Γεννήθηκα στην Αθήνα, από γονείς Πειραιώτες. Τα παιδικά μου χρόνια μοιράστηκαν ανάμεσα στα δύο άκρα του Λεκανοπεδίου της Αττικής, στον Πειραιά και στην Κηφισιά. Μια διαδρομή ανάμεσα στη θάλασσα και στα πλατάνια. Σπούδασα Κοινωνιολογία και μετά ειδικεύτηκα στην Κοινωνιολογία της Επικοινωνίας και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης με άξονα έρευνάς μου τη σημειολογία της εικόνας.
Το 2012 συνεργάστηκα με το νέο σκηνοθέτη Σεραφείμ Ντούσια ως επιστημονική σύμβουλος και υπεύθυνη συνεντεύξεων στο διεθνές κοινωνικό ντοκιμαντέρ «Greece…I am facing taxing times” (Ελλάδα είμαι σε δύσκολη Θέση) που προβλήθηκε στα πλαίσια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 2012.
Είμαι μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Πολιτικής Επιστήμης (IPSA) και εθελόντρια -μέλος της συντονιστικής επιτροπής του Διαπολιτισμικού Ευρω-Μεσογειακού Κέντρου για την Unesco (IEMC-UNESCO).
Tα τελευταία χρόνια βρίσκω στην ποιητική έκφραση την ελευθερία μου και έτσι εκφράζομαι μέσω αυτής. Η διαδρομή αυτής της έκφρασης παρουσιάζεται, μέχρι τώρα, σε διαδικτυακούς τόπους και στη διαδικτυακή βιβλιοθήκη Bibliotheque.
Στιγμές…
Η στιγμή που έγινε η πρώτη ανάμνηση της ζωής σου: Όταν «μύρισα» το πρώτο άγγιγμα της μητέρας μου, το άρωμά της! Ανάμνηση γλυκιάς σοκολάτας. Την έχασα πρόσφατα, αλλά το άρωμά της ανεξίτηλο!.
Η αξέχαστη στιγμή στο σχολείο: Όταν ο δάσκαλός μου στην έκτη Δημοτικού διάβασε το παραμύθι που έγραψα σε όλη την τάξη της έκτης!
Τη στιγμή που αποκάλυπτες μια ζαβολιά σου…: Δεν τις αποκάλυπτα ποτέ τις στιγμές αυτές γιατί …η ζαβολιά συνεχίζεται !! Χαμογελώ.
Μια ευτυχισμένη παιδική στιγμή: Στιγμές παιδικές πολλές και σκάνταλες, αλλά κυρίως να φτιάχνω κουκλόσπιτα για τις κούκλες μου με υλικά διάφορα που έβρισκα!
Η στιγμή που ένιωσες το πρώτο καρδιοχτύπι: Ο πρώτος μου έρωτας ήταν ο Μιχαλάκης μέχρι την πέμπτη δημοτικού, μετά έχασα το λογαριασμό.
Μια στιγμή ‘αφόρητης τρέλας’: Καμιά τρέλα μου δεν είναι «αφόρητη» όλες λατρεμένες και μοναδικές, σαν τις ανάσες μου.
Μια υπέροχη στιγμή με τους φίλους μου: Μια ξεχωριστή στιγμή είναι πριν 3 χρόνια με τη φίλη μου την Καίτη διακοπές στην Πάρο, που καθόμασταν ατελείωτες ώρες «στιγμή χωρίς χρόνο» στη θάλασσα. Υπέροχη αίσθηση να χάνεται ο χρόνος και να μη σε ψάχνει….
Η στιγμή που έφυγες από το σπίτι για…: ήταν μια δύσκολη στιγμή όταν έφυγα από το σπίτι για να χαιρετίσω τον πατέρα μου στο νοσοκομείο πριν
Δυο στιγμές από τα φοιτητικά σου χρόνια: Το διάβασμα με τη φίλη μου τη Γιόλα στο λεωφορείο προς την Πάντειο και μια άλλη στιγμή πρωτοετής φοιτήτρια όταν ο καθηγητής μου της Εγκληματολογίας με προσφώνησε κυρία Θεοδοσίου για να ανέβω στο βήμα να διαβάσω την εργασία μου στο Αμφιθέατρο και εγώ έψαχνα να δω ποια είναι αυτή η κυρία με το ίδιο επώνυμο. Πρώτη φορά με προσφωνούσαν έτσι.
Εκείνη η στιγμή που αποφάσισες να ασχοληθείς με την ποίηση: Πριν από λίγα χρόνια γεννήθηκε και δυνάμωσε η ανάγκη μου να εξωτερικεύσω σκέψεις και συναισθήματά μου. Δύσκολη η απόφαση γιατί είναι ψυχική κατάθεση στιγμών!
