«Αν η μηλιά ήταν 10 φορές ψηλότερη, το μήλο θα μου έσπαγε το κεφάλι και, αν ήταν ψηλή ως το φεγγάρι, θα χωνόταν το μήλο ως το κέντρο της γης. Γιατί δεν πέφτει το φεγγάρι;» O Ισαάκ Νεύτωνας ήταν ο άνθρωπος που έμελλε να δώσει μια τεράστια ώθηση στην πρόοδο των επιστημών αλλά και της φιλοσοφίας.
Ο Άγγλος φυσικός, μαθηματικός, φιλόσοφος και αστρονόμος, χαρακτηρίζεται ως θεμελιωτής της κλασσικής φυσικής και της αστρονομίας καθώς οι ανακαλύψεις του στιγμάτισαν τις θετικές επιστήμες.
Ως φοιτητής, ο Νεύτων πέρασε σχετικά απαρατήρητος μέχρι να πάρει το πτυχίο του το 1665. Θεωρείται ότι μελετούσε μόνος του σ’ ένα δωμάτιο με την προσωπική του βιβλιοθήκη να ανέρχεται στα 1.600-1.800 βιβλία – αν και ο ίδιος αρεσκόταν στη μελέτη χειρόγραφων σημειώσεων από συγχρόνους το-), αναζητώντας τη γνώση που θα προσέγγιζε περισσότερο τους νόμους που διέπουν το σύμπαν.
Αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας είναι η διατύπωση του Νόμου της βαρύτητας ένα χρόνο αργότερα, το τρίτομο έργο: Μαθηματικές Αρχές της Φυσικής και της Φιλοσοφίας (Philosophiae naturalis principia mathematica ή αλλιώς Principia Naturalis) που δημοσιεύτηκε το 1687 καθιστώντας τον ευρέως γνωστό, η ανακάλυψη του κατοπτρικού τηλεσκοπίου που φέρει και το όνομά του, η ανάλυση του φωτός στα επτά χρώματα της ίριδας κ.ά.
Αυτές οι ανακαλύψεις του, όμως, δεν ήταν παρά το μισό του έργο καθώς από τις 10.000.000 περίπου λέξεις που αποτελούν το έργο του, μόνο οι 5.000.000 είναι προϊόν της ενασχόλησής του με τις θετικές επιστήμες. Το άλλο μισό ήταν σχετικά δυσκολότερο να αναγνωριστεί ως έρευνα, όχι μόνο γιατί δε συμβάδιζε με τις σύγχρονες επιστημονικές απόψεις, αλλά επειδή το θρησκευτικό κατεστημένο ήταν ιδιαίτερα αυστηρό, ως προς τις απόψεις που ακούγονταν.
Έτσι λοιπόν, εκτός από τα κατορθώματά του στις φυσικές επιστήμες, εξαιρετικής σημασίας, είναι και τα κείμενά του περί θεολογίας τα οποία ανέρχονται σε περίπου 4.000.000 λέξεις, καθώς και τα χειρόγραφα περί αλχημείας – περίπου 1.000.000 λέξεις.
Η ζωή του
Ο Ισαάκ Νεύτωνας γεννήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 1643 (25 Δεκεμβρίου 1642 σύμφωνα με το τότε ημερολόγιο) στην πόλη Woolsthorpe (Lincolnshire), τρεις μήνες μετά το θάνατο του πατέρα του. Η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε κάποια στιγμή και έκανε άλλα τρία παιδιά, μόνο που ο πατριός του (αιδεσιμότατος Smith) δεν συμπαθούσε τον τρίχρονο Νεύτωνα και έτσι ο τελευταίος αναγκάστηκε να μείνει με τη γιαγιά του. Απ’ όσα γνωρίζουμε από την παιδική του ηλικία (που δεν είναι και πολλά), ο Νεύτων πήγε σε δύο σχολεία σε γειτονικά χωριά (Skillington και Stoke), ενώ, όταν ήταν σε ηλικία δέκα ετών ο πατριός του πέθανε, κι έτσι η μητέρα του αναγκάστηκε να επιστρέψει στο σπίτι, απ’ όπου είχε φύγει, όταν παντρεύτηκε.
