Αποθεώνοντας, αλλά ταυτόχρονα κατακρίνοντας τον υπερβάλλοντα ζήλο των δημοσιογράφων, ο Μαχάτμα Γκάντι είχε πει κάποτε πως «όταν πεθάνω και σταθώ μπροστά στη Χρυσή Πύλη, ο πρώτος που θα συναντήσω θα είναι μάλλον κάποιος ανταποκριτής του Associated Press»! Οι ρεπόρτερ θα έκαναν τα πάντα για να «ξετρυπώσουν» ένα καλοκαιρινό μετεγγραφικό λαβράκι.
Κοινό παρονομαστή των σπουδαιότερων συλλόγων και παικτών του πλανήτη, τα τελευταία χρόνια, αποτελεί ένας μυστηριώδης τύπος. Όποια πέτρα (σημαντικής ποδοσφαιρικής συναλλαγής) κι αν σηκώσει κανείς, από κάτω θα βρει τον Πίνι Ζαχάβι… Η ζωή του θα μπορούσε να γίνει ταινία. Μόνο που ο ίδιος δεν αρέσκεται στον ρόλο του σταρ. Προτιμά, τα «αγαθά» των κόπων του, πάντοτε πλουσιοπάροχα, όπως τα ακριβά κοστούμια, συνοδευόμενα από φανταχτερά φουλάρια και πούρα, να τα απολαμβάνει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Εκείνα να δελεαστικά φώτα, που στη θέα τους μπορούν να θέλξουν οποιαδήποτε ματαιοδοξία και να τίξουν κάθε φιλοδοξία.
Μονάχα που ο χαρισματικός Ζαχάβι έκανε την παρθενική του επαγγελματική φαντασίωση, τη δημοσιογραφία, πραγματικότητα με άλλη ιδιότητα. Σαν ένα «παραμύθι», όχι όμως με «άμαξες» και «γοβάκια», αλλά με λιμουζίνες και παπούτσια με τάπες. Υποδήματα, που φορέθηκαν από «χρυσά πόδια» ταλαντούχων αθλητών, κάνοντας και την αφεντιά του ζάπλουτη. Σε ιστορίες που δεν κερδίζουν πάντα οι καλοί, αλλά οι καπάτσοι.
Η ατζέντα του Πίνι Ζαχάβι είναι τόσο ενημερωμένη που κάνει τις αντίστοιχες των συναδέλφων -αλλά ανταγωνιστών- του να μοιάζουν με… διαφημιστικά φυλλάδια μπροστά στον Χρυσό Οδηγό! Για τον κάτοχό της, πράγματι μπορεί να μετρηθεί σε καράτια. Εκείνος μεσολάβησε για να πείσει τον Ρόμαν Αμπράμοβιτς να διαθέσει τα αμέτρητα ρούβλια του στην Τσέλσι και πρωτοστάτησε για να παγιωθεί ως μοντέλο η ιδιοκτησία παικτών από εταιρείες.
Αλλά μην φανταστείτε πως η εικόνα του παραπέμπει σε φιλμ νουάρ, με μπεζ καπαρντίνες και σκούρα γυαλιά, να προσπαθεί να κρυφθεί από αδιάκριτα βλέμματα σε κάποιο αεροδρόμιο για να ολοκληρώσει μια μετεγγραφή. Ούτε αναζητά «σκοτεινά» μέρη συνάντησης με τους επίδοξους αγοραστές του «εμπορεύματός» του. Πλέον, όσο κι αν επιμένει να αρνείται το σταριλίκι, κάθε ενέργειά του γίνεται πρωτοσέλιδο. Κιλά μελάνι αναλώνονται σε εφημερίδες, προκειμένου να καταγράψουν τι (σκέφτεται να) κάνει. Ωστόσο, άλλα τόσα χρησιμοποιούνται σε δικογραφίες(!), που επιχειρούν να ανακαλύψουν το νόμιμο ή μη των μεθόδων του.
Ο Πίνι Ζαχάβι, πάντως, δεν δηλώνει «μάνατζερ» και αυτοαποκαλείται διαπραγματευτής ή διαμεσολαβητής. Όπως -λέγεται ότι- συστήθηκε στους ανθρώπους του Ολυμπιακού, σε ραντεβού στο Λονδίνο πριν μερικές εβδομάδες και την προπερασμένη Τετάρτη, για λίγες ώρες στην Αθήνα. Όσο, όμως, οι «ερυθρόλευκοι» περιμένουν υποδείξεις ή πρόταση για τον Καστίγιο, στον Παναθηναϊκό περίμεναν και είχαν λένε πως ήδη συνεργάστηκαν μαζί του, στην μετακίνηση του Μάτος στο «τριφύλλι»!
