Το Απόλυτο Βραβείο των Διεθνών Βραβείων Giuseppe Sciacca θα απονεμηθεί στον 16χρονο αμερικανό Jacob Barnett, το παιδί-θαύμα στα μαθηματικά και τη φυσική. Με δείκτη νοημοσύνης 170 σύμφωνα με το BBC, υψηλότερο κι από του Αϊνστάιν, προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ. H καθηγήτρια Ψυχολογίας δρ. Joanne Ruthsatz, η οποία μελετά παιδιά-θαύματα στο Ohio State University, σε μια συνέντευξή της στην εκπομπή «60 Minutes», δήλωσε ότι “….ταλέντα σαν τον Jacob συναντούνται 1 στα 10 εκατομμύρια άτομα!!”.
Ακριβώς λίγο πριν τα 2α γενέθλιά του, άρχισε να οπισθοδρομεί, σταμάτησε να μιλάει και να εστιάζει με τα μάτια. Οι γονείς του συμβουλεύτηκαν αρκετούς γιατρούς και η διάγνωση ήταν αυτισμός. Παρά τις θεραπείες που ακολούθησαν, έμενε για καιρό κλεισμένος στο σιωπηλό του κόσμο.
Όπως αναφέρει η μητέρα του «Διαπιστώσαμε ότι ο Jacob δεν ήταν χαρούμενος εκτός κι αν έκανε κάτι που του άρεσε”. Οι γονείς του λένε ότι όσο περισσότερο εστίαζε στα θέματα που αγαπούσε (μαθηματικά, φυσική) τόσο περισσότερο άρχιζε να επικοινωνεί. Ο πατέρας του αναφέρει χαρακτηριστικά «Την εποχή που ήταν στο νηπιαγωγείο στην ηλικία των 5-6 ετών ήταν ακόμη πίσω στην ομιλία και στην κοινωνικοποίηση. Αλλά ήταν επίσης και πολύ μπροστά από τους άλλους. Ερχόταν σπίτι και έλεγε πότε θα μάθουμε κάτι στο σχολείο σήμερα; Θέλω να μάθω άλγεβρα».
Παρά τις εξαιρετικές ακαδημαϊκές του επιδόσεις όμως, κανείς δεν θα μπορούσε στο παρελθόν να προβλέψει ότι ο Jacob θα μπορούσε να φτάσει κάποτε ως το κολλέγιο.
Παρά τις αντιξοότητες, ο Jacob κατάφερε μέσα από την αγάπη του για τον τομέα της φυσικής και των μαθηματικών να ανατρέψει τις προβλέψεις των ειδικών. «Δεν θα έπρεπε να είμαι εδώ καθόλου», δήλωσε κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας του στους TEDx Teen στη Νέα Υόρκη με θέμα “Ξεχάστε ό,τι ξέρετε”. «Μου είχαν πει ότι δεν θα μιλήσω. Πιθανώς υπάρχει κάποιος θεραπευτής που παρακολουθεί και έχει φρικάρει τώρα». Η εμπειρία της οικογένειάς του με τον αυτισμό, περιγράφεται λεπτομερώς στο βιβλίο με τίτλο «The Spark», που αφορά τα απομνημονεύματα της μητέρας του Κristine Barnett και δημοσιεύθηκε από την Random House τον Απρίλιο του 2013 και είναι ήδη best seller.
Σε ηλικία 8 ετών ξεκίνησε μαθήματα στο πανεπιστήμιο, κι όπως λέει ο ίδιος «…όλοι νόμιζαν ότι η μαμά ήταν η φοιτήτρια κι ότι δεν μπορούσε να βρει baby-sitter…», ενώ σε ηλικία 10 ετών κατάφερε να διδάξει στον εαυτό του όλη την ύλη των μαθηματικών του γυμνασίου και του λυκείου σε διάστημα 2 εβδομάδων.