Σε ηλικία 12 ετών, ο Νεύτωνας φεύγει από την πόλη του για να γραφτεί στο σχολείο του Grantham, όπου παίρνει τις βασικές γνώσεις, μεταξύ των οποίων και μαθήματα Λατινικών και Ελληνικών, καθώς και μερικών μαθημάτων περί της Βίβλου (σε μια εποχή που «έπρεπε» να προωθηθούν οι προτεσταντικές αντιλήψεις στην Αγγλία). Ήταν η ηλικία που ο Νεύτων άρχιζε να δείχνει το ενδιαφέρον του για τις κατασκευές και τη μηχανική.
Όταν έφτασε σε ηλικία 17 ετών, η μητέρα του τον κάλεσε πίσω στο σπίτι, προκειμένου να τη βοηθά στις γεωργικές και κτηνοτροφικές εργασίες, κάτι που φυσικά ο Νεύτων δεν είδε με καλό μάτι. Παρακολουθώντας την πορεία του Νεύτωνα, ο θείος του και ο διευθυντής του σχολείου προσπάθησαν να πείσουν τη μητέρα του να τον ξαναστείλει πίσω στο σχολείο, κάτι που δέχτηκε, όταν ο διευθυντής συμφώνησε να ρίξει το ύψος των διδάκτρων.
Σε λίγο καιρό ο Νεύτωνας στάλθηκε στο πανεπιστήμιο του Cambridge, στο Trinity College, ώστε να κάνει ανώτερες σπουδές. Ήταν ανάμεσα στους φτωχότερους φοιτητές του Trinity, γεγονός που τον ανάγκαζε να κάνει κάθε είδους εργασία (είτε προς τους πλουσιότερους συμφοιτητές του, είτε προς τους καθηγητές του) προκειμένου να εξασφαλίσει τα προς το ζην. Παράλληλα, όμως, ήρθε σε επαφή με πολλά φιλοσοφικά κείμενα της εποχής, ανάμεσα σ’ αυτά και του Ντεκάρτ, όπου τότε ειδικά οι ιδέες και η φήμη του ήταν στο ζενίθ τους. Μελετώντας τέτοια κείμενα, σύντομα ο Νεύτωνας βρήκε το νέο του πάθος – τη Μηχανική. Κερδίζοντας μια υποτροφία που θα εξασφάλιζε την παραμονή του στο Πανεπιστήμιο για τα επόμενα 4 χρόνια, ο Νεύτων αφιερώθηκε στη μελέτη των μαθηματικών, αλλά και της φυσικής φιλοσοφίας, με τη βοήθεια των οποίων επρόκειτο να μεγαλουργήσει αργότερα.
Το καλοκαίρι του 1665 είχαν ήδη εμφανιστεί τα πρώτα σημάδια της καταστροφικής εκείνης πανούκλας που έμελλε να παρασύρει στο θάνατο χιλιάδες ανθρώπους. Η πανούκλα σύντομα χτύπησε και το Πανεπιστήμιο του Cambridge, όπου το ανάγκασε να κλείσει τις θύρες του τον Οκτώβριο του ίδιου έτους για δύο χρόνια (μέχρι την άνοιξη του 1667). Ήταν μόλις 25 χρονών όταν αντίκριζε την πανούκλα να σπέρνει το θάνατο, τις διάφορες πολιτικές αναταραχές να δυσχεραίνουν την κατάσταση, το χάος που επικρατούσε στην κοινωνία και γενικά εικόνες που συνειρμικά παρέπεμπαν σε μια πορεία «προς την αποκάλυψη». Ωστόσο, αυτά τα δύο χρόνια ήταν πολύ παραγωγικά για το Νεύτωνα, όπου γύρισε στο χωριό του, το Woolsthorpe.
