Εκείνο το μελαγχολικό βράδυ της 2ας Αυγούστου 1996 στην Ατλάντα, θα έπρεπε να είναι χαμογελαστός, με τους 35π. του εναντίον της Βραζιλίας. Είχε «καταβροχθίσει» μερικούς ακόμη μεγάλους αντιπάλους, όμως μπροστά στην ιερότητα της στιγμής, δεν «μάσησε» τα λόγια του. Ούτε σκέφτηκε να διατηρήσει «ατσαλάκωτη» την μάτσο εικόνα του, συγκρατώντας τα δάκρυά του… Η αποχώρηση του Παναγιώτη Γιαννάκη από την ενεργό δράση τον βρήκε βουρκωμένο. Αλλά συνάμα ετοιμόλογο σε μια από τις πλέον συγκλονιστικές φιλοφρονήσεις της ιστορίας. «Σήμερα δεν αποσύρεται ο Γιαννάκης, αλλά το ίδιο το μπάσκετ!», απεφάνθη ο τότε 25χρονος –αλλά διόλου «ψαρωμένος»- Γιώργος Σιγάλας, που ίσως ονειρευόταν αντίστοιχα κομπλιμέντα στο δικό του αντίο από τα παρκέ. Δύο εβδομάδες πριν, στην επίσημη ανακοίνωση της δικής του αποχώρησης, η έλλειψη έμπνευσης (ή αποφυγή κλισέ εκφράσεων) δεν επέτρεψε κάτι τέτοιο. Ενδεχομένως και εκείνος να μην επιδίωξε ανάλογη «ιεροσυλία», επιλέγοντας έναν μακάβριο λόγο για τον αποχαιρετισμό του: «Το να σταματήσει ένας αθλητής, μοιάζει με πρώτο θάνατο», θεώρησε. Όμως, πλέον ο «Ράμπο» δεν χρειάζεται να αναζητήσει την «μεταθανάτια» ζωή του. Απλώς, έχοντας, όπως εκμυστηρεύτηκε στο «ΕΘΝΟΣΠΟΡ», ακόμη «πράγματα να προσφέρω», ετοιμάζει την «Δευτέρα Παρουσία» του στο μπάσκετ! Σαν προπονητής ή από άλλο πόστο. Παράλληλα, ο άλλοτε παίκτης των Παπάγου, Ολυμπιακού, Στεφανέλ Μιλάνου, ΠΑΟΚ, Γρανάδα, Ρέτζιο Εμίλια, Μακεδονικού, Πανιωνίου και Άρη, θυμήθηκε μαζί μας μερικές από τις χαρακτηριστικότερες στιγμές της ένδοξης καριέρας του. Δεν έκρυψε πως «μεγάλωσα στο κεφάλι του Ολυμπιακού όμως έβλεπα Μπάγεβιτς-Μαύρο στην ΑΕΚ». Επανέλαβε την «στεναχώρια μου που έφυγα το 1997 από το ΣΕΦ» και την παλιότερη επιθυμία του να «είχα γυρίσει»… Δεν δίστασε, ξανά, να τα βάλει με τα «αφεντικά» του μπάσκετ, σχολίασε το επερχόμενο πρωτάθλημα της Α1 και επέμεινε πως «στον χώρο υπάρχουν παράγοντες που δεν ξέρουν τι τους γίνεται»!
ΕΘΝΟΣΠΟΡ: Σε αποκάλεσαν «gym-rat» (=ποντικός του γυμναστηρίου), σαν λάτρη της προπόνησης. Πώς αισθάνεσαι που αντί για το παρκέ είσαι στην βεράντα του σπιτιού σου και κουβεντιάζεις;
ΣΙΓΑΛΑΣ: «Ξεκούραστα! Αλλά και περίεργα. Έτσι και αλλιώς γνωρίζεις πως κάποια στιγμή η καριέρα τελειώνει. Το σώμα αρχίζει να το κατανοεί, οπότε το θέμα είναι μάλλον να το αντιληφθεί το μυαλό γιατί για χρόνια το σπίτι μας ήταν το γήπεδο».