Ο Τζέρι Μαγκουάιρ, κινηματογραφικός ήρωας που υποδύθηκε ο Τομ Κρουζ στην ομώνυμη ταινία του Κάμερον Κρόου, το 1997, ήταν ένας συναισθηματικός εκπρόσωπος παικτών. Με ιδέες που μάλλον δεν ταιριάζουν στις «λαμογιές» που κατηγορούνται ανοικτά ότι πράττουν οι περισσότεροι ατζέντηδες. Έκανε, πάντως, πράξη το όνειρο του πελάτη του, Ροντ Τίντγουέλ (Κούμπα Γκούντινγκ τζούνιορ), που του ζητούσε επιτακτικά: «Show me the money»!
Ο Ζαχάβι, όμως, θαρρεί κανείς κοιτάχτηκε στον καθρέφτη του, τη στιγμή που γέμιζε ζελέ τους άσπρους κροτάφους του και αναφώνησε «δείξε μου τα λεφτά» στον εαυτό του… Η αγάπη του (μόνο) για το ποδόσφαιρο, ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του ’70 στα γραφεία της εφημερίδας Hadashot Hasport. Γεννημένος στις 22 Οκτωβρίου του 1955, στη Νες Ζιόνα, μια μικρή πόλη 20μίλια έξω από τα Τελ Αβίβ, έπαιξε λίγο στην τοπική ομάδα, όμως κατέληξε να γράφει. Το πρώτο κατόρθωμα, χτυπώντας τα πλήκτρα της γραφομηχανής, ήταν να κάνει τα αθλητικά από ένα δίστηλο, τρεις σελίδες! Η πειθώ του ήταν σχεδόν αήττητη, «αναγκάζοντας» το 1981 την Yedioth Ahronoth να διπλασιάσει τον μισθό για να την υπογραφή του.
Η δημοσιογραφική αναγνώριση, πάντως, δεν του έφτανε. Είχε καταλάβει πως έπρεπε να κάνει πράξη τη ρήση που συμπέρανε ότι «η δημοσιογραφία σε οδηγεί παντού… Αρκεί να την εγκαταλείψεις γρήγορα»! Τον Νοέμβριο του 1981, απεσταλμένος της Yedioth στο Μπέλφαστ, για τον αγώνα του Ισραήλ με τη Βόρειο Ιρλανδία, για τα προκριματικά του Μουντιάλ, διατύπωσε το τρόπον τινά «μανιφέστο» του. Για να είναι «Άγγλος» στο ραντεβού του με το θελκτικότερο θηλυκό των φιλόδοξων ανδρών: την επιτυχία. Σκαρφίστηκε το μονοπάτι της ανέλιξης, ξαπλωμένος στο κρεβάτι του ξενοδοχείου του, παρέα με τον Γιόσι Μέλμαν της Ha’aretz.
Όπως συνήθως «εφευρίσκονται» οι μεγαλόπνοες ιδέες. Χαλαρωμένος στο δωμάτιό του, με κρασί και πούρο και όχι σε κάποια «κρύα» αίθουσα συσκέψεων, με κοστούμια ή σφιχτές γραβάτες. «Γιόσι», είπε στον συνάδελφό του, «μάθε κάτι από αυτό που θα σου πω. Για να πετύχεις, πρέπει να αλλάζεις εφημερίδα κάθε τέσσερα ή πέντε χρόνια. Έτσι μόνο θα εξασφαλίζεις καλύτερο μισθό». Η απόκριση του Μέλμαν ήταν ερωτηματική: «Θέλεις να βγάλεις λεφτά;», ρώτησε τον Ζαχάβι, που δεν δίστασε διόλου. «Φυσικά και μάλιστα πολλά! Δεν θέλω να μείνω ένας ταπεινός αθλητικός συντάκτης όλη τη ζωή μου», απάντησε γελώντας με ένα σαρδόνιο χαμόγελο να διαγράφεται στα χείλη του. Και το 1988, όταν άφησε μια και καλή τα μπλοκάκια, είχε δραπετεύσει από το περιορισμένο «τούνελ» του.
Για τον Ζαχάβι, δημοσιογράφος ή μεσολαβητής έμοιαζαν με αυτό που διατύπωσε κάποτε ο Όσκαρ Ουάιλντ. «Όλοι μας ζούμε σε έναν υπόνομο, αλλά μόνο μερικοί από εμάς μπορούμε να κοιτάξουμε τον ουρανό». Η άνοδος απαιτούσε να κυλήσει στον «βούρκο» του (περίπου) ποδοσφαιρικού «υποκόσμου». Να γίνει μέρος του συστήματος, με τους οικονομικούς όρους που έθεταν οι άλλοι. Προκειμένου να βγει από εκεί, ατσαλάκωτος, και να φτάσει πια ο ίδιος να τους θέτει! Όσο και αν τούτο μπορεί να πληγώσει τον εγωισμό και τα επιτεύγματά του, δεν κρύβει πως σπουδαίο ρόλο στην πορεία του έπαιξε η δεύτερη «ερωμένη» του. Η τύχη.
