Ο Πρώην Πρόεδρος της ΕΤ3 και πρώην υφυπουργός Παιδείας Τάσος Σπηλιόπουλος χαρακτηρίζεται από έναν απόλυτο αλτρουισμό και αποτελεί ενσάρκωση της ρήσης: «Ο πολιτικός για τον άνθρωπο και νο άνθρωπος για την πολιτική».
Curriculum vitae
Γεννήθηκε στις Καστανιές του νομού Κιλκίς. Ο πατέρας του ήταν δάσκαλος από την Πελοπόννησο και η μητέρα του πρόσφυγας από τις Καστανιές της Ανατολικής Θράκης. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Α.Π.Θ., ενώ ταυτόχρονα δούλευε ως παρασκευαστής στο νοσοκομείο. Έλαβε τις ειδικότητες της Εσωτερικής Παθολογίας και της Πυρηνικής Ιατρικής, ενώ μετεκπαιδεύτηκε στον σακχαρώδη διαβήτη στο King’s College Hospital του Λονδίνου. Υπήρξε Αναπληρωτής Καθηγητής, δις πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, εκλέχτηκε έξι φορές βουλευτής με το κόμμα της Ν.Δ. και διετέλεσε υφυπουργός Παιδείας. Είναι παντρεμένος με την Έλενα Τσάκωνα και πατέρας τριών παιδιών, της Ελίνας, του Γιάννη και της Αναστασίας.
Ο Τάσος Σπηλιόπουλος χωρίς ίχνος αυταρέσκειας, έπαρσης ή στείρας ηθικολογίας, δείχνει τις αληθινές αξίες της ζωής και στιγματίζει τα κακώς κείμενα στην πολιτική. Αδιαφορώντας για το προσωπικό κόστος, μιλά ανοιχτά για την παθογένεια του πολιτικού συστήματος και τον ρόλο των πολιτικών, για το κόστος της πολιτικής και το τίμημα της επιτυχίας. Πιο συγκεκριμένα μιλά για:
Τον πολιτικό και την πολιτική
Η επιτυχημένη επαγγελματική του πορεία και η ανάδειξή του για δύο συνεχόμενες φορές στη θέση του Προέδρου του Ιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, έγιναν αιτία να δεχτεί πιέσεις για να κατέβει στον πολιτικό στίβο. «Στην αρχή αντιστάθηκα, αλλά μετά ενέδωσα, γιατί πίστευα στον εαυτό μου και στο ότι θα φανώ χρήσιμος από τη θέση αυτή. Στην πορεία διαπίστωσα ότι τα πράγματα δεν ήταν έτσι. Ο αρχικός μου ενθουσιασμός έγινε απαισιοδοξία, που συνεχώς διογκωνόταν. Όπως συνειδητά συμμετείχα στο ψηφοδέλτιο της Ν.Δ., το ίδιο συνειδητά αποχώρησα».
Την παθογένεια της ελληνικής πολιτικής
Την αποδίδει στο γεγονός ότι τα μεγάλα κόμματα απομακρύνθηκαν από την κοινωνία και στο ότι η πολιτική έγινε επάγγελμα: «Σήμερα το να εκλεγεί κάποιος βουλευτής είναι και υπόθεση χρημάτων και μηχανισμών. Στην πολιτική σκηνή παρεισέφρησαν κάποια άτομα ανεπάγγελτα που μετέτρεψαν την πολιτική σε επάγγελμα».
Αρχή άνδρα δείκνυσι
«Η ενασχόληση με τα κοινά είναι αρρώστια και η εξουσία πολλές φορές διαφθείρει και καταστρέφει. Αποτελεί ίδιον του Έλληνα όταν βρεθεί σε μια θέση ισχύος, να θεωρεί τον εαυτό του αναντικατάστατο. Θέλει μεγάλη προσοχή και προσπάθεια να μη ζαλιστείς και να κρατήσεις αλώβητη την ψυχή σου».