ΕΘΝΟΣΠΟΡ: Αν η καριέρα σου ήταν βιβλίο, τι τίτλο θα ήθελες να έχει;
ΣΙΓΑΛΑΣ: «Αίμα, δάκρυα και ιδρώτας… Ίσως θα αντικαθιστούσα το αίμα, γιατί μοιάζει υπερβολικό, με την λέξη “ψυχή”. Έζησα δύσκολα
παιδικά χρόνια. Μπορεί να μην πείνασα, ωστόσο, δεν γνώρισα πατέρα και με την μητέρα μου πέρασα έντονες στιγμές. Την βοηθούσα όταν δούλευε σαν καθαρίστρια και όλα αυτά συντέλεσαν στην διαμόρφωση του παίκτη και ανθρώπου Σιγάλα».
ΕΘΝΟΣΠΟΡ: Σε είπαν «Ράμπο», «ζώο» (“il animale”) στο Μιλάνο… Με δικά του λόγια, τι ήταν τελικά ο Γιώργος Σιγάλας;
ΣΙΓΑΛΑΣ: «Κάποιοι με αποκάλεσαν «εξολοθρευτή». Από εκεί και πέρα, έστω και αν ακούγεται εγωιστικό, θα προτιμούσα να αυτοαποκληθώ άτρωτος. Τον εαυτό μου τον θυμάμαι περισσότερο στο γήπεδο παρά σε ένα ιατρείο».
ΕΘΝΟΣΠΟΡ: Ποιος είναι ο αντιπροσωπευτικός εαυτό σου; Ο εργένης στην πόλη της μόδας, το Μιλάνο ή εκείνος που υπέμεινε όλη την ταλαιπωρία με ομάδες που δεν πλήρωναν;
ΣΙΓΑΛΑΣ: «Είναι αυτός που βλέπεις εδώ μπροστά σου. Που έχει μια υπέροχη γυναίκα και ένα παιδί. Θεωρώ πως πια είμαι απόλυτα συνειδητοποιημένος. Κάποτε μου προσάπτανε ότι ήμουν Νο1 στα Μ.Μ.Ε. αλλά δεν ήμουν ποτέ προκλητικός, Έχω διασκεδάσει όσο οι απλοί άνθρωποι»…
ΕΘΝΟΣΠΟΡ: Είπες πως η αποχώρησή σου από την ενεργό δράση ήταν κάτι σαν πρώτος θάνατός. Πώς φαντάζεσαι την νέα ζωή σου;;
ΣΙΓΑΛΑΣ: «Έχοντας κάνει χρόνια πρωταθλητισμό, έτσι ακριβώς νιώθω. Μόνο για το κομμάτι της καριέρας. Το μπάσκετ ήταν και είναι τρόπος ζωής. Απλώς το διατύπωσα έτσι γιατί αφήνοντας πίσω το αγωνιστικό κομμάτι, αισθάνεσαι να ξαναγεννιέσαι. Άσχετα αν μείνω στον χώρο ή όχι. Θα συνεχίσω το καθημερινό κυνήγι της ζωής, Να μην τρώω από τα έτοιμα. Θα γίνει διαχείριση όσων αποκτήθηκαν. Αν με ρωτήσεις “τι ξέρεις να κάνεις;”, θα σου πω ότι ξέρω το μπάσκετ».
ΕΘΝΟΣΠΟΡ: Ρολίστας στο παρκέ, αλλά σταρ εκτός γηπέδου. Θαυμάστριες, το περίφημο «ζντο» στο Τελ Αβίβ… Ποιος ρόλος σου άρεσε περισσότερο και ή πώς κατόρθωσες να τους συνδυάσεις;
ΣΙΓΑΛΑΣ: «Δεν είναι θέμα επιθυμίας, Προτιμώ την ερώτηση περί συνδυασμού και σου είπα νωρίτερα μια λέξη που με έχει σημαδέψει σαν παίκτη και άνθρωπο. Η διαχείριση. Δεν μπήκα ποτέ στην διαδικασία να πω ότι θα κάνω σήμερα αυτό ή αύριο το άλλο».
