H Αναστασία Καλλιοντζή γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Αργυρούπολη. Είναι μοναχοπαίδι, με ό,τι καλό και κακό μπορεί να συνεπάγεταιαυτό για ένα παιδί.Ωστόσο, εκτός από δυο αφοσιωμένους γονείς, είχε την τύχη να έχει και τους καλύτερους δασκάλους που θα μπορούσε να ονειρευτεί, στα δημόσια σχολεία όπου φοίτησε. «Στους δασκάλους μου ειλικρινώς χρωστώ ό,τι έχω γίνει σήμερα» αφηγείται η Αναστασία. «Δεν ξέρω αν ήταν ‘άλλα εκείνα τα χρόνια’, εμάς πάντως οι δάσκαλοί μας, μας δίδαξαν πρώτα να είμαστε άνθρωποι και μετά ό,τι άλλο αποφασίσουμε να κάνουμε».
Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, στην Κομοτηνή, μια πόλη που της καθόρισε τη μετέπειτα ζωή της. Δεν είναι τυχαίο ότι το πρώτο της βιβλίο, το «Μη Μου Λες Αντίο», διαδραματίζεται εκεί! Σήμερα είναι πια δικηγόρος και ασκεί τη μαχόμενη δικηγορία, όχι τόσο από ανάγκη βιοπορισμού, αλλά από εκείνη την παιδιάστικη σχεδόν, ιδεαλιστική ανάγκη να νιώσει ότι μπορεί να φανεί χρήσιμη. Είναι και αναγνωρισμένη συγγραφέας. Κι η ζωή, ποτάμι γάρ, συνεχίζεται…με ένα νέο βιβλίο, με τίτλο «Χαμένο χθες».
Τι αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τη συγγραφή του νέου σας βιβλίου με τίτλο «Χαμένο Χτες»;
Η πηγή της έμπνευσής μου για το «Χαμένο Χτες» ήταν τα θλιμμένα μάτια ενός ηλικιωμένου Ιεροψάλτη που συνάντησα σε μια Εκκλησία, κάποια μέρα της Μεγάλης Εβδομάδας. Ήταν απίστευτο, αλλά όταν αντίκρισα το βλέμμα του, ήξερα, εκ των προτέρων, ότι είχε γεννηθεί βιβλίο.
Με ποιον από τους ήρωες που έχετε δημιουργήσει, έχετε ταυτιστεί περισσότερο;
Αν κάνω το λάθος να ταυτιστώ με κάποιον από τους ήρωες μου, έχασα το παιχνίδι. Γνωρίζω συγγραφείς που από την υπερβολική ταύτιση με κάποιον από τους ήρωές τους, δεν μπόρεσαν να πάνε παρακάτω. Δεν ταυτίζομαι με κανέναν, αλλά μετά βεβαιότητας μπορώ να σας πω ότι αγάπησα με όλη τη δύναμη της ψυχής μου τον κεντρικό ήρωα, το Στέφανο Άζαγα. Η κατάδυση στα άδυτα της ψυχής ενός ηλικιωμένου άνδρα που στη ζωή του δεν έχει ζήσει απολύτως τίποτα, εκτός από την άρρωστη σχέση με την υπέργηρη, δεσποτική μητέρα του, ήταν ό,τι πιο ενδιαφέρον έχω ζήσει από συγγραφικής απόψεως μέχρι σήμερα!
Είστε πτυχιούχος της Νομικής και ασκείτε ενεργά το επάγγελμα της δικηγόρου. Θεωρείτε ότι αποτελεί το ιδανικό επάγγελμα για εσάς;
Η δικηγορία αποτελούσε για μένα όνειρο ζωής. Τη θεωρώ ιδανικό επάγγελμα για μένα, διότι με κρατάει σε στενή επαφή με τον παλμό της κοινωνίας. Δεν είναι τυχαίο ότι οι δικηγόροι τυγχάνουν κατεξοχήν κοινωνικά και επικοινωνιακά όντα. Όταν ήμουν ακόμη φοιτήτρια, αντιμετώπιζα το μελλοντικό μου επάγγελμα με μια αντίληψη ιδεαλιστική. Πίστευα, έλπιζα και προσευχόμουν να μπορέσω κι εγώ κάποτε να συμβάλω στην αποκατάσταση της διασαλευθείσας δικαιοσύνης. Τώρα, επί του πρακτέου πια, σαφώς και εξακολουθεί να με γεμίζει, αλλά δεν μπορώ να πω πως με ικανοποιεί πάντα. Δυστυχώς, οι συνθήκες κάτω από τις οποίες καλείται σήμερα ένας δικηγόρος να προσφέρει τις υπηρεσίες του, ειδικά στην Αθήνα, είναι επιεικώς απαράδεκτες, ποιοτικά και ποσοτικά. Ωστόσο, παραμένω ευτυχής που, παρά τις απαράδεκτες συνθήκες ενάσκησης του επαγγέλματός μου, δεν έχασα ποτέ την ιδεαλιστική αντίληψη με την οποία το αντιμετώπισα από τότε ακόμη που το σπούδαζα.