Την αχαριστία που είναι μέρος του πολιτικού συστήματος
«Αυτήν την παράμετρο οφείλεις να την αντιπαρέλθεις παρά την υπερβολική απογοήτευση. Η άσκηση της πολιτικής έχει κόστος, προσωπικό και ψυχικό. Το αντισταθμίζει όμως η αγάπη και η εκτίμηση του κόσμου. Αυτά μου δίνουν το δικαίωμα να πω ότι η προσπάθεια δεν απέβη μάταιη και να περπατώ με ψηλά το κεφάλι, χωρίς να ντρέπομαι».
Το ζύμωμα του πολιτικού με την κοινωνία
«Το όνομα ή η απόκτηση ενός καλού πτυχίου ή ενός μεταπτυχιακού τίτλου από φημισμένο πανεπιστήμιο του εξωτερικού δεν φτάνουν για να γίνει κάποιος ικανός πολιτικός».
Τους πολιτικούς – παντογνώστες
«Ο Έλληνας πολιτικός πρέπει να σταματήσει να παριστάνει τον παντογνώστη. Η πολυπραγμοσύνη είναι ελάττωμα. Πρέπει να έχει το θάρρος να πει: “Αυτό δεν το ξέρω”».
Το τίμημα της πολιτικής
«Το τίμημα που πληρώνει η οικογένεια ενός πολιτικού είναι πάρα πολύ βαρύ. Θεωρώ ότι αδίκησα τη γυναίκα και τα παιδιά μου. Δεν πήγα ποτέ στο σχολείο των παιδιών μου».
Τη μεταστροφή των πολιτών
«Ο πολίτης δεν είναι ο ίδιος. Άρχισε να σκέπτεται πέρα από τα κόμματα, να σκέπτεται όχι μόνο το καλό το δικό του, αλλά και του τόπου του, την επόμενη μέρα και το μέλλον των παιδιών του. Κι αυτό είναι καλό, είναι στοιχείο δημοκρατίας. Είναι απογοητευμένος σήμερα ο Έλληνας, λόγω της αναξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος. Του λείπει η εμπιστοσύνη προς το κράτος. Έχει την αίσθηση ότι οι προσπάθειές του δεν πιάνουν τόπο, γι’ αυτό διακατέχεται από ένα αίσθημα πεσιμισμού και κοιτά το εφήμερο, το παρόν. Αυτή η στάση όμως δεν του ταιριάζει».
«Μη μας ταυτίζετε με την ΕΡΤ»
Ο Τάσος Σπηλιόπουλος μπορεί δίκαια να υπερηφανεύεται ότι ως πρόεδρος της ΕΡΤ3 μέσα σε δύο χρόνια κατάφερε να ανεβάσει την τηλεθέαση του κρατικού καναλιού πάνω από το 4%, να αυξήσει τα ίδια έσοδα του σταθμού και να ξεπεράσει την ΕΤ1 σε τηλεθέαση και έσοδα.
Την αυτονομία της ΕΡΤ3
«Έχω άποψη και παίρνω τις αποφάσεις μου. Κανείς δεν θα με κατηγορήσει ότι δεν προσπάθησα. Η ΕΡΤ3 είναι ανεξάρτητη. Έχουμε το δικό μας πρόγραμμα και λειτουργούμε αυτόνομα. Περιορίσαμε τις εξωτερικές παραγωγές από πενήντα μία σε έντεκα. Αξιοποιήσαμε το μόνιμο προσωπικό για να μειώσουμε το κόστος. Θέσαμε σύστημα αξιολόγησης και κριτήρια ποιοτικού ελέγχου για να επενδύσουμε σε ποιοτικότερα προϊόντα, που είναι κατά τι ακριβότερα. Διαφορετικά δεν θα έρχονταν στην ΕΡΤ3 η Δανδουλάκη, ο Βέγγος, ο Μαμαλάκης. Δώσαμε έμφαση σε θέματα πολιτισμού, παράδοσης, περιβάλλοντος, της ελληνικής περιφέρειας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σεβόμαστε όλους τους τηλεθεατές, τα άτομα με προβλήματα επικοινωνίας, το παιδί».
