Το χαμόγελο της νεαρής Maila ξεπερνά την αναπηρία ανάμεσα στα δοκάρια ενός ποδοσφαιρικού τέρματος
Είναι ένα μεταδοτικό χαμόγελο της Maila Ricca, ενός ιδιαίτερου 17χρονου κοριτσιού. Και 17 είναι επίσης οι επεμβάσεις στη ζωή της, στις οποίες έπρεπε να υποβληθεί από τη γέννησή της. “Γεννήθηκε πρόωρα, στις 25 εβδομάδες κύησης, με περιγεννητική ασφυξία, η οποία, εκτός από τη σπαστική διπληγία, της προκάλεσε αμφίπλευρη βαθιά κώφωση. Στην πραγματικότητα, έχει δύο κοχλιακά εμφυτεύματα”.
Η δύσκολη γέννα
Η Maila ήρθε στον κόσμο στις 28 Ιανουαρίου 2003, ζυγίζοντας 830 γραμμάρια. Κάθε χρόνο, όταν πλησιάζουν τα γενέθλιά της, η Mama Nila ξαναζεί τα συναισθήματα εκείνης της ημέρας και τα λόγια των γιατρών έρχονται έντονα στο μυαλό της: “Μου είπαν ότι η κατάσταση ήταν κρίσιμη και ότι θα έπρεπε να κάνουν καισαρική τομή. Δεν ήταν γνωστό αν το μωρό θα γεννιόταν ζωντανό, οι πιθανότητες ήταν κάτι παραπάνω από μικρές. Προσευχήθηκα πολύ στον Κύριο να τα καταφέρει και τα κατάφερε. Μετά τον τοκετό, νοσηλεύτηκε για τέσσερις μήνες στην πτέρυγα νεογνών στο Καταντζάρο με σκαμπανεβάσματα..Oι πνεύμονές της ήταν εντελώς κλειστοί, έπαθε αναπνευστική κρίση.
Το τεχνητό αυτί
Αλλά ανάμεσα στις διάφορες επεμβάσεις στις οποίες έπρεπε να υποβληθεί η Μαϊλά, υπήρχε μια που ήταν ζωτικής σημασίας για να μπορέσει να αλληλεπιδράσει με τους άλλους, το κοχλιακό εμφύτευμα (ηλεκτρονικό τεχνητό αυτί) όταν ήταν μόλις 15 μηνών: “Καθώς είχε σπαστική τετραπληγία, δεν μπορούσε να κινήσει ούτε το κεφάλι ούτε τα χέρια της, μόνο τα μάτια της. Αλλά όταν προσπάθησα να την διεγείρω στο κρεβάτι με ηχητικά παιχνίδια, δεν αντέδρασε”, αφηγείται η Nila, “ειδοποίησα αμέσως τον σύζυγό μου και από εκεί ξεκινήσαμε τους διάφορους ελέγχους. Η διάγνωση ήταν αμφοτερόπλευρη βαθιά απώλεια ακοής, δηλαδή γεννήθηκε εντελώς κουφή. Θυμάμαι ότι μου είπαν τότε ότι αν ένα αεροπλάνο πετούσε πάνω από το κεφάλι της, δεν θα το άκουγε. Έτσι ξεκινήσαμε το μάθημα προσανατολισμού στον ήχο, καθώς δεν είχε καν κωδικοποιήσει τη φωνή της. Έπρεπε πρώτα να μάθει να καταλαβαίνει τι της έλεγαν. Ήταν αρκετά σκληρή δουλειά, αλλά τα καταφέραμε κυρίως χάρη στον χαρακτήρα της, ήταν πάντα ένα πολύ ζωηρό παιδί”.
Το όνειρο να γίνω “τερματοφύλακας
Η ιστορία της Maila και της οικογένειάς της είναι λοιπόν μια ιστορία πόνου, θυσίας, θάρρους, ταξιδιών ελπίδας στο Μιλάνο, τη Ρώμη, τη Βερόνα, την Κατάνια, τη Μπολόνια. Αλλά πάνω απ’ όλα είναι μια ιστορία πίστης και αγάπης. Η μητέρα Νίλα, ο πατέρας Φραντσέσκο και η μικρή αδελφή Μαρτίνα πίστευαν πάντα σε αυτήν και προσπάθησαν αμέσως να την κάνουν ανεξάρτητη. “Πάντα αναρωτιόμουν τι θα είναι σε θέση να κάνει μια μέρα, όταν εμείς θα έχουμε φύγει; Γι’ αυτό προσπαθήσαμε να την κάνουμε να είναι όσο το δυνατόν πιο αυτόνομη”. Η Maila είναι ένα χαρούμενο, έξυπνο κορίτσι, τα αγαπημένα της μαθήματα στο σχολείο είναι τα καλλιτεχνικά και τα γραφιστικά, θα ήθελε να φοιτήσει στην ακαδημία καλών τεχνών και έχει ένα μεγάλο όνειρο: “Θα ήθελα να γίνω τερματοφύλακας, ή μάλλον ένας μεγάλος τερματοφύλακας”, λέει χαμογελώντας. Ναι, ένας μεγάλος τερματοφύλακας! Έτσι την αποκαλούν οι φίλοι της στον αγωνιστικό χώρο, όπως και το είδωλό της Gianluigi Donnarumma, τον οποίο είχε τη χαρά να συναντήσει κατά τη διάρκεια μιας από τις πολλές εισαγωγές της: “Αν μπορούσα να του μιλήσω τώρα, θα του έλεγα ότι παίζω και ότι θα ήθελα να γίνω σαν κι αυτόν”.