Έρευνα & ανακαλύψεις
Η αρχή της έρευνάς του έγινε με τη μελέτη των μαθηματικών, μελέτη που μια μέρα θα τον καθιστούσε έναν από τους μεγαλύτερους μαθηματικούς στην Ευρώπη. Υπολογίζοντας γεωμετρικούς τόπους σχεδόν κάθε αλγεβρικού σχήματος και μελετώντας τις υπερβολές με λογάριθμους και άλλες μεθόδους υπολογισμού, κατάφερε σε ηλικία μόλις 24 ετών να ολοκληρώσει ένα έργο που σήμερα είναι γνωστό σε μας ως calculus (αφήνοντας «απλά» άφωνους καθηγητές και μαθητές).
Σειρά είχε ο τομέας της Μηχανικής, όπου ο Νεύτωνας προσπάθησε να εξηγήσει τί συγκρατούσε τα περιστρεφόμενα σώματα γύρω από τον άξονα περιστροφής τους και δεν τα άφηνε να ξεφύγουν (κάτι που σήμερα αποδίδουμε στη κεντρομόλο δύναμη, χάρη στον ίδιο). Φυσικά, οι έρευνες και οι ιδέες του επηρεάστηκαν σε αρκετό επίπεδο από τον Γαλιλαίο, τον Ντε Καρτ, τον Κέπλερ και άλλους σημαντικούς επιστήμονες που είχαν μεγαλουργήσει πριν από εκείνον. Αυτό που τον απασχολούσε, όμως, ήταν το πως θα καταφέρει να ενοποιήσει όλα αυτά που διάβαζε και σκεφτόταν σε ένα ενιαίο μοντέλο με το οποίο θα μπορούσε κανείς να προσεγγίσει το σύμπαν και τη λειτουργία του. Τα αποτελέσματα των ερευνών του ήταν για άλλη μια φορά εντυπωσιακά. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με την οπτική, πειραματιζόμενος με πρίσματα και αναλύοντας τη φύση του φωτός. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα έργα που ο Νεύτων έφερε σε πέρας τον καιρό της Πανούκλας, δεν ήταν απλά τα έργα δύο χρόνων, αλλά προβληματισμοί που είχε ο Νεύτων από πολύ πριν και βρήκε ευκαιρία να εξωτερικεύσει μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια.
Επιστρέφοντας στο Cambridge, δύο χρόνια αργότερα, ο Νεύτων είχε την τιμή να εκλεχθεί «“υπότροφος” του κολλεγίου της Αγίας και Αδιαίρετης Τριάδος» (Trinity College), γεγονός που όχι μόνο τον κατέστησε μέρος του επιστημονικού κατεστημένου της εποχής, αλλά και του επέτρεψε να συνεχίσει τις έρευνες που είχε αρχίσει. Από τότε και για 28 χρόνια ο Νεύτων έμεινε στο Πανεπιστήμιο. Ίσως, βέβαια, όλα αυτά τα χρόνια να περίμενε και περαιτέρω καταξίωση στο χώρο του πανεπιστημίου, κάτι που δεν έγινε, καθώς ο ίδιος ήταν ιδιαίτερα απομονωμένος από τον υπόλοιπο κόσμο, αφιερωμένος αποκλειστικά στο έργο του.
Η εφεύρεση του κατοπτρικού τηλεσκοπίου
Το 1668, με την εφεύρεση του κατοπτρικού τηλεσκοπίου, καθώς και με τις ανακαλύψεις στον τομέα της οπτικής, μπήκε για τα καλά στους κύκλους της επιστημονικής κοινότητας, με αποτέλεσμα τον Οκτώβριο του 1669 να ανακηρυχτεί Επίτιμος Καθηγητής Μαθηματικών. Είχε δεχτεί την υποστήριξη των Barrow και John Collins, οι οποίοι τον ενθάρρυναν να επικεντρωθεί ξανά στα μαθηματικά (καθώς ασχολούταν κυρίως με την οπτική εκείνη την εποχή), πράγμα που έκανε. Ο Collins μάλιστα προσπάθησε –άδικα- να τον ενσωματώσει, ακόμη περισσότερο στην επιστημονική κοινότητα, αλλά ο Νεύτων όχι μόνο προτιμούσε την ανωνυμία του, αλλά και απομακρύνθηκε από τον Collins.
