Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Πάτρα. Έχω βέβαια και καταγωγή από την πλευρά του πατέρα μου από τις Σέρρες. Ήρθα στην Αθήνα στα 18 για τις σπουδές μου, στο τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Τελειώνοντας το Πανεπιστήμιο, έδωσα εξετάσεις στο Υπουργείο Πολιτισμού, πέρασα και μπήκα στη δραματική σχολή του Γιώργου Αρμένη. Ξεκίνησα να δουλεύω επαγγελματικά ως ηθοποιός στο τρίτο έτος της δραματικής, στη τηλεοπτική σειρά «Οδός Παραδείσου 7» στον ALPHA, που επιμελούνταν ο Λάκης Λαζόπουλος.
Ακολούθησαν κι άλλες τηλεοπτικές δουλειές (αναμεσά τους , «Ο τζίτζικας κι ο Μέρμηγκας», «Μαρία η Άσχημη», «Δις Μαδιάμ», «Φίλα το Βατραχό σου» κ.α.), καθώς και όμορφες θεατρικές δουλειές, συνεργασίες με ΔΗΠΕΘΕ κτλ. Παράλληλα από το 2008 είμαι συνιδρυτής της καλλιτεχνικής εταιρείας «ΠΑΡΩΝ».
Στιγμές…
H στιγμή που έγινε η πρώτη ανάμνηση της ζωής σου: Νομίζω είναι μια εικόνα που έχω στο μυαλό μου σαν όνειρο. Με τον παππού μου και τον αδερφό μου, να κάνουμε βόλτα στην πλατεία απέναντι από το σπίτι μου. Η μόνη εικόνα που έχω από αυτόν γιατί τον χάσαμε όταν ακόμα ήμουν 2 ετών.
Mια αξέχαστη στιγμή στο σχολείο: Η πρώτη επαφή μου με το θέατρο. Ανεβάσαμε στο Λύκειο το «Πανηγύρι» του Κεχαΐδη και από εκεί μου κόλλησε το «μικρόβιο» του θεάτρου. Θυμάμαι ωραίες στιγμές, γέλια, δημιουργικότητα και τις τρεις αγαπημένες μου καθηγήτριες που μας καθοδηγούσαν και τις οποίες έχω πάντα στη καρδιά μου.
Tη στιγμή που αποκάλυπτες μια ζαβολιά σου: Γενικά ήμουν παιδί που δεν έκρυβα τις αταξίες μου. Έχω και την τύχη να έχω δύο υπέροχους γονείς κι έτσι δεν είχα προβλήματα. Να φανταστείς πως ακόμα και κοπάνα να έκανα, τους το έλεγα.
Mια ευτυχισμένη παιδική στιγμή: Είναι πολλές. Πέρασα όμορφα παιδικά χρόνια.Τι να πρωτοθυμηθώ;;; Χριστούγεννα, πάρτυ που κάναμε συνέχως, χωρίς λόγο, αξέχαστα καρναβάλια στην Πατρα;; Υπέροχες στιγμές.
H στιγμή που ένιωσες το πρώτο καρδιοκτύπι: Ήταν για την Ζέτα, ένα κοριτσάκι που έμενε στην γειτονιά μου και που ήθελα να είμαι συνεχώς μαζί της.
Mια στιγμή αφόρητης τρέλας: Μάλλον το γκρι βιβλίο της Ιστορίας, που διάβαζα για τις Πανελλήνιες και που έπρεπε να το ξέρουμε αυτολεξί.
Μια υπέροχη στιγμή με τους φίλους μου: Είναι πολλές. Θα σταθώ στις εξετάσεις αποφοίτησης από τη δραματική σχολή. Αγωνία για την επιτροπή, άγχος, γέλια, πολλά γέλια και συγκίνηση. Αγαπημένοι συμμαθητές και φίλοι που περάσαμε τρία υπέροχα χρόνια.
Η στιγμή που έφυγες από το σπίτι: Ήταν για να έρθω Αθήνα για το Πανεπιστήμιο .Δεν είχα ούτε αγωνία, ούτε άγχος για το άγνωστο, όπως συμβαίνει σε πολλά παιδιά. Αντίθετα είχα μεγάλη χαρά.
