Γεννήθηκα στη Σαλαμίνα στις 8/4 του 1978. Σπούδασα 6 χρόνια πιάνο και κιθάρα με τη Λίλα Γερογιάννη και τη Νάνσυ Παπαγεωργίου και 6 χρόνια φωνητική και ορθοφωνία με τη Λία Βίσση και τη Νάγια Γεωργίου στο ωδείο “Φίλιππος Νάκας”.
Έχω γράψει τραγούδια για τραγουδιστές, όπως: Γιώργος Νταλάρας • Άλκηστις Πρωτοψάλτη • Μιχάλης Δημητριάδης • Ελένη Δήμου • Νίκος Μακρόπουλος • Πέγκυ Ζήνα • Λευτέρης Πανταζής • Κατερίνα Κούκα • Γιάννης Ζουγανέλης • Χριστίνα Μαραγκόζη • Τάκης Ζαχαράτος • Μαντώ • Δάκης • Πωλίνα • Γεράσιμος Ανδρεάτος • Λένα Αλκαίου • Πέτρος Γαϊτάνος • Αναστασία Μουτσάτσου • Onirama κ.ά.
Έχω κυκλοφορήσει 3 προσωπικές δισκογραφικές δουλειές: Το “Meditation”, το “Gramophone” και το “Meditation 2”. Επίσης έχω συνυπογράψει τραγούδια με στιχουργούς/ποιητές, όπως: Οδυσσέας Ελύτης • Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου • Αλέκος Σακελλάριος • Λευτέρης Παπαδόπουλος • Μάνος Ελευθερίου • Άρης Δαβαράκης • Γιώργος Παυριανός • Βάσω Αλλαγιάννη • Λίνα Δημοπούλου • Εύη Δρούτσα • Ρεβέκκα Ρούσση • Νίκος Μωραΐτης • Ελεάνα Βραχάλη • Θάνος Παπανικολάου • Ναταλία Γερμανού • Αντώνης Παππά κ.ά.
Τέλος έχω κάνει τραγούδια για το Θέατρο, τον Κινηματογράφο, την Τηλεόραση, το Ραδιόφωνο, το Internet, την Διαφήμιση, τον Τύπο, αλλά και για φιλανθρωπικούς σκοπούς.
Στιγμές….
Η στιγμή που έγινε η πρώτη ανάμνηση της ζωής σου: Ένα χάδι και ένα χαμόγελο από την μάνα μου μετά από μεσημεριανό ύπνο στην Αιδηψό.
Η αξέχαστη στιγμή στο σχολείο: Στον παιδικό σταθμό όταν με σήκωσε η δασκάλα να πω το ποίημα μου και λίγο πριν το τέλος ξέχασα τα λόγια!
Τη στιγμή που αποκάλυπτες μια ζαβολιά σου: Ήταν στην πρώτη δημοτικού και είχα κλέψει μία γόμα ενός συμμαθητή μου. Κατά την διάρκεια του ψαξίματος μου είχε βγει η ψυχή μην καταλάβουν ότι την έκλεψα εγώ. Ευτυχώς όμως πρόλαβα και την έβαλα κάτω από το θρανίο του συμμαθητή μου που την είχα κλέψει και έτσι δεν κατάλαβε κανείς τίποτα, το αντίθετο μάλιστα, επειδή έκανα ότι την βρήκα, με επιβράβευσαν κι όλας!
Μια ευτυχισμένη παιδική στιγμή: Μαζί με τους γονείς μου και τη γιαγιά μου σε μία περιοχή της Αιδηψού που από μόνος μου την είχα ονομάσει «Φλούριο» και ξετρελαινόμουν όποτε πηγαίναμε.
Η στιγμή που ένιωσες το πρώτο καρδιοχτύπι: Στην πρώτη δημοτικού είχα ερωτευτεί τη Λία και αντίστοιχα κι αυτή εμένα και είχαμε φιληθεί μπροστά σε όλη την τάξη!
Μια στιγμή ‘αφόρητης τρέλας’: Όταν πέθανε η γιαγιά μου…
Μια υπέροχη στιγμή με τους φίλους μου: Όταν έρχονται στο σπίτι και βλέπουμε θρίλερ τρώγοντας σουβλάκια!
Η στιγμή που έφυγες από το σπίτι για…: Να πάω στρατό, υπήρχε τέτοιο κλίμα λες και θα πήγαινα στον πόλεμο και δεν θα ξανά γύρναγα ποτέ!
Δυο στιγμές από τα φοιτητικά σου χρόνια: Αυτό που θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά είναι πώς όταν είχαμε πολύ σοβαρό καθηγητή και το μάθημα γίνονταν βαρύ και ασήκωτο, εγώ ζωγραφίζοντας σε μικρά χαρτάκια διάφορα απρεπή σκιτσάκια, ξεσήκωνα όλη την τάξη σε νευρικό γέλιο!
