Ο Γιώργος Μούτσιος, γεννήθηκε στην Καλαμάτα στις 31 Ιανουαρίου 1932. Μαζί με την οικογένειά του μετακόμισε στην Αθήνα, όπου και τέλειωσε το γυμνάσιο. Για την ακρίβεια, η καριέρα του ξεκίνησε μέσα από την μουσική, αφού η πρώτη του δουλειά ήταν ως τραγουδιστής στο Εθνικό Θέατρο. Σπούδασε μουσική και τραγούδι στο Ελληνικό Ωδείο και θέατρο στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Ωδείου.
Μετά τη στρατιωτική του θητεία, έφυγε για τη Βιέννη, όπου έκανε ανώτερες σπουδές φωνητικής στη Μουσική Ακαδημία και θέατρο και σκηνοθεσία στο Reinhardt Seminar.
Οι αδελφές του ήταν οι σολίστες της Λυρικής Σκηνής Σοφία και Μαρία Μουτσίου.
Το 1951 επέστρεψε στην Ελλάδα και αμέσως εντάχτηκε στο δυναμικό του Εθνικού Θεάτρου. Συμμετείχε, κυρίως, ως τραγουδιστής στο χορό πολλών παραστάσεων αρχαίας τραγωδίας ή κωμωδίας.
Είχε, επίσης, εμφανιστεί σε συναυλίες κλασικού τραγουδιού σε διάφορες πόλεις της Ευρώπης και είχε τραγουδήσει την «Κάρμινα Μπουράνα» στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.
Το 1954 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη Λυρική Σκηνή, με την οπερέτα «H Πριγκίπισσα του Ιπποδρόμου» και στο θέατρο πρόζας το 1963 με το θίασο Νέα Σκηνή στο έργο της Αγκάθα Κρίστι «Δέκα Μικροί Νέγροι».
Συνεργάστηκε επίσης, με τους μεγαλύτερους αθηναϊκούς θιάσους όπως της Έλλης Λαμπέτη, Αλίκης Βουγιουκλάκη, Τζένης Ρουσέα, Σμαρούλας Γιούλη κ.ά., ερμηνεύοντας ρόλους σε όλα τα είδη του θεάτρου. Το 1977 συγκρότησε θίασο με τη γυναίκα του ηθοποιό Δέσποινα Νικολαΐδου. Συμμετείχε με το Εθνικό Θέατρο στο Φεστιβάλ των Εθνών στο Παρίσι και το ίδιο Φεστιβάλ και στο Φεστιβάλ Σαίξπηρ του Λονδίνου με το Θέατρο Τέχνης στην ιστορική παράσταση των «Ορνίθων» του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν και μουσική Μάνου Χατζιδάκι.
Η πρώτη εμφάνισή στη μεγάλη οθόνη έγινε το 1951, στην ταινία του Φρίξου Ηλιάδη «Ριρίκα». Εμφανίστηκε σε περισσότερες από 50 ταινίες (δράματα, κωμωδίες και περιπέτειες) και διακρίθηκε σε ρόλους «κακού» τη δεκαετία του 1960. Το 1962, συμμετείχε στην αμερικανική παραγωγή «Ο Λέων της Σπάρτης», που γυρίστηκε στην Ελλάδα από τον Ρούντολφ Ματέ, ερμηνεύοντας το ρόλο του Δημόφιλου του Θεσπιέως. Η τελευταία παρουσία του στη μεγάλη οθόνη ήταν το 2002, στην ταινία του Δημήτρη Κολάτου «Αλέξανδρος και Αϊσέ». Έπαιξε σε πολλές σειρές της ελληνικής τηλεόρασης, με τελευταία εμφάνιση στα Παιδιά της Νιόβης του Κώστα Κουτσομύτη, που προβλήθηκε το 2004 από τη ΝΕΤ.
Ο Γιώργος Μούτσιος, με τη χαρακτηριστική βαρύτονη φωνή του, διακρίθηκε και στο έντεχνο τραγούδι, αποτελώντας έναν από τους ιδανικούς ερμηνευτές των τραγουδιών του Μάνου Χατζιδάκι (Αερικό, Η Μπαλάντα του Στρατιώτη, Ω καλή μου Ξανθειά, Ο κύκλος του C.N.S. κ.ά.). Μοναδική είναι η ερμηνεία του στο τραγούδι των Χατζιδάκι/Σταύρου «Ένας Μύθος», που το τραγούδησε ντουέτο με τη Μαρία Δουράκη.
Στις 29 Μαΐου 1967 τραγούδησε το ορατόριο για την ειρήνη El Pessebre του διάσημου ισπανού τσελίστα Πάμπλο Καζάλς στη Γενεύη. Συνεργάστηκε και με τον Μίκη Θεοδωράκη απαγγέλλοντας και τραγουδώντας μελοποιημένη ποίηση και τελευταία τον απολαύσαμε στην τηλεοπτική σειρά «Τα παιδιά της Νιόβης». Την 1η Φεβρουάριου 2010, σε εκδήλωση του πνευματικού κέντρου Παπάγου, τιμήθηκε για την προσφορά του στο θέατρο, στον κινηματογράφο και το τραγούδι.
Από το 1999 αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας, τα οποία αντιμετώπισε με στωικότητα. «Αν τσακιστεί το δέντρο, όλοι τραβιούνται μακριά. Σπάζει και πέφτει κάτω» δήλωσε σε συνέντευξή του κάποτε, για τη μοναξιά που βίωνε και την εγκατάλειψη που ένοιωθε από τους φίλουςτου. Ο Γιώργος Μούτσιος, άφησε την τελευταία του πνοή στις 17 Ιουλίου 2012, σε ηλικία 80 ετών.
Θα τον θυμόμαστε με αγάπη, στην εξαιρετική ταινία «Κραυγή» του Νίκου Φώσκολου πλάι στον Γιώργο Φούντα¨, ως τον δολοφόνο Αλέκο Πετράτο, στην ταινία «Τρούμπα» του 67 πάλι δίπλα στον Γιώργο Φούντα όπου παίζει τον Σπύρο, το αφεντικό ενός καμπαρέ της Τρούμπας, σκληρό, αδίστακτο αλλά ευγενή. Ήταν, επίσης, εξαιρετικός –χαρακτηριστικός ο ρόλος του «Χουσείν» δίπλα στον Λάμπρο Κωσταντάρα στο «ο Άνθρωπος που γύρισε από τη Ζέστη», κι η αξέχαστη ταινία και η πρώτη του επιτυχία ήταν «Η αγνή του λιμανιού» (1952).
Επρόκειτο για ένα πολύπλευρο ταλέντο, καθώς σπούδασε μουσική και τραγούδι στο Ελληνικό Ωδείο και θέατρο στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Ωδείου.
Από τη Σοφία Βαλαβάνη