Η εφεύρεση του κατοπτρικού τηλεσκοπίου, κάτι για το οποίο ο Νεύτων ήταν ιδιαίτερα περήφανος, σύντομα έφτασε στα αυτιά της Βασιλικής Εταιρίας*, η οποία και ενδιαφέρθηκε να δει αυτή την εφεύρεση. Τότε, ο ίδιος τους έστειλε το τηλεσκόπιο μαζί με ένα γράμμα με τις θεωρίες του πάνω στη φύση των χρωμάτων. Ήταν η πρώτη φορά που ο Νεύτωνας εξέδιδε μελέτες του προς την επιστημονική κοινότητα. Ωστόσο, ο Robert Hooke, ένα από τα σημαντικότερα μέλη της Βασιλικής Εταιρίας που θεωρούσε ότι η οπτική είναι δικό του πεδίο ερευνών, αμφισβήτησε πολλά από τα λεγόμενα του Νεύτωνα. Αυτή η αντιζηλία μέσω της κριτικής του έργου αυτού είχε μεγάλη συνέχεια, καθώς ο Νεύτων συχνά επεδείκνυε αλαζονική συμπεριφορά, ενώ ο Hooke τον κατηγορούσε για λογοκλοπές. Κριτική για το ίδιο έργο δέχτηκε επίσης και από μια ομάδα Ιησουιτών, οι οποίοι ισχυρίζονταν πως μπόρεσαν να αναπαράγουν το πείραμα με τα πρίσματα και πως είχαν καταλήξει πως τα συμπεράσματά του ήταν λανθασμένα. Αυτές οι κριτικές έκαναν τον Νεύτωνα να ξεσπάσει με θυμό και να πείσει τον εαυτό του πως ήταν θύμα μιας μεγάλης συνωμοσίας – συνεπώς εγκατέλειψε τις μελέτες του γύρω από την οπτική και αρνήθηκε να συνεργαστεί σε οποιαδήποτε μελέτη της από άλλους.
Οι Νόμοι της κίνησης και ο Νόμος της Βαρύτητας
Από εκείνη τη στιγμή ο Νεύτων θα ασχολούνταν με τον κλάδο της Χημείας και πιο συγκεκριμένα με τον κλάδο της Αλχημείας, ξοδεύοντας μερόνυχτα ολόκληρα στο εργαστήριο του υπογείου του και κάνοντας υπολογισμούς και πειράματα. Παράλληλα, κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1670, αφιερώθηκε στις θεολογικές σπουδές, επικεντρώνοντας αρχικά το ενδιαφέρον του στην ιστορία της εκκλησίας κατά τον 4ο και 5ο αιώνα μ.Χ.
Το 1686 ο Νεύτων παρουσίασε ένα από τα μεγαλύτερα έργα του, το Philosophiae Naturalis Principia Mathematica στο οποίο διατύπωνε του Νόμους κίνησης και το Νόμο της Βαρύτητας.
Η Βασιλική Εταιρία σκόπευε να δημοσιεύσει αυτό το έργο, ωστόσο έκανε πίσω λόγω έλλειψης διαθέσιμων χρηματικών πόρων. Παρόλα αυτά, ο αστρονόμος Edmund Halley, εύπορος επιστήμονας και οπαδός του Νεύτωνα, χρηματοδότησε την έκδοση του Principia Mathematica και με αυτόν τον τρόπο, του έδωσε την ευκαιρία να αποκτήσει μια σπουδαία θέση στην επιστημονική κοινότητα.
