Η Grace C. Young, με έδρα την Οξφόρδη, είναι μηχανικός των ωκεανών και εξερευνητής της National Geographic Emerging Explorer για το 2017.
Η Grace χορεύει έξω από τον Υδροχόο, το υποβρύχιο όπου διέμεινε για 15 ημέρες κατά τη διάρκεια της αποστολής 31. Φωτογραφία: Fabien Cousteau – Αποστολή 31.
Η Grace C. Young ανακάλυψε την αγάπη της για τη θάλασσα στα ιστιοπλοϊκά ταξίδια σε ολόκληρο το Οχάιο, το Μίτσιγκαν και την περιοχή της Ουάσινγκτον, και περνά τον χρόνο της ανάμεσα στη μελέτη στην Οξφόρδη και την επιτόπια έρευνα στην Καραϊβική.
Με τί ασχολείστε αυτόν τον καιρό;
Ασχολούμαι με διάφορα εγχειρήματα, ενώ ταυτόχρονα τελειώνω και το διδακτορικό μου στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Η διατριβή μου επικεντρώνεται στην τρισδιάστατη χαρτογράφηση των κοραλλιογενών υφάλων και πως συσχετίζεται η δόμηση του ύφαλου με την υγεία του οικοσυστήματος. Παρακολουθώ τη δομική πολυπλοκότητα του ύφαλου, πώς αλλάζει με το πέρασμα του χρόνου και πώς αλληλεπιδρούν τα ψάρια με την τρισδιάστατη αρχιτεκτονική του. Είναι ένα διεπιστημονικό πρόγραμμα, που περιλαμβάνει τη ζωολογία και τη μηχανική, ενώ απαιτεί και πολύ χρόνο υποθαλάσσιας έρευνας, μελετώντας τους υφάλους των ακτών της Ονδούρας. Επίσης, βοηθάω στην αναδημιουργία ενός ερευνητικού υποβρυχίου, που ονομάζεται «Pisces VI», το οποίο θα μας επιτρέψει να ανακαλύψουμε περισσότερα είδη βαθέων υδάτων και να κατανοήσουμε καλύτερα πώς λειτουργούν τα ωκεάνια οικοσυστήματα. Τέλος, μόλις ξεκίνησα ένα σχέδιο ανάπτυξης νέας τεχνολογίας που θα μας επιτρέπει να αναλύουμε γενετικά τα θαλάσσια πλάσματα στο φυσικό τους περιβάλλον, αλλά αυτό το πόνημα βρίσκεται στα πρώτα του στάδια.
Τι είναι εκείνο που σας συναρπάζει σε ό,τι αφορά τους κοραλλιογενείς υφάλους;
Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι είναι οι «μεγάλες πόλεις του ωκεανού». Κατέχουν το 25% του συνόλου της θαλάσσιας ζωής, αλλά καλύπτουν λιγότερο από το 1% της επιφάνειας του ωκεανού. Ένας από τους παράγοντες που τους επιτρέπει να το κάνουν αυτό, είναι η πανέμορφη δομική πολυπλοκότητα που έχουν, η οποία δημιουργεί κόγχες για είδη που κρύβονται από τα ζώα «κυνηγούς» ή τις καταιγίδες, ενώ έχει παράλληλα και μια τρομερή επιφάνεια για να υποστηρίξει μία πολύ μεγάλη ποικιλία ζωντανών οργανισμών που τρέφονται σε αυτή.
Η μελέτη και η έρευνα στην φύση πόσο χρόνο απαιτούν;
Περνάω τρείς μήνες τον χρόνο περίπου σε επιτόπιες μελέτες και τους υπόλοιπους πραγματοποιώ ανάλυση δεδομένων ή αναπτύσσοντας υπό δοκιμή τεχνολογίες στην Οξφόρδη.
Σε ποιο μέρος, πραγματοποιείτε την εξωτερική σας μελέτη;
Η διδακτορική μου διατριβή έχει θέμα ένα αρκετά απομονωμένο νησί, που ονομάζεται, Utila και βρίσκεται δύο ώρες με το πλοίο, από την ηπειρωτική Ονδούρα. Υπάρχουν μόνο περίπου 4.000 άνθρωποι που ζουν εκεί και μόνο ένας κεντρικός δρόμος στο νησί – μπορεί κάποιος να πάρει ένα αμαξίδιο του γκολφ, και να κάνει βόλτα γύρω από το νησί σε μια μέρα. Έχουμε έναν σταθμό εκεί, όπου λειτουργεί περίπου μια δεκαετία, και τον συντηρεί μια ομάδα η «Wallacea».
Έτσι όπως τα λέτε, ακούγεται σαν παράδεισος!