Το 2011, η ερευνητική του εργασία σχετικά με ένα μοντέλο πλέγματος στη συμπυκνωμένη θεωρία της ύλης, που συνέγραψε με τον καθηγητή του στη Φυσική, στο πανεπιστήμιο Purdue της Indianapolis, δρ. Yogesh N. Joglekar, δημοσιεύτηκε στο έγκριτο περιοδικό ‘Physical Review Α.’ καθιστώντας τον νεαρότερο συγγραφέα στο εν λόγω έντυπο. Το 2013 έγινε δεκτός στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών του Perimeter Institute Waterloo, Ontario Canada, όπου σήμερα συνεχίζει το διδακτορικό του στην Κβαντική Φυσική.
Ο μεγαλύτερος από τα 3 παιδιά της οικογένειας, ζει με τους γονείς τους σ΄ένα προάστιο της Indianapolis. Όταν δεν εργάζεται πάνω σε σύνθετα μαθηματικά προβλήματα, αφιερώνει τον χρόνο του για να βγαίνει με τη φίλη του και να παίζει το αγαπημένο του videogame. Μπορεί να παίζει κλασική μουσική από μνήμης, αλλά του αρέσει επίσης να παρακολουθεί ταινίες κινουμένων σχεδίων και επιστημονικής φαντασίας. Μετέτρεψε το δωμάτιό του σ’ ένα μικρό επιστημονικό εργαστήριο, με τα χρήματα που κέρδισε από το θερινό ερευνητικό του έργο (320 δολάρια). Εκεί αναπτύσσει τις θεωρίες του -κυριολεκτικά σε κάθε δυνατή επιφάνεια- ακόμη και σε τοίχους, παράθυρα!
Για εκείνον διασκέδαση είναι να ανακαλεί από μνήμης τις άπειρες σειρές του αριθμού γνωστού ως π. Διαθέτει την ικανότητα να απομνημονεύει κάθε αριθμό ή μαθηματικό πρόβλημα. Μπορεί να κατανοήσει και να αναλύσει τη λογική των ανωτέρων μαθηματικών, ενώ οπτικοποιεί την επίλυση συγκρουόμενων προβλημάτων χρησιμοποιώντας αυτό που εκείνος ονομάζει 4η διάσταση. Γι αυτόν οι αριθμοί εμφανίζονται σαν σχήματα και ο ένας απλά οικοδομεί τον άλλο. Περίπλοκες εξισώσεις και επιστημονικές θεωρίες είναι για εκείνον ένα πολύχρωμο παζλ σχημάτων. Λέει πως το μυαλό του βουίζει συνεχώς με νέες θεωρίες και δεν είναι απίθανο στο μέλλον να καταφέρει να ανατρέψει τη θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν. Είναι ταυτόχρονα ένας μέσος έφηβος αλλά και ένας πρωτοπόρος επιστήμονας.
Σήμερα ο Jacob, μαζί με την οικογένειά του, ασχολείται με τη φιλανθρωπική οργάνωση που ίδρυσε η μητέρα του και ονομάζεται Jacob’s Place και βοηθά παιδιά που βρίσκονται στο φάσμα του Αυτισμού. Έχει χρησιμοποιήσει την προσωπική του ιστορία για να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο και για να διαλύσει τους μύθους για τον αυτισμό. Αν και τα κάνει όλα να φαίνονται τόσο εύκολα, η μητέρα του, Kristine Barnett, λέει ότι πρέπει να δουλεύει σκληρά σε καθημερινή βάση για να διαχειριστεί τον αυτισμό του. «Το ξεπερνά κάθε μέρα. Υπάρχουν πράγματα που ξέρει για τον εαυτό του και που πρέπει να ρυθμίζει κάθε μέρα», δήλωσε η μητέρα του στο Indianapolis Star.
Ο ίδιος δηλώνει πως είναι πολύ περήφανος για τον αυτισμό του. «Αυτός πιστεύω ότι είναι ο λόγος που τέλειωσα το κολλέγιο και είμαι τόσο πετυχημένος. Είναι η αγάπη μου για τα μαθηματικά, τη φυσική, την αστρονομία, είναι ο λόγος για τον οποίο νοιάζομαι. Αλλιώς δεν θα είχα φτάσει τόσο μακριά.» δηλώνει στην εκπομπή “60 Μinutes”.
