Η Μαρίνα, κόρη Κρητικών μεταναστών, ζει στη Νέα Υόρκη. Σε τρυφερή ηλικία δέχεται σκληρά χτυπήματα από τη μοίρα, αλλά η άκρατη φιλοδοξία της να κατακτήσει τον θρόνο της επαγγελματικής επιτυχίας τής δίνει το κουράγιο να συνεχίσει να αγωνίζεται. Για χρόνια απαρνιέται τις χαρές της ζωής προς χάριν της καριέρας της. Όταν φτάνει στην κορυφή, μια εγκληματική πράξη που την ενοχοποιεί γκρεμίζει τα πάντα γύρω της.
Δολοπλοκίες, πάθη, επαγγελματική αντιζηλία και προδοσία την οδηγούν στην απόγνωση καθώς έρχεται αντιμέτωπη με ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Μοναδική παρηγοριά της η ανάμνηση του παιδικού της φίλου Ράιαν, που έχει μπλεξίματα με τον νόμο και φυγοδικεί. Θα καταφέρουν οι δυο φίλοι να ξανασμίξουν και να διεκδικήσουν το δίκιο τους ή θα εξοντωθούν στην άνιση αντιπαράθεση με την κακοτυχία τους;
Ένα μυθιστόρημα όπου ο έρωτας είναι συνοδοιπόρος με την προδοσία, η φιλοδοξία με τον φθόνο, το έγκλημα με την αθωότητα και η άδολη φιλία με την απάτη και το κενό της ψυχής.
Λίγα λόγια για την συγγραφέα
Η Δήμητρα Χρηστίδου Μανθεάκη γεννήθηκε στα Γιάννενα και μεγάλωσε στη Σπάρτη. Σπούδασε Ελληνική και Αγγλική Φιλολογία και συνέχισε τις σπουδές της στο Ιστορικό και Αρχαιολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Εργάστηκε πολλά χρόνια ως επιχειρηματίας, διατηρώντας φροντιστήρια ξένων γλωσσών. Είναι παντρεμένη με τον Αλέξη Μανθεάκη, γνωστό επικοινωνιολόγο, συγγραφέα και πολιτικό αναλυτή. Κατοικεί στην Αθήνα με τον σύζυγό της και τη δημοσιογράφο κόρη της Μαρίνα. Με την ιδιότητα της αρχαιολόγου είναι μέλος του Δ.Σ. της παγκόσμιας οργάνωσης για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα.
Η Δήμητρα Μανθεάκη “αποκαλύπτεται” στην Εύη Ευσταθίου
Πως και πότε ξεκινήσατε να γράφετε;
Ξεκίνησα να γράφω το 2005 με πρώτο μου βιβλίο το «Εγώ, η γυναίκα του Ταλιμπάν» όταν είχα πλέον χαλαρώσει από τον φόρτο εργασίας των φροντιστηρίων μου και ήθελα να αφιερώσω χρόνο και κόπο σε κάτι που θα έβγαζε αυτά που είχα μέσα μου, ή αυτά που άκουγα από τους συνανθρώπους μου στον περίγυρό μου, τα οποία με συγκινούσαν ή με προβλημάτιζαν.
Ποιο από τα βιβλία σας θεωρείτε ότι σας αγγίζει περισσότερο και γιατί;
Αγαπώ όλα μου τα βιβλία γιατί τους έχω αφιερώσει πολύ χρόνο και πολύ ξενύχτι και σε μερικά, εκτενή έρευνα όταν εμπεριέχουν ιστορικά ή πολιτιστικά στοιχεία, αλλά αδυναμία έχω στις αληθινές ιστορίες όπως το «Είχα μόνο εσένα», «Η γυναίκα του Ταλιμπάν», «Η αλήθεια που θέλω να ξεχάσω», «Μια στιγμή αρκεί…» και φυσικά το «Άγγιγμα από πάγο».
Από που εμπνέεστε τα θέματα των βιβλίων σας;
Εμπνέομαι από την ίδια τη ζωή που γράφει τα πιο πολύπλοκα σενάρια τα οποία σε πολλούς φαίνονται εξωπραγματικά και απίστευτα, και όμως συμβαίνουν καθημερινά και ταλανίζουν τους ανθρώπους που πρέπει να παλέψουν για να επιβιώσουν από καταστάσεις που τους φθείρουν σωματικά και ψυχικά, και αν είναι τυχεροί, να βρουν γαλήνη, ηρεμία, ή και λύτρωση ακόμα.
H ιστορία του βιβλίου μοιάζει πραγματική υπάρχουν καθόλου στοιχεία που είναι αληθινά;
Ναι, υπάρχουν μερικά στοιχεία που είναι αληθινά όσον αφορά στη δουλειά της ηρωίδας στον εκδοτικό οίκο που αναφέρει το βιβλίο, το μεγαλύτερο όμως μέρος είναι μυθοπλασία.
Η ηρωίδα του βιβλίου παρά τις δυσκολίες που τις συμβαίνουν στη ζωή προσπαθεί να είναι με σηκωμένο το κεφάλι πολεμώντας. Άρα προσπαθείτε να πείσετε τον αναγνώστη να μην το βάζει κάτω;
Αυτό ισχύει όχι μόνο για την ηρωίδα, αλλά για όλους τους ανθρώπους που δεν πρέπει να βάζουν κάτω το κεφάλι και να αφήνονται στη μοίρα τους. Όταν μάχεσαι, κάποια στιγμή θα νικήσεις και θα μπορείς να σταθείς στα πόδια σου πιο δυνατός, και πιο αποφασισμένος από ποτέ ώστε να αντιμετωπίζεις κάθε αντιξοότητα με θάρρος και κουράγιο.
Η Μαρίνα μας δείχνει ότι είναι μια δυνατή γυναίκα υπάρχουν στοιχεία πάνω της που είναι δικά σας;
Δεν ξέρω αν υπάρχουν επάνω μου αντίστοιχα στοιχεία με της ηρωίδας μου, της Μαρίνας, γιατί εγώ δε δοκιμάστηκα όπως αυτή, δεν έζησα πολέμους, δεν εξορίστηκα, δεν έχασα αγαπημένα μου πρόσωπα στο άνθος της ηλικίας τους, ή σπίτια και περιουσίες και κυρίως την πατρίδα μου. Αυτό δε σημαίνει βέβαια ,πως δεν είμαι μαχητική και αποφασιστική, αλλά δεν μπορώ να κάνω συγκρίσεις σε ανόμοιες συνθήκες.
Θεωρείτε ότι μπορεί να ευαισθητοποιήσουν οι χαρακτήρες του βιβλίο τον αναγνώστη και στην καθημερινότητα του;
Ναι, πιστεύω ότι αν και ο αναγνώστης έχει προβλήματα, θα αναθαρρήσει όταν δει ότι δεν είναι μόνος του στον αγώνα για την επιβίωση, ότι υπάρχουν γύρω του χιλιάδες Μαρίνες που παλεύουν νυχθημερόν και δεν καταθέτουν τα όπλα όταν οι δυσκολίες τους χτυπούν την πόρτα, όπως ακριβώς πρέπει να κάνει και ο καθένας μας αφού η ζωή δεν είναι στρωμένη πάντοτε με ρόδα.
Συνέντευξη, επιμέλεια: Εύη Ευσταθίου
