Ονομάζομαι Σοφία Τασιού. Γεννήθηκα στην Γερμανία. Στα πέντε μου χρόνια πήγα μαζί με την αδερφή μου στο Αμελικό, ένα χωριό της Καρδίτσας, όπου μείναμε με τον παππού και την γιαγιά. Τους γονείς τους βλέπαμε κάθε καλοκαίρι. Όταν φοιτούσα στην Ε’ τάξη του Δημοτικού Σχολείου, ήρθαν από την Γερμανία οι γονείς με τον αδερφό μου και μείναμε στον Βόλο, όπου κατοικώ μέχρι σήμερα. Νομίζω πως ο Βόλος είναι μια από τις ωραιότερες πόλεις στον κόσμο.
Ήμουν ένα δραστήριο παιδί και μέσα στον αθλητισμό. Έκανα πρωταθλητισμό στην κωπηλασία. Έχω επτά πανελλήνιες νίκες και δυο βαλκανικές. Σπούδασα αυτό που ήθελα πάντα, Γυμναστική Ακαδημία. Σήμερα είμαι προπονήτρια στην κωπηλασία εδώ και επτά χρόνια στον ΟΕΑ-ΝΑΒ, σε έναν όμιλο με ιστορία και επιτυχίες.
Η στιγμή που έγινε η πρώτη ανάμνηση της ζωής σου: Θυμάμαι όταν ζούσα στο χωριό με τον παππού και την γιαγιά. Ο παππούς με έπαιρνε στα αυτιά για να ανέβουμε τις ανηφόρες.
Η αξέχαστη στιγμή στο σχολείο: Στο Αθλητικό Γυμνάσιο κάναμε μάθημα κάτω από τις κερκίδες του σταδίου. Παίζαμε στα διαλείμματα σε όλο το χώρο.
Τη στιγμή που αποκάλυπτες μια ζαβολιά σου: Έκανα ζαβολιές, αλλά χωρίς αποκάλυψη.
Μια ευτυχισμένη παιδική στιγμή: Όταν παίζαμε στο λούνα παρκ της Γερμανίας με τα αδέρφια μου.
Η στιγμή που ένιωσες το πρώτο καρδιοχτύπι: Με συναθλητή μου.
Μια στιγμή «αφόρητης τρέλας»: Έκανα σκι, μέχρι που βρέθηκα ξαφνικά να κάνω άλματα σε φρύδια χιονιού τεράστιου ύψους.
Μια υπέροχη στιγμή με τους φίλους μου: Κάναμε camping σε Πηλιορείτικες παραλίες, μοναδικές σε φυσικό κάλλος. Θυμάμαι τα γέλια, τα παιχνίδια, την φωτιά και τις κουβέντες μας. Ξαγρυπνούσαμε για να απολαύσουμε την ανατολή του ηλίου.
Η στιγμή που έφυγες από το σπίτι για σπουδές: Τα κατάφερα. Αυτό που οραματιζόμουν πάντα, έγινε πραγματικότητα. Πέρασα στο ΤΕΦΑΑ. Γεμάτη προσμονή και ευτυχία έφυγα για τα Τρίκαλα.
Στιγμές από τα φοιτητικά σου χρόνια: Οι εξορμήσεις στη φύση για τα μαθήματα μαζικού αθλητισμού ανοιχτών χώρων και η φοβερή παρέα μου.
Εκείνη η στιγμή που αποφάσισες να ασχοληθείς με τον αθλητισμό, την γυμναστική και την προπόνηση: Έκανα πρωταθλητισμό στην κωπηλασία. Ήμουν παιδί που αγαπούσε την δράση και τον αθλητισμό. Ήξερα από μικρή ότι το μόνο που ήθελα, ήταν να γίνω γυμνάστρια και προπονήτρια.
Οι πρώτες στιγμές στο χώρο του αθλητισμού και της κωπηλασίας: Ούσα αθλήτρια, είχα αγάπη και έρωτα με το κουπί.
