Είναι ευτυχία να έχεις καλές φίλες. Η ζωή σου αποκαλύπτει συναντήσεις χωρίς ταμπέλες και ταυτότητα ηλικίας, ειλικρινείς σχέσεις με άρωμα γυναίκας. Η Φρόσω, είναι μια όμορφη γυναίκα με γνώσεις και σοφία, γύρω στα 60. Όλη της τη ζωή την κατέγραψε σε άψυχες σελίδες σχολικών τετραδίων.
Ένα απόγευμα άνοιξε ένα ντουλάπι και μου είπε ‘πάρε αυτά. Θέλω να τα έχεις εσύ’. Βάρυναν τα χέρια μου από το μέγεθος του μεγάλου δώρου. Μου εμπιστευόταν ολόκληρη τη ζωή της. Κι εγώ σιωπηλά τα πήρα και κύλησα μέσα στη γεμάτη της ύπαρξη και στη μεγάλη της αγάπη για τον Αντώνη, έναν άνδρα που της τον έκλεβε η απόσταση, αλλά τελικά κατάφερε να ζήσει μαζί του.
Άνοιξα μια σελίδα από το ημερολόγιό της…Έγραφε στον Αντώνη…
«25 Σεπτέμβρη ’76: Έτσι απλά κύλησαν τα δάχτυλα μου πάνω στη ροζιασμένη γραφομηχανή. Μια μοναχική νύχτα κι απόψε, τόσο γεμάτη όμως από ήχους, χρώματα, σκέψεις και από ανθρώπους που περνούν από τη ζωή μου. Κλείνομαι στον μικρόκοσμό μου και όμως νιώθω ευτυχία, πόνο και νοσταλγία παίζοντας με τις λέξεις. Εγώ εδώ και εσύ εκεί, δυο τοπικά επιρρήματα αντιθέσεων και προκλήσεων. Το ένα αναιρεί και ταυτόχρονα συμπληρώνει το άλλο. Όπως κι εμείς μέσα στο μεγάλο συναπάντημά μας. Πώς να χωρέσω όλα αυτά που έχω μέσα μου σε αράδες; Ένας κόσμος ολόκληρος. Πάντα ήμουν ανήσυχη και άπιαστη στη σκέψη, όπως ο άνεμος.
Κι όμως αυτή τη νυχτιά σου ζητώ να με κρατήσεις μέσα σου χωρίς λογοκρισία και να διαβώ τα δικά σου κρυφά μονοπάτια, εκείνα που έχουν πανέμορφα αγριολούλουδα της άνοιξης, ακόμα κι εκείνα που έχουν αγριόχορτα. Δεν σου ζητώ να με μπολιάσεις για να βγάλω όμορφα λουλούδια, απλά να με ποτίσεις με το α το στερητικό και τη λήθη. Και ξέρεις γιατί; Γιατί θέλω να με νοιάζεσαι πραγματικά μέσα στη δίνη του χρόνου, γιατί μεγαλώσαμε μαζί έστω κι αν τα λουλούδια μας είχαν διαφορετικό προορισμό. Τα όνειρά μας, όμως, ήταν αλήθειες πλεγμένες με τα ίδια χρώματα της νιότης. Και τα όνειρα δεν έχουν ηλικία. Είναι όμορφα, μαθαίνουμε από αυτά, τα χρειαζόμαστε…πρέπει να αναπνέουν με ηχοχρώματα…».
Η ιστορία είναι αληθινή, απλώς άλλαξαν τα ονόματα για προστασία της ταυτότητας των ατόμων
Γράφει η Βίκυ Μπαφατάκη, Επικοινωνιολόγος (2007)
