Ο Fred Hiebert, επικεφαλής αρχαιολόγος της National Geographic Society, δήλωσε ότι ζει σε μια ζωή που ποτέ δεν φανταζόταν όταν στα 18 του χρόνια είχε τελειώσει το λύκειο.
Ο Hiebert βρισκόταν σε αποστολή στην Αλαμπάμα για την ανεύρεση του ναυαγίου του Clotilda, το τελευταίο δουλεμπορικό πλοίο των Η.Π.Α. που μετέφερε σκλάβους.
Στο μεταξύ κλήθηκε να συμμετάσχει σε αποστολές της National Geographic – δηλαδή την αναζήτηση των κρυφών δωματίων στον τάφο του βασιλιά Τούτ στην κοιλάδα των βασιλιάδων της Αιγύπτου και την αποκατάσταση του τάφου του Ιησού Χριστού στην Ιερουσαλήμ.
Ο Hiebert αφηγείται ότι και στις 3 αποστολές έλαμπε ο ίδιος ήλιος, διότι οι και οι τρεις θέσεις βρίσκονται κατά μήκος του ίδιου γεωγραφικού πλάτους, του 30ου παραλλήλου. Ο ήλιος που ψήνει τις ερήμους της Σαχάρας και της Ιουδαίας της Μέσης Ανατολής λάμπει με την ίδια αγριότητα στη νότια Αλαμπάμα.
Ο Hiebert έγινε αρχαιολόγος γιατί αγαπούσε την τέχνη. Σήμερα είναι από τους διασημότερους αρχαιολόγους στον κόσμο, ενώ παράλληλα αγαπά την διδασκαλία.
Όταν τελείωσα το λύκειο στα 18 μου χρόνια, ήμουν επαναστάτης και έπιασα δουλειά σε ένα στούντιο τέχνης, όπου εκεί αποφάσισα να σπουδάσω Αρχαιολογία. Κατόπιν έκανα διδακτορικό στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και δίδαξα ως Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβανίας, ενώ μετέπειτα έκανα ανασκαφές βάση αρχαιολογικών σχεδίων που σχεδίαζα στο Αφγανιστάν και στο Τουρκμενιστάν που αποκάλυψαν άγνωστους πολιτισμούς και ένα από τα πρώτα παραδείγματα μιας γραπτής γλώσσας» αναφέρει ο Hiebert.
Ο Hiebert εξακολουθεί να κάνει όλα τα αρχαιολογικά του σχέδια. “Πάντα αγαπούσα να ζωγραφίζω”, λέει. “Θα ήθελα να σχεδιάζω οτιδήποτε.”
Οι αρχαιολογικές ανακαλύψεις του περιλαμβάνονται στο βιβλίο του Origins of the Oasis Civilization της Εποχής του Χαλκού στην Κεντρική Ασία, γραμμένο όταν ήταν επιμελητής της Αρχαιολογίας του Παλαιού Κόσμου, στο Μουσείο Peabody του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ. Τα σχέδια του είναι ακριβή, αλλά χαριτωμένα, με σκίαση που επιτυγχάνεται με την επιγραφή μικρών κουκίδων. Μια σημείωση στο κείμενο αναφέρει “όλες τις φωτογραφίες και τα έργα τέχνης από τον συγγραφέα”.
Στον ποταμό Mobile στην Αριζόνα, ο Hiebert χρησιμοποίησε μια σύγχρονη τεχνολογία, που μπορούσε να δει κανείς μέσα από τη λάσπη που κάλυπτε το ναυάγιο του δουλεμπορικού. Τα σύγχρονα εργαλεία που έχουμε, έχουν αναζωογονήσει την αρχαιολογία.
Λίγα λόγια από τον Αρχαιολόγο Fred Hiebert
Είμαι ο Fred Hiebert, αρχαιολόγος στην National Geographic Society, εδώ και 16 χρόνια. Ως αρχαιολόγος ασχολήθηκα με τους εμπορικούς δρόμους, και κυρίως με τους δρόμους τους μεταξιού και επικεντρώθηκα στην περιοχή μεταξύ Αφγανιστάν και Τουρκμενιστάν. Μετά την καριέρα μου στο Πανεπιστήμιο πήγα στο National Geographic. Από τότε είμαι πολύ χαρούμενος με πολλά εκατομμύρια φοιτητές, αντί για λίγα χέρια στο πανεπιστήμιο. Μου άρεσε το Πανεπιστήμιο, αλλά η ευκαιρία του National Geographic είναι ασύγκριτη.