ΕΘΝΟΣΠΟΡ: Με συγχωρείς για τις κλισέ ερωτήσεις. Μάλλον μοιάζουν επιτακτικές όταν ένα τόσο σπουδαίο κεφάλαιο κλείνει…Θα ήθελες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω και αλλάξεις μια πράξη σου; Να κάνεις κάτι διαφορετικό;
ΣΙΓΑΛΑΣ: «Αγωνιστικά θυμάμαι λάθος επιλογές, όμως για κάθε απόφασή μου προσπάθησα 1000%. Εκείνη την στιγμή σκέφτεσαι ότι δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο. Ο Ιωαννίδης με έμαθε να είμαι ο πιο αυστηρός κριτής του εαυτού μου. Γενικά, δεν θα ήθελα να γυρίσω τον χρόνο πίσω γιατί αισθάνομαι ήρεμος και “καθαρός” μέσα μου. Υπήρχαν αποφάσεις που θα άλλαζαν την ζωή μου 180μοίρες. Προς το καλύτερο ουσιαστικά, όχι πνευματικά. Η δική μου οικονομική άνεση θα ήταν μεγαλύτερη, αν όμως πατούσα πάνω στην ηθική μου. Τα πιστεύω μου δεν θα τα αλλοίωνα ούτε τώρα».
ΕΘΝΟΣΠΟΡ: Μια βραδιά που δεν θα ξεχάσεις ποτέ;
ΣΙΓΑΛΑΣ: Κάποιος θα πει την Ευρωλίγκα του 1997 ή το χαμένο τελικό του Τελ Αβίβ το 1994. Αλλά θυμάμαι πάντα ένα παιχνίδι που πολλοί έχουν ξεχάσει, με εναλλαγή συναισθημάτων. Πρεμιέρα του Ευρωμπάσκετ 1999 στην Ντιζόν, με την Γερμανία, Βάζω το καλάθι (σ.σ.: πέτυχε 21π.) και προσπερνάμε στα 6΄΄, αλλά χαλαρώσαμε στην άμυνα και δεχτήκαμε καλάθι για την ήττα 59-58. Στην Ελλάδα δεν ξεχνώ την μέρα που παραλίγο να πλακωθώ με φιλάθλους του Άρη… Ανέβηκα μέχρι την κερκίδα! Είχαμε χάσει από την Βαλένθια, αν θυμάμαι καλά, και μετά μας ενημέρωσαν επιπλέον πως μας περιμένει αγριεμένος κόσμος εκτός Αλεξάνδρειου. Δεν δέχτηκα να φυγαδευτώ. Πήρα μαζί τους συμπαίκτες μου και στο τέλος οι αποδοκιμασίες έγιναν χειροκροτήματα»!!!
Το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας, αγαπημένο άσμα του Γιώργου Σιγάλα, αποτυπώνει τις έντονες στιγμές που ο 36χρονος, πρώην αρχηγός της Εθνικής, έζησε. Από την πρώτη φορά που πάτησε το ανοιχτό γηπεδάκι απέναντι από την λέσχη του Ολυμπιακού σε ηλικία 10ετών, που «πήγα με σκαρπίνι και υφασμάτινο παντελόνι, αλλά έμαθα να παίζω με βροχή και ήμουν τυχερός που μεγάλωσε σε μια γειτονιά δίχως κόμπλεξ». Ως τις σχέσεις στοργής με τον μέντορά του, Γιάννη Ιωαννίδη και τα «έργα και ημέρες» στον Ολυμπιακό. Τα οποία δεν χρειάστηκε να μνημονεύσει στις παραπάνω ερωτήσεις, αφού από μόνα τους αποτελούν ξεχωριστό -και τεράστιο- κεφάλαιο… Από τις μεταξύ τους συμπεριφορές, στην μετάλλαξη του «Ράμπο», που υποχρέωσε κάποτε την «L’Equipe» να γράψει πως υπάρχουν «καλά νέα για τον Γιανγκ (σ.σ.: της Λιμόζ). Η κολλιτσίδα του, ο Σιγάλας, έμεινε τραυματίας στον Πειραιά»!
