Όταν τον κάλεσα στο τηλέφωνο για να μου παραχωρήσει συνέντευξη, ήταν άνετος και πρόθυμος να μιλήσει για όλα. Με καταγωγή από την Κέρκυρα, ο ίδιος γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πειραιά. Φυσικά, δεν δίστασα να τον ρωτήσω αν είναι φίλαθλος του Ολυμπιακού. «Εννοείται μου είπε, το ρωτάς;» Ο Δημήτρης Μουζακίτης είναι δημοσιογράφος, εκδότης και ιδρυτής και πρόεδρος των Κορφιάτικων βραβείων. Στην λίστα των επαφών του κινητού του μπορεί κανείς να βρει σχεδόν όλα τα ονόματα των ηθοποιών, τραγουδιστών και άλλων ατόμων από τον καλλιτεχνικό χώρο. Όσοι τον γνωρίζουν από την μακρόχρονη πορεία του στον καλλιτεχνικό χώρο, τονίζουν το πόσο αξιαγάπητος άνθρωπος είναι και φυσικά την όρεξη και θέληση που έχει για να προσφέρει στον πολιτισμό.
Παιδικά χρόνια
Τα παιδικά του χρόνια ήταν αρκετά όμορφα. Μεγάλωσε σε μια οικογένεια που είχε ασχοληθεί με τα κοινά και συγκεκριμένα με τον συνδικαλισμό. Δεν ήταν από πλούσια οικογένεια και δεν φοβήθηκε τίποτα στην ζωή του. Έπειτα στην εφηβεία, δυσκόλεψε όπως μας λέει η ζωή του, καθώς η κατάσταση στην χώρα ήταν αρκετά δύσκολη. Συνέβησαν φοβερά γεγονότα όπως δολοφονίες και διωγμοί της αριστεράς, που σηματοδότησαν μια νέα εποχή. «Ο πατέρας μου ήταν συνδικαλιστής και πρόεδρος των οδηγών και εισπρακτόρων, όπου πολλά συμβούλια έλαβαν χώρα και στο σπίτι μας στα κρυφά καθώς εγκυμονούσαν κίνδυνοι από εξορίες και λοιπά».
Η ενασχόληση με τη δημοσιογραφία
Από μικρό παιδί είχε μια έφεση με το διάβασμα και παρατηρούσε ότι υπήρχαν γραπτά με αρκετά άσχημα κείμενα. Έτσι αποφάσισε να κυνηγήσει την αλήθεια ως ρεπόρτερ στην Αθηναϊκή και συγκεκριμένα καταπιάστηκε με το συνδικαλιστικό και ναυτεργατικό ρεπορτάζ. Βέβαια, αυτό που του αρέσει και αγαπάει περισσότερο είναι το καλλιτεχνικό και πολιτιστικό ρεπορτάζ. «Πάντα μου άρεσε να κυνηγάω το θέμα! Πλέον είμαι 35 χρόνια στο χώρο της δημοσιογραφίας και σήμερα εκδίδω και τα δικά μου έντυπα».
– Πως προέκυψε η ιδέα για τα Κορφιάτικα βραβεία;
«Η ιδέα για τα βραβεία μου ήρθε όταν ήμουν στο εξωτερικό, παρακολουθώντας στο Μόντρεαλ του Καναδά μία παράσταση μουσικών βραβείων. Αμέσως σκέφτηκα γιατί όχι να γίνει κάτι παρόμοιο και στην Ελλάδα. Το 1980 είπα στην αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη ότι σκέφτομαι να ιδρύσω τα Κορφιάτικα βραβεία».
– Πως αντέδρασε;
«Έβαλε τα γέλια και με ρώτησε αν έχω δυνατό στομάχι. Μου είπε πως αν τα βραβεία γίνουν δύο χρονιές θα ήταν πολύ καλό, αν γίνουν τρεις, θα γίνει πλέον θεσμός. Σήμερα μετράμε 39 χρόνια».
– Να φανταστώ είχατε όρεξη και πάθος για να υλοποιηθεί η ιδέα σας;
«Πράγματι. Θυμάμαι τότε που μου είχε πει ο Ντασέν, ότι οι υδροχόοι πετυχαίνουν τα πάντα. Έτσι σιγά σιγά εξελέγην πρόεδρος στην Κερκυραϊκή ένωση Πειραιά και τα βραβεία έλαβαν την μορφή που έχουν σήμερα».