Τι σας ώθησε στη συγγραφή βιβλίων; Ήταν όνειρο ζωής ή απλά σας προέκυψε;
Στη συγγραφή βιβλίων, θαρρώ πως με έσπρωξε μια ανάγκη αυτοέκφρασης και εκτόνωσης της ενέργειας που κουβαλώ μέσα μου, και που καμιά φορά γινόταν πολύ κουραστική και δεν ήξερα πώς να την αποφορτίσω. Σίγουρα δεν αποτελούσε όνειρο ζωής, ήταν κάτι που προέκυψε στην πορεία, εντελώς τυχαία, όπως πίστευα όταν ξεκίνησα, εντελώς μοιραία, όπως πιστεύω τώρα πια, μετά από έξι ολόκληρα βιβλία.
Σε όλα τα βιβλία σας παίζει πρωταρχικό ρόλο η Εκκλησία. Στη ζωή σας τι θέση έχει;
Η Εκκλησία αποτελεί για μένα καταφύγιο. Είναι ένας χώρος όπου προσωπικά βιώνω μια αίσθηση τέτοιας γαλήνης, που όμοιά της δεν έχω ξαναζήσει ποτέ και πουθενά. Ως εκ τούτου, είναι φυσικό να μετουσιώνω μέσα στα βιβλία μου τη λαχτάρα που αισθάνομαι για την Εκκλησία και τα όσα λαμβάνουν χώρα εκεί.
Κάποτε η θρησκεία δεν καταλάμβανε καμία θέση στη ζωή μου. Όταν την συνάντησα άλλαξαν τα πάντα και άλλαξαν για πάντα. Είμαι πολύ ευτυχισμένη που αυτή η μέρα ήρθε…θα μπορούσε να μην είχε έρθει ποτέ, ή να ερχόταν τόσο αργά που να μην είχα πια καιρό να συνειδητοποιήσω τι έχανα τόσα χρόνια. Τώρα η θρησκεία, εκπεφρασμένη μέσα από την ορθόδοξη Χριστιανική πίστη και τα Μυστήρια της Εκκλησίας, αποτελεί για μένα αστείρευτη πηγή χαράς, μιας χαράς που δεν συγκρίνεται με τίποτα στον κόσμο.
Σε τι βαθμό οι ήρωες των βιβλίων σας έχουν στοιχεία από τα προσωπικά σας βιώματα;
Όχι μεγάλο. Σε ό,τι αφορά τους ήρωες μου, με ενδιαφέρει πολύ περισσότερο να υποδυθούν κάτι που δεν είμαι εγώ, ούτε και θα υπάρξω ποτέ. Αυτό που τους δίνω είναι, θα έλεγα, μικρές δικές μου στιγμές.
Είστε μητέρα. Ως εκ τούτου έχετε σκεφτεί ποτέ να γράψετε κάποιο παραμύθι ή βιβλίο για νεαρότερες ηλικίες;
Είναι κάτι που το σκέφτομαι και το θέλω πολύ. Ίσως να το κάνω κάποτε.
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για εσάς να συνδυάσετε οικογένεια και καριέρα;
Ας μη γελιόμαστε, είναι πάντα πάρα πολύ δύσκολο. Είναι σαφές ότι η καριέρα γίνεται σε βάρος της οικογένειας, ειδικά για μία δικηγόρο όπως εγώ, που ασκώ τη μαχόμενη δικηγορία, πράγμα που σημαίνει ότι η δουλειά μου δεν έχει ωράρια. Ευτυχώς που η οικογένειά μου, ιδίως ο γιος μου, δείχνει κατανόηση, κι έτσι κι εγώ μπορώ να συνεχίζω να δουλεύω, μην έχοντας αξεπέραστες τύψεις.
Αν κάποια στιγμή χρειαζόταν να θυσιάσετε την καριέρα σας για την οικογένεια θα το κάνατε; Έχει συμβεί ποτέ στο παρελθόν;
Μέχρι στιγμής δεν έχω βρεθεί σε τέτοιο δίλημμα, αλλά, για να είμαι ειλικρινής, δε θα θυσίαζα την καριέρα μου για τίποτα στον κόσμο, εκτός αν κάποια στιγμή στη ζωή μου αποφάσιζα να εγκαταλείψω τα εγκόσμια και να γίνω μοναχή. Τότε ναι, θα το έκανα.
Το βιβλίο αποτελεί μέσο για τη διεύρυνση του πνευματικού μας ορίζοντα. Θεωρείτε ότι οι νέοι της εποχής μας διαβάζουν αρκετά;
Δεν είμαι σίγουρη ότι διαβάζουν αρκετά, αλλά το παρήγορο είναι ότι διαβάζουν. Σε ό,τι αφορά την αναγνωσιμότητα, η κατάσταση μπορεί να βελτιωθεί με καλύτερη προβολή του βιβλίου. Μια καλή αρχή μπορούν να κάνουν οι γονείς και οι δάσκαλοι, υποδεικνύοντας στα παιδιά, τις χάρες και τις χαρές της ανάγνωσης. Ας μην ξεχνάμε ότι το βιβλίο είναι ένα παράθυρο στον κόσμο, είναι μια «άνοιξη» του ματιού και της ψυχής σε αδιάβατα μονοπάτια. Η μαγεία αυτή είναι ασύγκριτη. Ρωτήστε τους μανιώδεις αναγνώστες, αυτοί ξέρουν!