Ξυπνάω στις 7 το πρωί, τρώω ρύζι και φασόλια για πρωινό στο καταδυτικό κέντρο, ύστερα φοράω τον εξοπλισμό κατάδυσης και κάνω 3-4 βουτιές τη μέρα, η κάθε μία από τις οποίες διαρκεί για περίπου μία ώρα. Ποτέ δεν πηγαίνω όμως μόνος μου. Πάντα έχω τουλάχιστον έναν συνεργάτη που βουτάει μαζί μου. Κάνουμε πειράματα και συλλέγουμε δεδομένα. Το προηγούμενο καλοκαίρι είχαμε μια σειρά πλακιδίων κάτω από το νερό, τα οποία ανέπτυξαν κοράλλια και έπρεπε να τα ανασύρουμε και να τα φέρουμε στην επιφάνεια. Το κάθε πλακάκι ζύγιζε περίπου 2μιση κιλά και υπήρχαν 200 από αυτά, σύνολο περίπου μισός τόνος! Επιστρέφω από την έρευνα στο βυθό και είμαι στην καλύτερη σωματική κατάσταση της ζωής μου.
Η Grace απολαμβάνει ένα φλιτζάνι τσάι με τον Fabien Cousteau στο υποβρύχια
Πώς διατηρείτε επαφή με τους φίλους και την οικογένειά σας όταν βρίσκεστε στη Utila;
Δεν είναι εύκολο. Συχνά εργάζομαι σε περιοχές που δεν έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες διαδικτύου ή ταχυδρομείου, επομένως δεν υπάρχουν μέσα επικοινωνίας με τους αγαπημένους μου. Πρόσφατα άρχισα να γράφω και να ανταλλάσσω γράμματα με στενούς φίλους πριν φύγω. Έτσι, μπορούμε να τα διαβάζουμε κάθε εβδομάδα που είμαστε μακριά και παραμένουμε στις σκέψεις ο ένας του άλλου. Επίσης, περιορίζω τον εαυτό μου μόνο σε μια σύνδεση στο διαδίκτυο – αν και μερικές φορές απαιτεί κυριολεκτικά περπάτημα στην άλλη άκρη του νησιού. Αυτή είναι μια σοβαρή επιμονή ώστε να αποσταλεί ένα σημαντικό μήνυμα.
Χάνετε σημαντικά νέα;
Θυμάμαι να βγαίνω από το νερό μετά από μια κατάδυση και κάποιος μου είπε ότι η Βρετανία είχε αποχωρήσει από την Ε.Ε. Δεν ήμουν σίγουρος ότι άκουσα σωστά, αλλά είχα αρκετές ώρες κατάδυσης εκείνη την ημέρα, οπότε δεν μπορούσα να το επιβεβαιώσω. Μάλιστα, επειδή το διαδίκτυο είναι τόσο δυσπρόσιτο στο νησί, βασιζόμαστε στις ειδήσεις από στόμα σε στόμα. Δεν μπορούμε να ενημερωθούμε κανονικά για τα νέα. Όταν εργάζομαι σε αυτό το νησί, φίλοι λένε χαριτολογώντας, “Καλά, κάτω από βράχο ζούσες;” και απαντώ, “όχι, κάτω από το νερό.” Η θετική πλευρά είναι μη μπορώντας να συνδεθώ στο διαδίκτυο και βρισκόμενος μακριά από τα πάντα, επικεντρώνομαι ουσιαστικά στην έρευνα. Προσπαθώ επίσης να εκμεταλλευτώ την απομόνωση, διαβάζοντας περισσότερα βιβλία.
Έχει απειληθεί ποτέ η ζωή σας;
Πολλοί συχνά με ρωτούν «Δε φοβάστε να ζείτε κάτω από το νερό;» «Να κάνετε καταδύσεις με καρχαρίες;» «Να πλέετε κατά μήκος του ωκεανού;» «Να βουτάτε την νύχτα» κ.λπ. Η αλήθεια είναι πως, ό,τι έχω κάνει είναι ασφαλές, αλλιώς δεν θα το έκανα. Πριν από κάθε αποστολή, εκτιμούμε το ποσοστό ρίσκου που εμπεριέχεται, ώστε να σκεφτούμε κάθε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης που μπορεί να προκύψει και πως θα αντιδράσουμε σε αυτή. Ο κίνδυνος δεν προέρχεται τόσο από τα θαλάσσια πλάσματα, όσο από την απροσεξία. Κατά κύριο λόγο, θεωρώ ότι πιθανότατα κινδυνεύω περισσότερο, όταν περπατάω τους δρόμους της Οξφόρδης.
Πού θα θέλατε να είστε τώρα;
Είμαι πάντα πιο ευτυχισμένος πάνω ή μέσα στο νερό. αλλά προσπαθώ να ζω τη στιγμή, γι’ αυτό είμαι πολύ χαρούμενος εδώ στην Οξφόρδη – αν και μου λείπει ο ωκεανός.
Ποια αντικείμενα πολυτελείας «κρύβετε» στις αποσκευές σας πριν από κάθε ταξίδι;
Πάντα φοράω το ρολόι κατάδυσης μου, της εταιρείας «Doxa», το οποίο πήρα σε μια προηγούμενη αποστολή, που ονομαζόταν «Αποστολή 31», όπου ζήσαμε κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας για 15 ημέρες στον βιότοπο «Υδροχόος». Το ρολόι έχει ένα εμβληματικό πορτοκαλί πρόσωπο.
Απόδοση, κείμενο: Κωνσταντίνος Αλεξόπουλος
Επιμέλεια: Βίκυ Μπαφατάκη
Πρωτότυπο κείμενο: Jonathan Manning του National Geographic.
https://www.nationalgeographic.org
