Το 2010 η παραγωγός, συγγραφέας και σκηνοθέτης Liana Marabini ίδρυσε το Διεθνές Φεστιβάλ Καθολικού Κινηματογράφου, γνωστό ως “Mirabile Dictu”, ένα ανεξάρτητο φεστιβάλ κινηματογράφου για την προώθηση ταινιών που καλύπτουν ρωμαιοκαθολικά θέματα. Το Φεστιβάλ τελεί υπό την αιγίδα του Ποντιφικού Συμβουλίου Πολιτισμού και της Αγίας Έδρας και πραγματοποιείται κάθε χρόνο στη Ρώμη.
Γνωστές ταινίες της Liana Marabini που υπέγραψε ως παραγωγός, σκηνοθέτης και σεναριογράφος είναι: Mothers (2017) με τους Remo Girone, Christopher Lambert, Victoria Zinny.
Vivaldi, the Red Priest (2009) με τους Steven Cree, Clemency Burton-Hill, James Jagger
Shades of Truth (2015) με τους Christopher Lambert, Giancarlo Giannini, Gedeon Burkhard κ.ά.
Μαζί με τον άνδρα της Mauro Marabini έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στην τέχνη. Είναι συλλέκτες έργων τέχνης αρχαίων και σύγχρονων πινάκων και γλυπτών. Η Liana Marabini είναι επίσης συλλέκτρια αρχαίων βιβλίων και χειρογράφων –περισσότερα από 30.000 αντικείμενα όλα με θέμα το φαγητό και το κρασί.
Το ζευγάρι είναι ιδρυτές του πρώτου ιδιωτικού μουσείου “Arte e cibo” με οικογενειακές τους συλλογές για το φαγητό και το κρασί από τον XV αιώνα. Επιπρόσθετα η Liana Marabini βοηθά καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο ιδρύοντας και προεδρεύοντας την BACS (Μπιενάλε Σύγχρονων Ιερών Τεχνών). Από το 2008 είναι προστάτες των τεχνών στα Μουσεία του Βατικανού!
Mauro Marabini
Γεννημένος στη Μπολόνια και ζώντας στο Μονακό από τη δεκαετία του 1990, αποφοίτησε από τις πολιτικές επιστήμες στη Φλωρεντία. Για χρόνια συνιδιοκτήτης, μαζί με τα ξαδέλφια του, του Calzaturificio Magli, -πολυτελή δέρματα και παπούτσια για άνδρες- το οποίο εγκατέλειψε όταν μετακόμισε στο εξωτερικό για να αφοσιωθεί στο μεγάλο του πάθος, την τέχνη και τον πολιτισμό. Είναι συγγραφέας πολλών άρθρων και βιβλίων και θεωρείται ο ιστορικός του Πριγκιπάτου του Μονακό. Έγραψε το “Monaco, par la grâce de Dieu”, μια μεγάλη εκδοτική επιτυχία, καθώς και τον πρώτο “Οδηγό του Πριγκιπάτου του Μονακό για τους Ιταλούς”. Άρθρα του δημοσιεύονται σε διάφορες εφημερίδες, από την “l’Editoriale” μέχρι την “Sole 24 Ore”, την “Έκθεση των Ιταλών σε όλο τον κόσμο” κ.λπ. Είναι υπεύθυνος του ιστολογίου ‘Alter Italia’ www.alter-italia.com.
Liana Marabini Martac – Σκηνοθέτης
Γεννημένη στο Βουκουρέστι, έφτασε στην Ιταλία σε ηλικία 25 ετών, τη δεκαετία του 1980. Είναι παντρεμένη με τον Mauro Marabini από το 1990, ζει και εργάζεται στο Μονακό, τη Μεντόν, τη Μπολόνια και τη Ventimiglia.
Απόφοιτος της μεσαιωνικής γαλλικής γλώσσας, σπούδασε επίσης ψυχανάλυση στο LSE (London School of Economics – Τμήμα Ψυχολογίας και Συμπεριφορικής Επιστήμης) τη δεκαετία του 1980.
Διευθύνει την ομάδα πολυμέσων Liamar Multimedia (www.liamar-multimedia.com), με ενδιαφέροντα στην παραγωγή ταινιών, τις εκδόσεις και την τέχνη. Είναι συγγραφέας αρκετών βιβλίων και άρθρων με γαστρονομικά θέματα, διατηρεί στήλη ιστορίας της διατροφής στην εφημερίδα “La Nuova Bussola Quotidiana”.