Η κορυφαία στιγμή μέχρι τώρα στην επαγγελματική σου πορεία: Χαίρομαι και συγκινούμαι που τα παιδιά μας στην κωπηλασία κατέκτησαν πανελλήνιες και παγκόσμιες νίκες. Οι αθλητές μας θριάμβευσαν.
Στιγμές ενός ταξιδιού: Ταξιδεύαμε σχεδόν δυο ημέρες με το λεωφορείο, με την εθνική ομάδα κωπηλασίας για να συμμετάσχουμε σε αγώνες στην Ρουμανία.
Η στιγμή που γνώρισες έναν σημαντικό άνθρωπο: Τιμή μου είναι, που είχα προπονητή τον καταξιωμένο και διακεκριμένο αθλητή, σπουδαίο παιδαγωγό και εμψυχωτή, τον Σάμιο Συμεών. Πλέον είναι συνάδελφος και συνεργάτης μου.
Η στιγμή της γνωριίας με έναν μεγάλο έρωτα: Με το που είδα τον γιό μου, ο έρωτας ήρθε με την πρώτη ματιά.
Η στιγμή που παντρεύτηκες: Ήταν όπως την ονειρευόμουν. Στην Εκκλησία της παραλίας του Βόλου, δίπλα στην θάλασσα.
Η στιγμή που έπιασες στην αγκαλιά σου το παιδί σου: Ήταν η μεγαλύτερη και σημαντικότερη στιγμή της ζωής μου. Πήρα το αγγελούδι μου αγκαλιά.
Στιγμές με το παιδί σου: Έχουμε ζήσει αναρίθμητες όμορφες στιγμές με τον γιό μου, τον Ηλία.
Εκείνη η στιγμή που ομολόγησες στον εαυτό σου ότι αγάπησες: Αγάπησα τον άντρα μου. Ήμουν σίγουρη ότι με αυτόν τον άντρα θα κάνω παιδί.
Εκείνη η στιγμή που ένιωσες ευτυχία: Έχω ζήσει αμέτρητες στιγμές ευφροσύνης με τον μικρό μου.
Η στιγμή που απογοητεύτηκες: Απογοητεύομαι με τους ανθρώπους και τις αδικίες.
Μια στιγμή που σε πλημμύρισε φόβο: Όταν είδα τον αδερφό μου γεμάτο αίματα από ένα ατύχημα.
Μια τολμηρή στιγμή: Όταν εργάστηκα στο Κωπηλατοδρόμιο του Σχοινιά το καλοκαίρι του 2004, στους Ολυμπιακούς Αγώνες, οι οποίοι διοργανώθηκαν στην Αθήνα. Εκεί γνώρισα ανθρώπους με τους οποίους επικοινωνούμε μέχρι τώρα και μας συνδέει μια αληθινή φιλία. Έζησα δυνατές στιγμές και αποκόμισα ωφέλιμες εμπειρίες.
Η στιγμή που αποφάσισες να λησμονήσεις κάτι από το παρελθόν: Λησμονώ στιγμές αδικίας. Βέβαια, τα εμπόδια οδηγούν σε καλό.
Εκείνη η στιγμή που σε πόνεσε: Όταν έχασα την γιαγιά και μετά τον παππού μου.
Η στιγμή που άκουσες μια σκληρή αλήθεια: Όταν έφυγαν από την ζωή δικοί μου άνθρωποι.
Η στιγμή που είπες: «Αυτή είναι η ομορφότερη στιγμή της ζωής μου»: Όταν γεννήθηκε ο Ηλίας. Αντίκρισα τα μάτια του. Τον κράτησα στα χέρια μου.
Η στιγμή που περιμένεις εναγωνίως στο μέλλον: Ελπίζω να τελειώσει όλο αυτό που βιώνουμε, να είμαστε όλοι γεροί και να έχουμε την ελευθερία μας. Προσδοκώ να καμαρώνω τον γιό μου σε διάφορες στιγμές και φάσεις της ζωή του.
Concept: Βίκυ Μπαφατάκη
Δημοσιογραφική επιμέλεια: Αγγελική Τριάντη
