Γεννήθηκα στη Ξάνθη και σπούδασα Πολιτικές επιστήμες στη Νομική Αθηνών και παράλληλα εργαζόμουν ως στέλεχος σε εταιρεία τροφίμων που έμελλε να παίξει καθοριστικό ρόλο στη μετέπειτα καριέρα μου. Σήμερα ζω στο Πειραιά κι αφιερώνω σχεδόν όλο μου το χρόνο στη συγγραφή έχοντας εκδώσει το πρώτο βιβλίο μου με τίτλο
«Η Αλίκη στη χώρα του Facebook» κι αυτή τη στιγμή ολοκληρώνω το δεύτερο ενώ στο νέο έτος θα εκδοθούν άλλα δύο που είναι στο στάδιο της προετοιμασίας.
Θυμάμαι…
…την πιο σκληρή αλήθεια: Όταν αντιλήφθηκα αρκετά μικρός ότι ο κόσμος που ζω είναι η σπηλιά του Πλάτωνα κι από τότε έβαλα σκοπό να αποδράσω, αφού πρώτα εξερευνήσω τα όρια αυτής της σπηλιάς που δείχνει ενδιαφέρουσα από απόψεως αισθητικής!
…μια έντονη μυρωδιά των παιδικών μου χρόνων: Οι αλάνες στις γειτονιές της πόλης μου, οι γραφικοί μαχαλάδες που μοσχοβολούσαν γνήσια μαγειρευτά φαγητά με συνταγές ανατολίτικες πασπαλισμένες με κανέλα και μπαχάρι. Ο φρεσκοκομμένος καφές στα μαγαζιά της κεντρικής λεωφόρου και το μοσχομυριστό ντονέρ.
…την ωραιότερη εκδρομή: Στη Θάσο με το Γυμνάσιο που τελικά έγινε μόνιμος καλοκαιρινός προορισμός.
…το αγαπημένο μου παιχνίδι: Τα επιτραπέζια παιγνίδια γνώσεων με τους παιδικούς φίλους και το ποδόσφαιρο στις αλάνες του μαχαλά που ενίοτε μετατρεπόταν σε αρένα!
…μια ανομολόγητη αμαρτία: Το πρώτο τσιγάρο στην αυλή του Λυκείου Θηλέων Ξάνθης. Σάββατο πρωί όταν είχε ερημώσει από μαθητές….
…μια στιγμή απελευθέρωσης: όταν τέλειωσα το λύκειο κι ένιωσα να ελέγχω το ωράριο του ξυπνήματος.
…την πρώτη επανάστασή μου: Αυτή την μεθοδεύω ακόμη!
…τη στιγμή που δεν είχε επιστροφή: Δεν θα υπάρξει τέτοια στιγμή σε φυσικό επίπεδο επειδή πάντα θα μπορώ να επιστρέφω, αν και δεν μου αρέσει να επιστρέφω σε νοητικές εικόνες και συναισθήματα του παρελθόντος. Αυτό που πέρασε ποτέ δε θα επιστρέψει ούτε θα το επιτρέψω.
…το αξέχαστο χρώμα μιας εικόνας: Μιας φουντωτής μπουκαβίλιας που σκαρφάλωνε στο τοίχο μια νεοκλασικής μονοκατοικίας στην Παλιά Πόλη της Ξάνθης.
…το πιο πικρό δάκρυ: Δεν υπήρξε.
…το όνειρο που με ξαγρύπνησε: Ζω μόνιμα σε ένα όνειρο που τελικά είναι πραγματικότητα.
…το μυστικό που διέρρευσε: Ο πρώτος μαθητικός έρωτας που ευτυχώς πέρασε σαν αστείο κι έμεινε πραγματικά μυστικό.
…την απροσδόκητη γοητεία: Από ένα ταξίδι στο Παρίσι στους πάγκους με τα παλιά αντικείμενα στο Καρτιέ Λατέν.
…το ισχυρότερο άλλοθι: Δεν υπάρχει αύριο γι αυτό ζω το σήμερα.
…το ανεκπλήρωτο θέλω: Δε πιστεύω στο ανεκπλήρωτο θέλω παρά μόνο στο μη επιθυμητό ή στο χλιαρό αν κι αυτό απλά θα αργήσει, αλλά θα συμβεί. Όλα τα θέλω που κρύβουν πάθος εκπληρώνονται.
…την εντονότερη σύγκρουση: Με τον κατώτερο εαυτό που είναι πλασμένος μόνο καθ’ εικόνα αλλά καθόλου καθ’ ομοίωση και τον αποτελούν τα ελαττώματα που προσωποποιημένα προσπαθούν να αναλάβουν κυρίαρχο ρόλο μέχρι τη στιγμή που αρχίζει το Γνώθι σ’ εαυτόν κι η επιθυμία για απαλλαγή. Δεν υπάρχει νομίζω μεγαλύτερη σύγκρουση απ’ αυτή.
…μια χαρακτηριστική γεύση: Pesto βασιλικού σε al dente μακαρόνια και φρέσκια μοτσαρέλα με προσούτο. Σαν Μιγκελ και πρεζάολα.
…μια επαναλαμβανόμενη φαντασίωση: Το θεωρώ αποτυχία αν δεν πραγματοποιηθεί με τη πρώτη. Είμαι οπαδός της δημιουργικής φαντασίας κι όχι της φαντασίωσης.
…το ελάττωμά μου που αγάπησα: Να κάνω φάρσες στους άλλους και μάλλον δε θα το αποχωριστώ.
…την αθεράπευτη ενοχή: Ότι ακόμη είμαι μέσα στη σπηλιά του Πλάτωνα που τη λένε τώρα αλλιώς και Μάτριξ.
…ένα εκκωφαντικό πρέπει: Να είσαι ο εαυτός σου όσο κι αν σε αναγκάσει να μείνεις για πάντα μόνος μαζί του.
…το κάτι που έμεινε αναλλοίωτο στο χρόνο: Δυστυχώς πολλά ακόμη. Εγωισμός, εγωισμός, εγωισμός.
…έναν ήχο που φυλακίστηκε για πάντα: Wind of change το σφύριγμα στο τραγούδι.
…το πιο μελαγχολικό μου βράδυ: Πολλά στο παρελθόν… αστεία τώρα αν καταφέρω και τα ξαναφέρω στη μνήμη. Απλά και μικρά που δεν υπάρχουν πια. Οι μέρες ίσως κρύβουν περισσότερη μελαγχολία.
…τη στιγμή που άλλαξε την ροή των πράγματι: Η πρόθεση κι η δύναμή της.
…την προδοσία που δέχτηκα: Άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι ποιούσι.
…την πληγή που άνοιξα: Ας μη την ξύσουμε μιας και έκλεισε οριστικά χωρίς να αφήσει εμφανή σημάδια.
Στοιχεία επικοινωνίας Κωνσταντίνου Σμιξιώτη
mail: greekagent@yahoo.com
Facebook: Σμιξιώτης Κωνσταντίνος
Επιμέλεια: Βίκυ Μπαφατάκη & Αντώνης – Μάριος Παπαγιώτης