Ένα λαχανικό που από παιδιά ήδη μάθαμε να μισούμε εξαιτίας κυρίως της μητέρας μας που προσπαθούσε μάταια να μας πείσει πως είναι δυναμωτικό… Το σπανάκι, ή αλλιώς με την επιστημονική του ονομασία Spinacea Olarecea, δεν είναι μόνο ένα νόστιμο λαχανικό, που τρώγεται μαγειρεμένο – το γνωστό σπανακόρυζο – ή ωμό σε σαλάτες. Είναι και χρήσιμο στον ανθρώπινο οργανισμό λόγω της υψηλής περιεκτικότητας του σε σίδηρο και βιταμίνες Α και C.
Για πρώτη φορά εμφανίστηκε στην αρχαία Περσία και τις γύρω περιοχές. Οι Άραβες έμποροι το έφεραν στην Ινδία. Έπειτα, πέρασε στην Κίνα, στα μέσα του 7ου αιώνα. Στις μέρες μας η Κίνα είναι η μεγαλύτερη παραγωγός σπανακιού και κατέχει το 92% της παγκόσμιας παραγωγής.
Στην Ευρώπη εισήχθη πρώτα στη Σικελία από τους Σαρακηνούς (Αραβομουσουλμάνους) τον 9ο αιώνα. Μέχρι τον 15ο αιώνα είχε κατακτήσει τη Δυτική Ευρώπη. Έγινε απαραίτητη τροφή κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, λόγω της αντοχής του στα ψυχρά κλίματα. Η συγκομιδή του γινόταν στις αρχές της άνοιξης, όταν τα υπόλοιπα λαχανικά σπάνιζαν.
Το σπανάκι απέκτησε κύρος, όταν η Αικατερίνη των Μεδίκων, με καταγωγή από την Φλωρεντία, έγινε βασίλισσα της Γαλλίας το 1547. Διέταξε τους σεφ της Αυλής να συνοδεύουν κάθε γεύμα της με σπανάκι. Ακόμα και σήμερα πολλά πιάτα που παρασκευάζονται με σπανάκι ονομάζονται «Φλωρεντινά».
Τη δεκαετία του 1930, η εμφάνιση του Ποπάι, του ήρωα των κόμικς, που τρώει σπανάκι για να αποκτήσει υπεράνθρωπες ιδιότητες, έδωσε νέα ώθηση στο λαχανικό. Στις ΗΠΑ η κατανάλωσή του αυξήθηκε ραγδαία, με αποτέλεσμα οι σπανακοπαραγωγοί να του στήσουν κυριολεκτικά άγαλμα στο Κρίστι Σίτι, μια πόλη του Τέξας που ζει κυρίως απ’ το σπανάκι.
Επιμέλεια: Κατερίνα Σχοινά, Φιλόλογος – Δημοσιογράφος
Πηγή: Σαν Σήμερα
