Γεννήθηκε στη Χιρόνα της Καταλονίας το 1980, από γονείς αρχιτέκτονες κι έτσι η επαφή της με τον κόσμο της αρχιτεκτονικής ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία, παίζοντας στο γραφείο τους. Η ίδια λέει ότι ποτέ δεν φαντάστηκε ότι ήταν κάτι άλλο εκτός από αρχιτέκτονας. Αποφοίτησε από την Αρχιτεκτονική Σχολή ETSAB στο UPC της Βαρκελώνης το 2005. Συμμετείχε σε πλήθος διεθνών προγραμμάτων ανταλλαγών σε: Εδιμβούργο, Παρίσι, Λονδίνο και Βενετία. Διαθέτει Master στην Αρχιτεκτονική και αυτή την περίοδο εκπονεί τη διδακτορική της διατριβή. *(έψαξα αλλά δεν βρήκα αν το έχει πάρει).
Έχει διδάξει στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Λονδίνου και της Βαρκελώνης. Έργα της έχουν παρουσιαστεί σε: Βαρκελώνη, Μαδρίτη, Βενετία, Λονδίνο, Τόκιο, Μπουένος Άιρες κα. Μερικά από τα πιο γνωστά έργα της είναι: η Plaça de l’Absis στον καθεδρικό ναό της Tortosa, το Πολιτιστικό Κέντρο Ferreries, οι πισίνες Ιησού, το ιατρικό κέντρο L’Aldea, το Μουσείο Ενέργειας στο Asco. Πολλά από τα δημόσια κτίρια που έχει μελετήσει, προέκυψαν μετά από νίκη της σε διαγωνισμούς. Από το 2006 μέχρι σήμερα, προτείνεται ή κερδίζει διάφορα βραβεία στον επιστημονικό της τομέα. Το 2010 κέρδισε το βραβείο «νεαρή αρχιτέκτονας της Χρονιάς». Το 2012 εκπροσώπησε την Καταλονία στην Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας. Το 2013 κέρδισε το βραβείο «AJ Emerging Γυναίκα της χρονιάς», ενώ προτάθηκε και για το βραβείο Mies van der Rohe που ισοδυναμεί με το Νόμπελ Αρχιτεκτονικής. Το 2015 κέρδισε το βραβείο FPdGi Τεχνών και Γραμμάτων. Την ίδια χρονιά, τα Διεθνή Βραβεία Giuseppe Sciacca, της απένειμαν το Βραβείο Αρχιτεκτονικής.
Σε συνεργασία με τον επίσης αρχιτέκτονα σύζυγό της Josep Camps, ίδρυσαν την εταιρεία τους το 2006, επιδιώκοντας να ανακαλύψουν τον παραδοσιακό καταλανικό πολιτισμό μέσα από ένα σύγχρονο τρόπο.
Η σημαντικότερη σύγχρονη αρχιτέκτονας της εποχής μας, η Zaha Hadid (η πρώτη γυναίκα αρχιτέκτονας που κέρδισε το βραβείο Mies van der Rohe), περιγράφει το έργο της ως «απότομο, νευρικό και κομψό», ενώ άλλοι σημαντικοί συνάδελφοί της αναφέρουν χαρακτηριστικά: «είναι απίστευτα επιδέξια και συνεπής αν και τόσο νέα ….. ένας Θεός ξέρει σε 20 χρόνια ποια θα είναι η έκταση και η ποιότητα του έργου της».
Το έργο της συνδυάζει τη δημιουργία αρμονικών νέων μορφών με σεβασμό στο περιβάλλον. Η «ηθική» του σχεδιασμού της, έχει να κάνει με το σεβασμό στα πρωταρχικά υλικά, με τη χρήση φυσικών υλικών φορτωμένα με νόημα και μνήμες, υφές που με την πάροδο του χρόνου έχουν αποκτήσει μια αναγνωρίσιμη πατίνα, ενώ επικεντρώνεται στη δυνατότητα πειραματισμού και καινοτομίας σε ότι αφορά στη χωρίς μεσάζοντες σχέση πρώτης ύλης και ανθρώπου, μιας κοινωνικής δέσμευσης μεταξύ τους στη γενικότερη φιλοσοφία της οικονομίας των πόρων. Διαθέτει την ικανότητα να συνδυάζει τη δημιουργία νέων μορφών με σεβασμό στο περιβάλλον, καθώς το νηφάλιο, κομψό, ζεστό και φωτεινό της έργο, επιτυγχάνει αρμονικό αποτέλεσμα στο χρήστη, το θεατή και το τοπίο.
Διευθύνει την οργάνωση «Αρχιτέκτονες για την Αρχιτεκτονική», που προωθεί την Αρχιτεκτονική ως μέσο προόδου. Πιστεύει πως «η Αρχιτεκτονική είναι τέχνη, διότι η αισθητική και η ομορφιά είναι τμήμα της αρχιτεκτονικής. Μέσα από την αρχιτεκτονική μπορείς να κατανοήσεις το χρόνο και τη στιγμή….Στο τέλος της ημέρας, αυτό που μένει είναι το πώς ο χώρος και η αρχιτεκτονική δημιουργούν ζωή κι ανθρώπινες ιστορίες. Στην πραγματικότητα, η αρχιτεκτονική και ο χώρος είναι το φόντο της ζωής μας». Αναζητά τις αναφορές της πέρα από την αρχιτεκτονική, σε άλλες τέχνες όπως η μουσική, η λογοτεχνία, η ζωγραφική.
Αποτελώντας πρότυπο για τις νέες γυναίκες-επιστήμονες, καθώς η ίδια είναι ίσως η πιο ελπιδοφόρα νέα αρχιτέκτονας, συμβουλεύει τις επίδοξες γυναίκες αρχιτέκτονες: «Να είστε συνετές αλλά άφοβες!».
Επιμέλεια: Όλγα Φάκα, Αρχιτέκτονας MSc
