Το νέο βιβλίο του Γιάννη Μήτσιου, αντανακλά την αγωνία για το αύριο της Ελλάδας, μέσα σ΄ έναν σύνθετο κόσμο που φαίνεται να χάνει τις σταθερές του. Περιγράφει με αναλυτικό τρόπο την κατάσταση της χώρας σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο και τολμά να κάνει προτάσεις για το αύριο και την αναγέννηση της χώρας, αναδεικνύοντας τα δυνατά της σημεία γι΄ αυτή την πορεία.
Παρουσιάζει τα διεθνή γεγονότα σε Ευρώπη, ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Βαλκάνια, την παγκοσμιοποίηση, το ρόλο των θρησκειών κλπ με απλό και κατανοητό τρόπο για τον αναγνώστη και τη θέση της Ελλάδας σ΄ αυτόν τον απρόβλεπτο και μεταβαλλόμενο σύγχρονο κόσμο.
Για το συγγραφέα προϋπόθεση για την αναγέννηση της Ελλάδας είναι η ύπαρξη ενός δημιουργικού οράματος για το αύριο και ενός σχεδίου εθνικής ανασυγκρότησης που θα υλοποιηθεί με «νέο πολιτικό αίμα», που θα πιστεύει στην πατρίδα, στην εθνική αξιοπρέπεια και στο μεγαλείο του ελληνισμού με σύγχρονο σοβαρό πατριωτικό λόγο και εθνική αυτοπεποίθηση. Το στοίχημα πρέπει να κερδηθεί…..
To Στοίχημα της Αναγέννησης, εκδόθηκε και κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 2018 από τον Γρεβενιώτικο Eκδοτικό Oίκο & Δημιουργικό Γραφείο S+ (αισθeτικό) Έχει καταχωρηθεί στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδας, με αριθμό ISBN: 978-618-82280-1-6
Ο Γιάννης Μήτσιος απoκαλύπτει για το βιβλίο του «Το Στοίχημα της Αναγέννησης»
Ποιες είναι οι «σταθερές» που εκτιμάται ότι χάνει ο Νεοέλληνας;
Τα τελευταία χρόνια συνέβησαν τόσα πολλά πυκνά γεγονότα που δεν μπορέσαμε, ούτε να τα αξιολογήσουμε, ούτε να τα απορροφήσουμε αλλά ούτε και να τα διαχειριστούμε ως κοινωνία και ως λαός. Να σας πω μερικά παραδείγματα: από το πάρτυ του χρηματιστηρίου και την βίαιη μεταφορά πλούτου, την είσοδο στο ευρώ, τη χρεωκοπία της χώρας, την κρίση οκτώ χρόνια τώρα με τα μνημόνια, τον κίνδυνο εθνικών υποχωρήσεων, τη λεηλασία και καταστροφή της χώρας πρωτίστως από την ελίτ της (όχι μόνο την πολιτική), τον εθνομηδενισμό που καλλιεργήθηκε και καλλιεργείται και την επίθεση στην ταυτότητα και τον πολιτισμό μας προς χάριν μιας πολιτικής ορθότητας ισοπεδωτικής. Κοντέψαμε να χάσουμε την ψυχή μας, τις αξίες μας, γίναμε κυνικοί, αδιάφοροι, εγωιστές, χωρίς ταπείνωση και προσφορά. Ρηχοί και εφήμεροι, Ο Έλληνας ήταν πάντα οικουμενικός, κοσμοπολίτης κουβαλάει ένα συλλογικό υποσυνείδητο αιώνων, περήφανος, δημιουργικός, επαναστάτης, ασυμβίβαστος, αλληλέγγυος, φιλόξενος και λάτρης του δικαίου. Αντί αυτών δείτε την παιδεία των νεοελλήνων, την εχθρικότητα σε κάθε τι ελληνικό με τον κίνδυνο να χαρακτηριστείς γραφικός και φασίστας, την υποβάθμιση της ιστορίας, της θρησκείας, της γλώσσας κλπ. Όλα εκείνα τα στοιχεία που διέσωσαν το έθνος και τον ελληνισμό στη μακραίωνη ιστορική του πορεία αλλά και που θα τον διασώσουν πάλι μέσα από τις νέες εξελίξεις που διαμορφώνονται.
