Είναι υπαρκτό πρόσωπο με πλασματική προσωπικότητα. Στις συζητήσεις με τις φίλες μας είναι το πρώτο και πολλές φορές το μόνο θέμα. Είναι ο ιδανικός άντρας, είναι ο έρωτας που φτάνει τα όρια της εμμονής, ο άντρας που υπάρχει μόνο στο μυαλό μας…
Γιατί, όμως, ένας άνθρωπος πολιορκεί το μυαλό μας με δική μας συναίνεση; Γιατί δημιουργείται αρρωστημένα μέσα στο μυαλό, ένας έρωτας ιδανικός, βασανιστικός που καταντά να γίνεται εμμονή; Τι οδηγεί όμως μια γυναίκα ανεξαρτήτως ηλικίας να προτιμά ένα ωραίο ψέμα από μια άσχημη και σκληρή αλήθεια;
«Οι σχέσεις απαιτούν ενδιαφέρον, προσπάθεια, χρόνο, υπομονή. Κάποιοι άνθρωποι όμως δεν είναι διατεθειμένοι να διαθέσουν τίποτα από αυτά, αναφέρει η ψυχολόγος Κατερίνα Καραγιάννη και συνεργάτης του Ελληνικού Σεξολογικού Ινστιτούτου.
Παρ’ όλα αυτά, θέλουν να ερωτευτούν για να προσθέσουν ένα ενδιαφέρον στην ζωή τους. Έτσι επιλέγουν να ερωτευτούν έναν άνθρωπο και να αφοσιωθούν σε έναν έρωτα χωρίς, όμως, να υπάρχει ανταπόκριση. Εξιδανικεύουν με αυτό τον τρόπο το άτομο που επέλεξαν και πλάθουν μια φανταστική εικόνα που αγγίζει την τελειότητα. Ένας ανεκπλήρωτος έρωτας δεν έχει ημερομηνία λήξης, παρά μόνο, όταν εμείς το επιλέξουμε, αφού βρίσκεται ουσιαστικά κάτω από τον δικό μας έλεγχο…τις δικές μας σκέψεις και ιδέες».
Το παιχνίδι, όμως, που έχουμε επιλέξει και οι όροι του παιχνιδιού που έχουμε ορίσει μόνες μας, δεν εξελίσσεται πάντα, όπως το φανταζόμαστε. Τις περισσότερες φορές δεν αντέχουμε την δυνητική κατάσταση στην οποία έχουμε αυθυποβληθεί και κάθε φορά που οι φίλες μας, μας παροτρύνουν να βάλουμε μια τελεία, εμείς δηλώνουμε αδύναμες, να ξεφύγουμε από τον κεραυνοβόλο έρωτα που βιώνουμε. Ερωτευτήκαμε λοιπόν κεραυνοβόλα; «Η πραγματικότητα είναι πως την δεδομένη στιγμή ήμαστε έτοιμοι να ερωτευτούμε κάποιον άλλο που ήταν εξίσου διαθέσιμος.
Όταν ερωτευόμαστε οι ορμονικές αλλαγές και η αυξημένη έκκριση ουσιών (π.χ. φερομόνες, ντοπαμίνη ) ευοδώνουν αλλαγές στην σεξουαλικότητα και επηρεάζουν το συναίσθημα, την διάθεση και την ερωτική μας συμπεριφορά.
Η εμμονή οδηγεί στην εξιδανίκευση;
Όταν όμως, είμαστε διαθέσιμοι να ερωτευτούμε, εξιδανικεύουμε το σύντροφο μας, και επιλέγουμε να βλέπουμε στην ουσία τον καλύτερό του εαυτό.
Βλέπουμε αυτά που θέλουμε να δούμε στον άλλο και παραβλέπουμε τυχόν αρνητικούς παράγοντες που μπορούν να δράσουν ανασταλτικά στη δημιουργία και την εξέλιξη της σχέσης.»
Έχουμε επιλέξει ένα ψέμα; Ένα ψέμα, το οποίο ακολουθείται από μια σειρά άλλων, φτιάχνοντας μια αλυσίδα που σιγά σιγά τυλίγεται ασφυκτικά γύρω μας;
«Συνήθως ψάχνουμε να βρούμε σημάδια, ότι η έλξη είναι αμοιβαία και δίνουμε στην κάθε του κίνηση, τη σημασία που εμείς θέλουμε να δώσουμε, μας πληροφορεί η ψυχολόγος Κατερίνα Καραγιάννη. Η επιλογή ενός ανεκπλήρωτου έρωτα, μας κάνει να εγκλωβιζόμαστε σε συναισθηματικά αδιέξοδα, που πολλές φορές είναι στην ουσία, απλά, ένας τρόπος να κρατηθούμε μακριά από τα άγχη, τις αγωνίες και τις απαιτήσεις, μιας πραγματικής σχέσης. Εμπεριέχει συνήθως τόσο τον φόβο της δέσμευσης, όσο και τον φόβο της απόρριψης. Παράλληλα, τις περισσότερες φορές, εκφράζει την ανασφάλεια απέναντι στην ικανότητα μας να κρατήσουμε μια σχέση, αλλά και τον φόβο μας να εκθέσουμε τον εαυτό μας και να τον αφήσουμε απροστάτευτο παίρνοντας το ρίσκο να πληγωθούμε.»
Για να ξεπεράσουμε, όμως, τις μεγαλύτερες φοβίες μας πρέπει πρωτίστως να περάσουμε μέσα από αυτές. Άλλωστε μια αληθινή σχέση με τις καλές και τις κακές στιγμές είναι μακράν καλύτερη από το παγωμένο βλέμμα μιας φωτογραφίας και την αβάσταχτη μοναξιά μιας νοερής αγκαλιάς.
Επιμέλεια: Βίκυ Μπαφατάκη