Αν και η πατρίδα του στηρίζεται στο δολάριο, το «αμερικανικό όνειρο» του Ζαχάβι είχε αποφασίσει να εδρεύσει αλλού. Το παρέφρασε σε «αγγλικό όνειρο» το 1979, όντας δημοσιογράφος, όταν πραγματοποίησε την πρώτη συναλλαγή του. Σε ένα από τα τακτικά ταξίδια του στο Λονδίνο, η καθυστέρηση της πτήσης του στο Χίθροου αποδείχτηκε γούρικη. Η βροχόπτωση στην αγγλική πρωτεύουσα, βλέπετε, άνοιξε τους δικούς του ουρανούς! Έπεσε πάνω στον παράγοντα της Λίβερπουλ, Πίτερ Ρόμπινσον και τον προέτρεψε να παρακολουθήσει τον Ισραηλινό Αβι Κοέν. Ο σκάουτερ των «κόκκινων», Τομ Σόντερς τον είδε. Ο προπονητής Μπομπ Πέισλι έγνεψε καταφατικά και «απλώς υπογράψαμε για L200.000», θυμήθηκε ο «σούπερ ατζέντης», πριν μερικούς μήνες σε συνέντευξή του στον Observer. Επιπλέον, καθόλου σεμνά διεκδίκησε την… παρθενογένεση του επαγγέλματος: «Νομίζω πως τότε ξεκίνησαν όλα για τους ατζέντηδες!», εξηγεί.
Η επόμενη μεγάλη «δουλειά» άργησε απρόσμενα. Πάλι στη Λίβερπουλ, ξανά με συμπατριώτη του. Εκείνη τη φορά, το 1990, ήταν ο Ρόνι Ρόσενταλ. Ο Ζαχάβι δικαιολόγησε την προσωρινή αποστασιοποίησή του «επειδή δεν υπήρχαν για χρόνια καλοί Ισραηλινοί παίκτες για το εξωτερικό», αλλά η αλήθεια κρυβόταν στον «πρότερο έντιμο βίο» του. «Όλοι αντιμετωπίζουν καχύποπτα τους δημοσιογράφους και ο ίδιος ο κλάδος μου επιτέθηκε όταν έμαθε πως βοήθησα τον Κοέν», εξήγησε, παραδεχόμενος πως «μετάνιωσα που έχασα τόσο χρόνο, γιατί κατάλαβα αργά πως όλοι οι ρεπόρτερ είναι περίπου μάνατζερ. Σε λεφτά, ανθρώπους, ειδήσεις»! Το «μάθημά» του το έμαθε. Δεν πίστεψε ότι η αγνή αγάπη του για το ποδόσφαιρο μπορεί να του προσφέρει τόσο μεγάλα οφέλη. Πλέον, έχει φίλους το 90% των προπονητών της αγγλικής Πρέμιερσιπ, για τους οποίους, ξανά χωρίς ίχνος τακτ, αναφέρει πως «πριν από μένα δεν ήξεραν τίποτε για παίκτες εκτός της πατρίδας τους».