Ποιος ο ρόλος των θρησκειών στην παγκοσμιοποίηση;
Με το τέλος του διπολισμού, του ψυχρού πολέμου και του δίπολου καπιταλισμός-κομμουνισμός, τη δεκαετία του ’90 ο πλανήτης εισήλθε σε μια νέα φάση της παγκόσμιας ιστορίας. Η 4η τεχνολογική επανάσταση, η παγκοσμιοποίηση των αγορών και η επανάσταση της πληροφορίας και των κοινωνικών δικτύων ανέδειξε την επιστροφή των θρησκειών στο προσκήνιο των παγκόσμιων εξελίξεων. Οι θρησκείες μπορούν να παίξουν ρόλο ειρήνης, καταλλαγής, ενότητας και επίλυσης συγκρούσεων. Όταν όμως χρησιμοποιούνται από οικονομικά, πολιτικά και γεωπολιτικά συμφέροντα, φέρνουν βία, πολέμους και θυσίες αθώων. Οι πόλεμοι στη Μέση Ανατολή φούντωσαν τον ισλαμικό ριζοσπαστισμό (με ευθύνες και της Δύσης), η ισλαμική τρομοκρατία και η υποχώρηση της χριστιανικής θρησκείας στην Ευρώπη και η μη προστασία των διωγμένων χριστιανών όπου γης είναι μερικά παραδείγματα. Από την άλλη οι θρησκείες αλλά και τα φιλοσοφικά πιστεύω λαών παίζουν σημαίνοντα ρόλο στη χάραξη νέων πολιτικών και στρατηγικών μεγάλων εθνών. Δείτε για παράδειγμα τον ενοποιητικό ρόλο της Ορθοδοξίας που αναγεννήθηκε μαζί με τη Ρωσία του Πούτιν, το Μόντι στην Ινδία αλλά και τον ηγέτη της Κίνας, Σί που εμπνέονται από τα φιλοσοφικά ρεύματα των εθνών τους (Κομφούκιο, Βούδα κλπ). Η αναβίωση και η ενίσχυση της ταυτότητας και του πολιτισμού των εθνών είναι μια παράμετρος που θα επηρεάσει τις μελλοντικές διεθνείς εξελίξεις.
Ποια η θέση της Ελλάδας στον μεταβαλλόμενο κόσμο;
Καίρια ερώτηση. Η γεωπολιτική θέση της Ελλάδας είναι σημαντική ανεξαρτήτως αλλαγών. Στην παρούσα φάση που αλλάζει άρδην όλο το μεταπολεμικό σκηνικό: νέες συμμαχίες γεννιούνται, η Γιάλτα τελείωσε, ένας νέος ψυχρός πόλεμος προκύπτει πιο επικίνδυνος και αβέβαιος και πολύ πιθανό να καταλήξει σε βίαιη αντιπαράθεση των πρωταγωνιστών του. Σ΄αυτό το νέο μεταβαλλόμενο κόσμο η Ελλάδα θα χρειαστεί με μαεστρία, ευαίσθητες ισορροπίες και διορατικότητα της πολιτικής της ηγεσίας να κρατήσει τη χώρα ζωντανή και δραστήρια με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες. Σας υπενθυμίζω ότι μεγάλες αλλαγές είχαμε στο παρελθόν και ο ελληνισμός τις πλήρωσε πολύ σκληρά όπως το 1916 με τον εθνικό διχασμό, το 1922, τον εμφύλιο αλλά και την τραγωδία στην Κύπρο το 1974.
