Μπορεί κατά διαστήματα να έχουν γίνει εριστικοί, μπορεί να έχουν ξεσηκώσει διάφορες αντιδράσεις με ρούχα και δηλώσεις τους, όμως πρέπει να το παραδεχτούμε, οι Dolce & Gabbana είναι πάντα επίκαιροι. Με τον δικό τους τρόπο και χωρίς να ακολουθούν απαραίτητα τις τάσεις, καταφέρνουν να σχεδιάζουν συλλογές που δημιουργούν συζήτηση. Όταν μάλιστα μιλάμε για τις Alta Moda συλλογές, που ακροβατούν μεταξύ Υψηλής Ραπτικής, τέχνης και ιστορίας, το αποτέλεσμα κάθε φορά είναι κάτι παραπάνω από εντυπωσιακό. Ίσως είναι οι μοναδικοί που έχουν φτάσει σε αυτό το επίπεδο και που κάθε show τους μοιάζει να σταματάει το χρόνο δημιουργώντας εικόνες που δεν μπορεί κανείς να ξεχάσει. Οι ίδιοι βέβαια υποστηρίζουν ότι δεν είναι καλύτεροι από τους υπόλοιπους σχεδιαστές. Διαφέρουν όμως γιατί οι δημιουργίες τους πηγάζουν από την ψυχή τους και όχι από τις επιταγές της εποχής και ενός CEO που βλέπει πάντα πριν από όλα το κέρδος.
Η πασαρέλα αυτή τη φορά στήθηκε στην Σικελία και πιο συγκεκριμένα στο Ναό της Ομόνοιας, έναν αρχαίο ελληνικό ναό στην Κοιλάδα των Ναών του Ακράγαντα, που βρίσκεται στη νότια ακτή της Σικελίας. Φυσικά η τοποθεσία δεν επιλέχθηκε τυχαία, μιας και μέσα από αυτή τους τη συλλογή οι Dolce & Gabbana θέλησαν να πουν την ιστορία της Σικελίας δίνοντας έμφαση στις αρχαίες ελληνικές ρίζες της. Το δίδυμο άλλωστε έχει ιδιαίτερη σχέση με τη Σικελία και έχει φροντίσει πολλές φορές να το δείξει μέσα από τις συλλογές και τις καμπάνιες του, από το 1984 μέχρι και σήμερα.
Τα looks της πασαρέλας είχαν μια ιδιαίτερη χροιά καθώς αυτή τη φορά ήταν εμπνευσμένα και από την Αρχαία Ελλάδα. Μάλιστα χάρισαν το όνομα μιας Αρχαίας Ελληνίδας Μούσας σε κάθε φόρεμα ενώ οι επιρροές του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού ήταν εμφανείς στα περισσότερα από τα σύνολα. Μοτίβα, που θύμιζαν τη Ρωμαϊκή εποχή αλλά και τα αγγεία που έχουν ανακαλυφθεί στον ελλαδικό χώρο, γραμμές που άλλοτε θύμιζαν δωρικούς χιτώνες και άλλοτε παρέπεμπαν σε toga και palla των Ρωμαίων και η λίστα δεν τελειώνει εδώ. Τα αξεσουάρ έπαιζαν επίσης σημαντικό ρόλο, μιας και δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο το τόξο που φανταζόμαστε να κρατάει η θεά Άρτεμις, ή τα χρυσά κρόσσια που θύμιζαν κάτι από την πανοπλία της Αθηνάς.
Οι λεπτομέρειες βέβαια που αποκάλυπταν την βαθιά γνώση της Υψηλής Ραπτικής των Dolce & Gabbana και της ομάδας τους, δεν θα μπορούσαν να περάσουν απαρατήρητες. Κεντήματα πάνω σε αραχνοϋφαντα υλικά, παγιέτες που έδιναν λάμψη, μανίκια σε σχήμα κεραμικών, και πολλά άλλα στοιχεία, μας ταξίδεψαν πίσω στο χρόνο και ζωντάνεψαν στην πασαρέλα σκηνές από τη χρυσή εποχή που οι αρχαίοι αυτοί πολιτισμοί βρίσκονταν σε άνθιση. Μάλιστα στη συλλογή υπήρχε και μία σειρά από φορέματα-ωδή στις αρχαίες Ελληνίδες θεές, τα οποία ήταν διακοσμημένα με πτυχώσεις, κεντήματα, φτερά και όχι μόνο. Από όλα αυτά μπορεί κανείς να καταλάβει πόσο θεατρική και σωστά μελετημένη ήταν η Alta Moda συλλογή των Dolce & Gabbana, μέχρι την τελευταία της λεπτομέρεια.
Ιδιαίτερη εντύπωση τέλος έκαναν και τα φλοράλ σχέδια, τα οποία ήταν εμπνευσμένα από τα σπίτια στη Σικελία. Αυτά λοιπόν τα μοτίβα συνδυάστηκαν με κεντήματα και διακοσμητικά στοιχεία, που δημιουργούσαν σε πολλές περιπτώσεις δημιουργούσαν βάθος και την ψευδαίσθηση ότι βλέπουμε κάτι διαφορετικό, μιας και τα ρούχα, ανάλογα από γωνία από την οποία τα έβλεπε κανείς, αποκάλυπταν ένα διαφορετικό σχέδιο.
Η collection αυτή των Dolce & Gabbana δεν ήταν απλώς ακόμα μία συλλογή Υψηλής Ραπτικής. Είναι ο λόγος για τον οποίο όλοι όσοι την αγαπούν, υποστηρίζουν έντονα, ότι η μόδα είναι τέχνη. Και όποιος διαφωνεί, πρέπει απλώς να δει αυτή τη συλλογή.
Πηγή: MadameFifaro.gr
