Η δρ Alison Toplis εξηγεί τη σκανδαλώδη ιστορία πίσω από το πρώτο “μπικίνι” στον κόσμο…
Στις 5 Ιουλίου 1946, ένας Γάλλος ονόματι Louis Réard αποκάλυψε ένα “μπικίνι” στο Piscine Molitor, μια παρισινή πισίνα. Διαθέτοντας μια εκτύπωση από σελίδες εφημερίδων, ο πρόδρομος των σημερινών string μπικίνι αποτελούνταν από τέσσερα τρίγωνα. Ως άριστος αυτοδημοσιογράφος, ο Réard κάλεσε τον Τύπο να δει το σκανδαλώδες δημιούργημά του. Το φόρεσε μια showgirl, η Micheline Bernardini, καθώς προφανώς κανένα “αξιοσέβαστο” μοντέλο δεν θα φορούσε ένα τόσο λιτό ρούχο.
Το μπικίνι λανσαρίστηκε τέσσερις ημέρες μετά την έναρξη των πυρηνικών δοκιμών στην ατόλη Μπικίνι, και ήταν αυτό το γεγονός στον Ειρηνικό Ωκεανό που κυριάρχησε στην κάλυψη του Τύπου στη Βρετανία αμέσως μετά, παρά η τολμηρή καινοτομία μόδας ενός Γάλλου. Το “Μπικίνι” είχε έτσι συνειρμούς με πυρηνικές εκρήξεις καθώς και με έναν τροπικό παράδεισο (το μεταφρασμένο όνομά του σημαίνει “επιφάνεια καρύδας”).
Το μικροσκοπικό μέγεθος της ατόλης αντικατοπτριζόταν στο μικροσκοπικό κομμάτι του ρούχου, το οποίο ο Réard καυχήθηκε αργότερα ότι θα μπορούσε να τραβηχτεί μέσα από μια βέρα.
Βέβαια, πριν από το 1946 οι γυναίκες φορούσαν μαγιό από δύο κομμάτια, κυρίως κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930. Ένας άλλος Γάλλος, ο Jacques Heim, είχε αναπτύξει ένα μαγιό δύο τεμαχίων το 1932, ονομάζοντάς το “Atome”, αλλά αυτό είχε χαμηλή αποδοχή.
Το μπικίνι διαμορφώθηκε από ένα κορίτσι της επίδειξης, καθώς κανένα “αξιοσέβαστο” μοντέλο δεν θα φορούσε ένα τέτοιο ένδυμα.
Επανακυκλοφόρησε αυτή την ψηλόμεση εκδοχή ένα μήνα πριν από την παρουσίαση του Réard, ονομάζοντάς το το μικρότερο μαγιό του κόσμου, αλλά η έλλειψη υφάσματος και η καινοτομία του μπικίνι του Réard που έδειχνε τον αφαλό του τελικά κυριάρχησαν.
Αρχικά, η κριτική και η αποδοκιμασία οδήγησαν στην απαγόρευση του μπικίνι σε πολλές δημόσιες παραλίες, μεταξύ άλλων στην Ισπανία, τη Γαλλία και την Αυστραλία. Και όταν η νικήτρια του εναρκτήριου διαγωνισμού ομορφιάς Miss World, που πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο το 1951, στέφθηκε φορώντας μπικίνι, δέχτηκε παπική καταδίκη για τη χρήση του ενδύματος.
Ωστόσο, οι Ευρωπαίες και χολιγουντιανές σταρ του κινηματογράφου, όπως η Μπριζίτ Μπαρντό και η Μέριλιν Μονρόε, έκαναν πολλά για να γοητεύσουν και να διαδώσουν σταδιακά τη χρήση του μπικίνι μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1950. Ως το ρούχο που επέλεξαν τα κορίτσια του Μποντ και στη συνέχεια οι σταρ του Sports Illustrated για τα εξώφυλλα με μαγιό από το 1964 και μετά, το μπικίνι απέκτησε περαιτέρω γοητεία.
Σήμερα παραμένει ένα αμφιλεγόμενο ένδυμα, που συνοψίζει πολλές σύγχρονες ανησυχίες. Αυτές κυμαίνονται από την ανησυχία για τις βλάβες στην υγεία που προκαλούνται από την υπερβολική έκθεση στον ήλιο μέχρι τις συνεχιζόμενες θρησκευτικές και ηθικές ανησυχίες. Συνεχίζονται επίσης οι συζητήσεις σχετικά με το προβληματικό ανδρικό βλέμμα, καθώς και γύρω από τους περιορισμούς του “φιλόδοξου” δυτικού γυναικείου προτύπου ομορφιάς του “σώματος μπικίνι”.
Από την Δρ Alison Toplis είναι ιστορικός ενδυμάτων και υφασμάτων. Μπορείτε να τη βρείτε στο Twitter @everyday_dress.
Απόδοση: Βίκυ Μπαφατάκη