Δυο στιγμές από τα φοιτητικά σου χρόνια: Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα απίστευτα και καλά μελετημένα σκονάκια όλης της παρέας στο πανεπιστήμιο και βέβαια τα ξενύχτια μέχρι πρωίας.
Eκείνη η στιγμή που αποφάσισες να ασχοληθείς με: Το θέατρο, ήταν μια σημαντική απόφαση γιατί ήταν ένας άγνωστος κόσμος, δύσκολος και με πολλές ανασφάλειες. Το αποφάσισα να το κάνω αψηφώντας όλα αυτά, στεκούμενος μόνο στη μαγεία του και δεν το μετάνιωσα ποτέ.
Οι πρώτες στιγμές στη δουλειά αυτή: Ήταν στα τεράστια πλατό της «Οδού Παραδείσου», με πολύ τρακ, αλλά και μεγάλη χαρά.
Η κορυφαία στιγμή μέχρι τώρα στην επαγγελματική σου πορεία: Έχω ζήσει πολύ όμορφες στιγμές, νιώθω τυχερός γι ‘αυτό και περιμένω κι άλλες να έρθουν.
Στιγμές ενός ταξιδιού: 2006, Μύκονος, Ιούνιος, με παρέα από την Δραματική. Απίστευτες στιγμές γέλιου, με αποκορύφωμα να έχουμε αναγκάσει ένα ολόκληρο πλοίο να βλέπει επανάληψη «Το ρετιρέ».
Η στιγμή που γνώρισες ένα σημαντικό άνθρωπο: Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος γιατί στα λίγα χρόνια που είμαι σε αυτή τη δουλειά έχω γνωρίσει και συνεργαστεί με σπουδαίους ανθρώπους, οι οποίοι πάντα έχουν κάτι καλό να σου προσφέρουν.
Η στιγμή της γνωριμίας με ένα μεγάλο έρωτα: Πεταλούδες στο στομάχι και καρδιοχτύπι.
Εκείνη η στιγμή που ομολόγησες στον εαυτό σου ότι ερωτεύτηκες: Στιγμή ανακούφισης και μεγάλης χαράς .
Εκείνη η στιγμή που ένιωσες ευτυχία: Νομίζω η πρώτη μου δουλειά μετά από ακρόαση. Μεγάλη ικανοποίηση, ένιωθα ότι όλα πάνε κατ’ ευχήν.
Η στιγμή που απογοητεύτηκες: Υπάρχουν αρκετές στιγμές. Και με αδίκησαν και με πολέμησαν και με συκοφάντησαν, αλλά για κακή τους τύχη, δεν τα κατάφεραν.
Μια στιγμή που σε πλημμύρισε φόβο: Έχω ένα μηχανισμό να διαγράφω γρήγορα τις κακές στιγμές από το μυαλό μου και με το πέρασμα του χρόνου να είναι σαν να μην τις έζησα, οπότε δεν έχω κάτι να ξεχωρίσω.
Μια τολμηρή στιγμή: Η απόφαση μου να αφήσω την σιγουριά και να ακολουθήσω το θέατρο.
Η στιγμή που αποφάσισες να λησμονήσεις κάτι από το παρελθόν: Καμία στιγμή. Κάθε στιγμή, καλή ή κακή, είναι μέρος της ζωής μου και δεν θα ήθελα ούτε να την ξεχάσω , ούτε να την διαγράψω.
Εκείνη η στιγμή που σε πόνεσε: Νομίζω πως ήταν ο θάνατος της γιαγιάς μου Κωνσταντίνας.
Η στιγμή που άκουσες μια σκληρή αλήθεια: Πολλές φορές , πολλές στιγμές, και τις δέχομαι.
Η στιγμή που είπες ”αυτή είναι η ομορφότερη στιγμή της ζωής μου”: Ένα βράδυ στην Πλάκα.
Η στιγμή που περιμένεις εναγωνίως στο μέλλον: Περιμένω κάθε στιγμή με αγωνία και λαχτάρα, είτε καλή, είτε κακή, γιατί ουσιαστικά αυτές οι στιγμές, αυτές που θα έρθουν, θα είναι το πάζλ της ζωής μου που σιγά σιγά ενώνει τα κομμάτια του.
Επιμέλεια: Κωνσταντίνα Κλοκοτάρα
Concept: Βίκυ Μπαφατάκη
