Αφιέρωμα στην ιδιαίτερη ομορφιά, στο χαρακτηριστικό και το αυστηρό της βλέμμα, που την καθιέρωσαν ως κακιά, του Ελληνικού κινηματογράφου. Αυτό το αυστηρό της ύφος, την καθιστούσε ιδανική ηθοποιό για να ενσαρκώνει ρόλους που την καθιέρωσαν ως «μοχθηρή».
Η Καββαδία, με τα κάτασπρα μαλλιά και το έξω καρδιά γέλιο της, και την καλοκάγαθη ψυχή της, καμιά σχέση δεν είχε, με τον χαρακτήρα που την καθιέρωσε.
Γεννήθηκε στην Πάτρα στις 10 Γενάρη του’ 1921, με τις αυστηρές αρχές και τα παιδευτικά πρότυπα της εποχής, έζησε τα παιδικά και νεανικά της χρόνια. Όταν θέλησε να σπουδάσει ο πατέρας της που ήταν αυστηρός, της το απαγόρευσε. Μετά από πιέσεις του συντηρητικού πατέρα της, οδηγείται σ’ έναν κατ’ ανάγκη γάμο.
Το 1942, την πάντρεψε με τον βιομήχανο Αντώνη Σαλαπάτ, όπου από αυτό τον γάμο απέκτησε και τρία παιδιά, τον Γιώργο τον Βασίλη και την Ευγενία, κάποια στιγμή, δεν αντέχει πολύ αυτό τον συμβιβασμό και αποφασίζει να πάρει διαζύγιο, και φεύγει για να σπουδάσει στην Αθήνα. Αλλά μέχρι να αποφασίσει να σπουδάσει θέατρο, πέρασαν πολλά χρόνια…
Τελικά, στα 27 της χρόνια, και αφού είχε γίνει ήδη 3 φορές μητέρα, πήγε στο Θέατρο Τέχνης. Η πρώτη της «δουλειά» ήταν εθελόντρια τραυματιοφορέας στο Πρώτων Βοηθειών της 3ης Σεπτεμβρίου. Την περίοδο της Κατοχής γίνεται Αδελφή του Ελέους δουλεύοντας για τον Ερυθρό Σταυρό. Την αγάπη της για το θέατρο την ανακάλυψε μετά τον χωρισμό της, όταν πήρε τα παιδιά της και ξαναγύρισε στο πατρικό της σπίτι.
Μετά από λίγα χρόνια, φύγει στο Παρίσι όπου σπουδάζει διακόσμηση. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα παρακολουθεί μαθήματα σκηνογραφίας και ζωγραφικής κοντά στον Γιάννη Τσαρούχη, στη Σχολή Σταυράκου. Ο Τσαρούχης είναι αυτός που την παροτρύνει να κάνει μαθήματα υποκριτικής στο Θέατρο Τέχνης με τον Κάρολο Κουν, ο οποίος, επίσης, συνεργαζόταν με τη Σχολή Σταυράκου.
Παράλληλα με την ευρεία ενασχόλησή της με τον κινηματογράφο, η Καββαδία αρθρογραφεί στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο, ως συντάκτρια του ελεύθερου καλλιτεχνικού ρεπορτάζ.
Κάνει και δεύτερο γάμο με τον συγγραφέα και μεταφραστή, Βασίλη Καζαντζή, ο «INDEX» των Επικαίρων, δημιουργώντας μια ήρεμη συντροφική ζωή. Ο γάμος τους κρατεί δέκα χρόνια, μέχρι τον πρόωρο θάνατό του.
Σπούδασε πιάνο στην Αθήνα, ζωγραφική και διακόσμηση στο Παρίσι, σκηνογραφία και ενδυματολογία κοντά στο Γιάννη Τσαρούχη, υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης, κοντά στον Κάρολο Κουν.
Από το 1954 ως το 1967, εργάστηκε στο ραδιόφωνο ως δημιουργός και εκτελέστρια. Από το 1955 ως το 1969εργάστηκε σε εφημερίδες και περιοδικά ως συντάκτρια του ελεύθερου και καλλιτεχνικού ρεπορτάζ. Επίσης, ασχολήθηκε με λογοτεχνικές και άλλες μεταφράσεις.
Έχει συμμετάσχει από το 1954 σε ελληνικές και ξένες παραστάσεις και έργα στο θέατρο και τον κινηματογράφο, ενώ έχει εμφανιστεί και στην τηλεόραση. Χαρακτηρίζεται συνήθως ως η «κακιά» του ελληνικού κινηματογράφου, καθώς λόγω του «βλοσυρού» παρουσιαστικού της, ερμήνευε «αυστηρούς» ρόλους, όπως της κακιάς πεθεράς, μάνας, αδερφής κ.ά. Στο θέατρο έπαιξε ρόλους που κάλυπταν σχεδόν, όλη την γκάμα του ρεπερτορίου, εκτός από αρχαία τραγωδία.
Έχει συμμετάσχει ελληνικές ταινίες, με πιο δημοφιλείς: το «Κλωτσοσκούφι», «Κοινωνία Ώρα Μηδέν», και «Μια τρελή τρελή Σαραντάρα». Επίσης, είχε συνεργαστεί με σημαντικούς καλλιτέχνες, όπως στη θρυλική «Στέλλα» και την «Ερόικα» με τον Μιχάλη Κακογιάννη, με τον Ζιλ Ντασέν στη «Φαίδρα» ξανά στο πλάι της Μελίνας αλλά και του Άντονι Πέρκινς, με τον Γιώργο Τζαβέλλα στο «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα», με τον Γιάννη Δαλιανίδη στην «Ιστορία μιας ζωής», στη «Στεφανία» ή στο «Όλγα, αγάπη μου», ταινίες στις οποίες συμπρωταγωνιστεί με τη Ζωή Λάσκαρη.
Η Τασσώ Καββαδία, για πέντε χρόνια ήταν η «Σύγχρονη Γυναίκα» του ραδιοφώνου, η κυρία της εκπομπής «Ντύνει, Στολίζει, Νοικοκυρεύει».
Θα τη θυμόμαστε με αγάπη, ως κακιά, μοχθηρή, εκδικητική, την νευρωτική, την στερημένη από τις ηθικές χαρές τις ζωής, που μέσα από το μίσος και την κοινωνική μοχθηρία, ξεδιψούσε την ανήλιαγη ζωή της και τα νιάτα της και κέρδισε με το μοναδικό υποκριτικό της τάλαντο, την καρδιά μας, αυτή την ιδανική «μέγαιρα» του ασπρόμαυρου κινηματογράφου μας.
Έφυγε από τη ζωή στις 18 Δεκεμβρίου, του 2010, σε ηλικία 89 χρόνων.
Θα μείνει στη θύμηση του κοινού, ως μεγάλη ηθοποιός, μέσα από τους αμέτρητους ρόλους, τη θεατρική και κινηματογραφική της πορεία. Δημιούργησε το δικό της προσωπικό στυλ με το οποίο έχει καταγραφεί, ως μια ξεχωριστή, πολυτάλαντη φυσιογνωμία. Ευγενής, με ήθος, εργατική και πολυπράγμων, η Τασσώ Καββαδία, θα παραμείνει αγαπητή, στους αιώνες, διότι ήταν αληθινή!
Της Σοφίας Βαλαβάνη