ΕΘΝΟΣΠΟΡ: Πριν γίνει Υφυπουργός ο κ. Ιωαννίδης, φρόντισε να… κυβερνήσει το ελληνικό μπάσκετ. Πώς διαχειριζόταν το μπασκετικό «χαρτοφυλάκιό» του;
ΣΙΓΑΛΑΣ: «Έμαθα πολλά από εκείνον, αν και συνήθως ήμουν το εξιλαστήριο θύμα όλης της ομάδας. Σε ένα ματς στο Ιβανώφειο, μου κάνει νόημα να σηκωθώ να μαρκάρω τον Ίνγκραμ. Όμως μου ψιθυρίζει πως αν μου βάλει καλάθι ως το ημίχρονο, θα με στείλει στην εξέδρα δύο μήνες! Έλεγα, πάντως, πάντοτε ότι ανησυχούσα όταν δεν μου φώναζε. Με έκανε μέρος του Ολυμπιακού, Επιμένω πως δεν έπρεπε να φύγει το 1996 από το ΣΕΦ και ίσως ήταν καλύτερο να οδηγούσε εκείνος την Εθνική στους Ολυμπιακούς της Αθήνας».
ΕΘΝΟΣΠΟΡ: Ποια ήταν η πρώτη σου σκέψη όταν το μπουκάλι από τα χέρια του προσγειώθηκε στο κεφάλι σου στο Τρεβίζο;
ΣΙΓΑΛΑΣ: «Πολλοί μπερδεύονται πως μου το πέταξε απευθείας. Δεν έγινε έτσι. Έκανα 3ο φάουλ στον Κούκοτς και με έβγαλε. Φώναζε σε μένα σε κάθε καλάθι της Μπενετόν και βλέποντας δίπλα του τα μπουκάλια, λέω στον Ελληνιάδη να τα απομακρύνει μην χτυπήσει κανείς. Με μια απότομη κίνησή του, χτυπάει ένα μπουκάλι που πέρασε ανάμεσα μας και με βρήκε σε ώμο και λαιμό! Τι να σκεφθώ; Άλλωστε δεν έγινε επίτηδες… Μόνο μια φορά μαλώσαμε. Όταν με άφησε, μαζί με τον Φασούλα, να πάω χαριστικά σε φιλικό της Μικτής Ευρώπης στο Τελ Αβίβ και όταν γύρισα, είχαμε ματς στο Ηράκλειο. Σερνόμουν, αλλά κερδίσαμε και στα αποδυτήρια είχαμε μια έντονη λογομαχία».
ΕΘΝΟΣΠΟΡ: Πως προσαρμόστηκες στην μετάλλαξη που σου ζήτησε; Από ένας δεινός σκόρερ σε αμυντικός «εξολοθρευτής»; Η «L’Equipe» έγραψε κάποτε πως «υπάρχουν καλά νέα για τον Γιανγκ (σ.σ.: της Λιμόζ) γιατί η κολλιτσίδα του ο Σιγάλας έμεινε τραυματίας στον Πειραιά»! ΣΙΓΑΛΑΣ: «Ήμουν σε ηλικία που μπορούσα να πλάσω πάλι τον μπασκετικό εαυτό μου. Δεν ήταν ακριβώς σχέδιο, απλώς ήμουν πιο αθλητικός από τους Μωραΐτη-Σταμάτη και ενσωματώθηκα ευκολότερα στον αμυντικό ρόλο. Μπήκα μεν σε καλούπι, αλλά μονάχα με σκοπό να βάλω την ομάδα πάνω από εμένα».