Εκείνη η στιγμή που αποφάσισες να ασχοληθείς με το τραγούδι και τη σύνθεση: Είναι όλες οι στιγμές δεν είναι μία, οπότε…
Οι πρώτες στιγμές στο χώρο του τραγουδιού: Όταν κάναμε συναυλίες με το ωδείο Νάκας και τη δασκάλα μου Λία Βίσση. Τεράστιο άγχος πάντα για να πάνε όλα καλά!
Η κορυφαία στιγμή μέχρι τώρα στην επαγγελματική σου πορεία: Είχα συνηθίσει να δίνω τραγούδια σε άλλους τραγουδιστές και να γίνονται επιτυχίες, αλλά νομίζω ότι ήταν μία ιδιαίτερη στιγμή όταν έβγαλα την πρώτη προσωπική μου δουλειά και άκουσα το τραγούδι μου από το ραδιόφωνο και είδα το video clip μου από την τηλεόραση…
Στιγμές ενός ταξιδιού: Γαμήλιο ταξίδι στο Παρίσι! Μαγική πόλη!
Η στιγμή που γνώρισες έναν σημαντικό άνθρωπο: Ο Μάνος Ελευθερίου για μένα είναι αναμφισβήτητα ένας από τους πιο σπουδαίους, σημαντικούς και γενναιόδωρους ανθρώπους που έχω γνωρίσει μέχρι σήμερα στη ζωή μου.
Η στιγμή της γνωριμίας με την σύντροφό σου: Το 1995 που γνώρισα τη γυναίκα μου. Αυτή τη χρονιά της ζήτησα να πάμε cinema και μου το αρνήθηκε με την πρόφαση ότι δεν την αφήνουν οι δικοί της! Εγώ το εξέλαβα ως χυλόπιτα! Αλλά την επόμενη χρονιά, της τα έριξα κανονικά και είπε το μεγάλο ναι! Ε! από τότε είμαστε μαζί…
Τη στιγμή που παντρεύτηκες: Παρόλο που είμαι πολύ αγχωτικό άτομο, είχα πάρει τη κρυάδα από τον αρραβώνα, οπότε αντιμετώπισα τον γάμο πολύ χάλαρα και ωραία σαν να πηγαίνω περίπατο.
Τη στιγμή που έπιασες στην αγκαλιά σου το πρώτο σου παιδί: Δεν περιγράφεται με λόγια! Νομίζω ότι το αποκτάς παιδί είναι ό,τι πιο σπουδαίο και πιο μεγάλο μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο και εννοείται ότι δεν συγκρίνεται με τίποτα στον κόσμο!
Δυο στιγμές με τα παιδιά σου: Όταν παίζω κυνηγητό με τον Κωνσταντίνο που είναι ο πιο μεγάλος, όταν καβαλάει τους ώμους μου ο Θεοφάνης που είναι ο μικρότερος και όταν κάνουμε έναν κύκλο και πιανόμαστε χέρι, χέρι και τραγουδάμε τα «λαμπράκια» είναι ένα δικό μας τραγουδάκι!
Εκείνη η στιγμή που ομολόγησες στον εαυτό σου ότι ερωτεύτηκες: Όταν έκανα πρόταση στη γυναίκα μου τη Φλώρα να τα φτιάξουμε, εννοείται πως πρώτα είχα ομολογήσει στον εαυτό μου ότι είμαι ερωτευμένος για να το κάνω αυτό…
Εκείνη η στιγμή που ένιωσες ευτυχία: Όταν τελειώνει η μέρα και βλέπω τα παιδιά μου, τον ένα στη κούνια του και τον άλλο στο κρεβατάκι του, να κοιμούνται.
Η στιγμή που απογοητεύτηκες: Από κάποιους ανθρώπους, οι οποίοι θεωρώ ότι μου φέρθηκαν αχάριστα… Τους έχω συγχωρέσει όμως, γιατί δεν μου αρέσει να κρατάω κακίες, αλλά να κοιτάω πάντα μπροστά και να προχωράω …
Μια στιγμή που σε πλημμύρισε φόβο: Όταν είχα ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας και περίμενα τα αποτελέσματα της βιοψίας.
Η στιγμή που αποφάσισες να λησμονήσεις κάτι από το παρελθόν:Τα παιδικά μου χρόνια που είχανε λιγότερες σκοτούρες και περισσότερη ανεμελιά
Εκείνη η στιγμή που σε πόνεσε: Υπάρχουν πολλές στιγμές που με πόνεσαν! Το θέμα είναι ότι δε με σκότωσαν! Και ότι δε σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό, όπως λέει και το τραγούδιι…
Η στιγμή που άκουσες μια σκληρή αλήθεια: Πως όλα είναι ένα ψέμα!
Η στιγμή που είπες: «Αυτή είναι η ομορφότερη στιγμή της ζωής μου»: Όταν γεννήθηκαν τα παιδιά μου.
Η στιγμή που περιμένεις εναγωνίως στο μέλλον: Να ξανά – γεννηθώ!
Επιμέλεια: Κωνσταντίνα Κλοκοτάρα
Concept: Βίκυ Μπαφατάκη
