Η ελληνική γλώσσα είναι μια από τις αρχαιότερες και πλουσιότερες γλώσσες στον κόσμο, με γραπτά κείμενα ήδη από τον 15 αιώνα π.Χ. και ανήκει στις ινδοευρωπαϊκές γλώσσες.
Ο αρχαίος κωμικός ποιητής Αριστοφάνης του 5ου αιώνα π.Χ, με 11 σωζόμενες κωμωδίες, έχει δημιουργήσει την μεγαλύτερη λέξη στον κόσμο, με 172 γράμματα και το 1990 μπήκε στο βιβλίο Γκίνες. Αποτελεί σήμερα έναν αρκετά δύσκολο γλωσσοδέτη και περιγράφει μια συνταγή μαγειρικής, με ένα συνονθύλευμα τροφών. Βρίσκεται στους στίχους 1169-1174, της Αριστοφάνειας κωμωδίας, «Εκκλησιάζουσες».
Η λέξη είναι:
λοπαδοτεμαχοσελαχογαλεοκρανιολειψανοδριμυποτριμματοσιλφιοκαραβομελιτοκατακεχυμεν-κιχλεπικοσσυφοφαττοπεριστεραλεκτρυονοπτοκεφαλλιοκιγκλοπελειολαγῳοσιραιοβαφητραγα-οπτερύγων.
Σε ελεύθερη μετάφραση:
Ένα πιάτο με φέτες ψαριών, καρχαρία και κομμάτια από κεφάλι σκυλόψαρου, που δημιουργούν μια μίξη με έντονη, πικάντικη γεύση. Κάβουρα με μέλι, τσίχλα και κοτσύφι από πάνω, αγριοπερίστερο, ένα κανονικό περιστέρι, λίγο ψητό κοτόπουλο, ένα λαγό κρασάτο και τραγανές φτερούγες για βουτήγματα.
Η αλήθεια είναι πως η συγκεκριμένη λέξη θα ταλαιπώρησε αφάνταστα τους ηθοποιούς της αρχαιότητας, μέχρι να φτάσουν σε σημείο να την αποστηθίσουν και να μπορούν να την απαγγείλουν κατά τη διάρκεια της θεατρικής παράστασης.
Οι «Εκκλησιάζουσες» είναι μία πολιτική κωμωδία-σάτιρα, από τις χαρακτηριστικές του Αριστοφάνη, στην οποία για άλλη μια φορά μετά τη «Λυσιστράτη», τάσσεται υπέρ των γυναικών.
Σύμφωνα με την υπόθεση του έργου η πρωταγωνίστρια του έργου, η δυναμική και κατεργάρα Πραξαγόρα, είναι εκείνη που θα αναλάβει τα ηνία της γυναικείας επανάστασης, με μοναδικό στόχο την αλλαγή ολόκληρης της Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Η πανούργα, λοιπόν, Πραξαγόρα μεταμφιέζεται σε άνδρα, μαζί με όλες τις γυναίκες της Αθήνας και η γυναικεία πομπή φτάνει ως την Εκκλησία του Δήμου, στην οποία οι γυναίκες δεν είχαν δικαίωμα ψήφου και ψηφίζουν νόμο, σύμφωνα με τον οποίο η εξουσία περνά στα χέρια των γυναικών, κάτι που φέρνει κυριολεκτικά τα πάνω κάτω.
