Ήταν Ιούλιος του 1955, όταν ο Walt Disney έκανε το όνειρό του πραγματικότητα. Δημιούργησε ένα τεράστιο οργανωμένο πάρκο, όπου οι μικροί (και οι μεγάλοι) επισκέπτες θα μπορούσαν να ζήσουν λίγο από το παραμύθι που είχαν συνδέσει για πολλά χρόνια με το χαρακτηριστικό όνομά του.
Ο Walt Disney ήταν Αμερικανός επιχειρηματίας, σκιτσογράφος και παραγωγός ταινιών, που σφράγισε, ανέτρεψε και συνέβαλε στην εξέλιξη της κινηματογραφικής τέχνης. Γεννήθηκε 5 Δεκεμβρίου του 1901 στο Σικάγο και απεβίωσε 15 Δεκεμβρίου του 1966 στην Καλιφόρνια. Ο Walt Disney από μικρή ηλικία είχε μυριστεί το ταλέντο του, συνδυάζοντάς το μάλιστα με το επιχειρηματικό πνεύμα του. Έτσι λοιπόν πουλούσε τα σχέδια που ζωγράφιζε στους γείτονές του, προκειμένου να βγάλει το χαρτζιλίκι του. Φυσικά, τίποτα από όσα ξέραμε δε θα γινόταν χωρίς τις μετέπειτα σπουδές του στη ζωγραφική και στη φωτογραφία, που τον βοήθησαν να εξελίξει το ταλέντο του. Μια αποτυχία του στον στον τομέα της διαφήμισης, το 1918 στάθηκε η αφορμή να φύγει από την περιοχή που μεγάλωσε, το Μισούρι, και να αναζητήσει μια νέα καριέρα, αυτή τη φορά στο Hollywood. Με μια βαλίτσα και 20 δολάρια. Ο Walt Disney δεν άργησε να εντάξει το ζωικό βασίλειο στα σκίτσα του, κι αυτό λένε ότι συνέβη, λόγω της τεράστιας αδυναμίας του στα ζώα. Ο Mickey Mouse ήταν το πρώτο του (τότε ασπρόμαυρο), σχέδιο, που σήμανε συναγερμό στο Hollywood και του πρόσφερε αυτόματα, την αναγκαία αναγνώριση για να μπορέσει να δημιουργήσει τη δική του εταιρία παραγωγής ταινιών με κινούμενα σχέδια. Την Disney. Μερικά χρόνια μετά, ο Walt Disney μετρούσε συνολικά 600 ταινίες και 22 Όσκαρ. Μερικές από αυτές θα μείνουν στην ιστορία των κινουμένων σχεδίων, όπως η «Χιονάτη και οι 7 Νάνοι», ο «Μπάμπι», «Η Λαίδη και ο αλήτης» και «Το βιβλίο της ζούγκλας». Πολλοί λένε ότι ο Walt Disney υπήρξε πληροφοριοδότης του FBI, ένθερμος αντικουμουνιστής και αντισημίτης, είχε σχέσεις με τη μαφία και το Αμερικανικό Ναζιστικό Κίνημα, ενώ αποτέλεσε ένα από τα χειρότερα αφεντικά στη βιομηχανία του θεάματος. Ένα όμως είναι το σίγουρο στην περίπτωσή του. Αν έβαζε κάτι στόχο ζωής, το πετύχαινε: όπως ακριβώς έγινε με την Disneyland, που άνοιξε τις πύλες της στο κοινό στις 17 Ιουλίου του 1955.
ΤΑ ΠΑΡΚΑ ΤΗΣ DISNEYLAND
Η Ντίσνευ επεκτείνει διαρκώς τα θεματικά πάρκα της και την ακίνιτη περιουσία της , η οποία αποτελεί επένδυση μεγάλου μεγέθους και συμμετέχει με αξιόλογο ποσοστό στα έσοδα. Η Αυτοκρατορία Ντίσνευ περιλαμβάνει προς το παρόν έξι κύρια θεματικά πάρκα και μερικά μικρότερα, καθώς και διάφορα τουριστικά αξιοθέατα. Το μεγαλύτερο σε έκταση συγκρότημα είναι το Walt Disney World Destination Resort, το οποιο καταλαμβάνει έκταση εκατόν είκοσι χιλιάδων στρεμμάτων στο Ορλάντο της Φλώριδας. 
Στις αρχές του 1990 το συγκρότημα περιλάμβανε το Magic Kingdom, το EPCOT Center, το Disney studios Theme Park, οκτώ ξενοδοχεία, συγκρότημα νυχτερινής διασκέδασης, ένα μεγάλο εμπορικό χωριό, κέντρο συνεδριάσεων, χώρο κατασκήνωσης, γήπεδα γκόλφ, θαλάσσια πάρκα και άλλες εγκαταστάσεις αναψυχής. Οι εγκαταστάσεις του πάρκου προσελκύουν κτομμύρια τουρίστες, αλλά και σοβαρότερους επισκέπτες, καθώς το Walt Disney World αποτελεί τον δεύτερο δημοφιλέστερο χώρο διαξαγωγής επιχειρηματικών συναντήσεων και συνεδρίων.
Η Ντίσνευλαντ στο Τόκιο που άνοιξε τον Απρίλιο του 1983 κατασκευάστηκε σε μια επιχωματωμένη έκταση δυόμισι χιλιάδων στρεμμάτων στον κόλπο του Τόκιο. Το πάρκο γνωρίζει τεράστια επιτυχία πλησιάζοντας σε εισιτήρια την πρώτη Ντίσνευλαντ.
