Ήταν 2.20 τα ξημερώματα Δευτέρας 15 Απριλίου του 1912, όταν το «Αβύθιστο» πλοίο Τιτανικός οδηγείτο στον υγρό του τάφο, στα παγωμένα νερά του βόρειου Ατλαντικού Ωκεανού. Χρειάστηκαν μόνο 2.5 ώρες από την στιγμή που ο Τιτανικός προσέκρουσε πάνω στο μοιραίο παγόβουνο μέχρι να χαθεί μια για πάντα στο βυθό του βόρειου Ατλαντικού Ωκεανού.
Αμέσως μετά την σύγκρουση ο ασυρματιστής του πλοίου εξέπεμψε σήμα κινδύνου (SOS), ούτως ώστε να ζητήσει βοήθεια. Εκείνη τη στιγμή μόνο 4 πλοία είχαν ανταποκριθεί στο σήμα κινδύνου. Ένα από αυτά ήταν και το θρυλικό υπερωκεάνιο «Καρπάθια» που μετέφερε 750 επιβάτες σε μια ανοιξιάτικη κρουαζιέρα από την Νέα Υόρκη στην Μεσόγειο θάλασσα.
Από τους 2.224 επιβάτες που μετέφερε ο Τιτανικός στο παρθενικό του ταξίδι, περισσότεροι από 1.500 έχασαν τη ζωή τους το βράδυ που το υπερωκεάνιο βυθίστηκε.
Το Καρπάθια που έσπευσε όσο το δυνατόν γρηγορότερα στο σημείο του ναυαγίου για βοήθεια, έσωσε τελικά 705 ανθρώπους. Ωστόσο από ένα τραγικό παιχνίδι της μοίρας, χάθηκε κι αυτό μερικά χρόνια αργότερα στα παγωμένα νερά της θάλασσας της Ιρλανδίας, χτυπημένο από τορπίλη γερμανικού υποβρυχίου.
Ο ήρωας – καπετάνιος
Το βράδυ της 14ης Απριλίου του 1912, ο ασυρματιστής του Καρπάθια, Χάρολντ Κόταμ λαμβάνει σήμα κινδύνου από τον Τιτανικό και αμέσως ειδοποιεί τον καπετάνιο Άρθουρ Ρόστρον για το συμβάν. Ο τελευταίος δίχως δεύτερη σκέψη αποφασίζει να κάνει στροφή 180 μοιρών και να σπεύσει για βοήθεια. Το υπερωκεάνιο Καρπάθια απείχε 4 ώρες από τον Τιτανικό.
Ο Ρόστρον γνώριζε ότι μέσα στο σκοτάδι παραμόνευε ο κίνδυνος των παγόβουνων, αλλά έπρεπε να ρισκάρει να πλέει με τη μέγιστη ταχύτητα. Επρόκειτο για τις ζωές πολλών ανθρώπων. Είχε πάρει όσες προφυλάξεις μπορούσε, τοποθετώντας δύο πρόσθετους παρατηρητές στην πλώρη να κοιτάνε για παγόβουνα και έδωσε την εντολή στον ανθυποπλοίαρχο να στέκει σκοπός στη δεξιά γέφυρα του πλοίου. Ακόμα έδωσε εντολή στους τρεις γιατρούς του πλοίου να μετατρέψουν τις τρεις τραπεζαρίες σε χώρους περίθαλψης και υποδοχής των αρρώστων και των τραυματιών, ενώ παράλληλα διέταξε τον αρχιθαλαμηπόλο να έχει έτοιμο καφέ για το πλήρωμα όπως και ζεστή σούπα, ποτά και κουβέρτες για τους επιζώντες του Τιτανικού.
Διάσωση
Το Καρπάθια χρειάστηκε 4 ώρες για να προσεγγίσει τελικώς το σημείο που προσέκρουσε ο Τιτανικός με το παγόβουνο. Αλλά ήταν πλέον αργά, καθώς το «Αβύθιστο» πλοίο είχε πλέον βυθιστεί στα παγωμένα νερά του βόρειου Ατλαντικού Ωκεανού πριν από μιάμιση περίπου ώρα. Πλέον το έργο του πληρώματος ήταν εξαιρετικά δύσκολο, καθώς έπρεπε να βρει τις διασκορπισμένες σωστικές λέμβους και να περισυλλέξουν τους επιζώντες. Αφού ολοκληρώθηκε η πολύωρη και δραματική διαδικασία το πλοίο επέστρεψε στο λιμάνι της Νέας Υόρκης.
Τιμές και διακρίσεις
Όπως ήταν εύλογο η αποφασιστικότητα και η ανδρεία που επέδειξε το πλήρωμα δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη. Ο πλοίαρχος Χένρι Ρόστρον έφτασε στο σημείο να χρηστεί Ιππότης, έλαβε το Χρυσό Μετάλλιο του Αμερικανικού Κογκρέσου και τελικά αποσύρθηκε με τον τίτλο του Ναυάρχου Επί Τιμή. Ο τηλεγραφητής Χάρολντ Κόταμ έτυχε υποδοχής ήρωα στη Νέα Υόρκη, ενώ σε όλο το πλήρωμα του Καρπάθια αποδόθηκαν μετάλλια και πλακέτες από τους επιζήσαντες του Τιτανικού.
Η τραγική μοίρα
Όταν ξέσπασε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος το Καρπάθια όπως και άλλα εμπορικά ή επιβατικά πλοία στρατολογήθηκαν για τις ανάγκες του πολέμου. Το συγκεκριμένο χρησιμοποιήθηκε για να μεταφέρει στην Ευρώπη, Καναδικές και Αμερικανικές δυνάμεις στρατιωτών. Στις 15 Ιουλίου 1918, το Καρπάθια αναχώρησε από το Λίβερπουλ με συνοδεία άλλων πλοίων, με προορισμό την Βοστώνη, όπου μετέφερε 57 επιβάτες. Το πλοίο δέχτηκε δύο τορπίλες από γερμανικό υποβρύχιο και τελικά βυθίστηκε δυτικά της Ιρλανδίας, όπου 5 ναύτες έχασαν την ζωή τους.
Επιμέλεια κειμένου: Παναγιώτης Ανδρεάδης, φιλόλογος – δημοσιογράφος
