρεσε πολύ, όταν χρειάζονταν κάποιο πιτσιρικά να παίξει ένα ρόλο, πήγαινα πάντα εγώ. Έτσι οι σπουδές μου στο Εθνικό Θέατρο, το 1987 όταν ήρθα στην Αθήνα ήταν μια φυσική συνέχεια, γιατί μέχρι τότε είχα πάρει μέρος σε πάρα πολλές θεατρικές παραστάσεις, αποκτώντας μεγάλη εμπειρία, γιατί ουσιαστικά είχα γαλουχηθεί μέσα στο Θέατρο. Η ηθοποιία για μένα είναι τρόπος ζωής, έκφρασης και επικοινωνίας και ενίοτε τρόπος προσέγγισης σε ανθρώπους και καταστάσεις. Προσφέρει καλλιέργεια ειδικά στον ηθοποιό του θεάτρου που μελετά έργα, σπουδάζει τον άνθρωπο που υποδύεται και προσπαθεί να ερμηνεύσει τον ρόλο. Τις περισσότερες φορές στους ρόλους που ερμηνεύω υπάρχουν και στοιχεία δικά μου, υπάρχουν όμως στιγμές που εξαφανίζουμε τον εαυτό μας τελείως, που γινόμαστε αόρατοι. Τελευταία, όμως εκείνο που με απογοητεύει, είναι ότι πολλοί νέοι πηγαίνουν σε Δραματικές Σχολές για να γίνουν tv persone και όχι γιατί αγαπούν την τέχνη του θεάτρου».
Ο έρωτας για τον ίδιο είναι η κινητήριος δύναμη στη ζωή. «Είναι ώθηση, σαν μια τουρμπίνα. Μπορεί να έχει διάρκεια, γιατί ένας επιτυχημένος έρωτας οδηγεί σε μια μεγάλη αγάπη. Ξεκινά από τον ενθουσιασμό και την ερωτική έλξη που αισθάνεσαι για μια γυναίκα και αν η γνωριμία σου αποκαλύψει και μια ενδιαφέρουσα προσωπικότητα, τότε την ερωτεύεσαι και στη συνέχεια την αγαπάς.
Στη σχέση μου απαιτώ σεβασμό και δεν είμαι ιδιαίτερα εγωιστής. Δεν είμαι εκδηλωτικός και ειδικά στα λόγια. Ίσως να χρειάζομαι ψυχανάλυση (γέλια). Λέω αυτό που αισθάνομαι, αλλά είμαι άνθρωπος των έργων. Η σύντροφός μου είναι πάντα δίπλα μου, την συμβουλεύομαι και της εκδηλώνω την αγάπη μου με τα πιο απλά πράγματα, δηλαδή όταν πάω να αγοράσω κάτι, θα πάρω εκείνο που αρέσει και σε εκείνη. Στη ζωή μου παίζει ρόλο η λεπτομέρεια, δεν ξεχνώ ποτέ αν με πειράξει κάτι, αλλά ξέρω να συγχωρώ.
Δεν φεύγω εύκολα από τις σχέσεις μου και τους φίλους μου. Ακόμα και όταν μια σχέση βρίσκεται στην ‘εντατική’ δεν θα βγάλω ποτέ το μηχάνημα από την πρίζα. Θα το κάνω μόνο στην περίπτωση που θα θεωρήσω, ότι κάνω κακό στον άλλον, είμαι αρκετά αλτρουιστής. Με πονάει μια κατάσταση όταν τελειώνει. Τον πόνο τον διαχειρίζομαι με αυτοσαρκασμό, τον βιώνω και το δείχνω. Δεν είναι ντροπή να πονάς. Θέλω να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου και τους γύρω μου, γιατί η ειλικρίνεια είναι η πολυτέλεια του τεμπέλη. Όταν λες την αλήθεια δεν μπαίνεις στη διαδικασία να θυμηθείς τι είπες κάποτε…αν είπες αλήθεια ή ψέμα.
Εκτιμά τους ταλαντούχους ανθρώπους και τους θεωρεί ιδιαίτερα γοητευτικούς. «Δεν θα μπορούσα ποτέ να είμαι με μια γυναίκα ατάλαντη. Αγαπώ το χιούμορ, δηλαδή την αντίληψη των πραγμάτων με καλή διάθεση, τον αυτοσαρκασμό και όταν κάποιος καταδικάζει το κοινωνικά απαράδεκτο στην ποινή του γέλιου.
Ένας άνθρωπος με καλή αίσθηση του χιούμορ είναι πάντα έξυπνος. Στη γυναίκα πέρα από την εξωτερική εμφάνιση με γοητεύει το χιούμορ της, με ελκύει η καλλιέργεια της, αρκεί να μην την επιδεικνύει. Δεν μ’ ενδιαφέρει να έχει μόνο γνώσεις, αλλά να είναι καλλιεπής».
Οι φίλοι του είναι η οικογένειά του, αλλά ο Ολυμπιακός το μεγάλο του πάθος. «Ο Ολυμπιακός είναι αρρώστια. Ως λογικός άνθρωπος σκέφτομαι, είναι μια ομάδα όπου παίζουν επαγγελματίες παίκτες και αναρωτιέμαι γιατί πορώνομαι, αλλά όταν πλησιάζω στο ναό, στο Καραϊσκάκη φεύγουν όλα, η προσωπικότητά μου, η ορθολογιστική μου σκέψη και είμαι απλά ένας άρρωστος γαύρος (γέλια).
Αγαπά να διασκεδάζει με απλά πράγματα, αλλά κυρίως τα ταξίδια. «Όταν ταξιδεύω, ξεφεύγω. Μ’ αρέσει να γνωρίζω καινούρια μέρη, νέους ανθρώπους και επειδή δεν με γνωρίσει κανένας να παλιμπαιδίζω λίγο παραπάνω».
Aπό τη Βίκυ Μπαφατάκη
