Συνέντευξη: Βασίλης Νικόλαος Βιτσιλόγιαννης
(IG: @vassiliosvitsilogiannis)
Η Πέγκυ Σταθακοπούλου είναι από τις αγαπημένες Ελληνίδες ηθοποιούς του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης. Είναι το πρώτο παιδί της οικογένειας του Διονύση και της Ευαγγελίας Σταθακοπούλου. Φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Η ηθοποιός κάνει το ντεμπούτο της στο θεατρικό σανίδι το 1983. Η πορεία της στο χώρο της υποκριτικής στέφτηκε με επιτυχίες μέχρι σήμερα.
Ως παιδί καταλάβατε ότι είχατε καλλιτεχνική φλέβα και ότι αυτό θα σας οδηγούσε στην υποκριτική μελλοντικά;
Δεν νομίζω ότι είχα συναίσθηση της καλλιτεχνικής πλευράς της ιδιοσυγκρασίας μου, ως παιδί. Αυτό που διαισθανόμουν όμως, ήταν το γεγονός- ότι ζούσα ταυτόχρονα και σε έναν φανταστικό και μυστικά δικό μου κόσμο με επινοημένους χαρακτήρες –ήρωες και μοιραζόμουνα μαζί τους τις ιστορίες μου. Σαν έφηβη, έχοντας αρχίσει πια να παρακολουθώ θεατρικές παραστάσεις, ονειρευόμουν να βρεθώ πάνω στην σκηνή σαν ηθοποιός !
Θυμάστε κάποιες συμβουλές των καθηγητών σας τις οποίες έχετε ως ευαγγέλιο όλα αυτά τα χρόνια στην υποκριτική;
Στην δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου από την οποία αποφοίτησα, οι δάσκαλοι μου ήταν σπουδαίοι ηθοποιοί και άνθρωποι του θεάτρου. Κρατάω από εκείνη την εποχή την γενναιοδωρία αλλά και την αυστηρότητα τους σε ότι αφορά την σκληρή προσπάθεια που απαιτεί το θέατρο. Κρατώντας την απόστασή τους, δεν έπαυαν να μας αγαπούν και να μας ενθαρρύνουν !
Έχετε κάνει αρκετές συνεργασίες με μεγάλα ονόματα στο χώρο της υποκριτικής. Ποιες είναι αυτές που θυμάστε και αυτές που ακόμα δεν έχετε κάνει και θα επιθυμούσατε να κάνετε;
Κατράκης, Βουγιουκλάκη, Ζαβιτσιάνου, Αλεξανδράκης, Μιχαλακόπουλος, Τσακίρογλου, Φέρτης, Βογιατζής, Λυμπεροπούλου, Αρμένης είναι μόνο κάποιες από αυτές. Τι περισσότερο θα μπορούσε να ευχηθεί μια ηθοποιός…Όσο για το μέλλον, με ενθουσιάζει κάθε πιθανή συνεργασία με νεότερους σκηνοθέτες αλλά και ηθοποιούς ,εφόσον αυτό με οδηγεί στο να εξελίσσομαι ως καλλιτέχνης αλλά και μου εξάπτει την περιέργεια για κάθε νέα τάση η τρόπο δουλειάς στο θέατρο.
Η Πέγκυ Σταθακοπούλου με την κόρη της
Έχετε έντονη την αίσθηση της προσφοράς και τι είναι εθελοντισμός για εσάς;
Νομίζω πως έχω σαν άνθρωπος την ανάγκη της προσφοράς σχεδόν ακατάπαυστα!
Η Προσφορά είναι στην πραγματικότητα Δημιουργία και Επικοινωνία. Είναι η ανεκτίμητη πλευρά της ζωής. Όσο για τον Εθελοντισμό για μένα σημαίνει δέσμευση, συνέχεια και αντοχή στον χρόνο. Δεν αρκεί ένας πρόσκαιρος ενθουσιασμός γιατί δεν μπορεί να είναι Παρόρμηση και μόνο.
Ποιος ήταν ο λόγος για τον οποίο ασχοληθήκατε με τα κοινά και πόσο εφικτό ήταν η εκπλήρωση των σχεδίων σας;
Το 2019 μέσα σε μια περίοδο επαναπροσδιορισμού πολλών προσωπικών αξιών και επιλογών, αισθάνθηκα πως διάφοροι κύκλοι ζωής είχαν ολοκληρωθεί. Η προσφορά των δυνάμεων μου-πέρα από τον χώρο της Τέχνης-έμοιαζε ζωτικής σημασίας ανάγκη για μένα. Πίστευα πως μέσω της πολιτικής, έχεις μια ουσιαστική δυνατότητα να βελτιώσεις την ζωή των συνανθρώπων σου, έκρινα ακόμα ότι η χώρα μας έπρεπε να δοκιμάσει ένα διαφορετικό μοντέλο διακυβέρνησης μέσα στην τεράστια κρίση των τελευταίων ετών. Κυρίως ένιωσα ότι ήθελα να δηλώσω την διαθεσιμότητα μου. Και αυτό έκανα. Το αποτέλεσμα μιας τέτοιας προσωπικής απόπειρας ειλικρινά δεν ήταν το πλέον κρίσιμο ζήτημα για μένα.