Οι στατιστικές δείχνουν ότι η αναγνωσιμότητα είναι σε χαμηλό επίπεδο στη χώρα μας. Που πιστεύετε, ότι οφείλεται αυτό;
Στη βαριεστιμάρα που μας διακατέχει γενικότερα ως λαό, στην υπερβολική ενασχόληση με ότι σχετίζεται με εικόνα, αλλά και σε μια στρεβλή αντίληψη που έχει πολύς κόσμος ότι τάχα το βιβλίο αποτελεί είδος πολυτελείας, και από πνευματικής, αλλά και από οικονομικής απόψεως.
Τα ΜΜΕ, μέσω των διαφημίσεων, έχουν αρχίσει και προωθούν τα βιβλία. Πιστεύετε ότι με αυτό τον τρόπο συμβάλλουν στη παρακίνηση των νέων;
Στο βαθμό που οι νέοι παρακινούνται αρκετά από αυτά που προβάλλουν τα ΜΜΕ ως πρότυπα, πιστεύω ότι μπορούν να βοηθήσουν. Θαρρώ, ότι ήδη έχουν βοηθήσει. Ευτυχώς! Ιδού και κάτι καλό.
Κατά τη γνώμη σας η νεοελληνική συγγραφή είναι σε καλά επίπεδα ή χρήζει κάποιας βελτίωσης από πλευράς εκδοτικών οίκων και συγγραφέων;
Η νεοελληνική συγγραφή είναι μια χαρά, τόσο από άποψη ποσότητας, όσο και από άποψη ποιότητας. Έχω ξεθάψει αληθινούς θησαυρούς στα βιβλιοπωλεία, μερικοί μάλιστα απ’ αυτούς τους θησαυρούς δεν έτυχαν ποτέ της κριτικής σε κάποια εφημερίδα, ή της προβολής ή της εν γένει διαφήμισης. Πιστεύω ότι πάμε καλά και χαίρομαι πολύ, διότι όταν κάποιος γράφει, αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν άνθρωποι που διαβάζουν.
Με ποια κριτήρια επιλέγει ένας εκδοτικός οίκος, ποιο βιβλίο θα προωθήσει; Μπορεί να αποτελέσει κίνητρο το πόσο εμπορικό είναι;
Η κατεξοχήν δουλειά ενός εκδοτικού οίκου είναι να προωθήσει το προϊόν του, το βιβλίο, διότι από την προώθηση, η οποία, ενίοτε, μεταφράζεται σε καλές πωλήσεις, θα βγουν ωφελημένοι αμφότεροι, και ο εκδότης και ο συγγραφέας. Σε ό,τι αφορά το ζήτημα των κριτηρίων, βάσει των οποίων επιλέγει ο εκδότης έναν συγγραφέα, δεν είμαι απόλυτα σίγουρη. Σαφώς και η ποιότητα του λόγου του συγγραφέα αποτελεί ένα ισχυρό κίνητρο, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι ο εκδότης είναι κι αυτός έμπορος με σκοπό το κέρδος, οπότε ορισμένες φορές επιλέγει το συγγραφέα του με βάση το κριτήριο της απήχησης στον κόσμο που θα έχει η ιστορία που φέρνει ο συγγραφέας.
Ένα ωραίο εξώφυλλο παίζει ρόλο στην αγορά ενός βιβλίου;
Σαφέστατα. Για τον μέσο αναγνώστη, φρονώ, ότι αποτελεί το ισχυρότερο κίνητρο.
Σχολιάστε ένα βιβλίο που διαβάσατε τελευταία και σας εντυπωσίασε.
Το τελευταίο που διάβασα είναι ένα παλιό βιβλίο, εικοσαετίας, που έπεσε στα χέρια μου μόλις πριν από λίγο καιρό. Λέγεται «Κούτζο», και συγγραφέας του είναι ο Στήβεν Κινγκ. Εμένα αυτό το βιβλίο με συγκλόνισε, γιατί αποδομεί το επιλεγόμενο «αμερικάνικο όνειρο» με έναν τρόπο αριστοτεχνικό, μέσα από τα μάτια ενός παιδιού κι ενός σκύλου. Ήταν εξαιρετικό βιβλίο. Τώρα έχω ξεκινήσει το «Έστω μια φορά», της φίλης μου Πασχαλιάς Τραυλού. Πιστεύω, ότι η Πασχαλιά παράγει τέχνη και τούτο έχει τόσο μεγάλη διαφορά από το να παράγει κανείς σκέτο λόγο.
Από την Έλενα Καλλέγια