ΕΘΝΟΣΠΟΡ: Ο Ολυμπιακός τι υπήρξε για σένα;
ΣΙΓΑΛΑΣ: «Δεν ήταν όνειρο να παίξω στον Ολυμπιακό γιατί έζησα τις κακές στιγμές του, μέχρι τα τέλη του ’80,. Υπήρξε όμως ένα όραμα πολλών ανθρώπων να φτιάξουμε κάτι και από φτωχός συγγενής να γίνει πρωταγωνιστής. Παράλληλα, ο Ολυμπιακός με έβαλε στην διαδικασία να σκεφθώ πως υπάρχει και άλλο κομμάτι ζωής. Δεν ζήτησα τίποτε από την ομάδα. Έπαιρνα ό,τι μου έδιναν. Δεν έγινα δισεκατομμυριούχος. Δεν απαίτησα κάτι αλλά ήμουν ευτυχισμένος . Όμως το 1997 κατάλαβα πως υπάρχει και άλλη ζωή. Δεν ένιωσα ποτέ δημόσιος υπάλληλος και αν δεν έφευγαν κάποιοι το 1997, δεν θα έχανε πρωταθλήματα»!
ΕΘΝΟΣΠΟΡ: Κάποτε χαρακτήρισες «βιασμό» τον τρόπο που έφυγες…
ΣΙΓΑΛΑΣ: «Το ανακάλεσα την επομένη γιατί ήταν υπερβολικό. Δεν πικράθηκα αλλά στενοχωρήθηκα. Ωστόσο, ήμουν προετοιμασμένος από το Πάσχα του 1997. Ήξερα πως θα φύγω. Η ομάδα περνούσε στον Τύπο ιστορίες πως ζητούσα τρελά λεφτά και θα υπέγραφα σε Παναθηναϊκό ή ΑΕΚ. Ήταν άσχετοι όσοι επέμεναν! Πρώτη φορά τα λέω αυτά γιατί πρέπει να μαθευτεί πως δημιουργήθηκε εναντίον μου κλίμα. Έβγαινε ο κόσμος στα ραδιόφωνα και έκανε λόγο για «προδοσία». Η αλήθεια είναι πως αν το ΣΕΦ ήταν σπίτι μου, μου έκαναν έξωση και όποιος θέλει ας βγει να πει το αντίθετο»…
ΕΘΝΟΣΠΟΡ: Συζητήσεις περί επιστροφής υπήρξαν;
ΣΙΓΑΛΑΣ: «Ομολογώ πως προσπάθησα να γυρίσω. Αλλά δεν θα παρακαλούσα και κανέναν. Εμένα δεν με ερωτεύονταν οι πρόεδροι και δεν ήθελα χάρες. Ήθελα να επιστρέψω αν το άξιζα. Ούτε θα πουλούσα Ολυμπιακοφροσύνη. Δεν σταματούσαν να λένε πως είμαι ΑΕΚ. Αυτό είχε παρεξηγηθεί. Το Σιγαλεϊκο έκανε πάντα γιορτές στις εργατικές εστίες στην Κηφισιά, Οι θείοι μου έπαιρναν να δω Μπάγεβιτς-Μαύρο και μου άρεσε. Έχοντας όμως μεγαλώσει πάνω από την λέσχη του Ολυμπιακού, πάνω από το κεφάλι του δαφνοστεφανωμένου έφηβου, δεν θα μπορούσα παρά να θεωρώ εαυτόν φίλο του Ολυμπιακού. Το πρώτο και τελευταίο αυτόγραφό μου είναι από τον Αναστόπουλο και μάλιστα το έχω πει στον Νίκο»!
ΕΘΝΟΣΠΟΡ: Αυτό ίσως σε απέτρεψε να υπογράψεις στον Παναθηναϊκό; Ο κ. Γιαννακόπουλος έλεγε τότε πως παρακαλούσες να φορέσεις τα πράσινα.
ΣΙΓΑΛΑΣ: «Οι κ.κ. Γιαννακόπουλοι ξέρουν τι είχε γίνει και δεν ήταν φυσικά έτσι. Με πλησίασαν το καλοκαίρι του ’97 στην Εθνική. Με τίμησε το ενδιαφέρον τους. Σου είπα νωρίτερα πως αν γύριζα τη ζωή πίσω, θα μπορούσα να αλλάξω καταστάσεις, αλλά χωρίς να πατήσω στην ηθική μου. Αφού δεν προχώρησε κάτι τότε, μετά ξεχάστηκε. Και βέβαια, ό,τι διημείφθη σε συζητήσεις με Ολυμπιακό ή Παναθηναϊκό, τα ξέρω μόνο εγώ και ο εκάστοτε συνομιλητής. Ωστόσο γράφονταν πάντα άλλα πράγματα και ψέματα».