Η Ευρωπαική εκδοχή της Ντίσνευλαντ εγκαινιάστηκε τον Απρίλιο του 1992 με τις γνωστές φανφάρες. Το Γαλλικό Κράτος πούλησε είκοσι χιλιάδες στρέμματα γης σε εξευτελιστική τιμή στη Disney, δαπάνησε εκατομμύρια για τη βελτίωση και αναβάθμιση του προαστιακού σιδηροδρομικού και οδικού δικτύου, και χορήγησε στην εταιρεία δάνεια ύψους ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων με χαμηλό επιτόκιο. Ωστόσο, κατά το πρώτο έτος λειτουργίας το πάρκο εμφάνισε ζημία ογδόντα επτά εκατομμύρια δολάρια, γεγονός που οδήγησε, σε εκ βάθρων αναδιαπραγμάτευση των όρων αποπληρωμής των δανείων, τα οποία κόστισαν τελικά στην εταιρία περίπου επτακόσια πενήντα εκατομμύρια δολάρια. Παρόλα τα προβλήματα που αντιμετώπισε το 1994 η EURODISNEY ήταν ήδη το μεγαλύτερο εμπορικό τουριστικό αξιοθέατο της Ευρώπης. Το επόμενο θεματικό πάρκο που σχεδίαζε η Ντίσνευ ήταν το Disney’s America, σε έκταση δώδεκα χιλιάδων στρεμμάτων. Κατά το αρχικό σχέδιο θα κατασκευάζονταν στα περίχωρα της Ουάσιγκτον και θα είχε ως κύριο θέμα τις σημαντικές στιγμές της ιστορίας των Η.Π.Α. Με ξενοδοχεία, καταστήματα, γήπεδα γκολφ και χώρους διαμονής, το πάρκο διαφημίζοντας ως δώρο για την ανάπτυξη, την απασχόληση και την οικονομία της πολιτείας της Βιρτζίνια. Ωστόσο, παρ’ όλες τις γνωστές πολιτικές μεθόδους της Ντίσνευ, το σχέδιο ναυάγησε τον Σεπτέμβριο του 1994, μετά από ομοβροντία αντιδράσεων και κριτικής για τον κίνδυνο που απειλούσε τα πραγματικά ιστορικά μνημεία της περιοχής και την αστική επέκταση, την αυξημένη κίνηση και την ατμοσφαιρική ρύπανση που θα προκαλούσε το πάρκο. Εκείνο που ανησυχούσε ορισμένους επικριτές του σχεδίου ήταν πως θα παρουσιάζονταν η αμερικανική ιστορία μέσα από μια επιχείρηση που έχει βγάλει δισεκατομμύρια δολάρια φτιάχνοντας παραμύθια.
ΤΑΙNIΕΣ ΤΗΣ DISNEY
Το Τμήμα ταινιών καλύπτει ευρύ φάσμα προιόντων και σημείων διαμονής. Στις δραστηριότητές του περιλαμβάνονται οι ταινίες κινηματογράφου, οι βιντεοταινίες, η τηλεόραση, η καλωδιακή τηλεοράση και η μουσική. Οι εν λόγω τομείς απέφεραν περισσότερα έσοδα από κάθε άλλο παράρτημα της εταιρείας.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 όταν γινόταν λόγος για εξαγορά της εταιρείας, η αξία της ταινιοθήκης υπολογιζόταν σε τετρακόσια εκατομμύρια δολάρια. Ωστόσο, σύμφωνα με υπολογισμούς των ίδιων πηγών, η ταινιοθήκη θα άξιζε ακόμη περισσότερο, αν κανείς την εκμεταλλευόταν επιθετικότερα. Η πολιτική της ομάδας Ντίσνευ ήταν λοιπόν τουλάχιστον επιθετική. Οι ταινίες του Ντίσνευ βγήκαν από τη σκόνη και άρχισαν να κυκλοφορούν σε βίντεο, εξασφαλίζοντας εύκολα έσοδα στην νέα διοίκηση. Η εταιρεία εξακολουθεί να εκμεταλλεύεται την ταινιοθήκη της, λανσάροντας με προσοχή σε καινούργιες μορφές προϊόντα που έχουν ήδη αποσβέσει το κόστος τους, προωθώντας τα μέσα των υπολοίπων επιχειρηματικών δραστηριοτήτων της.
Ο καλωδιακός συνδρομητικός σταθμός της Ντίσνευ, το Disney Channel είναι το δεύτερο μεγαλύτερο συνδρομητικό τηλεοπτικό δίκτυο των Η.Π.Α. Το 1994 είχε περίπου δέκα εκατομμύρια συνδρομητές. Αν και το κανάλι μεταδίδει εκπομπές άλλων παραγωγών μεγάλο μέρος του προγράμματος είναι καινούριες ή παλαιότερες παραγωγές της Ντίσνευ.
Το Disney Channel είναι από τα πολλά παραδείγματα της πολιτικής συνεργασιών που εφαρμόζει η εταιρεία, όπως την εξηγεί ο Ρον Γκόβερ στο βιβλίο «The Disney Touch» ( Grover 1991 ):
Διαδικτυακές πηγές :
Aλέξανδρος Γκούσκος
Επιμέλεια: Βίκυ Μπαφατάκη