Αυτή η θέση ήταν που τον απομάκρυνε προσωρινά από τη θεολογία και την Αλχημεία, φέρνοντας τον ίδιο πίσω στις θετικές επιστήμες.
Η εποχή μετά την έκδοση της Principia
Έπειτα από την έκδοση της Principia, ο Νεύτωνας κατά κάποιο τρόπο βαρέθηκε το Cambridge. Το 1689, εκλέχτηκε μέλος στο συμβούλιο του Πανεπιστημίου, κι έτσι μεταφέρθηκε στο Λονδίνο. Εκεί έμεινε ένα χρόνο, μη δείχνοντας να επιδιώκει επανεκλογή, αλλά περνώντας ευχάριστα τον καιρό του στο Λονδίνο.
Ο Νεύτων φέρεται να συνεργάστηκε με τους συγχρόνους του Robert Boyle και John Locke για το σχεδιασμό της οικονομικής πολιτικής της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Ασκούσαν τις αλχημικές τους δραστηριότητες με σκοπό την αποκόμιση γνώσεων προς όφελος της κοινωνίας, ενώ ταυτόχρονα τάσσονταν υπέρ της απαγόρευσης των αλχημικών δραστηριοτήτων.
Οι Boyle, Locke και Newton, φαίνονται να ήταν οι αναμορφωτές της αγγλικής οικονομίας, με τον τελευταίο να λύνει πολύπλοκα μαθηματικά προβλήματα οικονομικών μοντέλων, χάρη στη μαθηματική του ιδιοφυία. Αποτελούσαν πρόσωπα-κλειδιά στην υπηρεσία του Βασιλικού στέμματος και οι συμφωνίες τους με την Τράπεζα της Αγγλίας έθεσαν τα θεμέλια για τη δημιουργία της μετέπειτα παγκόσμιας επιρροής της Αγγλίας σε οικονομικό επίπεδο.
Θα πρέπει, δε, εδώ να τονιστεί ότι οι τρεις τους ήταν μέλη του «αόρατου κολλεγίου», προδρόμου της Βασιλικής Ακαδημίας. Αυτή είναι σχετικά σημαντική πληροφορία για το Νεύτωνα, αν σκεφτεί κανείς πως το αόρατο κολλέγιο αποτελούσε μια «ένωση» θεωριών και αντιλήψεων (κυρίως Ροδοσταυρικού και Ναϊτικού προσανατολισμού) από μια μεγάλη ομάδα αλχημιστών, φιλοσόφων, πολιτικών, καλλιτεχνών, επιστημόνων, ιατρών και άλλων σημαντικών προσώπων, με σαφείς μυστικιστικές επιρροές και διασυνδέσεις. Αυτός φαίνεται να είναι και ο λόγος που προσδίδεται στο Νεύτωνα, μεταξύ άλλων, ο τίτλος του Τέκτονα.
Άλλωστε, ένα σημαντικό μέρος των θεολογικών ερευνών του Νεύτωνα αφορούν την Καμπάλα και διάφορες αναλύσεις για το Σμαράγδινο Πίνακα (Emerald Tamblet) του Ερμή του Τρισμέγιστου και τις υπερφυσικές αλχημιστικές ιδιότητές του, στοιχεία τα οποία διαφυλάσσονταν σε μυστικιστικούς κύκλους.
Οι τρεις Νόμοι του Νεύτωνα
Οι τρεις Νόμοι του Νεύτωνα: Όσο δύσκολη κι αν είναι στην κατανόηση η Principia, ξεκαθαρίζει εξ’ αρχής τρεις Νόμους που διέπουν τη φύση και τη λειτουργία του μακρόκοσμου:mathemneftonas
Ο Νόμος της Αδράνειας: Κάθε σώμα αντιστέκεται στη μεταβολή της κινητικής του κατάστασης, εκτός κι αν κάποιες εξωτερικές δυνάμεις το αναγκάσουν. Αυτός ο Νόμος διατυπώνεται στη σημερινή φυσική ως εξής: Αν η συνισταμένη των δυνάμεων που ασκούνται σε ένα σώμα είναι μηδέν, τότε το σώμα ή ηρεμεί ή κινείται ευθύγραμμα και ομαλά.