H καθηγήτρια Ψυχολογίας δρ. Joanne Ruthsatz, στο Ohio State University, σε μια συνέντευξή της στην εκπομπή «60 Minutes», ανέφερε «Στο γενικό πληθυσμό του αυτισμού έχουμε ένα 10% αυτιστικών με εξαιρετικές ικανότητες, οι οποίοι έχουν αυτό μόνο τον τρόπο για να παρουσιάσουν τον εαυτό τους…. Για τις ιδιοφυίες στα μαθηματικά, τη μουσική ή τις τέχνες, το κλειδί για το εξαιρετικό τους ταλέντο είναι η εξαιρετική τους μνήμη…. Στην περίπτωση του Jacob που είναι 13 ετών αυτό που είναι αξιοσημείωτο είναι όχι μόνο η μνήμη, αλλά το λεξιλόγιό του που είναι σαν ενήλικα… Ο Jacob είναι ασυνήθιστος. Μαζεύει πληροφορίες, με τρόπο που κανείς δεν μπορεί να φανταστεί.». Έχει εξετάσει τον Jacob και λέει “Κυριολεκτικά αρίστευσε σε κάθε τεστ νοημοσύνης και μνήμης. Φανταστείτε αν κάθε τι που βλέπατε μπορούσατε να το θυμηθείτε, κάθε λέξη που έχετε ακούσει μπορούσατε να την ανακαλέσετε. Και μετά να χρησιμοποιείτε αυτή την πληροφορία και να έρχεστε με νέες ιδέες. Αυτό κάνει».
Κι ενώ κάποιος θα μπορούσε να απορρίψει τα ταλέντα του Jacob, θεωρώντας ότι είναι απλώς ένα δώρο ασυνήθιστης μνήμης, ο καθηγητής φυσικής του , δρ. Yogesh N. Joglekar, λέει ότι το αγόρι είναι κάτι παραπάνω από έναν ανθρώπινο υπολογιστή. «Είναι σίγουρα κάτι άλλο. Η σπουδαία μνήμη τον βοηθά ασφαλώς, διότι όταν διαβάσει μια φορά κάτι το θυμάται. Αλλά αυτό που είναι πιο σπουδαίο είναι ότι έχει την ικανότητα να μαθαίνει περισσότερα. Σίγουρα δίνει την αίσθηση μιας δύναμης ακατέργαστου ταλέντου». Όπως δηλώνει ο ίδιος ο Jacob Barnett “Δεν απολαμβάνει τίποτε περισσότερο από το να χρησιμοποιεί το ταλέντο του για να βοηθά τους συμμαθητές του στο πανεπιστήμιο να δουν την ομορφιά που εκείνος βλέπει στους αριθμούς».
Σε μια συνέντευξή του στην εκπομπή “60 Minutes”, όταν ήταν 13 ετών ρωτήθηκε για το πού πιστεύει ότι θα βρίσκεται 10 χρόνια μετά. «Θα τελειώνω το μεταπτυχιακό μου και θα παρακολουθώ ένα σπουδαίο πανεπιστήμιο, θα έχω εκδώσει το 1ο μου βιβλίο στα μαθηματικά» απάντησε. Η πρόβλεψή του επιβεβαιώθηκε 100%. Η μητέρα του όμως δήλωσε κάτι ενδιαφέρον στην ίδια συνέντευξη. «Το όνειρό μου για τον Jacob είναι να τον δω να περιβάλλεται πάντοτε από άλλους ανθρώπους. Φαντάζομαι αν δω σε 10 χρόνια από τώρα στο μέλλον, ελπίζω να έχει έναν καλό φίλο». Ουσιαστικά δήλωσε πως δεν θέλει να είναι απομονωμένος, αλλά να ζήσει μια γεμάτη ζωή, ανεξάρτητα από τα χαρίσματά του.
Από την Όλγα Φάκα – Αρχιτέκτονα
Επιμέλεια: Βίκυ Μπαφατάκη – Επικοινωνιολόγο