Υπήρξαν μεγάλες αλλαγές στη ζωή σας που σας έκαναν να πάρετε δύσκολες αποφάσεις, μέσα από τις οποίες γίνατε καλύτερο άνθρωπο ή μετανιώσατε για αυτές;
Όλες οι μεγάλες αποφάσεις που χρειάστηκε να πάρω κι εγώ – όπως όλοι οι άνθρωποι άλλωστε- έμοιαζαν πάντα μονόδρομος. Πήγα σχεδόν πάντα κατευθείαν πάνω στους φόβους μου, προσπαθώντας να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου και όσους αγαπούσα. Πιστεύω ότι δεν είπα ψέματα, έδειξα τα όρια μου, και αποχώρησα αποχαιρετώντας όποιον η ό,τι δεν άντεχα η με πλήγωνε.
Σ’ όλη αυτή την μεγάλη καλλιτεχνική σας πορεία σκεφτήκατε κάποια στιγμή να αφήσετε την υποκριτική και να ασχοληθείτε με την νομική;
Πιστεύω ότι αν είχα ασχοληθεί με την νομική, θα είχα βρει τον τομέα δικαίου στον οποίο θα μπορούσα να νοιώθω πλήρης ως επαγγελματίας και ως άνθρωπος… Όμως δεν θα άλλαζα όσα μου χάρισε το Θέατρο με τίποτα άλλο. Έχω πολλές φορές σκεφτεί να αποδράσω από την υποκριτική αλλά πάντα επιστρέφω – έστω και μετά από μεγάλα διαλείμματα- με την ίδια λαχτάρα και ακόμα μεγαλύτερη βαθιά περιέργεια.
Σας ενοχλούν οι άσχημες κριτικές ή σας πεισμώνουν να γίνετε καλύτερη όχι μόνο σαν καλλιτέχνης αλλά και σαν άνθρωπος;
Με αναστατώνουν οι κακές κριτικές αλλά πάντα μετά από λίγο ,δοκιμάζω να βρω πού μπορεί να υπάρχει βάση σ΄ αυτό που καταγράφουν. Νοιώθω λίγο σαν τιμωρημένο παιδί αλλά το παλεύω και συνεχίζω απτόητη.
Η δημιουργία οικογένειας έχει μεγαλύτερη σημασία από το θεσμό του γάμου; Ως μητέρα τι εύχεστε στην κόρη σας αλλά και στα υπόλοιπα παιδιά στον κόσμο;
Αν η οικογένεια καταφέρει να δημιουργήσει για όλα τα μέλη της, ένα υπέροχο και γενναίο ΜΑΖΙ, είναι το πιο πολύτιμο κουκούλι της ζωής μας! Είναι η αναφορά μας και η συνέχεια μας! Θέλει κόπο και αλήθεια…Αλλά είναι το καταφύγιο μας! Ο θεσμός του γάμου – ειδικά στην εποχή μας πάσχει ανεπανόρθωτα! Χρειάζεται ανακαίνιση σαν έννοια, χρειάζεται να πετάξει στα σκουπίδια τα ψεύτικα λόγια και τα άχρηστα στολίδια του και να βρει νέους τρόπους συνύπαρξης των ανθρώπων – έτσι ώστε οι άνθρωποι να είναι πραγματικά σύντροφοι και συνοδοιπόροι.
Ποια είναι τα καλλιτεχνικά σας όνειρα; Έχουν πραγματοποιηθεί και τι ακόμα προσδοκάτε;
Τα όνειρα είναι προϊόντα μιας νύχτας ή κάποιων λίγων στιγμών. Κι εγώ καθώς τα χρόνια περνούν, θέλω να κερδίζω το κάθε ΤΩΡΑ μου με την αξία μου, ζώντας κάθε φορά κάτι καινούργιο και δυνατό. Μέσα στην Ζωή η την Τέχνη μου!
Κλείνοντας θα ήθελα να μου πείτε τι θα ρωτούσατε την Πέγκυ αν την είχατε μπροστά σας;
Θα με ρώταγα: «Πού πραγματικά ηττήθηκα ανεπανόρθωτα; Γιατί άργησα τόσο πολύ να αγαπήσω τον εαυτό μου αληθινά;» Δεν έχω απάντηση και στα δύο ερωτήματα πάντως…οπότε δεν μπορώ να σας απαντήσω!