Είναι πρόεδρος του παραρτήματος του Μονάχου της διεθνούς ένωσης υποστηρικτών των τεχνών “Patrons of the Arts in the Vatican Museums”, της οποίας κύριος στόχος είναι η διατήρηση και αποκατάσταση των παπικών συλλογών (www.vatican-monacopatrons.com).
Είναι ιδρύτρια και πρόεδρος του Mirabile Dictu – Διεθνές Φεστιβάλ Καθολικού Κινηματογράφου, υπό την υψηλή αιγίδα της Αγίας Έδρας (www.mirabiledictu-icff.com).
Ακολουθεί μια συνέντευξη της Liana Marabini στις 23.06.2021 στην ιστοσελίδα The Patrons of the Arts in the Vatican Museums
Πότε ενταχθήκατε στους προστάτες των Τεχνών στα Μουσεία του Βατικανού και πώς αρχίσατε να συμμετέχετε;
Εντάχθηκα το 2008. Ο τότε Διεθνής Διευθυντής, Fr Mark Haydu, γνωρίζοντας ότι το εξοχικό μου ήταν κοντά στο παρεκκλήσι Matisse στη Vence (Νότια Γαλλία) μου είπε για το σχέδιο που είχαν τα Μουσεία για την κατασκευή μιας αίθουσας Matisse. Βρήκα το έργο συναρπαστικό και το αγκάλιασα αμέσως, με αποτέλεσμα να γίνω προστάτιδα.
Τι σας έκανε να αποφασίσετε να γίνετε μέλος των προστατών των τεχνών στα Μουσεία του Βατικανού;
Η ιδέα της αιωνιότητας. Σε ένα μουσείο όπως τα Μουσεία του Βατικανού, τα έργα τέχνης θα επιβιώσουν, θα είναι ακόμα εκεί για αιώνες μετά την αναχώρησή μας. Νέες γενιές φίλων της τέχνης θα θαυμάζουν τα έργα τέχνης που συμβάλλαμε στην αποκατάστασή τους και εμείς θα συνεχίσουμε να ζούμε μέσα από αυτά. Το δώρο της ομορφιάς είναι ένα υπέροχο δώρο που μπορούμε να κάνουμε στις μελλοντικές γενιές, το να προσφέρουμε δεύτερη ζωή στα έργα τέχνης μέσω της συμβολής μας ως προστάτες είναι μέρος αυτού.
Τι έχετε απολαύσει περισσότερο από το να είστε προστάτιδα;
Η ιδέα ότι είμαι μέλος μιας κοινότητας ευφυών ανθρώπων με προτίμηση στα όμορφα πράγματα και με μεγάλη αγάπη για τις τέχνες είναι η πιο ευχάριστη πτυχή. Υπάρχει επίσης η φιλία που υπάρχει μεταξύ των προστατών, η ανακάλυψη των υπέροχων ανθρώπων που διαχειρίζονται το γραφείο στο Βατικανό, η ευαισθησία και η δέσμευσή τους προς τους προστάτες: αυτά είναι μόνο μερικά από τα όμορφα πράγματα που μπορεί να σου συμβούν ως προστάτης.
H κριτική επιτροπή του 2019 στο Φεστιβάλ Ταινιών Mirabile Dictu. Από αριστερά προς τα δεξιά: Mauro Marabini, Liana Marabini (πρόεδρος του Φεστιβάλ), η Πριγκίπισσα Maria Pia Ruspoli (πρόεδρος της κριτικής επιτροπής), Rupert Wynne-James, Norbert Blecha, Oriana Mariotti.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας καλλιτέχνες στα Μουσεία του Βατικανού;
Οι αγαπημένοι μου καλλιτέχνες είναι ένας στρατός και έχω μια προτίμηση στην αρχαία τέχνη. Αλλά, αν πρέπει να είμαι συνοπτική, θα έλεγα Τζιότο, Ραφαήλ, Μιχαήλ Άγγελος, Μποτιτσέλι, Βερονέζε, Πομοντόρο και φυσικά Ματίς.
Υπάρχουν συγκεκριμένα έργα τέχνης ή γκαλερί που σας ενδιαφέρουν ιδιαίτερα;
Τα αγαπημένα μου είναι η Οκταγωνική Αυλή και τα Δωμάτια Ραφαήλ.