Η κορυφαία στιγμή μέχρι τώρα στην επαγγελματική σου πορεία: Η συνεργασία μου με τον ανερχόμενο σκηνοθέτη και παραγωγό Σεραφείμ Ντούσια ως επιστημονική υπεύθυνη στο διεθνές ντοκιμαντέρ του για τους νέους και την κρίση. Εμπειρία μοναδική!
Στιγμές ενός ταξιδιού: Ένα ταξίδι στη Μάλτα, όταν το έκανα ολομόναχη για να «ταξιδέψω» την Τίνα, τον εαυτό μου. Καλά περάσαμε!
Η στιγμή που γνώρισες έναν σημαντικό άνθρωπο: Για μένα κάθε γνωριμία μου είναι σημαντική, αλλά θα μου επιτρέψετε να ξεχωρίσω δύο «σημαντικούς» ανθρώπους. Η μια στιγμή που ξεχωρίζω είναι η γνωριμία μου με την Πρύτανη της Σορβόννης και του Πανεπιστημίου της Ευρώπης καθηγήτρια Βυζαντινών Σπουδών κ. Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ στα πλαίσια της Διεθνούς Βυζαντινής Συνάντησης στη Σπάρτη και τη Μονεμβασιά, για να ξεκινήσει το 1ο Διεθνές Βυζαντινό Φεστιβάλ που διοργάνωσε το Διαπολιτισμικό Ευρω-Μεσογειακό Κέντρο Unesco, πρόεδρος του οποίου είναι η καθηγήτρια Τιτίκα Στασινοπούλου και στην οποία οφείλω τη στιγμή αυτή.
Η δεύτερη ξεχωριστή γνωριμία μου είναι εκτός συνεργασιών με την κυρία Σοφία Έφη Νειάδα προσωπική φίλη του Salvador Dali και του Pablo Picasso, οι αφηγήσεις της οποίας για εκείνους και η αγκαλιά της μου άνοιξαν στην ψυχή μου έναν πανέμορφο κήπο εμπειριών στον κόσμο της Τέχνης.
Η στιγμή της γνωριμίας με έναν μεγάλο έρωτα: Ήταν στιγμή κεραυνοβόλα. Έρωτας «ακαριαίος» και «θανάσιμος» και για τους δυό μας.
Εκείνη η στιγμή που ομολόγησες στον εαυτό σου ότι ερωτεύτηκες: Ήταν μοναχική στιγμή!
Εκείνη η στιγμή που ένιωσες ευτυχία: Μια ανοιξιάτικη αυγή στην αγκαλιά του έρωτα.
Η στιγμή που απογοητεύτηκες: Όταν προδόθηκα από αγαπημένους ανθρώπους και κυρίως όταν πρόδωσα τον εαυτό μου.
Μια στιγμή που σε πλημμύρισε φόβο: Όταν έμεινα άνεργη πριν κάποια χρόνια. Για αυτό ξέρω πόσο σκληρό είναι αυτό.
Μια τολμηρή στιγμή: Όταν ζήτησα συγγνώμη σε κάτι που έφταιξα. Θέλει τόλμη το τσαλάκωμά σου.
Η στιγμή που αποφάσισες να λησμονήσεις κάτι από το παρελθόν: Ήταν στιγμή με δύναμη! Αλλαγή σελίδας!
Εκείνη η στιγμή που σε πόνεσε: Όταν προσγειώθηκα χωρίς αλεξίπτωτο στο ρεαλισμό. Ευτυχώς επέζησα!
Η στιγμή που άκουσες μια σκληρή αλήθεια: Τίνα πάχυνες! από την κολλητή μου φίλη τη Γεωργία. Είναι ακόμα «ζωντανή» και ακόμα η κολλητή μου!!
Η στιγμή που είπες: «Αυτή είναι η ομορφότερη στιγμή της ζωής μου»: Αυτό το είπα …σ’ ένα δειλινό που το ένιωσα όλο δικό μου χωμένη σε μια δυνατή αγκαλιά.
Η στιγμή που περιμένεις εναγωνίως στο μέλλον: Περιμένω να φυτρώσουν οι σπόροι των προσπαθειών μου και να γίνω το πρώτο άρωμα που θα θυμάται το δικό μου μωρό. Νομίζω ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη συγκίνηση και δώρο ζωής από αυτό!
Επιμέλεια: Κωνσταντίνα Κλοκοτάρα
Concept: Βίκυ Μπαφατάκη