– Πως ήταν η Μελίνα ως προσωπικότητα;
«Φοβερή. Έκλαιγα σαν μικρό παιδί, όταν πέθανε. Τέτοια προσωπικότητα δεν νομίζω ότι θα ξαναβγεί. Να σκεφτείς πως η ίδια δεν κρατούσε κακία ποτέ και σε κανέναν».
– Τι σημαίνουν για εσάς τα Κορφιάτικα βραβεία;
«Για μένα είναι ένα παιδί το οποίο το γέννησα και το μεγάλωσα. Μου δόθηκαν πολλές ευκαιρίες να πουλήσω τα βραβεία σε κάποιους ιδιώτες, αλλά αμέσως αρνήθηκα. Πιστεύω ακράδαντα, πως οι καλλιτέχνες στην Ελλάδα είναι αδικημένοι. Πρέπει να βραβεύονται και για αυτό κιόλας είμαι ο πρώτος που στηρίζω οποιαδήποτε βράβευση. Όταν ιδρύθηκαν τα συγκεκριμένα βραβεία δεν υπήρχαν άλλα στην χώρα. Οι βραβεύσεις είναι πάντα αντικειμενικές και όχι κομματικές ή φιλικές. Ο καλλιτέχνης είναι το Α και το Ω σε όλες τις απονομές μας. Το είχα αναφέρει αυτό και σε μία απονομή το 1991. Τότε εμφάνισα και τα πρώτα προβλήματα με την καρδιά μου και στην απονομή αυτή, παρουσίασα την κόρη μου ως διάδοχο στα βραβεία, την οποία αναφέρει και το καταστατικό. Αμέσως υπήρξαν αντιδράσεις από το κοινό, όπου με απεκάλεσαν προδότη και ότι τους πουλάω. Η Άννα Καλουτά και η Μοσχολιού ήταν εκείνες που μου φώναζαν. Μαζί με αυτές και άλλοι καλλιτέχνες σηκώθηκαν και εναντιώθηκαν απέναντί μου».
– Αισθάνθηκαν ότι τους εγκαταλείπετε;
«Ναι. Πίστευαν ότι θα φύγω. Βέβαια, κάθισα και τους εξήγησα πως δεν έχω τέτοια πρόθεση, αφού θα βρίσκομαι πάντα δίπλα τους και θα τους στηρίζω. Τους ηρέμησα και συνεχίστηκε η εκδήλωση. Θυμάμαι η Αννούλα έκανε μήνες να μου πει μια καλημέρα. Όλα αυτά τα σκηνικά με κράτησαν εδώ που είμαι σήμερα και το πιο σημαντικό είναι πως ουδέποτε εισέπραξα επιχορήγηση».
Η αγάπη των καλλιτεχνών τον κράτησε για να μην τα παρατήσει
Δεν ήταν λίγες οι φορές που ο Δημήτρης Μουζακίτης σκέφτηκε να εγκαταλείψει τα βραβεία και να τα πουλήσει. Ωστόσο, αυτό που τον κράτησε ήταν η αγάπη των καλλιτεχνών, που μόλις τον συναντούσαν, τον αγκάλιαζαν και του έλεγαν να μην τα παρατήσει. «Μην τα παρατήσεις! Μην τα πουλήσεις. Δεν έχουμε κάτι άλλο μου έλεγαν οι καλλιτέχνες που με συναντούσαν στο δρόμο. Μετά από ένα διάστημα άρχισαν να δημιουργούνται από κάποια περιοδικά ή από άλλες εταιρίες και παρόμοιες εκδηλώσεις για βραβεία, αλλά τα Κορφιάτικα παρέμειναν και συνεχίζουν ακόμη».