Ποιοι οι κύριοι άξονες για την αναγέννηση της χώρας;
Για να αναγεννηθεί η χώρα, πρωτίστως, η διαδικασία θα πρέπει να περάσει από τον ελληνικό λαό και το πολιτικό σύστημα. Κανένας δε θα μας βγάλει από τα αδιέξοδά μας αν μόνοι μας δεν «βάλουμε πλάτη» για την πατρίδα. Στο βιβλίο προτείνετε ότι η αναγέννηση είναι εφικτή αφού βασιστούμε σε όλα εκείνα τα στοιχεία που έχουμε με βασική προϋπόθεση ένα σχέδιο εθνικής ανασυγκρότησης που θα υλοποιηθεί από ηγεσία με όραμα. Οι κύριοι άξονες είναι: Ισχυρές διεθνείς συμμαχίες, ενεργειακοί πόροι (φυσικό αέριο, πετρέλαιο, σπάνιες γαίες, ορυκτά, κλπ), εμπορικοί δρόμοι και δρόμοι ενέργειας, πρωτογενής τομέας, τουρισμός, ναυτιλία, εξαγωγές, τεχνολογία-startups, πολιτισμός, απόδημος ελληνισμός.
Τι σας ώθησε στην συγγραφή ενός τέτοιου βιβλίου που φέρει τεράστια ευθύνη απέναντι στους αναγνώστες;
Το παρόν βιβλίο είναι το τέταρτο βιβλίο μου και το γράψιμο για μένα είναι μια έκφραση της έμπνευσης και αποτύπωση εσωτερικής διεργασίας και προβληματισμού αλλά και αναζήτησης και ερμηνείας των πολιτικών και διεθνών γεγονότων. Παράλληλα πιστεύω ότι οι πνευματικοί άνθρωποι και όσοι μπορούν με την πένα τους να προσφέρουν έχουν μεγάλη ευθύνη ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης για την κατάσταση της χώρας και της κοινωνίας. Ακόμη περισσότερο που ο μέσος πολίτης βομβαρδίζεται καθημερινά με τεράστιο όγκο πληροφοριών αλλά και έλλειψη χρόνου με το σύγχρονο τρόπο ζωής έχει ανάγκη από απλό, κατανοητό τρόπο ερμηνείας του σύνθετου κόσμου γύρω μας.
Η ευθύνη απέναντι στους αναγνώστες κυρίως σε ένα πολιτικό βιβλίο έγκειται κυρίως στο γεγονός ότι δεν πρέπει να σταματά στις διαπιστώσεις και τις αναλύσεις αλλά να περιλαμβάνει προτάσεις, ιδέες και σκέψεις για το αύριο.
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Γιάννης Μήτσιος, γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Γρεβενά. Σπούδασε δημοσιογραφία και πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα και κατέχει Μεταπτυχιακό (Master) από το Πανεπιστήμιο Northeastern της Βοστώνης στις Διεθνείς Σχέσεις και τη Συγκριτική Πολιτική. Είναι επίσης διπλωματούχος της Ευρωαμερικανικής Πολιτικής Ακαδημίας του Μπρέγκενζ της Αυστρίας, του Κέντρου Διπλωματικών και Στρατηγικών Σπουδών (CDES) της Γαλλίας και της Ακαδημίας Ηγεσίας του Διεθνούς Επιμελητηρίου Νέων (JCI) της Ιαπωνίας.
Εργάζεται ως στέλεχος Επικοινωνίας και είναι μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της «Ελεύθερης Πατρίδας». Άρθρα και αναλύσεις του έχουν δημοσιευθεί στον αθηναϊκό, περιφερειακό και ομογενειακό τύπο και στο διαδίκτυο. Διετέλεσε Πρόεδρος του Συλλόγου Μακεδόνων Ηρακλείου Αττικής «Ο Μέγας Αλέξανδρος» και αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Πολιτιστικών Συλλόγων Μακεδόνων. Έχει ήδη εκδώσει άλλα τρία βιβλία.
Επιμέλεια: Βίκυ Μπαφατάκη, Αρχαιολόγος – Επικοινωνιολόγος
