Εργάζεται για να διασώσει τις μεγάλες γάτες της Ζάμπια.
Η Thandiwe Mweetwa ήταν 12 ετών, όταν μετακόμισε από μία μικρή πόλη στη νότια Ζάμπια σε μια αγροτική περιοχή στο βορά. Οι γονείς της είχαν πεθάνει μέσα σε δύο χρόνια ο ένας από τον άλλο και πήγε να ζήσει με τον θείο της στο χωριό της μητέρας της, Mfuwe. Βρέθηκε σε σπίτι με κοκκινότουβλο χωρίς τρεχούμενο νερό και ηλεκτρικό ρεύμα.
Η νέα ζωή την έφερε σε επαφή με την άγρια φύση που την έβλεπε μόνο στην τηλεόραση και άκουγε ιστορίες από τη μητέρα της για μπαμπουίνους, μαϊμούδες, βουβάλια και ελέφαντες. Μια οδυνηρή στιγμή της ζωής της… την οδήγησε σε ένα νέο πάθος και μια υποσχόμενη καριέρα. Σήμερα παίρνει μέρος σε μια καίριας σημασίας έρευνα για να βοηθήσει στην διάσωση των λιονταριών στην Ζάμπια. Παράλληλα, συμβάλλει στη διαμόρφωση μιας νέας γενιάς οικολόγων διαμέσου φοιτητικών συλλόγων.
Το έργο Τhandi υποστηρίζεται από επιχορήγηση του National Geographic στο πλαίσιο του προγράμματος «Initiatiative Big cats» (Πρωτοβουλία – Μεγάλες γάτες). Τελείωσε το Master της στην διατήρηση των φυσικών πόρων στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνας, ενώ παράλληλα περνάει χρόνο στη Ζάμπια, μελετώντας τους πληθυσμούς των λιονταριών, μέρος της εργασίας της με το Πρόγραμμα για τα σαρκοφάγα της Ζάμπιας. Μοιράζεται πιο κάτω, συμπεριλαμβανομένου του γιατί τα αρχικά της σχέδια για να είναι ένας κτηνίατρος άγριας ζωής δεν φαντάζονται ποτέ.
PHOTOGRAPH COURTESY ZAMBIAN CARNIVORE PROGRAMME
Τι ρόλο έπαιξε η μετακίνησή σας σε ένα άγνωστο τόπο, μετά την απώλεια των γονιών σας;
Πριν από τη μετακίνησή μου στο Mfuwe, η οικογένειά μας ζούσε σε μια μικρή πόλη περιτριγυρισμένη από φυτείες ζαχαροκάλαμου, οπότε δεν είχαμε αντικρίσει ποτέ την άγρια φύση. Όταν μετακόμισα και έπρεπε να αλλάξω τελείως τρόπο ζωής, χωρίς τρεχούμενο νερό ή ηλεκτρικό, ήταν πολύ δύσκολο αρχικά, αλλά αποδείχθηκε ότι με έβαλε στο σωστό μονοπάτι που βρίσκομαι σήμερα.
Το χωριό που ζω πλέον περιβάλλεται από δένδρα μάνγκο μας, έτσι οι μπαμπουίνοι και οι μαϊμούδες Chlorocebus είναι τακτικοί επισκέπτες κατά τη διάρκεια της εποχής του μάνγκο. Υπάρχουν, επίσης, βουβάλια και μικρές αντιλόπες, όπως puku και bushbuck. Το πρώτο ζώο που είδα ήταν ένας μπαμπουίνος. Ήταν συναρπαστικό να δω για πρώτη φορά ένα άγριο ζώο. Η διαβίωση στην άγρια φύση και η εκμάθηση περισσότερων πληροφοριών για ό,τι την αφορά στην οικολογική λέσχη του ήταν υπέροχη. Οι ιστορίες της μαμάς μου για την άγρια φύση γύρω από το χωριό της ήταν πάντα συναρπαστικές. Όταν μετακόμισα εκεί αντιλήφθηκα το βαθύ δέσιμο με τον τόπο της. Παρά τα περιβαλλοντικά προβλήματα, εξακολουθεί να είναι ένα εκπληκτικό μέρος και αισθάνομαι ευλογημένη που εργάζομαι και ζω στο Mfuwe και με υποστηρίζουν εξαιρετικοί άνθρωποι.
Έχετε κάνει πολλή δουλειά για να σώσετε λιοντάρια. Είναι τα λιοντάρια είδος των κατοικίδιων ζώων σας ή υπάρχει κάποιο ζώο που είναι ξεχωριστό για εσάς?