– Ποια είναι τα κριτήρια για την επιλογή των βραβευθέντων;
«Καταρχάς, αξίζει να αναφερθεί ότι τα θεατρικά βραβεία και οι προσωπικότητες είναι δύο διαφορετικές εκδηλώσεις. Στα μουσικά, τηλεοπτικά, θεατρικά υπάρχουν επιτροπές, οι οποίες παρακολουθούν παραστάσεις και τηλεοπτικές σειρές, ακούνε τραγούδια και έτσι επιλέγουν και προτείνουν υποψηφίους. Για να προταθεί ένα βραβείο πρέπει να περάσει από πολλά κύματα και διαδικασίες μέσα από τις επιτροπές, οι οποίες γνωρίζουν άριστα το αντικείμενο. Δεύτερον δεν ανακοινώνεται ο νικητής, αλλά οι υποψηφιότητες. Οι υποψήφιοι, οι οποίοι σφραγίζονται, περνάνε από το νομικό τμήμα, όπου εξετάζεται αν μέλη της επιτροπής που τους πρότειναν έχουν κάποια συγγένεια ή συνεργασία μεταξύ τους. Αν συμβαίνει κάτι αντίστοιχο αυτομάτως απορρίπτονται. Όταν περάσουν οι υποψήφιοι τον έλεγχο, σφραγίζονται από το νομικό τμήμα, μπαίνουν σε θυρίδα και ταυτόχρονα εκλέγονται 52 καλλιτέχνες που έχουν τιμηθεί στο συγκεκριμένο βραβείο, θεατρικά, μουσικά και κινηματογραφικά. Αυτοί οι 52 ψηφίζουν ηλεκτρονικά, χωριστά χωρίς να γνωρίζουν μεταξύ τους, ποιος είναι ο δεύτερος και πηγαίνουν στο νομικό τμήμα τα ψηφοδέλτιά, όπου μέσα από κει μία τριμελής επιτροπή με δικηγόρο τον πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου Κέρκυρας, βγάζει τον νικητή, τον σφραγίζει και εγώ μαθαίνω γύρω στη μία ώρα πριν την απονομή ποιος είναι νικητής, αφού υπογράψω τα διπλώματα. Για το θέμα των προσωπικοτήτων γίνεται άλλη διαδικασία. Εκεί υπάρχουν άλλες επιτροπές, που απαρτίζονται από καθηγητές Πανεπιστημίου, ιατρούς, επιχειρηματίες, οι οποίοι επιλέγουν πρόσωπα από τον τομέα τους και τα προτείνουν. Εμείς μετά ερευνούμε για ποιο λόγο προτάθηκαν και αν πράγματι πληρούν τις προδιαγραφές και κατόπιν ανακοινώνουμε ποιοι θα λάβουν τα βραβεία. Εδώ δεν υπάρχουν υποψήφιοι, αλλά πάμε απευθείας στους νικητές».
Η προεδρία των Κορφιάτικων βραβείων θα παραμείνει στην οικογένεια
Ο Δημήτρης Μουζακίτης την ημέρα της εκδήλωσης θα λέγαμε πως είναι ο μαέστρος, ο άνθρωπος αυτός που κινεί και οργανώνει τα πάντα. Όλες οι διαδικασίες ολοκληρώνονται αφού δώσει την τελική έγκριση. «Πρέπει να τονίσω, ότι για να μην υπάρχουν διαρροές, αυτοί που έφτιαξαν το καταστατικό είναι μέλη της οικογένειας, όπου σε περίπτωση που εγώ θα φύγω από τη ζωή, μέλος της οικογένειας θα αναλάβει την προεδρία, ώστε να μην υπάρξει καμία απόλυση ή χρηματισμός κάποιου. Αυτή τη στιγμή έχει γίνει συμβολαιογραφική πράξη, όπου σε περίπτωση που κάτι πάθω, αναλαμβάνει την προεδρία η εγγονή μου, η οποία είναι 10 ετών. Η ίδια λατρεύει τα βραβεία, γνωρίζει τους καλλιτέχνες και θα έχει δίπλα της 20 άτομα, οι οποίοι θα την κατευθύνουν μέχρι να ενηλικιωθεί.
«Όλες οι προσωπικότητες που έχουν βραβευθεί είναι ξεχωριστές»
Ο Δημήτρης Μουζακίτης είναι δύσκολο ξεχωρίσει κάποια προσωπικότητα. Όλες οι προσωπικότητες που έχουν περάσει από τα βραβεία έχουν προσφέρει αρκετά πράγματα στον τομέα τους. «Για μένα όλες οι προσωπικότητες είναι το ίδιο δεν θέλω να ξεχωρίσω κανέναν. Έχουν τιμηθεί μεγάλες προσωπικότητες από τον Αναστάσιο της Αλβανίας, μέχρι Σμαραγδή, αλλά και δημάρχους που έχουν πετύχει και έχουν ακολουθήσει μια καλή πορεία στον τομέα της τοπικής αυτοδιοίκησης. Είναι πάρα πολλές οι προσωπικότητες και είναι διαφορετική η μία σε σχέση με την άλλη».