Τις αδυναμίες της δημόσιας τηλεόρασης
«Η ΕΡΤ πρέπει να αποβάλει τη δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία και τη γραφειοκρατία και αυτό προϋποθέτει τη σωστή σχέση διοικούντων και εργαζόμενων και την επιμόρφωση του προσωπικού. Το μυστικό της επιτυχίας είναι να τα έχεις καλά με τους εργαζόμενους, να τους εμπνέεις εμπιστοσύνη. Ο Έλληνας είναι φιλότιμος. Αποτελεί αδήριτη ανάγκη η δια βίου εκπαίδευση για τη μόρφωση και την αξιοποίηση του προσωπικού. Τα ιδιωτικά κανάλια μπορούν να προσλαμβάνουν ή να απολύουν όποιους θέλουν. Η ΕΡΤ έχει μόνιμο προσωπικό που πρέπει συνεχώς να το επιμορφώνει για να παρακολουθεί τις εξελίξεις. Δεν πρέπει να αγνοήσουμε τις εξελίξεις, διαφορετικά θα μας προσπεράσουν».
Την ανεξαρτησία της ΕΡΤ
Θεωρεί τον ρόλο της πολιτείας πολύ καθοριστικό στην κατοχύρωση και στη διαφύλαξη της θεσμικής και οικονομικής ανεξαρτησίας της ΕΡΤ, όπως επίσης και τον σαφή καθορισμό της αποστολής και του ρόλου του κάθε καναλιού της δημόσιας τηλεόρασης.
Για τον Θεό
«Θεωρώ τον εαυτό μου ευτυχή, γιατί από εκεί που ξεκίνησα έγινα Καθηγητής Πανεπιστημίου, Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου, βουλευτής, Υφυπουργός. Τα πέτυχα στηριζόμενος στο Θεό, στις αρχές που πήρα από τους γονείς μου και την οικογένειά μου. Πιστεύω στη δύναμη του Θεού. Δεν είναι τυχαίο ότι σε κάθε δυσκολία καταφεύγω σε Αυτόν. Το γεγονός αυτό δεν σημαίνει ότι δεν απογοητεύομαι. O Θεός δεν μπορεί να μας τα δίνει όλα».
Τα δύσκολα χρόνια της νιότης του
«Νιώθω πολύ τυχερός, που ο πατέρας μου ήταν δημόσιος υπάλληλος και υπήρχε σταθερή δουλειά. Παράλληλα καλλιεργούσε και χωράφια. Μεγάλωσα στο Κιλκίς και τα καλοκαίρια δούλευα στο μπακάλικο και τυροκομείο του θείου μου, στο χωριό, με αντάλλαγμα να παίζω ποδόσφαιρο στην τοπική ομάδα. Ήταν όμορφα τα χρόνια εκείνα, αλλά δύσκολα σε σχέση με τα σημερινά. Είδα τη θάλασσα όταν έγινα δεκαοκτώ χρονών!».
Τις αξίες του
«Πιστεύω στην πολλή δουλειά, στην εντιμότητα, στον αυτοσεβασμό και τον αλληλοσεβασμό, αξίες που μου κληροδότησαν οι γονείς μου. Όπως επίσης και στη στήριξη της οικογένειάς μου. Αυτή ήταν καθοριστική σε όλη την πορεία μου, ιδιαίτερα την πολιτική».
Το σλόγκαν της ζωής του
«Αυτό που αξίζει στη ζωή είναι η έννοια της προσφοράς χωρίς ανταλλάγματα, να δίνεις χωρίς να περιμένεις τίποτε», φράση που του είπε η μικρή του κόρη, η Αναστασία.
Γράφει η Φιλόλογος Ξανθή Ρουσινοπούλου (2011)