ΕΘΝΟΣΠΟΡ: Αισθάνεσαι πως δεν κυνήγησες όσο μπορούσες το όνειρο του ΝΒΑ;
ΣΙΓΑΛΑΣ: «Πήγα στις Η.Π.Α., στους Νικς, όταν δυστυχώς έγινε το πρώτο λοκ-άουτ στο ΝΒΑ. Είχα ένα συμβόλαιο στα χέρια μου, όμως έπρεπε να περάσω οπωσδήποτε το καμπ βετεράνων των Νικς. στις 3 Οκτώβρη. Για αυτό χρειαζόταν η συναίνεση του Ολυμπιακού. Δεν μπορούσα ούτε εγώ ούτε η ομάδα να περιμένει, επομένως γύρισα και
τελείωσα το 5ετές συμβόλαιο (1+1+1+1+1) με τον Ολυμπιακό. Πήραμε το τριπλ-κράουν και οι Νικς με “ενόχλησαν” ξανά. Μου πρότειναν συμφωνία σαν φρι-έιτζεντ, αν και δεν είχαν χώρο στο σάλαρι καπ και μου έδιναν το μίνιμουμ των χρημάτων. Ήμουν, θυμάμαι, σε ένα ταβερνάκι όταν μου τηλεφώνησε ο κ. Τέπσκοτ, τότε υπεύθυνος της ομάδας. Ήξερε όλη την ιστορία μου από μικρό παιδί και όταν του εξήγησα πως έχω μια πρόταση 700.000δολ. από την Στεφανέλ, μου απάντησε να την δεχτώ και η πόρτα των Νικς είναι πάντα ανοιχτή».
Ο Γιώργος Σιγάλας ξεκαθάρισε πως «πιο υγιή κατάσταση από την Εθνική δεν συνάντησα ποτέ». Επανέλαβε πως «καλύτεροι συμπαίκτες ήταν ο Γιαννάκης, Φασούλας και Χριστοδούλου, που δεν έβαζαν ποτέ τον εαυτό τους πάνω από την ομάδα» και πιστεύει πως «ήμουν τυχερός που αγωνίστηκα πλάι τους. Ήταν ηγέτες και φίλοι». Ωστόσο, επιμένει ότι «μόνο το πρωτάθλημα μπορεί να είναι η πραγματική βιτρίνα μιας χώρας» και λίγες ημέρες πριν την έναρξη της νέας σεζόν στην Α1, δίχως πια τον ίδιο στις αγωνιστικές επάλξεις. Τα έβαλε πάλι με όσα (δεινά) συνάντησε στα ελληνικά γήπεδα και θα ήθελε, από οποιαδήποτε θέση, να προσφέρει περισσότερα στο μπάσκετ…
ΕΘΝΟΣΠΟΡ: Τόνισες πολλάκις πως το εξωτερικό είναι παράδεισος για τους Έλληνες παίκτες. Αυτό ίσχυε πάντα;
ΣΙΓΑΛΑΣ: «Δεν είχαμε ποτέ το κορυφαίο πρωτάθλημα στην Ευρώπη. Αυτό ήταν ουτοπικό. Μπορεί το επίπεδο να ήταν υψηλό, με σπουδαίους παίκτες σε πολλές ομάδες, όμως οι συνθήκες της λίγκας δεν βελτιώθηκαν ποτέ. Δεν υπάρχουν ακόμη κατάλληλα γήπεδα και όλο αυτό ήταν μια “φούσκα”. Οι περισσότερες χώρες προχώρησαν και εμείς όχι μόνο μείναμε στάσιμοι, αλλά κάναμε και βήματα πίσω».
