Γεννήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 1932, στον Πειραιά. Γεννήθηκε στον Πειραιά, αλλά μεγάλωσε στην Ολυμπία, απ’ όπου καταγόταν η μητέρα του. Ο πατέρας της είχε ένα μαγέρικο όπου έτρωγαν οι σιδηροδρομικοί και οι αρχαιολόγοι.
Μετά την απελευθέρωση, ο Άγγελος Αντωνόπουλος, ξαναγύρισε στο πατρικό του στον Πειραιά. Βρήκε δουλειά στο ταμείο ενός μπακάλικου στη Σταδίου. Ένα βράδυ αποφάσισε να πάει στο θέατρο. Βγαίνοντας από το Εθνικό, παρακολούθησε τον “Θείο Βάνια”, σε σκηνοθεσία του Καρόλου Κουν, με πρωταγωνιστή, τότε, τον Διαμαντόπουλο.
Προβληματίστηκε και πήγε στο Υπόγειο, βρήκε τον Κουν και του είπε: «θέλω να γίνω ηθοποιός». Εκείνος του είπε: «Ελάτε αύριο». Όταν τον δέχθηκε, κάθισε στη μέση της σκηνής και απήγγειλε την «Ιθάκη» και του πρότεινε να πάει στη σχολή, από το φθινόπωρο. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν. Επί πολλά χρόνια, υπήρξε και ο ίδιος δάσκαλος υποκριτικής.
Στα επόμενα χρόνια, αποθεωτική ήταν και η παράσταση των “Ορνίθων” στο Παρίσι. Όταν τελείωσε, τον αγκάλιασε και τον φίλησε μ’ ενθουσιασμό η Ζαν Μορό, ο Ιονέσκο, ο Ζαν Βιλάρ…
Ο Αντωνόπουλος, αργότερα συναντιέται στον κινηματογράφο με τον Τάκη Κανελλόπουλο, στις ταινίες «Επιδρομή» και «Παρένθεση» και εν συνεχεία γνωρίστηκε με τον Βασίλη Γεωργιάδη. Το ίδιο καλοκαίρι έπαιξε στο «Χώμα βάφτηκε κόκκινο» το 1964. Ακολούθησαν ταινίες, όπως: ο «Εγωισμός», το «Δόλωμα», «Δεσποινίς διευθυντής», «Κοινωνία ώρα μηδέν», «Κοντσέρτο για πολυβόλα» κ.ά.
Η δεκαετία του ’70 έφερε και ταινίες, όπως η «Αναζήτηση» με την Έλενα Ναθαναήλ. Πέρασε ωραίες στιγμές στα πλατό και στη σκηνή με πρωταγωνίστριες, όπως η Παξινού, η Ζαβιτσιάνου, η Καρέζη, η Βουγιουκλάκη, η Μαυροπούλου κ.ά.
Ήταν ήδη, πρωταγωνιστής γύρω στα 35 και προβληματιζόταν, αν έπρεπε να διακινδυνεύσει να παίξει στον «Άγνωστο πόλεμο».
Ο «Άγνωστος πόλεμος», του Νίκου Φώσκολου, τελικά, τον καθόρισε. Ερήμωνε η Ελλάδα όταν παιζόταν. Τέτοιες σειρές τις νοσταλγούμε… Μακάρι να ξαναγυρίσουν τέτοιας εμβέλειας έργα, στην τηλεόραση.…
Ως ηθοποιός, υπηρέτησε όλα τα είδη του θεάτρου. H δραστηριότητά του είναι επίσης, μεγάλη στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση. Συμμετείχε σε πολλά θεατρικά έργα μεταξύ των οποίων: “Ιούλιος Καίσαρ” (του Σαίξπηρ), “Η άνοδος του Αρτούρου Ούι” (του Μπρεχτ), “Έρωτες των τεσσάρων Συνταγματαρχών” (του Ουστίνοφ), “Ο Γλάρος” (του Τσέχωφ), “Τοβάριτς” (του Ζακ Ντε Βαλ) κ.ά.
Πρωταγωνίστησε στο τηλεοπτικό σίριαλ Άγνωστος Πόλεμος (του Ν. Φώσκολου) και στο Οι Πανθέοι (του Τ. Αθανασιάδη) καθώς και σε πολλές ελληνικές ταινίες. Τελευταία του τηλεοπτική εμφάνιση ήταν στα «Παιδιά της Νιόβης», το 2004, που άφησαν τη δική τους εποχή…
Συνεργάστηκε με τον Αλέξη Μινωτή, την Κατίνα Παξινού, την Βέρα Ζαβιτσιάνου, τον Μάνο Κατράκη, τον Ερρίκο Ανδρέου, τον Βασίλη Γεωργιάδη κ. ά. Έπαιξε στο θέατρο τον «Μαρξ», το 2007.
Έχει γράψει το μυθιστόρημα «Οι επιβάτες του φεγγαριού» (Εκδόσεις Αιώρα, 2006) και την ποιητική συλλογή «Αφύλακτη Διάβαση» (Εκδόσεις Αιώρα, 2011).
Είναι 87 χρονών, και μιλάει αγγλικά, γαλλικά και κατοικεί μόνιμα στην Νέα Φιλοθέη. «Ο χρόνος σε αναγκάζει να είσαι φιλόσοφος…» έλεγε σε μια συνέντευξή του, το κράτησα, δεν το λησμόνησα…
Της Σοφίας Βαλαβάνη