Η δύναμη ενός ξεχωριστού κοριτσιού
Η Maila χαμογελάει καθώς μιλάει για το είδωλό της, αλλά πίσω από αυτή τη χαρούμενη διάθεση υπάρχουν και στιγμές αποθάρρυνσης που καταφέρνει να ξεπεράσει με μεγάλη αποφασιστικότητα: “Σε αυτές τις στιγμές πρέπει απλώς να της εξηγήσεις πώς είναι τα πράγματα, να της μιλήσεις για το πρόβλημά της”, λέει η Nila. “Της λέω πάντα ότι πρέπει να θεωρεί τον εαυτό της τυχερό, γιατί τα τελευταία χρόνια έχουμε δει χειρότερες καταστάσεις. Η Maila είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα και για εμάς. Μέσω αυτής καταλάβαμε τι είναι το δώρο του ελέους.
Η ιστορία ενός ξεχωριστού κωφού και παράλυτου κοριτσιού που, παρά τις δυσκολίες του, δείχνει εξαιρετική δύναμη. Δεκαεπτά ετών, μια ζωή σημαδεμένη από τη γέννησή του και ένα μεγάλο πάθος: το ποδόσφαιρο. “Θέλω να γίνω τερματοφύλακας”. Εδώ προπονείται με τους συμπαίκτες της, τη φανταστική ομάδα Insuperabili
Η ομάδα Insuperabili
Δύο φορές την εβδομάδα η νεαρή αθλήτρια μοιράζεται το πάθος της με τα ειδικά παιδιά της σχολής ποδοσφαίρου Insuperabili Reset Academy στο Κατάνζαρο, τη μοναδική στο είδος της στην Καλαβρία. “Αυτή τη στιγμή η Ακαδημία Insuperabili Reset περιλαμβάνει 15 αθλητές, ηλικίας 9 έως 17 ετών. Πρόκειται για παιδιά με πολλαπλές αναπηρίες: διαταραχή του φάσματος του αυτισμού, σύνδρομο Down, κινητικές αναπηρίες”, εξηγεί η Marina Dominijanni, συντονίστρια του τμήματος της Ιταλικής Ένωσης Ατόμων με Down Catanzaro. Ως σύλλογος έχουμε αδελφοποιηθεί με την Insuperabili onlus από τον Σεπτέμβριο του 2019 για να ενεργοποιήσουμε την Ακαδημία Reset και στην πόλη μας. Στη σχολή ποδοσφαίρου υπάρχει μια διεπιστημονική ομάδα, αυτή είναι η ιδιαιτερότητα του έργου, υπάρχουν τόσο τεχνικοί εκπαιδευτές όσο και ψυχοπαιδαγωγικό προσωπικό. Χάρη σε αυτό τα παιδιά θα βελτιώσουν σίγουρα τις αθλητικές τους επιδόσεις, αλλά γίνεται επίσης πολλή δουλειά στην αυτονομία, την αυτοεκτίμηση και την προσωπική ικανοποίηση”.
Η ζωή της Maila σε ένα βιβλίο
Σήμερα, η ιστορία της Maila έχει μετατραπεί σε ένα βιβλίο που έγραψε η οικογένειά της, με τίτλο “Απρόβλεπτο μυστήριο, το άτομο πέρα από την αναπηρία”, τα έσοδα του οποίου θα διατεθούν εξ ολοκλήρου για τη δημιουργία “δωματίων υποδοχής” στα ωδεία των ενοριακών εκκλησιών της περιοχής: “Κατά τη διάρκεια μιας από τις διαμονές της Maila στο νοσοκομείο, άρχισα να γράφω ημερολόγιο”, λέει η μητέρα του κοριτσιού, “κατέγραφα τις σκέψεις μου και άφηνα ελεύθερα τα συναισθήματά μου. Άφησα αυτές τις σκέψεις κλειδωμένες σε ένα συρτάρι για αρκετά χρόνια, μέχρι που μίλησα γι’ αυτές με τον τότε ιερέα της ενορίας μου, τον π. Μάσιμο Καρνταμόνε, ο οποίος βρίσκεται τώρα στη Ρώμη. Αποφάσισα λοιπόν να τις συγκεντρώσω σε ένα βιβλίο και να δωρίσω ένα κομμάτι της ζωής μου σε όλες εκείνες τις οικογένειες που βρίσκονται σε παρόμοιες καταστάσεις με τη δική μας και που ίσως τις πιάνει η αποθάρρυνση, γιατί δυστυχώς οι οικογένειες με αναπηρία συχνά μένουν μόνες τους”.
Απόδοση: Βίκυ Μπαφατάκη
Πηγή: https://www.lacnews24.it/ by Rossella Galati