ΕΘΝΟΣΠΟΡ: Αυτό ήταν κάτι που σε ώθησε στο συνδικαλιστικό κομμάτι της καριέρας σου;
ΣΙΓΑΛΑΣ: «Μπήκαμε κάποια παιδιά που τότε ήμασταν -και δεν το βλέπω εγωιστικά- τα ονόματα στην Α1. Ήταν υποχρέωσή μας και κάναμε μεγάλη προσπάθεια. Έχω πει και στα καινούρια παιδιά ότι δυστυχώς δεν υπάρχει δυναμική στους Έλληνες παίκτες. Αυτή την στιγμή, το μισό προεδρείο του ΠΣΑΚ παίζει στο εξωτερικό. Προς τιμήν τους βοηθούν, όμως χρειάζεται να είναι κοντά. Να αφουγκράζονται τα προβλήματα στην πηγή τους γιατί όλα ξεκινούν από το οικονομικό πλαίσιο που χτίζει η πολιτεία. Οι παράγοντες δεν ξέρουν σχεδόν ποτέ τι τους προτείνουμε. Δεν υπάρχει πλάνο και συνεπώς δεν έχουμε τη δυνατότητα να εφαρμόσουμε αυτά που σκεφτόμαστε. Συν τοις άλλοις, πρόεδρος στον ΕΣΑΚΕ είναι ένας άνθρωπος που με κορόιδευε στον
ΠΑΟΚ 18 μήνες! Δεν γνωρίζω αν οι προθέσεις του Βασίλη Οικονομίδη ήταν καλές για τον ΠΑΟΚ, όμως το αποτέλεσμα έλεγε άλλα. Με απειλούσε με μηνύσεις και δεν καταλαβαίνω πως αυτός ο κύριος αντιπροσωπεύει όλες τις ομάδες στην Α1. Όταν οι ίδιες οι ομάδες δεν νοιάζονται για το πρωτάθλημα, ας το πάρουν να το βράσουν!»…
ΕΘΝΟΣΠΟΡ: Αν εσύ ασχοληθείς με το μπάσκετ από άλλο πόστο, τι μπορείς να υποσχεθείς; Καταρχάς, θα προτιμούσες θέση προπονητή ή κάτι άλλο;
ΣΙΓΑΛΑΣ: Δεν μου αρέσουν οι υποσχέσεις. Κανείς δεν κάθισε ποτέ να μιλήσει σοβαρά. Εγώ είμαι ανοιχτός σε προτάσεις και έχω διάθεση να ακούσω και προτείνω πράγματα. Δεν έχω δει καμία πρόθεση από κανέναν. Είχα ζητήσει πριν χρόνια να συναντηθούν διαιτητές και προπονητές όπως στα προηγμένα πρωταθλήματα, αλλά οι παράγοντες δεν έχουν όρεξη να προστατεύσουν ούτε τα χρήματά τους. Όσο για την θέση, θα μπορούσα να γίνω έμμισθος πρόεδρος και να δημιουργήσω μια ομάδα αλλά δεν ξέρω αν είναι εφικτό. Θα ήθελα να είναι όλα στην εντέλεια και προς το παρόν εξετάζω το πώς θα πάρω το δίπλωμα προπονητή»..
Γιώργος Σιγάλας με λίγα λόγια…
Γιάννης Ιωαννίδης; Απόλυτος-τελειομανής
Σωκράτης Κόκκαλης; Μεγάλος πρόεδρος
Νίκος Γκάλης; Ο καλύτερος
Παναγιώτης Γιαννάκης; Ο μεγαλύτερος αρχηγός
Γκάλης ή Γιαννάκης; Δύο διαφορετικοί όχι Γκάλη σαν συμαπίκτη αδικία να συγκρίνω 2 τεράστια κεφάλαια του μπάσκετ
Ντούσαν Ίβκοβιτς: Μεγάλος προπονητής, με τον οποίο παρεξηγηθήκαμε αλλά τα βρήκαμε
Οικογένεια: Το λιμάνι της ζωής μου
Μπάσκετ: Μεγάλη αγάπη πια. Ο έρωτας έφυγε και μπορεί να ξανάρθει για την προπονητική