Ο Θεμελιώδης Νόμος της Μηχανικής: Η επιτάχυνση που αποκτά ένα σώμα με την επίδραση μιας σταθερής δύναμης είναι αντιστρόφως ανάλογη της μάζας του σώματος. (ΣF = m a)
Νόμος Δράσης – Αντίδρασης: Για κάθε δράση, υπάρχει μια ίση και αντίθετη αντίδραση.
Σε αυτούς τους Νόμους, ο Νεύτων προσέθεσε ένα πλήθος προσεκτικών παρατηρήσεων και το σύνολο αυτής της εργασίας (η σημερινή Νευτώνεια φυσική) ήταν αυτό που κατά τον ίδιο αποτελούσε τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το σύμπαν.
O άνθρωπος Ισαάκ Νεύτωνας
Στοιχεία του Χαρακτήρα του Νεύτωνα
Ο Νεύτωνας ήταν ένας εσωστρεφής άνθρωπος. Κλεινόταν στο εργαστήριο του υπογείου του και εργαζόταν επτά ημέρες την εβδομάδα, 18 ώρες την ημέρα, απομονωμένος από τον έξω κόσμο. Έτρωγε ελάχιστα και συχνά ξεχνούσε να φάει επί πολλές ώρες. Ο Humphrey Newton, βοηθός αλλά και μακρινός συγγενής του Νεύτωνα, αναφέρει πως «Δεν μπορώ να πω ότι τον είδα ποτέ να κάθεται στο τραπέζι να φάει από μόνος του…ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που του θύμιζα ότι δεν είχε αγγίξει το εδώ και πολλές ώρες σερβιρισμένο φαγητό του». Σπάνια πήγαινε για ύπνο πριν τις 2.00 τη νύχτα, ενώ συχνά μπορεί να κοιμόταν με τα ρούχα του. Σηκωνόταν κατά τις 5.00 πλήρως ανανεωμένος και συνέχιζε αμέσως τη δουλειά. Πάντα άφηνε ελεύθερα τα μακριά ξανθά μαλλιά του και σε σπάνιες περιπτώσεις τα έπιανε, ίσως στις σπάνιες επίσημες εξόδους του.
Ήταν τόσο απορροφημένος με το έργο του που ξεχνούσε τις μέρες και τις ώρες. Αρκετές ημερομηνίες που έχει σημειώσει στα γραπτά του δεν συμβαδίζουν με τις πραγματικές ημερομηνίες στις οποίες έγραφε στο ημερολόγιο, ενώ υπάρχουν αναφορές από τον βοηθό του ότι αρκετές φορές είχε ξεχαστεί και είχε πάρει λάθος δρόμο για το Κολλέγιο του Cambridge. Είχε προσωπική βιβλιοθήκη με 1600-1800 τόμους/βιβλία, αλλά αρεσκόταν ιδιαίτερα στα χειρόγραφα συγχρόνων του.1Tt
Γενικά όμως, ήταν ένας χαμηλών τόνων στοχαστικός νέος και δε φαινόταν να τον συμπαθεί κανένας συμμαθητής του, εκτός από τον John Wickins, ο οποίος παρ’ ότι ήταν κοινωνικά ισχυρότερος από το Νεύτωνα, φαίνεται να είχε γίνει κάτι σαν γραμματέας του.
Άρχισαν να μοιράζονται ένα δωμάτιο (το μοιράστηκαν για 20 χρόνια, γεγονός που υποδεικνύει ότι πρέπει να ήρθαν αρκετά κοντά – πόσο κοντά είναι κάτι που δε γνωρίζουμε), αφού και οι δύο αποκαρδιώθηκαν από τους συμφοιτητές τους που έβαζαν την ευχαρίστηση πιό πάνω από τη δουλειά.
