Καθαρά Δευτέρα. Χαρταετοί, λαγάνες, θαλασσινά, ταραμοσαλάτα, πασχαλιά ανθισμένη, άρωμα άνοιξης και οι πρώτες σκέψεις πως έρχεται το Πάσχα! Θυμάμαι παιδάκια και λίγο πιο μεγάλα παιδάκια στο οικόπεδο απέναντι από το σπίτι, πριν χτιστεί! Παιδιά, πολλά παιδιά. Χαρταετοί, πολλοί χαρταετοί. Η μάχη άρχιζε. Οι περισσότεροι χαρταετοί με τα σήματα των ομάδων μας, κάποιοι πιο παραδοσιακοί και κάποιοι πιο μοντέρνοι.
Η αρχή ευγενική, ο ένας βοηθά τον άλλον και δίνει συμβουλές και γέλια και χαρές! Μετά τα πράγματα αγρίευαν. Να τα πρώτα ξυραφάκια στα ζύγια να τα γατζάκια στις ουρές και ο ουρανός πεδίο μάχης των “χάρτινων αεροπλάνων” μας! Οι πρώτοι χαρταετοί πέφτουν, άλλοι πάνε στο…Θεό και άλλοι παλεύουν να σηκωθούν από το έδαφος. “Αμόλα καλούμπα, αμόλα καλούμπα, τράβα, τράβα, τρέχα λίγο ρε να πάρει τα πάνω του”.
Η μάχη καλμάρει και οι καλούμπες δένονται σε κλαδιά, κάγκελα και απολαμβάνουν οι αετοί τη γαλήνη του ουρανού! Τρέχοντας μέσα για φαγητό και μετά μπάλα με την άλλη γειτονιά και όλα σαν σε φιλμ νουάρ!
Τα χρόνια πέρασαν και οι πιτσιρικάδες γίναμε μπαμπάδες και τώρα παλεύουμε να μάθουμε στα παιδιά μας τον χαρταετό και την καλούμπα…και περιμένοντας να φύγει η μαμά και η γιαγιά για να τους μάθουμε και τα ξυραφάκια και να ξεκινήσει η μάχη και πάλι. Μάχη που μάλλον παραμένει μάχη των μπαμπάδων, αλλά κι εμείς παιδιά είμαστε και δεν θα μεγαλώσουμε ποτέ!!!
Διονύσης Στρούμπος
Δημοσιογράφος