Tο άνοιγμα του Πανάγιου Τάφου
Η αρχαιολογία είναι το άγραφο ιστορικό της ανθρώπινης ιστορίας. Πιστέψτε το ή όχι, η ανθρώπινη ιστορία δεν έχει καταγραφεί. Με την National Geographic άρχισα να δουλεύω με την υψηλή τεχνολογία. Έτσι ξεκίνησα να δουλεύω με ανθρώπους όπως ο James Delgado αρχηγός αποστολής για την ανεύρεση του Clotilda, τον Robert Ballard, που ανακάλυψε τον Τιτανικό. Δουλεύω με απίστευτους μελετητές και εξαιρετικούς τεχνικούς. Με αυτά τα νέα εργαλεία, όπως το σόναρ πλευρικής σάρωσης, το οποίο μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να ανακαλύψουμε μνημεία ή για την συντήρηση μνημείων σε επίπεδο χιλιοστομέτρου.
Το 2016, εργάστηκα σε ένα project για τον τάφο του βασιλιά Τούτ, έναν επαναχρησιμοποιούμενο τάφου που ενδέχεται να υπάρχουν κρυφοί τοίχοι και μυστικά δωμάτια πίσω από τους εμφανείς τοίχους, κάτι που δεν είναι ασυνήθιστο στην Αίγυπτο. Στην Κοιλάδα των Βασιλέων, όλοι οι τάφοι είναι χτισμένοι υπόγεια για να τους κρύψουν από τους κακοποιούς. Ξεκινήσαμε να δουλεύουμε εκεί το 2016 με κάθε είδους τεχνολογία. Εκεί εισέρχεται η τεχνολογία. Θα μπορούσαμε να δούμε μέσα από τοίχους, δείτε τα κενά.
Ενώ εργαζόμουν στον τάφο του βασιλιά Τούτ, πήρα ένα φωνητικό μήνυμα από έναν Ελληνορθόδοξο ιερέα που μου μίλησε για τον άνοιγμα του Πανάγιου Τάφου και την αποκατάσταση του Ιερού Κουβουκλίου που τον περιέβαλε. Την επόμενη μέρα βρισκόμουν σε ένα αεροπλάνο με προορισμό την Ιερουσαλήμ.
Στον Ναό της Αναστάσεως μια ομάδα Ελλήνων συντηρητών συντηρούσαν το Ιερό χωρίς να κλείσουν τις πόρτες στους προσκυνητές.
Το έκαναν μέσω ραντάρ διείσδυσης, κάνοντας 3-d μοντέλα lidar, μέσω σάρωσης ολόκληρου του κτιρίου με θερμογραφία. Το κτήριο ήταν πλήρως καλυμμένο με μαύρη αιθάλη από τα κεριά προσκυνητών. Αποκαλύφτηκαν και αποκαταστάθηκαν τοιχογραφίες και επιγραφές που δεν ήξερε κανείς. Και για μένα ήταν καταπληκτικό να παρακολουθώ και να βιντεοσκοπώ όλες τις εργασίες για την National Geographic.
Για μένα, ήταν ένα προσωπικά σημαντικό έργο κυρίως όταν οι συντηρητές έπρεπε να τοποθετήσουν το φράγμα υγρασίας μέσα στον τάφο του Χριστού. Έτσι καταγράφηκε η μεγαλύτερη ψηφιακή ιστορία που είχαμε ποτέ.
Επίσης με την θερμογραφία ανακαλύφθηκαν τοιχογραφίες και επιγραφές 200 ετών που δεν υπήρχαν στα αρχεία και κανένας δεν γνώριζε την ύπαρξή τους.
Αρχικά ανησυχούσαμε ότι οι προσκυνητές θα ενοχλούνταν από την ύπαρξη εργαστηριακών προβολέων, ή άλλων μηχανημάτων στην εκκλησία. Δεν τους ενοχλούσε τίποτα, γιατί ήταν εκεί για λόγους πίστης. Υπάρχουν 50 μοναχοί που ζουν στην εκκλησία του Παναγίου Τάφου και φοβόμαστε ότι θα ενοχλούνταν κι αυτοί. Αλλά τελικά γίναμε αρκετά καλοί φίλοι. Πίναμε τσάγια μαζί και ενδιαφέρονταν πραγματικά για την τεχνολογία των υπολογιστών. Ήταν μια φοβερή εμπειρία.
Απόδοση – επιμέλεια κειμένου: Δρ, Βίκυ Μπαφατάκη, Αναστάσιος Θεοδωρακέας