Στην πραγματικότητα, η διάσταση μεταξύ του Νεύτωνα και των υπόλοιπων φοιτητών ήταν μεγαλύτερη απ’ ότι θα ανέμενε κανείς. Όταν μάλιστα ο Νεύτωνας πρωτοέφτασε στο Cambridge, ταράχτηκε από τη νοοτροπία που είχαν οι συμφοιτητές του. Όπως διαπιστώνει ο καθηγητής του Imperial College, Rob Lliffe: «…ήταν λίγο αργότερα από την επιστροφή του Καρόλου Β’, ήταν περίοδος μεγάλης χαράς και μάλλον ο Νεύτων θα αποστρεφόταν τη συμπεριφορά των συμμαθητών του… έπιναν, την έπεφταν σε “κακές” νεαρές κοπέλες σε κοντινά χωριά…».
Αυτή η απέχθεια απέναντι στους συμφοιτητές του ήταν που ώθησε το Νεύτωνα αργότερα να φτιάξει ένα δικό του σχέδιο για την εκπαίδευση της νεολαίας στα Πανεπιστήμια…«Όλοι οι φοιτητές, μηδενός εξαιρουμένου, που θα βρεθούν σε καφενεία και ταβέρνες ή άλλα μαγαζιά που προσφέρουν ποτά, τα ονόματά τους θα δοθούν στον Αντιπρύτανη, ο οποίος θα τους καλέσει σε Εκκλησιαστικό Συμβούλιο», ήταν ένας από τους κανόνες του σχεδίου που πρότεινε ο Νεύτων.
Τυπικά, για το Νεύτωνα, η αφοσίωση στο διάβασμα ήταν ένας τρόπος αδιαφορίας, αλλά και αντίστασης στους σεξουαλικούς πειρασμούς. Ίσως κατά κάποιο τρόπο να απασχολούσε τον εαυτό του γι’ αυτόν τον λόγο με το διάβασμα. Από την άλλη όμως, το διάβασμα ήταν αυτό που τον κατέστησε έναν από τους μεγαλύτερους μαθηματικούς στον κόσμο, έναν από τους μεγαλύτερους φυσικούς στον κόσμο, έναν από τους μεγαλύτερους αλχημιστές στον κόσμο και τελικά… έναν από τους μεγαλύτερους Μύστες στον κόσμο.
Ο Ισαάκ Νεύτωνας, προέβλεψε το τέλος του κόσμου για το έτος 2060, δείχνουν χειρόγραφά του που εκτίθενται στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ. Τα συγκεκριμένα χειρόγραφα του μεγάλου φυσικού είχαν παρουσιασθεί για πρώτη φορά στο κοινό το 1969, στο πλαίσιο έκθεσης με τίτλο «Τα μυστικά του Ισαάκ Νεύτωνα», αναφέρει ανακοίνωση του πανεπιστημίου.
Ο Νεύτωνας εκτός από τη Φυσική και την Αστρονομία είχε διαπρέψει και ως Θεολόγος και Αλχημιστής. Σε μια επιστολή του, που χρονολογείται στο 1704, ασχολείται με μια σειρά περίπλοκων υπολογισμών, με βάση ένα εδάφιο από τη Βίβλο, παρμένο από το Βιβλίο του Δανιήλ.
Σύμφωνα με τους αλγόριθμούς του, θα πρέπει να κυλήσουν 1260 χρόνια από την επανίδρυση της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από τον Καρλομάγνο έως το τέλος του κόσμου.
Η Εθνική Βιβλιοθήκη του Εβραϊκού Πανεπιστημίου διαθέτει πολλά γραπτά από το χέρι του μεγάλου σοφού, χάρη στο κληροδότημα ενός πλούσιου συλλέκτη.
Δημοσιογραφική Επιμέλεια: Μαρία Καραγιάννη