Εδραιώθηκε σαν κορυφαίος, με την μετακίνηση του Ρίο Φέρντιναντ από την Λιντς στην Μάντσεστερ Γ., το 2002. Ο Άγγλος αμυντικός έγινε ο πιο ακριβοπληρωμένος στο «νησί», όμως η αγαπημένη, για τον Ζαχάβι, ίντριγκα, ήταν νοτιότερα. Στην πρωτεύουσα και στην προσπάθεια να πάρει τον Άσλεϊ Κόουλ από την Άρσεναλ στην Τσέλσι. Οι –απαγορευμένες, μεσούσης της περιόδου- συζητήσεις έγιναν γνωστές, αλλά, με μερικές χιλιάδες λίρες πρόστιμο, ο Ισραηλινός «ξεγύμνωσε» την Πρέμιερσιπ, δηλώνοντας αθώος και μερικούς μήνες αργότερα η συμφωνία επισημοποιήθηκε! Χάρη στην επαγγελματική ευφυΐα του, ίδρυσε δεκάδες εταιρείες σε Πολωνία, Γιβραλτάρ, Αφρική. «Ναυαρχίδα» όλων, η MSI, που το 2004 αγόρασε τη βραζιλιάνικη Κορίνθιανς. Πήγε στην ομάδα τους Αργεντινούς Χαβιέ Μασεράνο-Κάρλος Τέβες, τους οποίους υπέγραψε στην εταιρεία, με ποσοστό κατοχής των δικαιωμάτων τους 100%-50% αντίστοιχα! Το παράδοξο τούτο καθεστώς ερευνήθηκε στην περσινή μετακόμιση αμφοτέρων στην Γουέστ Χαμ (η Σέφιλντ Γιουνάιτεντ έκανε ένσταση για παράτυπη συμμετοχή τους) και καθυστερεί τώρα τη μετεγγραφή του δεύτερου στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ …
Τυπικά, της MSI ηγείται ο Ιρανός επιχειρηματίας, Κία Τζουραμπτσιάν, προκαλώντας μεγαλύτερη «ναυτία» στην αγγλική ομοσπονδία. Ο Ζαχάβι, όμως, κάθεται αμέριμνος… Και με περιουσία περίπου 70 εκατομ. λιρών, είναι το εκλεκτότερο μέλος του Les Ambassadeurs, ιδιωτικού καζίνου στο Μέιφερ του Λονδίνου. Πλέον, αποφασίζει να δώσει συνέντευξη «μόνο σε δημοσιογράφο που μου αρέσει η φωνή του!». Μιλώντας άπταιστα εβραϊκά, πορτογαλικά, αγγλικά και γερμανικά, για να απαντά στην «πολιορκία» τηλεφωνημάτων προέδρων, που τον ρωτούν με αγωνία πόσα εισιτήρια να του κρατήσουν για αγώνες του Champions League!
BOX
ΒΙΒΛΙΑΡΙΟ ΤΡΑΠΕΖΗΣ
6/1979 Άβι Κοέν
Από Μακάμπι σε Λίβερπουλ, L200.000
7/2001 Χουάν Σεμπαστιάν Βερόν
Από Λάτσιο σε Μάντσεστερ Γ., L28 εκατ.
7/2002 Ρίο Φέρντιναντ
Από Λιντς σε Μάντσεστερ Γ. L30εκατ.
3/2003-12/2003
Προμήθειες ύψους L5 εκατ. από τις μετεγγραφές της Τσέλσι
7/2003 Ντέιβιντ Μπέκαμ
Από Μάντσεστερ Γ. σε Ρεάλ Μ., L29,5 εκατ.
7/2005 Γιακούμπου Αγιεκμπένι
Από Πόρτσμουθ σε Μίντλεσμπρο, L7,5εκατ.
9/2006 Aσλεϊ Κόουλ
Από Άρσεναλ σε Τσέλσι, L12,4εκατ.
BOX
ΠΙΝΙ-ΚΟ ΜΗΤΡΩΟ
Οι ευγενικές συμπεριφορές του δεν συνάδουν, κατά τους επικριτές, με τις παρέες του. Τον Μάρτιο του 2003 έπεισε τον Αμπράμοβιτς να αναλάβει την Τσέλσι, που βρισκόταν στα πρόθυρα χρεοκοπίας. Ο προκάτοχος του Ρώσου μεγιστάνα, Κεν Μπέιτς, τον αποκάλεσε «κουφιοκέφαλο», αλλά ο Ισραηλινός ατζέντης του απάντησε πως «στην θέση του θα προσευχόμουν κάθε μέρα στον θεό, που ο Ζαχάβι με έσωσε και μου έβαλε L19εκατ. στην τσέπη»!
Ο ίδιος «σφράγισε» την αγορά της Πόρτσμουθ από τον Ουκρανό, εξόριστο ολιγάρχη(!), Αλεξάντρ Γκέινταμακ, βοήθησε τον Λαπόρτα να γίνει πρόεδρος της Μπαρτσελόνα και πήρε L3 εκατ. προμήθεια-ρεκόρ για την υπογραφή του Αγιεκμπένι στη Μίντλεσμπρο! Παρά την εγγραφή του στα μητρώα της FIFA, η αγγλική ομοσπονδία «ξεψαχνίζει» τον φάκελό του, αφού το όνομά του είναι πρώτο στο «πόρισμα Στίβενς», που ερευνά παρατυπίες σε μετακινήσεις και ιδιοκτησίες παικτών. Ο ίδιος δεν ανησυχεί. Για αυτό και όταν δεν είναι με τα δύο παιδιά του (είναι χρόνια χήρος), συνεχίζει να διαλέγει εκείνος τη σαμπάνια, όποτε συναντά τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Eχούντ Ολμέρτ, τον επίσης εξόριστο Μπόρις Μπερεζόφσκι και τον Μπάντρι Παταρκατσβίλι, τον οποίο έχει τοποθετήσει (εικονικά;) πρόεδρο της MSI…
Γράφει ο Γιώργος Αδαμόπουλος
Πηγή: “ΕΙΚΟΝΕΣ” 22/7/2007