Πώς έχει επηρεάσει η τέχνη εσάς, την οικογένειά σας ή ακόμη και την κοινότητά σας;
Αφιερώνω τη δουλειά μου και τη ζωή μου στην τέχνη. Είμαι παραγωγός ταινιών, συγγραφέας και σκηνοθέτης. Ο σύζυγός μου Mauro και εγώ είμαστε συλλέκτες έργων τέχνης από πάντα (αρχαίοι και σύγχρονοι πίνακες και γλυπτά). Είμαι επίσης συλλέκτρια αρχαίων βιβλίων και χειρογράφων: η συλλογή συγκεντρώνει περισσότερα από 30.000 αντικείμενα (όλα με θέμα το φαγητό και το κρασί), βρίσκεται στην οικογένειά μου από τον XV αιώνα και κάθε γενιά προσθέτει νέα αντικείμενα σε αυτήν. Η συλλογή θα είναι διαθέσιμη σε μελετητές από όλο τον κόσμο, επειδή θα φυλάσσεται σε ιδιωτικό μουσείο που θα ανοίξει το 2022 στο κάστρο μου στο Πιεμόντε (Ιταλία). Εκτός αυτού, βοηθάω καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο, είμαι ιδρυτής και πρόεδρος της BACS (Μπιενάλε Σύγχρονων Ιερών Τεχνών) και του Mirabile Dictu (Διεθνές Φεστιβάλ Καθολικού Κινηματογράφου), υπό την υψηλή αιγίδα της Αγίας Έδρας.
Τι περιμένετε πιο πολύ στις εκδηλώσεις/επισκέψεις του κεφαλαίου;
Μου άρεσαν πολύ τα 30ά “γενέθλια” της Ένωσής μας, όταν οι προστάτες από όλο τον κόσμο συγκεντρώθηκαν στη Ρώμη και το Castel Gandolfo. Ήταν μια μεγάλη στιγμή φιλίας και ομορφιάς.
Έχετε κάποια ιδιαίτερη ιστορία ή ανάμνηση που θα θέλατε να μοιραστείτε σχετικά με την εμπειρία σας στα Μουσεία του Βατικανού;
Υπάρχουν τόσες πολλές. Μία από αυτές, για μένα η πιο αξιοσημείωτη, ήταν πριν από μερικά χρόνια, όταν κατά τη διάρκεια μιας λειτουργίας που τελέστηκε από τον Πάπα Βενέδικτο ΙΣΤ΄, μπόρεσα να κοινωνήσω από τα χέρια του. Ήταν μια πολύ πνευματική στιγμή και ένα τόσο μεγάλο δώρο για μένα.
Παρακαλώ επιλέξτε ένα από τα έργα αποκατάστασης που υιοθετήσατε και πείτε μας γι’ αυτό και γιατί αποφασίσατε να το υποστηρίξετε.
Μου αρέσει ιδιαίτερα η “Virgo Virtutum” (Παναγία του τοκετού), ένας πίνακας του XIVου αιώνα από έναν άγνωστο καλλιτέχνη. Έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε την Παναγία με το μωρό Ιησού, αλλά μια έγκυος Παναγία είναι αρκετά σπάνια. Έτσι, όταν είδα τον πίνακα, ένιωσα μεγάλη συγκίνηση γι’ αυτόν και αποφάσισα να υποστηρίξω την αποκατάστασή του.
Γιατί αποφασίσατε να υποστηρίξετε το “Δαντικό δρομολόγιο για την 7η εκατονταετηρίδα από τον θάνατο του υπέρτατου ποιητή”;
Αποφάσισα να υποστηρίξω αυτό το υπέροχο δρομολόγιο πρώτα απ’ όλα επειδή, για εμάς τους Ιταλούς, ο Δάντης είναι ο “κατ’ εξοχήν ποιητής”. Τολμώ να πω ότι ο Δάντης είναι πολύ μοντέρνος γιατί αντιλαμβάνεται τη βαθιά πνευματική και πολιτική κρίση που περνάει η εποχή του και προσπαθεί, με την Commedia του, να απαντήσει δημιουργώντας μια opera mundi, το ποίημα του σύμπαντος. Όμως στην Κωμωδία, που θεωρείται η σούμα της μεσαιωνικής σκέψης, δεν βρίσκουμε μια απάντηση αλλά ένα κλειδί, τη δυνατότητα να θίξουμε θέματα που είναι αιώνια επίκαιρα και απελπιστικά ανθρώπινα: αγάπη, πίστη, πολιτική, αμαρτία, λύτρωση, ελεύθερη βούληση.
Η Liana Marabini είναι Επικεφαλής του τμήματος του Πριγκιπάτου του Μονακό
https://www.patronsvaticanmuseums.org/en/about-us/mission-and-history
από τη Βίκυ Μπαφατάκη