– Υπήρξαν στιγμές που συγκινηθήκατε έντονα;
«Αρκετές, κλαίω πολύ εύκολα και δεν το κρύβω».
– Επομένως ισχύει το ότι και οι άντρες κλαίνε;
«Κάποτε με είχανε καλέσει μάρτυρα σε ένα δικαστήριο για μια επιχείρηση, η οποία είχε τιναχτεί στον αέρα και παραλίγο ο άνθρωπος να αυτοκτονήσει. Είπα στον Πρόεδρο, συγγνώμη κύριε Πρόεδρε, αλλά οι άντρες κλαίνε και μάλιστα πολύ, όπως το πε και ο Καζαντζίδης».
– Έχουν συμβεί ευτράπελες στιγμές κατά τη διάρκεια της απονομής των βραβείων;
«Πάντα γίνεται. Παρεμβαίνω καθ’ όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης. Εγώ και ο σκηνοθέτης είμαστε σε επιφυλακή κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης. Θυμάμαι κάποτε, το 1991 βγήκε ο Στάθης Ψάλτης στην σκηνή και κατηγόρησε τον Σπύρο Παπαδόπουλο. Όλο αυτό ήταν ξαφνικό. Έγινε χαμός κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης. Βγαίνει μετά η Βάσια Τριφύλλη και απαντάει στο Ψάλτη. Ξαφνικά βγαίνει η Νατάσα Γερασιμίδου και ανακοινώνει ότι έχει καρκίνο. Τότε επικρατεί πανικός στο Βεάκειο. Η Μαρινέλλα κοίταγε τη Μούσχουρη με απορία και ο ένας τον άλλον. Εγώ έχω μείνει άναυδος κυριολεκτικά, αλλά παρατηρώ ότι ο κόσμος έχει σηκωθεί και χειροκροτάει. Παραμένω stand – by συνεχώς σε κάθε εκδήλωση. Ο καλλιτέχνης σέβεται το θεσμό, τον αγαπάει και για αυτό τον προσέχει».
– Πώς επηρέασε η καραντίνα την ζωής σας αυτό το διάστημα;
«Προσωπικά δεν έμεινα καθόλου στο σπίτι. Ως εκδότης έπρεπε να δω τα έντυπα μου αν κυκλοφορούν σωστά. Επιπλέον αγωνίστηκα από την πρώτη στιγμή και έστειλα επιστολές καθώς και παρευρέθηκα στο Υπουργείο Πολιτισμού, για το θέμα των καλλιτεχνών. Πιστεύω ότι έπρεπε να αποζημιωθούν. Έδωσα έναν αγώνα και συνεχίζω να δίνω. Δεν σημαίνει ότι επειδή δίνουμε βραβεία θα τους παρατήσουμε. Ο πολιτισμός εν γένει έχει χτυπηθεί βαρύτατα και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η προσωπικότητα μίας χώρας δεν είναι πολιτική, αλλά ο πολιτισμός».
– Ποια θα είναι η επόμενη μέρα στον χώρο των καλλιτεχνών ενόψει κορωνοϊού;
«Πιστεύω ότι όλο αυτό θα βελτιωθεί σταδιακά. Υπάρχει ακόμη μία φοβία, καθώς ορισμένοι άσχετοι απέκτησαν βήμα και μιλάνε και αναφέρουν συνεχώς ότι θα ξανάρθει νέο κύμα πανδημίας. Πλέον, μόνο αστρολόγοι μας έχουν μείνει να βγουν στην τηλεόραση και να κάνουν προβλέψεις και αναλύσεις για τον κορωνοϊό. Είναι ντροπή! Η Ελλάδα έχει υποστεί μεγάλη ζημία μέχρι στιγμής».
– Ποιο είναι το μότο που σας συντροφεύει;
«Όσο ζω θα αγωνίζομαι για τον πολιτισμό».
Συνέντευξη: Παναγιώτης Ανδρεάδης, Δημοσιογράφος
