Ο Καμίλο Ρουίνι, είναι Ιταλός ιεράρχης της Καθολικής Εκκλησίας, ο οποίος έγινε καρδινάλιος το 1991. Διετέλεσε πρόεδρος της Ιταλικής Επισκοπικής Διάσκεψης από το 1991 έως το 2007 και Γενικός Εφημέριος της Επισκοπής της Ρώμης από το 1991 έως το 2008.
Υπήρξε πολύ δραστήριος ως εκπρόσωπος της Εκκλησίας και ήταν ένας από τους αξιωματούχους της Εκκλησίας που εμφανιζόταν αρκετά συχνά στην ιταλική τηλεόραση, στις εφημερίδες και στα περιοδικά.
Ο Ρουίνι γεννήθηκε στο Σασουόλο της Εμίλια Ρομάνια και αφού σπούδασε στο Ποντιφικό Γρηγοριανό Πανεπιστήμιο της Ρώμης, απέκτησε διπλώματα στη φιλοσοφία και στην ιερή θεολογία.
Χειροτονήθηκε ιερέας στις 8 Δεκεμβρίου του 1954 από τον Αρχιεπίσκοπο Λουίτζι Τραγκάλια και δίδαξε φιλοσοφία στην ιερατική σχολή της Εμίλια Ρομάνια από το 1957 έως το 1968. Παράλληλα, από το 1958 έως το 1966 υπηρέτησε ως εφημέριος στο πανεπιστήμιο και από το 1966 έως το 1970 υπηρέτησε ως εκπρόσωπος της Azione Cattolica.
Από το 1968 έως το 1986 δίδαξε δογματική θεολογία στο Studio Teologico Interdiocesano της Modena-Reggio Emilia-Carpi-Guastalla, όπου ήταν επίσης διευθυντής από το 1968 έως το 1977.
Στις 16 Μαΐου 1983, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β’ τον ονόμασε βοηθό επίσκοπο του Ρέτζιο Εμίλια και τιτουλάριο επίσκοπο της Νέφτα. Ο ίδιος χειροτονήθηκε επίσκοπος από τον επίσκοπο Gilberto Baroni στις 29 Ιουνίου. Ως αντιπρόεδρος της Προπαρασκευαστικής Επιτροπής συνέβαλε στη δημιουργία της Εκκλησιαστικής Συνέλευσης του Λορέτο, η οποία αποτέλεσε σημείο αναφοράς στο διάλογο μεταξύ της Εκκλησίας και της ιταλικής κοινωνίας μετά τις δύσκολες σχέσεις τους στις δεκαετίες του 1960 και 1970.
Τον Ιούνιο του 1986 ο Πάπας Ιωάννης Παύλος τον όρισε γενικό γραμματέα της ιταλικής επισκοπικής διάσκεψης. Από το 1988 έως το 2011 ήταν σύμβουλος της Συνόδου των Επισκόπων.
Τον Ιανουάριο του 1991 διορίστηκε βοηθός επίσκοπος και προ-γενικός αντιπρόσωπος της επισκοπής της Ρώμης. Τον Μάρτιο του 1991 έγινε πρόεδρος της ιταλικής διάσκεψης των επισκόπων. Στις 28 Ιουνίου 1991 έγινε καρδινάλιος-ιερέας του Sant’Agnese fuori le mura και την 1η Ιουλίου 1991 ονομάστηκε γενικός αντιπρόσωπος της Επισκοπής της Ρώμης και αρχιερέας της Βασιλικής του Αγίου Ιωάννη στο Λατεράνο. Ήταν επίσης μεγάλος καγκελάριος του Πανεπιστημίου του Λατερανού και του Ποντιφικού Ινστιτούτου Μελετών για το Γάμο και την Οικογένεια “Ιωάννης Παύλος ΙΙ”.
Από τις 29 Δεκεμβρίου 1992 έως τις 2 Μαΐου 1996, ήταν πρόεδρος της Peregrinatio ad Petri Sedem, η οποία προωθούσε το ιερό προσκύνημα στη Ρώμη.