Μου αρέσει πολύ να δουλεύω με τα λιοντάρια, αλλά αγαπώ και τα άγρια σκυλιά. Τα άγρια σκυλιά είναι απλώς ένα ενδιαφέρον είδος για να τα παρακολουθήσεις. Αντιμετωπίζουν τόσες πολλές δυσκολίες και είναι εξαιρετικά απειλούμενο είδος. Είναι κοινωνικά και είναι εκπληκτικά ζώα για να τα μελετήσεις, πώς αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, πώς βοηθούν και φροντίζουν τους νέους και τους αρρώστους, πώς κάθε σκυλί έχει ένα ρόλο να παίξει στην αγέλη.
Ενδιαφέρεστε για την άγρια ζωή, αλλά τι σας έκανε να συνειδητοποιήσετε ότι υπάρχει ένα πρόβλημα προς αντιμετώπιση;
Το σχολείο μου είχε μια οικολογική λέσχη, έναν σύλλογο κατά κάποιον τρόπο περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης. Εκεί μάθαμε πολλά πράγματα για τη γενική βιολογία της άγριας ζωής, αλλά και για περιβαλλοντικά ζητήματα και προβλήματα που αντιμετώπιζαν τα περισσότερα από αυτά τα είδη. Αυτό με ώθησε στην προστασία αυτών των ζώων. Τα κυριότερα σημεία ήταν τα μηνιαία ταξίδια που πραγματοποιήσαμε σε ένα κέντρο εκπαίδευσης άγριων ζώων στο όριο του εθνικού πάρκου. Αρχικά σκέφτηκα να γίνω κτηνίατρος άγριας πανίδας, έτσι θα μπορούσα να βοηθήσω και να θεραπεύω τραυματίες ελέφαντες ή μαϊμούδες. Αυτή την προοπτική την εγκατέλειψα στο δεύτερο έτος του Πανεπιστημίου (στο Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολούμπια). Πήρα κάποια μαθήματα ανατομίας, αλλά δεν τα κατάφερα. Ανακάλυψα ότι ίσως δεν είναι αυτό το σωστό μονοπάτι, αφού δεν μπορούσα να κόψω νεκρή σάρκα.
Τι θα θέλατε να γνωρίζουν οι άνθρωποι για την κοιλάδα του ποταμού Luangwa και γιατί είναι σημαντικό?
Δεν είναι πολύ γνωστό μέρος. Νομίζω ότι αυτό αλλάζει αργά. Είναι όμως ένας καταπληκτικός τόπος. Κατέχει το μεγαλύτερο πληθυσμό λιονταριών της Ζάμπια, τον μεγαλύτερο πληθυσμό λεοπαρδάλεων, το δεύτερο μεγαλύτερο πληθυσμό άγριων σκύλων. Οικολογικά είναι μια σημαντική περιοχή, για την χώρα, αλλά και για την περιοχή.
Η περιοχή αντιμετωπίζει επίσης τα περισσότερα από τα περιβαλλοντικά προβλήματα – θέματα που σχετίζονται με την ανθρώπινη καταπάτηση, με την αύξηση των περιστατικών λαθροθηρίας, εξαιτίας του εμπορίου κρέατος, της λαθροθηρίας των ελεφάντων. Είναι μια από αυτές τις περιοχές που εξακολουθεί να έχει πολλές δυνατότητες διατήρησης, αλλά πλήττεται από διαφορετικά περιβαλλοντικά θέματα.
Φαίνεται ότι υπάρχουν άσχημα νέα για την τύχη της άγριας ζωής και ειδικά για τις μεγάλες γάτες. Τι σας κάνει να αισθάνεστε αισιόδοξη για το έργο που κάνετε?
Ναι υπάρχει θλίψη για όλα αυτά τα θέματα, οι άνθρωποι έχουν γενικά αρνητικές αντιλήψεις. Νομίζω ότι αυτό που με κάνει να αισθάνομαι ελπίδα για το έργο μου είναι διότι τα περισσότερα από τα προβλήματα συνδέονται με την ανθρώπινη συμπεριφορά. Νομίζω ότι με τη σωστή εκπαίδευση επηρεάζεται και αλλάζει η ανθρώπινη συμπεριφορά προς το καλύτερο.
Εάν είμαστε σε θέση να επηρεάσουμε την ανθρώπινη συμπεριφορά με οποιονδήποτε τρόπο, υπάρχει σίγουρα μια ευκαιρία για τις μεγάλες γάτες και όλα τα άλλα ζώα.
Μετάφραση, απόδοση: Ευαγγελία Βενέτη
Επιμέλεια: Βίκυ Μπαφατάκη & Κατερίνα Νίκου
Πρωτότυπο κείμενο: Thandiwe Mweetwa, Lion Biologist, by Christina Nunez
Πηγή: https://www.nationalgeographic.org
